dinsdag, november 30, 2004
APEN
Het is al donker als ik naar huis terugkeer. In het schijnsel van de koplampen zie ik een grijze kat de weg oversteken. En nog een, en dan twee tegelijk. Ze beklimmen de muur aan de overkant met een ongelooflijke snelheid. Bovenop de muur zitten minstens 25 grijze katten op hun achterste. Alleen het zijn geen katten, het zijn apen! Ik knijp mezelf in mijn arm, droom ik misschien?
Maar nee, dit is Dhaka, en de apen wonen in het huis achter de muur en mogen vrij rondlopen. Dhaka National Park!
Reageer
Het is al donker als ik naar huis terugkeer. In het schijnsel van de koplampen zie ik een grijze kat de weg oversteken. En nog een, en dan twee tegelijk. Ze beklimmen de muur aan de overkant met een ongelooflijke snelheid. Bovenop de muur zitten minstens 25 grijze katten op hun achterste. Alleen het zijn geen katten, het zijn apen! Ik knijp mezelf in mijn arm, droom ik misschien?
Maar nee, dit is Dhaka, en de apen wonen in het huis achter de muur en mogen vrij rondlopen. Dhaka National Park!
Reageer
maandag, november 29, 2004
UNIFORM
De International School Dhaka heeft een Engelse achtergrond en daarom dragen de kinderen uniformen. Ik vind dat prima. Het scheelt een hoop geld en de afgunst en het gezeur om merkkleding, wat tegenwoordig normaal schijnt te zijn, hebben we hier niet.
De jongens vinden het ook best. De stropdas staat weliswaar niet bovenaan hun verlanglijstje, maar verder interesseert het ze niet echt.
Elodie is natuurlijk een ander verhaal. Want nu liggen haar fantastische nieuwe witte broek, haar moderne roze broek, haar nieuwe pastelkleurige glimmende sandalen-naar-de-laatste mode, nutteloos te zijn in de kast. Dat ze niet slijten maakt haar niet blij. En mij ook niet, want waarschijnlijk is ze er al uitgegroeid voordat er ook maar enig spoor van gebruik te zien zal zijn.
Al dat winkelen in Nederland tijdens de laatste vakantie, helemaal voor niets.
Reageer
De International School Dhaka heeft een Engelse achtergrond en daarom dragen de kinderen uniformen. Ik vind dat prima. Het scheelt een hoop geld en de afgunst en het gezeur om merkkleding, wat tegenwoordig normaal schijnt te zijn, hebben we hier niet.
De jongens vinden het ook best. De stropdas staat weliswaar niet bovenaan hun verlanglijstje, maar verder interesseert het ze niet echt.
Elodie is natuurlijk een ander verhaal. Want nu liggen haar fantastische nieuwe witte broek, haar moderne roze broek, haar nieuwe pastelkleurige glimmende sandalen-naar-de-laatste mode, nutteloos te zijn in de kast. Dat ze niet slijten maakt haar niet blij. En mij ook niet, want waarschijnlijk is ze er al uitgegroeid voordat er ook maar enig spoor van gebruik te zien zal zijn.
Al dat winkelen in Nederland tijdens de laatste vakantie, helemaal voor niets.
Reageer
zondag, november 28, 2004
BELANGEN
Elodie zou een fantastische fondsenwerver zijn. Er is geen enkele kans dat je haar belangen vergeet, daar zorgt zij wel voor.
Op zes december is er een avond voor ouders op school. De kinderen van Elodie's groep hebben, als deel van het onderwijs, een onderhoudende avond georganiseerd en Elodie doet de catering (zal wel erfelijk zijn). Wij betalen 100 Taka en mogen dan genieten en popcorn eten.
Elke ochtend om half zeven snerpt haar stemmetje steevast door de door ons zo gekoesterde ochtendstilte:
"Mama je vergeet het toch niet he? Je komt toch?"
"Wat dan lieverd?"
"Nou, op school, de catering?"
"Maar dat is pas over twee weken!"
"Dat weet ik wel, maar ik wil zeker weten dat je het niet vergeet."
"Zucht."
Voor alle zekerheid zegt zij het voor het slapen gaan nog maar een keertje.
Reageer
Elodie zou een fantastische fondsenwerver zijn. Er is geen enkele kans dat je haar belangen vergeet, daar zorgt zij wel voor.
Op zes december is er een avond voor ouders op school. De kinderen van Elodie's groep hebben, als deel van het onderwijs, een onderhoudende avond georganiseerd en Elodie doet de catering (zal wel erfelijk zijn). Wij betalen 100 Taka en mogen dan genieten en popcorn eten.
Elke ochtend om half zeven snerpt haar stemmetje steevast door de door ons zo gekoesterde ochtendstilte:
"Mama je vergeet het toch niet he? Je komt toch?"
"Wat dan lieverd?"
"Nou, op school, de catering?"
"Maar dat is pas over twee weken!"
"Dat weet ik wel, maar ik wil zeker weten dat je het niet vergeet."
"Zucht."
Voor alle zekerheid zegt zij het voor het slapen gaan nog maar een keertje.
Reageer
zaterdag, november 27, 2004
ETCETERA
Toen ik de niet geringe som van $35,000 voor drie van mijn bloedjes van kinderen aan de Internationale school betaalden, om de kosten van een schooljaar te dekken, werd mij verzekerd dat alles erbij inzat: boeken, schriften, enzovoorts. Dat enzovoorts bleek al spoedig van beperkte waarde. Nog in dezelfde week werd ons medegedeeld dat we voor de jongens ook een palmtop moesten kopen a raison van $300 het stuk, te verkrijgen bij de winkel “Etcetera”. Waarschijnlijk hadden ze die naam in samenwerking met de school bedacht.
Deze palmtop was ook niet afdoende, na enkele weken bleek dat er ook een scientific calculator moest komen. Ik was het inmiddels zat en zei tegen Vincent dat ik me niet kon voorstellen dat er berekening waren die niet op die “bloody palmtop” gedaan konden worden die we zojuist hadden aangeschaft. En als zijn juffrouw weer zou aandringen op de aanschaf van deze calculator? Dan kon hij zeggen, wat mij betreft, dat zijn moeder het bezit van een palmtop voldoende vond.
Vincent had de boodschap letterlijk genomen, en mijn woorden precies zo overgebracht aan de juf, inclusief de “bloody palmtop.” Toen ik hem vroeg of hij had gedacht dat dat de bedoeling was, zei hij dat hij dacht dat zijn woorden zo meer indruk zouden maken. En niet onterecht.
De juffrouw had hem direct gezegd om zijn taal te denken. De volgende dag kregen we een zwaarwichtige brief mee. Er stond niets in over mijn taalgebruik. Wel over hoe belangrijk die calculator wel was. En hoe lang ze hem zouden gebruiken. Het belang lag hem voornamelijk daarin, dat de palmtops bij proefwerken niet gebruikt mogen worden omdat de kinderen daar spiekbrieven in kunnen opslaan.
De winkel Etcetera deed weer goede zaken vanmiddag, met twee scientific calculators. Leve de vooruitgang!
Reageer
Toen ik de niet geringe som van $35,000 voor drie van mijn bloedjes van kinderen aan de Internationale school betaalden, om de kosten van een schooljaar te dekken, werd mij verzekerd dat alles erbij inzat: boeken, schriften, enzovoorts. Dat enzovoorts bleek al spoedig van beperkte waarde. Nog in dezelfde week werd ons medegedeeld dat we voor de jongens ook een palmtop moesten kopen a raison van $300 het stuk, te verkrijgen bij de winkel “Etcetera”. Waarschijnlijk hadden ze die naam in samenwerking met de school bedacht.
Deze palmtop was ook niet afdoende, na enkele weken bleek dat er ook een scientific calculator moest komen. Ik was het inmiddels zat en zei tegen Vincent dat ik me niet kon voorstellen dat er berekening waren die niet op die “bloody palmtop” gedaan konden worden die we zojuist hadden aangeschaft. En als zijn juffrouw weer zou aandringen op de aanschaf van deze calculator? Dan kon hij zeggen, wat mij betreft, dat zijn moeder het bezit van een palmtop voldoende vond.
Vincent had de boodschap letterlijk genomen, en mijn woorden precies zo overgebracht aan de juf, inclusief de “bloody palmtop.” Toen ik hem vroeg of hij had gedacht dat dat de bedoeling was, zei hij dat hij dacht dat zijn woorden zo meer indruk zouden maken. En niet onterecht.
De juffrouw had hem direct gezegd om zijn taal te denken. De volgende dag kregen we een zwaarwichtige brief mee. Er stond niets in over mijn taalgebruik. Wel over hoe belangrijk die calculator wel was. En hoe lang ze hem zouden gebruiken. Het belang lag hem voornamelijk daarin, dat de palmtops bij proefwerken niet gebruikt mogen worden omdat de kinderen daar spiekbrieven in kunnen opslaan.
De winkel Etcetera deed weer goede zaken vanmiddag, met twee scientific calculators. Leve de vooruitgang!
Reageer
vrijdag, november 26, 2004
EERLIJKE MOEDERS
Dit is een oproep aan eerlijke moeders; natuurlijk zijn er ook vaders die het (moeten) doen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het meestal de moeders zijn, die knutselen. Alleen het woord al, brrrrr. Ik vind knutselen gewoon vreselijk, NIET leuk dus. Ik zie allerlei moeders om mij heen die met een opgewekt gezicht hele middagen knutselen. De resultaten zijn dan ook, evenals die van enkele overambitieuze kleuterjuffen, mooi genoeg voor een museum.
Als kind hield ik er al niet van. Tekenen, ala, maar plakken, knippen en kleien, ik vond het niets. Je kreeg er vieze handen van en wat ik had bedoeld te maken kwam zelden uit de verf.
Nu knutsel ik alleen nog in uiterste nood. En de resultaten lijken nog steeds nergens op, ze zijn hooguit herkenbaar. De kinderen tekenen, plakken, verven, zagen, hameren, kleien en knippen naar hartelust, maar zonder mijn assistentie.
De goede sint komt eraan, en ze hebben alledrie de leeftijd bereikt dat ze een surprise "mogen" maken voor het feest op de Dutch Club. Ik laat ze zelf wat aanklungelen, maar nadat Victor met een piepklein schaartje een kwartier op een stapel kranten heeft ingehakt omdat ze zijns insziens verschillend van formaat waren; en Elodie een olifant heeft getekend zonder slurf maar met het formaat van een lilliputter muis en voorzien van friemelige details, die dan vervolgens uitgezaagd zou moeten worden, weet ik dat ik mij niet aan deze actie kan onttrekken. Helaas.
Mijn vraag is nu, ben ik echt de Enige Moeder die niet van knutselen houdt?
Reageer
Dit is een oproep aan eerlijke moeders; natuurlijk zijn er ook vaders die het (moeten) doen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het meestal de moeders zijn, die knutselen. Alleen het woord al, brrrrr. Ik vind knutselen gewoon vreselijk, NIET leuk dus. Ik zie allerlei moeders om mij heen die met een opgewekt gezicht hele middagen knutselen. De resultaten zijn dan ook, evenals die van enkele overambitieuze kleuterjuffen, mooi genoeg voor een museum.
Als kind hield ik er al niet van. Tekenen, ala, maar plakken, knippen en kleien, ik vond het niets. Je kreeg er vieze handen van en wat ik had bedoeld te maken kwam zelden uit de verf.
Nu knutsel ik alleen nog in uiterste nood. En de resultaten lijken nog steeds nergens op, ze zijn hooguit herkenbaar. De kinderen tekenen, plakken, verven, zagen, hameren, kleien en knippen naar hartelust, maar zonder mijn assistentie.
De goede sint komt eraan, en ze hebben alledrie de leeftijd bereikt dat ze een surprise "mogen" maken voor het feest op de Dutch Club. Ik laat ze zelf wat aanklungelen, maar nadat Victor met een piepklein schaartje een kwartier op een stapel kranten heeft ingehakt omdat ze zijns insziens verschillend van formaat waren; en Elodie een olifant heeft getekend zonder slurf maar met het formaat van een lilliputter muis en voorzien van friemelige details, die dan vervolgens uitgezaagd zou moeten worden, weet ik dat ik mij niet aan deze actie kan onttrekken. Helaas.
Mijn vraag is nu, ben ik echt de Enige Moeder die niet van knutselen houdt?
Reageer
donderdag, november 25, 2004
HET LIJKT WEL EEN RESTAURANT
Vinden jullie die kleine broodjes in restaurants ook altijd zo lekker, die je uit een mandje met een servetje pakt en op een klein bordje legt? En eet je er ook altijd teveel van? Dat is natuurlijk precies de bedoeling van de restaurant eigenaar; ingrediënten van brood zijn heel goedkoop en zo eet je minder van het dure vlees.
Deze week in het Recept van de week die broodjes; het is heel simpel, je hebt er alleen wel een muffin ovenplaat voor nodig. Maar die kun je later weer gebruiken als ik recepten ga publiceren voor heerlijke muffins en scones.
De broodjes doen het goed bij een uitgebreid diner, maar ook voor ontbijt en lunch zijn ze niet te versmaden!
Reageer
Vinden jullie die kleine broodjes in restaurants ook altijd zo lekker, die je uit een mandje met een servetje pakt en op een klein bordje legt? En eet je er ook altijd teveel van? Dat is natuurlijk precies de bedoeling van de restaurant eigenaar; ingrediënten van brood zijn heel goedkoop en zo eet je minder van het dure vlees.
Deze week in het Recept van de week die broodjes; het is heel simpel, je hebt er alleen wel een muffin ovenplaat voor nodig. Maar die kun je later weer gebruiken als ik recepten ga publiceren voor heerlijke muffins en scones.
De broodjes doen het goed bij een uitgebreid diner, maar ook voor ontbijt en lunch zijn ze niet te versmaden!
Reageer
woensdag, november 24, 2004
ONZE KOK (1)
De meeste mensen in Bangladesh zijn heel arm en blij met alles. Daarom gooi ik bijna nooit iets weg, ik vraag altijd eerst aan het personeel of ze het willen hebben. Soms echter zijn de dingen zo oud en stuk, dat ik me een beetje bezwaard voel en ze toch maar weggooi.
Onze kok maakte me vandaag duidelijk dat dat niet de juiste methode is. Ik gooide een Kabouter Plop tas weg, minstens 12 jaar oud en bekrast met stift. Nu loopt hij apetrots in en uit met de tas aan zijn schouder, net zo glunderend als Kabouter Plop op de tas.
Reageer
De meeste mensen in Bangladesh zijn heel arm en blij met alles. Daarom gooi ik bijna nooit iets weg, ik vraag altijd eerst aan het personeel of ze het willen hebben. Soms echter zijn de dingen zo oud en stuk, dat ik me een beetje bezwaard voel en ze toch maar weggooi.
Onze kok maakte me vandaag duidelijk dat dat niet de juiste methode is. Ik gooide een Kabouter Plop tas weg, minstens 12 jaar oud en bekrast met stift. Nu loopt hij apetrots in en uit met de tas aan zijn schouder, net zo glunderend als Kabouter Plop op de tas.
Reageer
dinsdag, november 23, 2004
ZWANGERE VLEERMUIZEN
In Bangladesh worden kinderen nog ziek en overlijden aanziektes die in een groot deel van de wereld al lang onder controle zijn. Maar dat is niet het enige; er zijn ook ziektes die bij ons niet voorkomen.
Vorig jaar was er een epidemie in een deel van het land van een speciaal soort meningitis. Vooral jonge kinderen werden erdoor getroffen en dit jaar zijn er ook al een paar gevallen gemeld. De overlijdenskans aan deze ziekte is 50-100%. Het virus wordt verspreid door zwangere vleermuizen, die knabbelen aan dadels. Ze laten een beetje speeksel achter op de dadels. De dadels vallen van de boom en worden vervolgens opgegeten door kleine kinderen. Met fatale gevolgen.
Reageer
In Bangladesh worden kinderen nog ziek en overlijden aanziektes die in een groot deel van de wereld al lang onder controle zijn. Maar dat is niet het enige; er zijn ook ziektes die bij ons niet voorkomen.
Vorig jaar was er een epidemie in een deel van het land van een speciaal soort meningitis. Vooral jonge kinderen werden erdoor getroffen en dit jaar zijn er ook al een paar gevallen gemeld. De overlijdenskans aan deze ziekte is 50-100%. Het virus wordt verspreid door zwangere vleermuizen, die knabbelen aan dadels. Ze laten een beetje speeksel achter op de dadels. De dadels vallen van de boom en worden vervolgens opgegeten door kleine kinderen. Met fatale gevolgen.
Reageer
maandag, november 22, 2004
BANKIEREN IN BANGLADESH
“Goedemiddag, ons internet werkt al anderhalve dag niet meer.”
“Ik zal het even nakijken,”
10 minuten stilte.
“Dat klopt, dan moet U de rekening ook maar betalen.”
“Rekening? Welke rekening?”
”Die hebben we naar uw huis gestuurd.”
“Naar mijn oude huis zonder twijfel, niets gezien hier.”
”Ja hoor, die smoes gebruiken ze allemaal. De guard zal wel vergeten zijn het af te geven.”
“Pardon??!!”
De betaling blijkt precies een dag over tijd te zijn. De volgende dag biedt de manager driedubbel excuus aan. Het was hun fout, zij hadden immers zelf de internetconnectie verhuisd? En vergeten in de administratie door te voeren. In een land als dit, waar je voor elk wissewasje met je stapel bankbiljetten naar een kassa moet, realiseer je je pas hoe gemakkelijk automatische overboekingen eigenlijk zijn, terwijl ze in Nederland enkel maar vervelend lijken.
Reageer
“Goedemiddag, ons internet werkt al anderhalve dag niet meer.”
“Ik zal het even nakijken,”
10 minuten stilte.
“Dat klopt, dan moet U de rekening ook maar betalen.”
“Rekening? Welke rekening?”
”Die hebben we naar uw huis gestuurd.”
“Naar mijn oude huis zonder twijfel, niets gezien hier.”
”Ja hoor, die smoes gebruiken ze allemaal. De guard zal wel vergeten zijn het af te geven.”
“Pardon??!!”
De betaling blijkt precies een dag over tijd te zijn. De volgende dag biedt de manager driedubbel excuus aan. Het was hun fout, zij hadden immers zelf de internetconnectie verhuisd? En vergeten in de administratie door te voeren. In een land als dit, waar je voor elk wissewasje met je stapel bankbiljetten naar een kassa moet, realiseer je je pas hoe gemakkelijk automatische overboekingen eigenlijk zijn, terwijl ze in Nederland enkel maar vervelend lijken.
Reageer
vrijdag, november 19, 2004
DRUK DRUK DRUK
Als je in het buitenland woont gebeuren er soms dingen die je je in Nederland niet voor kunt stellen. Het huis waar wij twee maanden gewoond hebben, wordt gesloopt en de (Nederlandse) mensen die er woonden worden niet vervangen. Het huis stond vol met spullen, die, zo werd ons medegedeeld, te koop waren dus wij konden ons voordeel doen. Nou ja, voordeel, ze hadden een soort afschrijvingssysteem gehanteerd waarbij in 3 jaar 15% was afgeschreven.
Maar ach, dachten wij, het is wel makkelijk, dan hoeven we niet zo uit winkelen en ten slotte waren we al aan die spullen gewend, na twee maanden. Dus we hebben meubels en apparaten uitgezocht en meeverhuisd, en gebeld dat we eraan kwamen om te betalen.
Nee hoor, sprak men bij het bedrijf, zo gaat dat niet. Ze hadden zich bedacht, de spullen moesten eerst in een soort veiling aan hun personeel aangeboden worden die er dan op konden bieden. Mochten er nog dingen overblijven, dan mochten wij die tegen de torenhoge boekwaarde overnemen. Kunt U de spullen morgen terugbrengen alstublieft? En die lijst dan en de afspraak? Tja, jammer, maar daar hadden ze niets meer mee te maken.
Daar gaan we weer. Een aantal grote meubelen moeten uitgepakt, terug verkocht en opnieuw gekocht, alsmede apparaten. We zitten weer met een leeg huis. Alweer een verhuizing. Maar ach, zonder eten zitten is erger toch?
Reageer
Als je in het buitenland woont gebeuren er soms dingen die je je in Nederland niet voor kunt stellen. Het huis waar wij twee maanden gewoond hebben, wordt gesloopt en de (Nederlandse) mensen die er woonden worden niet vervangen. Het huis stond vol met spullen, die, zo werd ons medegedeeld, te koop waren dus wij konden ons voordeel doen. Nou ja, voordeel, ze hadden een soort afschrijvingssysteem gehanteerd waarbij in 3 jaar 15% was afgeschreven.
Maar ach, dachten wij, het is wel makkelijk, dan hoeven we niet zo uit winkelen en ten slotte waren we al aan die spullen gewend, na twee maanden. Dus we hebben meubels en apparaten uitgezocht en meeverhuisd, en gebeld dat we eraan kwamen om te betalen.
Nee hoor, sprak men bij het bedrijf, zo gaat dat niet. Ze hadden zich bedacht, de spullen moesten eerst in een soort veiling aan hun personeel aangeboden worden die er dan op konden bieden. Mochten er nog dingen overblijven, dan mochten wij die tegen de torenhoge boekwaarde overnemen. Kunt U de spullen morgen terugbrengen alstublieft? En die lijst dan en de afspraak? Tja, jammer, maar daar hadden ze niets meer mee te maken.
Daar gaan we weer. Een aantal grote meubelen moeten uitgepakt, terug verkocht en opnieuw gekocht, alsmede apparaten. We zitten weer met een leeg huis. Alweer een verhuizing. Maar ach, zonder eten zitten is erger toch?
Reageer
donderdag, november 18, 2004
LEZEN IN BAD
De kindertjes zijn, na drie jaar op een Duitse school gezeten te hebben, overgegaan op Engelstalig onderwijs en moeten daarom elke dag een half uur lezen.
Helaas hebben ze het er te druk voor; het is namelijk vakantie en dan moet je rolschaatsen, zwemmen, tennissen, playstationnen, TV kijken. En dan moeten ze nog elke dag douchen ook, van hun moeder. Hoe los je dat op?
“Mama, mogen we in bad?”
Reageer
De kindertjes zijn, na drie jaar op een Duitse school gezeten te hebben, overgegaan op Engelstalig onderwijs en moeten daarom elke dag een half uur lezen.
Helaas hebben ze het er te druk voor; het is namelijk vakantie en dan moet je rolschaatsen, zwemmen, tennissen, playstationnen, TV kijken. En dan moeten ze nog elke dag douchen ook, van hun moeder. Hoe los je dat op?
“Mama, mogen we in bad?”
Reageer
woensdag, november 17, 2004
ZEUREN
"Mama, wat eten we vanavond?"
Klap, de bal gaat uit.
"Ga even spelen Elodie, ik sta net een potje te tennisen met Teb."
"Wat hebben we voor dessert, dan?"
Klap, weer een bal uit.
"Gaan we nu eindelijk naar huis?"
Bal in het net.
"Grrrr. Elo!!"
Maar mama ik verveel me, we zijn al te lang op de Dutch Club. Ik wil NU naar huis!"
"Wij gaan even dit potje afmaken en dan naar huis, OK?"
Snel spelen we de partij af. Inmiddels zijn er wat meisjes binnengedruppeld.
"Jongens, we gahaan!"
Boos gezicht bij Elo.
"Ik wil helemaal niet naar huis. Net nu mijn vriendinnen zijn gekomen. Ik moet altijd van jou naar huis als ik net lekker zit te spelen!"
Reageer
"Mama, wat eten we vanavond?"
Klap, de bal gaat uit.
"Ga even spelen Elodie, ik sta net een potje te tennisen met Teb."
"Wat hebben we voor dessert, dan?"
Klap, weer een bal uit.
"Gaan we nu eindelijk naar huis?"
Bal in het net.
"Grrrr. Elo!!"
Maar mama ik verveel me, we zijn al te lang op de Dutch Club. Ik wil NU naar huis!"
"Wij gaan even dit potje afmaken en dan naar huis, OK?"
Snel spelen we de partij af. Inmiddels zijn er wat meisjes binnengedruppeld.
"Jongens, we gahaan!"
Boos gezicht bij Elo.
"Ik wil helemaal niet naar huis. Net nu mijn vriendinnen zijn gekomen. Ik moet altijd van jou naar huis als ik net lekker zit te spelen!"
Reageer
dinsdag, november 16, 2004
DE OUDSTE MAN TER WERELD
Elodie leest een Nederlands boek.
“Mam, hoe spreek je 1703 uit als het een jaartal is?”
“Zeventienhonderd en drie.”
“Waarom zeggen we geen twintighonderd en vier dan?
“Tja, zo is nu eenmaal de gewoonte. Bij 21 zeggen we wel weer een-en-twintighonderd.”
Vincent rekent peinzend en vertelt de toehoorders dan, dat hij zeker nog in leven zal zijn in het jaar 2100. Victor weet dat nog niet zo zeker.
“Wel waar Victor, ik word 112 en dan zal ik de oudste man ter wereld zijn en heel beroemd.”
Victor lacht meesmuilend.
“Ja hoor Vincent, jij wel, maar helaas heb je op die leeftijd geen interesse meer in beroemd zijn...”
Reageer
Elodie leest een Nederlands boek.
“Mam, hoe spreek je 1703 uit als het een jaartal is?”
“Zeventienhonderd en drie.”
“Waarom zeggen we geen twintighonderd en vier dan?
“Tja, zo is nu eenmaal de gewoonte. Bij 21 zeggen we wel weer een-en-twintighonderd.”
Vincent rekent peinzend en vertelt de toehoorders dan, dat hij zeker nog in leven zal zijn in het jaar 2100. Victor weet dat nog niet zo zeker.
“Wel waar Victor, ik word 112 en dan zal ik de oudste man ter wereld zijn en heel beroemd.”
Victor lacht meesmuilend.
“Ja hoor Vincent, jij wel, maar helaas heb je op die leeftijd geen interesse meer in beroemd zijn...”
Reageer
maandag, november 15, 2004
BITTERBALLEN
Stel je voor, 15 november, het is zonnig met een heerlijk briesje. Het is vakantie hier, ik zit op mijn dakterras tussen de palmen met een koel glas witte wijn en het Recept van de Week: Bitterballen. Het leven is zo slecht nog niet!
Reageer
Stel je voor, 15 november, het is zonnig met een heerlijk briesje. Het is vakantie hier, ik zit op mijn dakterras tussen de palmen met een koel glas witte wijn en het Recept van de Week: Bitterballen. Het leven is zo slecht nog niet!
Reageer
zondag, november 14, 2004
OUDE ASSEPOESTER
Is het niet raar, om 45 jaar oud te zijn en naar je eerste echte bal te gaan? Ik ben geen schoenen verloren, gelukkig.
Reageer
Is het niet raar, om 45 jaar oud te zijn en naar je eerste echte bal te gaan? Ik ben geen schoenen verloren, gelukkig.
Reageer
zaterdag, november 13, 2004
HOPEN OP OORLOG
Het bal werd georganiseerd door en voor Amerikaanse Mariniers. Nu hebben de Amerikaanse Mariniers misschien in andere landen een grote rol te spelen, in Bangladesh bewaken zij slechts de ambassade. Een preventieve en voorzover ik het kan inschatten redelijk rustige taak.
Er liepen dan ook maar een handvol jonge mannen rond in uniformen met glimmend gepoetste knopen, geflankeerd door hun pas aangeworven jonge schonen in weinig verhullende jurkjes. Wel werden zij regelmatig uitbundig geprezen in de eindeloze speeches.
De jonge mariniers liepen ook langs de tafels, dit was waarschijnlijk een van de hun opgelegde taken, en spraken met de gasten. Hun borst met medailles staken zij trots vooruit. Dit was reden voor een van mijn tafelgenoten om eens te vragen waarmee onze jonge held al dit klatergoud verdiend had.
"Well sir, this one is for a kind of extra service, and as you see there is a star on it since I earned it twice, in Australia. The other one is a kind of war-medal."
De jongen leek nauwelijks de twintig gepasseerd, vers van de academie.
"So that means you already fought in a war?"
"No sir, not yet. But I am really looking forward to it."
De wereldvrede lijkt nog mijlenver weg.
Reageer
Het bal werd georganiseerd door en voor Amerikaanse Mariniers. Nu hebben de Amerikaanse Mariniers misschien in andere landen een grote rol te spelen, in Bangladesh bewaken zij slechts de ambassade. Een preventieve en voorzover ik het kan inschatten redelijk rustige taak.
Er liepen dan ook maar een handvol jonge mannen rond in uniformen met glimmend gepoetste knopen, geflankeerd door hun pas aangeworven jonge schonen in weinig verhullende jurkjes. Wel werden zij regelmatig uitbundig geprezen in de eindeloze speeches.
De jonge mariniers liepen ook langs de tafels, dit was waarschijnlijk een van de hun opgelegde taken, en spraken met de gasten. Hun borst met medailles staken zij trots vooruit. Dit was reden voor een van mijn tafelgenoten om eens te vragen waarmee onze jonge held al dit klatergoud verdiend had.
"Well sir, this one is for a kind of extra service, and as you see there is a star on it since I earned it twice, in Australia. The other one is a kind of war-medal."
De jongen leek nauwelijks de twintig gepasseerd, vers van de academie.
"So that means you already fought in a war?"
"No sir, not yet. But I am really looking forward to it."
De wereldvrede lijkt nog mijlenver weg.
Reageer
vrijdag, november 12, 2004
VERHUISD (2)
Verhuizen - het is altijd een hele klus. En we hadden in die krappe 2 maanden alweer heel wat kilootjes extra verzameld. Maar alles is over en niets kapot. Het is raar om dezelfde spullen in een ander huis te zien staan. Kleiner, maar veel lichter. Met een zitkamer beneden, een "familiekamer" op de eerste en een dakterras op de tweede verdieping. Een behoorlijke keuken en iedereen een eigen kamer, en een eigen badkamer met een eigen boiler.
Dat lijkt luxe, ware het niet dat er een probleempje is met de boilers en we nergens warm water hebben.Verder werkt alles met pompen en tanks, en dat was ook niet helemaal goed gegaan dus eigenlijk hebben we nu helemaal geen water. Ook was er iets loos met de elctriciteit dus als je beneden de airco aan deed ging boven alles uit wat electrisch was.
Maar er wordt aan gewerkt. Dus hopelijk wordt er binnenkort weer gedouchet. Vanavond moeten we naar het Marine Bal, "het meest officiële feest van het jaar", dus ik moet zo even met een emmer aan de gang om toch een beetje schoon voor de dag te komen.Een vieze slons in een rode zijden baljurk, dat lijkt me geen ideale combinatie.
Reageer
Verhuizen - het is altijd een hele klus. En we hadden in die krappe 2 maanden alweer heel wat kilootjes extra verzameld. Maar alles is over en niets kapot. Het is raar om dezelfde spullen in een ander huis te zien staan. Kleiner, maar veel lichter. Met een zitkamer beneden, een "familiekamer" op de eerste en een dakterras op de tweede verdieping. Een behoorlijke keuken en iedereen een eigen kamer, en een eigen badkamer met een eigen boiler.
Dat lijkt luxe, ware het niet dat er een probleempje is met de boilers en we nergens warm water hebben.Verder werkt alles met pompen en tanks, en dat was ook niet helemaal goed gegaan dus eigenlijk hebben we nu helemaal geen water. Ook was er iets loos met de elctriciteit dus als je beneden de airco aan deed ging boven alles uit wat electrisch was.
Maar er wordt aan gewerkt. Dus hopelijk wordt er binnenkort weer gedouchet. Vanavond moeten we naar het Marine Bal, "het meest officiële feest van het jaar", dus ik moet zo even met een emmer aan de gang om toch een beetje schoon voor de dag te komen.Een vieze slons in een rode zijden baljurk, dat lijkt me geen ideale combinatie.
Reageer
woensdag, november 10, 2004
VERHUISD
Na een dag van rennen, regelen, dingen kopen, laten bezorgen, speciale riksja's huren om de boel over te brengen, is mijn internet klaar om te verhuizen, en ik nog niet.
De internet connectie gaat al over naar het nieuwe huis en wij waarschijnlijk pas donderdag. Dus als jullie een dag geen update zien, vergeef me dan maar snel!
Tot gauw, vanaf de nieuwe plek. Dat wil zeggen, als alles geod gaat natuurlijk, want dit is nog steeds Bangladesh!
Reageer
Na een dag van rennen, regelen, dingen kopen, laten bezorgen, speciale riksja's huren om de boel over te brengen, is mijn internet klaar om te verhuizen, en ik nog niet.
De internet connectie gaat al over naar het nieuwe huis en wij waarschijnlijk pas donderdag. Dus als jullie een dag geen update zien, vergeef me dan maar snel!
Tot gauw, vanaf de nieuwe plek. Dat wil zeggen, als alles geod gaat natuurlijk, want dit is nog steeds Bangladesh!
Reageer
dinsdag, november 09, 2004
PATAT
Onze kok kookt niet echt slecht maar er gaat vaak iets fout. Hij doet zelden wat ik vraag. Ik weet niet of hij niet meer luistert omdat hij zo enthousiast wordt zodra hij er iets van begrijpt, of dat hij er simpelweg niets van begrijpt. Als ik gebakken aardappelen bestel krijgen we steevast patat, ondanks het feit dat ik er 10 minuten voor uitgetrokken heb om hem uit te leggen hoe het moet:
“First you cook the potatoes. Then they must cool down. At leat one hour. You cut them in four. Then you fry them in THIS pan.”
Ik laat hem de koekenpan zien.
“So NO deep fry. Fry in a mixture of butter and oil. You understand?”
“Yes mam.”
Grote glimlach.
“Really this time?”
Enthousiast knikken.
“Yes mam. Of course mam. Easy mam.”
‘s Avonds hebben we voor de zoveelste keer patat.
Reageer
Onze kok kookt niet echt slecht maar er gaat vaak iets fout. Hij doet zelden wat ik vraag. Ik weet niet of hij niet meer luistert omdat hij zo enthousiast wordt zodra hij er iets van begrijpt, of dat hij er simpelweg niets van begrijpt. Als ik gebakken aardappelen bestel krijgen we steevast patat, ondanks het feit dat ik er 10 minuten voor uitgetrokken heb om hem uit te leggen hoe het moet:
“First you cook the potatoes. Then they must cool down. At leat one hour. You cut them in four. Then you fry them in THIS pan.”
Ik laat hem de koekenpan zien.
“So NO deep fry. Fry in a mixture of butter and oil. You understand?”
“Yes mam.”
Grote glimlach.
“Really this time?”
Enthousiast knikken.
“Yes mam. Of course mam. Easy mam.”
‘s Avonds hebben we voor de zoveelste keer patat.
Reageer
maandag, november 08, 2004
RECEPT VAN DE WEEK
Het is weer tijd voor het recept van de week. Deze week een recept uit Bangladesh, met heerlijke ananas. Wij gebruiken hier verse ananas, maar het gaat ook prima met ananas uit blik.
Reageer
Het is weer tijd voor het recept van de week. Deze week een recept uit Bangladesh, met heerlijke ananas. Wij gebruiken hier verse ananas, maar het gaat ook prima met ananas uit blik.
Reageer
zondag, november 07, 2004
HALLOWEEN
Als er prijzen zouden zijn uitgereikt voor de engste vermomming op het Halloween feest, zou deze outfit toch hebben gewonnen?
Reageer
Als er prijzen zouden zijn uitgereikt voor de engste vermomming op het Halloween feest, zou deze outfit toch hebben gewonnen?
Reageer
zaterdag, november 06, 2004
MOORD
Een zwoele zomeravond op het eiland Maui, het mooiste eiland van Hawai. Maar vanavond is de spanning te snijden, want er is een moord gepleegd. Wie heeft het gedaan? Was het die toerist, die een ontsnapte gevangene bleek te zijn? Of de doortrapte wulpse Nadia? Het kon ook chief Wiki Wiki zijn, die kunstvoorwerpen uit het museum had gestolen. Of misschien de danseres Leilani, die beweerde een onschuldige maagd te zijn maar onderhand haar verloofde van de rotsen te pletter had gegooid.
Na lang beraad kwam de ware schuldige uit de mouw: Bo-Jo, een macho surfer, en zoals te verwachte valt van dit soort mensen, een hunk met tatoeages en vrouwen om zich heen, en niet te vertrouwen.
Schrik niet, het was allemaal een spel. Een moord-spel. Met Hawai-cocktails en diner in de American Club. Teb had pech, want hij was Bo-Jo. En de lieftallige Leilani hoefde maar in zijn ogen te kijken om te weten, dat hij de schuldige was.
Reageer
Een zwoele zomeravond op het eiland Maui, het mooiste eiland van Hawai. Maar vanavond is de spanning te snijden, want er is een moord gepleegd. Wie heeft het gedaan? Was het die toerist, die een ontsnapte gevangene bleek te zijn? Of de doortrapte wulpse Nadia? Het kon ook chief Wiki Wiki zijn, die kunstvoorwerpen uit het museum had gestolen. Of misschien de danseres Leilani, die beweerde een onschuldige maagd te zijn maar onderhand haar verloofde van de rotsen te pletter had gegooid.
Na lang beraad kwam de ware schuldige uit de mouw: Bo-Jo, een macho surfer, en zoals te verwachte valt van dit soort mensen, een hunk met tatoeages en vrouwen om zich heen, en niet te vertrouwen.
Schrik niet, het was allemaal een spel. Een moord-spel. Met Hawai-cocktails en diner in de American Club. Teb had pech, want hij was Bo-Jo. En de lieftallige Leilani hoefde maar in zijn ogen te kijken om te weten, dat hij de schuldige was.
Reageer
vrijdag, november 05, 2004
VERBODEN IMPORT
In Dhaka zijn veel artikelen te krijgen, ook van internationale herkomst. Tevens zijn er redelijk leesbare kranten (in het Engels). In een van die kranten stond zelfs een bericht over Oezbekistan.
De geliefde president aldaar, die al nooit een voorstander was van import, heeft nu de verkoop van geimporteerde goederen totaal verboden. Slechts een handjevol uitverkorenen mag dit nu nog doen; maar dit zijn vast niet de gewone markthandelaren. Onder de handelaren ontstond dan ook een behoorlijke oproer.
Mensen, die voorheen even de grenzen overwipten om wat spullen te kopen, mogen dit ook niet meer. De president heeft een speciale "medische quarantaine" ingesteld van een paar dagen voor grenspasseerders. Leve de Oezbeekse kwaliteit!
De president zelf heeft een eigen vliegtuig, en natuurlijk een uitstekende gezondheid.
Reageer
In Dhaka zijn veel artikelen te krijgen, ook van internationale herkomst. Tevens zijn er redelijk leesbare kranten (in het Engels). In een van die kranten stond zelfs een bericht over Oezbekistan.
De geliefde president aldaar, die al nooit een voorstander was van import, heeft nu de verkoop van geimporteerde goederen totaal verboden. Slechts een handjevol uitverkorenen mag dit nu nog doen; maar dit zijn vast niet de gewone markthandelaren. Onder de handelaren ontstond dan ook een behoorlijke oproer.
Mensen, die voorheen even de grenzen overwipten om wat spullen te kopen, mogen dit ook niet meer. De president heeft een speciale "medische quarantaine" ingesteld van een paar dagen voor grenspasseerders. Leve de Oezbeekse kwaliteit!
De president zelf heeft een eigen vliegtuig, en natuurlijk een uitstekende gezondheid.
Reageer
donderdag, november 04, 2004
SLINKENDE TOLERANTIE
Internetkranten delen mede dat Theo van Gogh is vermoord. Waarschijnlijk om zijn duidelijke stellingname inzake de Islam. Nu maakte hij op mij nooit de indruk een vriendelijk zachtaardig mannetje te zijn, eerder het tegendeel. Maar zijn standpunt en uitspraken over moslims ken ik niet, die gaan in het buitenland ongemerkt aan je voorbij. Ik kan me alleen niet voorstellen dat het een reden zou zijn om iemand te vermoorden, commentaar op de (consequenties van) iemands geloofsovertuiging.
Hoewel...vanochtend 3.37 uur precies. Tijd voor het verzwelgen van het Ramadan ontbijt, ook bij onze buur-bouwvakkers. Luid communicerend komen ze het terrein op. Gemakkelijk 20 decibel en in mono-syllaben converseren zij:
"Hey! Oeee! Aie!"
Ze hebben elkaar veel te vertellen sinds gisteravond 11 uur. De conversatie houdt een half uur stand. Het lijkt nog het meest op een troep bavianen, maar dan één die uit louter alfa mannetjes bestaat.
Ik lig te grommen in mijn bed. Mijn tolerantie vervaagt. Hoezeer de Amerikaanse verkiezingsuitslag mij ook bedroeft, als het zo doorgaat zal ik nog met de nieuwbakken herkozen president en zijn acties moeten gaan sympathiseren.
Reageer
Internetkranten delen mede dat Theo van Gogh is vermoord. Waarschijnlijk om zijn duidelijke stellingname inzake de Islam. Nu maakte hij op mij nooit de indruk een vriendelijk zachtaardig mannetje te zijn, eerder het tegendeel. Maar zijn standpunt en uitspraken over moslims ken ik niet, die gaan in het buitenland ongemerkt aan je voorbij. Ik kan me alleen niet voorstellen dat het een reden zou zijn om iemand te vermoorden, commentaar op de (consequenties van) iemands geloofsovertuiging.
Hoewel...vanochtend 3.37 uur precies. Tijd voor het verzwelgen van het Ramadan ontbijt, ook bij onze buur-bouwvakkers. Luid communicerend komen ze het terrein op. Gemakkelijk 20 decibel en in mono-syllaben converseren zij:
"Hey! Oeee! Aie!"
Ze hebben elkaar veel te vertellen sinds gisteravond 11 uur. De conversatie houdt een half uur stand. Het lijkt nog het meest op een troep bavianen, maar dan één die uit louter alfa mannetjes bestaat.
Ik lig te grommen in mijn bed. Mijn tolerantie vervaagt. Hoezeer de Amerikaanse verkiezingsuitslag mij ook bedroeft, als het zo doorgaat zal ik nog met de nieuwbakken herkozen president en zijn acties moeten gaan sympathiseren.
Reageer
woensdag, november 03, 2004
KRAKERSCOMPETITIE
Sorry, jongens, ik ben er even niet. Ik ben verslaafd aan de nationale krakercompetitie!
Reageer
Sorry, jongens, ik ben er even niet. Ik ben verslaafd aan de nationale krakercompetitie!
Reageer
dinsdag, november 02, 2004
KOFFIE
Buitenlandse clubs tieren welig in Dhaka. Zo zijn er een American Club, een German Club, een British Club, een Nordic Club, en niet te vergeten natuurlijk een Dutch Club. Plaatsen waar je kunt sporten en bijkomen van het zware leven van elke dag.
In principe is de Dutch Club voor Nederlanders, maar andere nationaliteiten kunnen onder bepaalde voorwaarden ook gebruik maken van de faciliteiten. Vandaag komt een niet-Nederlands paar binnen in ochtend-uitgaanstenue en bestelt een kopje koffie.
Zij gaan er eens lekker voor zitten en wachten op de koffie die al spoedig wordt gebracht. De dame neem twee slokken en staart dan vol afgrijzen in het kopje.
“What kind of coffee is this!” zegt ze boos tegen de Bengaalse bediende, die haar sip aankijkt.
“We come here especially for the good coffee. This is very, very bad.”
De bediende kijkt haar met grote angstogen aan. Hij voorziet al een uitbrander als dit uitkomt. In zulke situaties moet hij toch het onderspit delven, dus dan maar liever meteen.
“OK mam, I will make new coffee for you, no problem, no problem.”
Een tevreden glimlach kruipt over hun gezichten. Ik hoor ze denken.
“Die Hollanders toch. Ze zijn niet voor niets beroemd om hun koffie. En het tweede kopje is nog gratis ook!”
Reageer
Buitenlandse clubs tieren welig in Dhaka. Zo zijn er een American Club, een German Club, een British Club, een Nordic Club, en niet te vergeten natuurlijk een Dutch Club. Plaatsen waar je kunt sporten en bijkomen van het zware leven van elke dag.
In principe is de Dutch Club voor Nederlanders, maar andere nationaliteiten kunnen onder bepaalde voorwaarden ook gebruik maken van de faciliteiten. Vandaag komt een niet-Nederlands paar binnen in ochtend-uitgaanstenue en bestelt een kopje koffie.
Zij gaan er eens lekker voor zitten en wachten op de koffie die al spoedig wordt gebracht. De dame neem twee slokken en staart dan vol afgrijzen in het kopje.
“What kind of coffee is this!” zegt ze boos tegen de Bengaalse bediende, die haar sip aankijkt.
“We come here especially for the good coffee. This is very, very bad.”
De bediende kijkt haar met grote angstogen aan. Hij voorziet al een uitbrander als dit uitkomt. In zulke situaties moet hij toch het onderspit delven, dus dan maar liever meteen.
“OK mam, I will make new coffee for you, no problem, no problem.”
Een tevreden glimlach kruipt over hun gezichten. Ik hoor ze denken.
“Die Hollanders toch. Ze zijn niet voor niets beroemd om hun koffie. En het tweede kopje is nog gratis ook!”
Reageer
maandag, november 01, 2004
RECEPT VAN DE WEEK
De key lime is een bepaalde varieteit van de lime (een soort kleine groene citroen). Waarschijnlijk heette hij niet altijd key lime, want hij komt van origine uit Zuidoost Azie, vandaar dat wij deze lime hier in Bangladesh ook zo vaak gebruiken. De key lime heeft een interessante historie. Hij reisde met de Arabieren naar Noord Afrika, vervolgens met de Kruisridders mee terug naar het Midellandse Zeegebied, van daaruit mogelijk met Columbus naar Haiti en vanuit Haiti met Spaanse immigranten naar Zuid Florida en de Keys (eilandjes in het zuiden van Florida).
Honderd jaar geleden waren de Keys nog erg geisoleerd en men beschikte over weinig verse producten. Waarschijnlijk gebruikte men de key lime samen met de ingeblikte melk, die aan het eind van die eeuw werd uitgevonden, en maakte zo een dikke pudding. Koken was zo niet nodig. Deze pudding vormde de basis voor de nu zo beroemde "Key Lime Pie".
Als er geen key limes zijn, doen gewone limes het ook prima, en in geval van nood kan het gewoon met citroenen. Wordt het een "Key lemon pie".
Reageer
De key lime is een bepaalde varieteit van de lime (een soort kleine groene citroen). Waarschijnlijk heette hij niet altijd key lime, want hij komt van origine uit Zuidoost Azie, vandaar dat wij deze lime hier in Bangladesh ook zo vaak gebruiken. De key lime heeft een interessante historie. Hij reisde met de Arabieren naar Noord Afrika, vervolgens met de Kruisridders mee terug naar het Midellandse Zeegebied, van daaruit mogelijk met Columbus naar Haiti en vanuit Haiti met Spaanse immigranten naar Zuid Florida en de Keys (eilandjes in het zuiden van Florida).
Honderd jaar geleden waren de Keys nog erg geisoleerd en men beschikte over weinig verse producten. Waarschijnlijk gebruikte men de key lime samen met de ingeblikte melk, die aan het eind van die eeuw werd uitgevonden, en maakte zo een dikke pudding. Koken was zo niet nodig. Deze pudding vormde de basis voor de nu zo beroemde "Key Lime Pie".
Als er geen key limes zijn, doen gewone limes het ook prima, en in geval van nood kan het gewoon met citroenen. Wordt het een "Key lemon pie".
Reageer
