vrijdag, december 31, 2004
REEDS GEGETEN
Op de Amerikaanse Club had ik een heerlijke Mexicaanse Salade gegeten. Ik was helemaal geïnspireerd en dacht dat dit recept met een paar aanpassingen wel op de website zou kunnen figureren. Een heerlijke schotel en niet moeilijk te maken.
Hoe anders bleek de werkelijkheid.
Onze kok begon al met komkommers te kopen in plaats van de sla die ik had besteld.
“Yes mam, I thought cucumber better.”
“Did you know this recipe then?”
”No mam but just thought cucumber better than what you write.”
Verder had hij de verse grote garnalen ingevroren in plaats van ze te bereiden. De chilibonen had hij een uur te lang (tot pap) gekookt en alle groentes in miezelige stukjes gesneden.
Daarna had hij alles met wat mayonnaise door elkaar geschept waardoor het een vies bruin prutje was geworden. Ik herkende het uit mijn begin-beugeltijd….alsof iemand het al eens gegeten had en het vervolgens weer met een antiperistaltieke beweging aan de buitenwereld teruggegeven. Ik zal jullie de foto besparen. We hebben gesmuld.
Reageer
Op de Amerikaanse Club had ik een heerlijke Mexicaanse Salade gegeten. Ik was helemaal geïnspireerd en dacht dat dit recept met een paar aanpassingen wel op de website zou kunnen figureren. Een heerlijke schotel en niet moeilijk te maken.
Hoe anders bleek de werkelijkheid.
Onze kok begon al met komkommers te kopen in plaats van de sla die ik had besteld.
“Yes mam, I thought cucumber better.”
“Did you know this recipe then?”
”No mam but just thought cucumber better than what you write.”
Verder had hij de verse grote garnalen ingevroren in plaats van ze te bereiden. De chilibonen had hij een uur te lang (tot pap) gekookt en alle groentes in miezelige stukjes gesneden.
Daarna had hij alles met wat mayonnaise door elkaar geschept waardoor het een vies bruin prutje was geworden. Ik herkende het uit mijn begin-beugeltijd….alsof iemand het al eens gegeten had en het vervolgens weer met een antiperistaltieke beweging aan de buitenwereld teruggegeven. Ik zal jullie de foto besparen. We hebben gesmuld.
Reageer
donderdag, december 30, 2004
RAMP
De Golf van Bengalen, het exotisch klinkende water waaraan Bangladesh ligt, heeft met zijn golven waarschijnlijk meer dan 100,000 mensen gedood. Dat er internet-reporters zijn die daar grappen over maken, kan ik niet goed hebben, hoe leuk ze anders ook zijn. Dit is niet om te lachen.
Bangladesh heeft geboft, als de beving iets meer naar het westen of noorden was geweest, was de schade hier ook niet te overzien. Daar zat niemand op te wachten na de recente overstromingen.
Voor de meeste mensen is het ver weg. Voor ons is het dit keer heel dichtbij. En hoewel ik niet zo'n levendige fantast ben, kan ik me maar al te goed voorstellen hoe zo'n muur van water eruit ziet. En hoe verwoestend hij is. In de strijd der volkeren weet de natuur elke grote-mogendheden-leider op zijn slofjes te verslaan.
Reageer
De Golf van Bengalen, het exotisch klinkende water waaraan Bangladesh ligt, heeft met zijn golven waarschijnlijk meer dan 100,000 mensen gedood. Dat er internet-reporters zijn die daar grappen over maken, kan ik niet goed hebben, hoe leuk ze anders ook zijn. Dit is niet om te lachen.
Bangladesh heeft geboft, als de beving iets meer naar het westen of noorden was geweest, was de schade hier ook niet te overzien. Daar zat niemand op te wachten na de recente overstromingen.
Voor de meeste mensen is het ver weg. Voor ons is het dit keer heel dichtbij. En hoewel ik niet zo'n levendige fantast ben, kan ik me maar al te goed voorstellen hoe zo'n muur van water eruit ziet. En hoe verwoestend hij is. In de strijd der volkeren weet de natuur elke grote-mogendheden-leider op zijn slofjes te verslaan.
Reageer
woensdag, december 29, 2004
VAKANTIE
We zouden op vakantie gaan, met de kerstdagen, naar Thailand. Na veel gezoek op het Internet en rondvragen bij mede-expats kwam Phi Phi island als favoriet uit de bus. Phi phi island, het eiland waar bijna niemand ooit van gehoord had maar wat nu dagelijks de televisieschermen vult. Getroffen dor een tsunami, een woord dat ik tot nu toe alleen maar kende van kruiswoordpuzzels. Meer dan 33.000 doden in totaal.
Wij hadden op het laatste nippertje besloten niet te gaan, vanwege de torenhoge kosten in het kerst-seizoen en het feit dat er wel heel veel mensen op vakantie naar Thailand vertrokken. Maar voor een keer zijn we blij, dat we niet op vakantie gingen. Als ik hoor hoe de kindjes werden meegesleurd door 5 meter hoge golven, krijg ik kippenvel.
Reageer
We zouden op vakantie gaan, met de kerstdagen, naar Thailand. Na veel gezoek op het Internet en rondvragen bij mede-expats kwam Phi Phi island als favoriet uit de bus. Phi phi island, het eiland waar bijna niemand ooit van gehoord had maar wat nu dagelijks de televisieschermen vult. Getroffen dor een tsunami, een woord dat ik tot nu toe alleen maar kende van kruiswoordpuzzels. Meer dan 33.000 doden in totaal.
Wij hadden op het laatste nippertje besloten niet te gaan, vanwege de torenhoge kosten in het kerst-seizoen en het feit dat er wel heel veel mensen op vakantie naar Thailand vertrokken. Maar voor een keer zijn we blij, dat we niet op vakantie gingen. Als ik hoor hoe de kindjes werden meegesleurd door 5 meter hoge golven, krijg ik kippenvel.
Reageer
dinsdag, december 28, 2004
SLIMME ANNA
Onze Anna is nu een jaar en zeven maanden oud en kan nog niet echt praten. Maar ze kan wel voor haar eigen belangen opkomen. Sinds kort hebben wij een grote projectie TV. Met een 42 inch scherm. En Anna vindt dat fantastisch. Het eerste wat ze doet als ze uit bed komt is de TV aanzetten. Soms staat hij op een fout kanaal. Dan komt ze met het DVD doosje van Kleine Beer en roept “Beer, beer!”
Ik denk dat ze best kan praten. Maar ze gebruikt het alleen voor haar eigen doeleinden. En wij, wij kennen inmiddels de tekst van de DVD uit ons hoofd.
Reageer
Onze Anna is nu een jaar en zeven maanden oud en kan nog niet echt praten. Maar ze kan wel voor haar eigen belangen opkomen. Sinds kort hebben wij een grote projectie TV. Met een 42 inch scherm. En Anna vindt dat fantastisch. Het eerste wat ze doet als ze uit bed komt is de TV aanzetten. Soms staat hij op een fout kanaal. Dan komt ze met het DVD doosje van Kleine Beer en roept “Beer, beer!”
Ik denk dat ze best kan praten. Maar ze gebruikt het alleen voor haar eigen doeleinden. En wij, wij kennen inmiddels de tekst van de DVD uit ons hoofd.
Reageer
zondag, december 26, 2004
TWEEDE KERSTDAG
In een Moslimland wordt kerst niet gevierd. Mohammed deed niet aan kerstbomen en kalkoen. Omdat kerst echter een aanleiding is tot ontvangst van bonussen en een vrije dag, staat de dag wel als feestdag op de kalender, net als alle Boeddhistische en Hindu feestdagen. Een vrije dag is echter voldoende voor dit doel en tweede kerstdag bestaat dan ook niet.
Zo kan het gebeuren dat wij om half zeven op tweede Kerstdag steunend en kreunend uit ons bed rollen. Want het werk gaat door. Alleen voor de buitenlanders, zo blijkt al snel. Want de Bangladeshi hebben hun eigen oplossing gevonden: ze hebben een hartal (staking) aangekondigd hedenochtend vroeg. En hoeven dus niet te werken, want het is gevaarlijk op straat. De staking vindt echter niet plaats in de buitenlanderwijken. De buitenlanders kunnen gewoon naar het werk. Het is niet eerlijk.
Reageer
In een Moslimland wordt kerst niet gevierd. Mohammed deed niet aan kerstbomen en kalkoen. Omdat kerst echter een aanleiding is tot ontvangst van bonussen en een vrije dag, staat de dag wel als feestdag op de kalender, net als alle Boeddhistische en Hindu feestdagen. Een vrije dag is echter voldoende voor dit doel en tweede kerstdag bestaat dan ook niet.
Zo kan het gebeuren dat wij om half zeven op tweede Kerstdag steunend en kreunend uit ons bed rollen. Want het werk gaat door. Alleen voor de buitenlanders, zo blijkt al snel. Want de Bangladeshi hebben hun eigen oplossing gevonden: ze hebben een hartal (staking) aangekondigd hedenochtend vroeg. En hoeven dus niet te werken, want het is gevaarlijk op straat. De staking vindt echter niet plaats in de buitenlanderwijken. De buitenlanders kunnen gewoon naar het werk. Het is niet eerlijk.
Reageer
SANTA CLAUS
Ik was blij te lezen dat de origine van Santa Claus ligt in onze goede oude Sinterklaas (niet dat Amerikanen die brave man kennen). Hij heeft een hele geschiedenis. Blijkbaar heeft hij zijn bischoppelijk uiterlijk ergens onderweg verloren. In de tijd dat de Nederlanders nog de baas waren in New York leek hij op een rondbuikige Nederlandse zeeman met een groene jas aan.
Pas toen Coca Cola plaatjes van Santa Claus ging gebruiken in hun advertentie campagne werd zijn jas voor altijd rood. Toen hadden de Nederlanders dan ook hun gezag over zijn image verloren.
Wij wilden "back to the roots" en hebben de film "The Muppets' Christmas Carol" gehuurd, om een blik op een groene kerstman te kunnen werpen. Het is mij alleen nog niet duidelijk waar de elven vandaan komen, ze lijken totaal niet op onze Zwarte Pieten!
Reageer
Ik was blij te lezen dat de origine van Santa Claus ligt in onze goede oude Sinterklaas (niet dat Amerikanen die brave man kennen). Hij heeft een hele geschiedenis. Blijkbaar heeft hij zijn bischoppelijk uiterlijk ergens onderweg verloren. In de tijd dat de Nederlanders nog de baas waren in New York leek hij op een rondbuikige Nederlandse zeeman met een groene jas aan.
Pas toen Coca Cola plaatjes van Santa Claus ging gebruiken in hun advertentie campagne werd zijn jas voor altijd rood. Toen hadden de Nederlanders dan ook hun gezag over zijn image verloren.
Wij wilden "back to the roots" en hebben de film "The Muppets' Christmas Carol" gehuurd, om een blik op een groene kerstman te kunnen werpen. Het is mij alleen nog niet duidelijk waar de elven vandaan komen, ze lijken totaal niet op onze Zwarte Pieten!
Reageer
zaterdag, december 25, 2004
EEN KERSTGEDACHTE
Met dank aan Gulya uit Oezbekistan, die mij de ware geschiedenis achter de rendieren stuurde:
Volgens de "Alaska Department of Fish and Game" krijgen alle rendieren nieuwe geweien in de zomer, maar mannetjes verliezen hun gewei rond eind november, terwijl vrouwtjes het hunne pas verliezen als de kleine rendiertjes geboren zijn, in de lente.
Dit betekent, dat alle rendieren die de slee van Santaclaus hebben getrokken tot nu toe, vrouwtjes moeten zijn geweest.
We hadden het kunnen weten; alleen een vrouw is in staat een dikke man in een rood fluwelen gewaad de hele wereld rond te slepen en toch niet te verdwalen.
Reageer
Met dank aan Gulya uit Oezbekistan, die mij de ware geschiedenis achter de rendieren stuurde:
Volgens de "Alaska Department of Fish and Game" krijgen alle rendieren nieuwe geweien in de zomer, maar mannetjes verliezen hun gewei rond eind november, terwijl vrouwtjes het hunne pas verliezen als de kleine rendiertjes geboren zijn, in de lente.
Dit betekent, dat alle rendieren die de slee van Santaclaus hebben getrokken tot nu toe, vrouwtjes moeten zijn geweest.
We hadden het kunnen weten; alleen een vrouw is in staat een dikke man in een rood fluwelen gewaad de hele wereld rond te slepen en toch niet te verdwalen.
Reageer
vrijdag, december 24, 2004
AARDIG
Met de kinderen ging ik naar Sonargaon, eufemistisch ook wel “historic place” genoemd. Het paleis dat daar staat is weliswaar oud maar de vuilnis die meer prominent aanwezig is, is van heel recente datum.
We aten een rijstmaaltijd in het restaurant. Alle borden waren veel te vol. Achter de tafel schoten schichtig broodmagere kinderen op en neer. De manager vond hen blijkbaar geen geziene gasten en wierp dreigende blikken. Ze droegen halfvolle plastic zakken met daarin het voedsel dat de gasten niet hadden opgegeten. Een meisje had een tas van haar rok gemaakt en droeg daarin de buit rond. Ik wenkte ze en gaf ze de enorme stapels eten die wij nog hadden overgelaten. De manager durfde daar niets van te zeggen, witneuzen dienen met fluwelen handschoenen te worden aangepakt.
Elodie straalde zelfvoldaan.
“Aardig van ons hè mama, dat we ons eten weggaven?”
“Nou, aardig, ik vind het niet zo bijzonder dat je iets weggeeft als je het zelf niet meer lust. Dat is eigenlijk….”
Ik wilde zeggen “gewoon” maar realiseerde me dat dat ook niet het juiste woord was. In hoeverre kun je het gewoon noemen dat iemand van jouw afval moet leven?
Ik besloot daarom het met wat voorbeelden te illustreren.
“Aardig zou zijn als je een stuk chocolade weggeeft dat je zelf graag lust, of speelgoed dat je leuk vindt.”
Ze haalde haar schouders op. Kinderen hebben een veel simpeler kijk op de wereld.
“Ik had het toch ook gewoon weg kunnen gooien? Dat was pas onaardig geweest!”
Reageer
Met de kinderen ging ik naar Sonargaon, eufemistisch ook wel “historic place” genoemd. Het paleis dat daar staat is weliswaar oud maar de vuilnis die meer prominent aanwezig is, is van heel recente datum.
We aten een rijstmaaltijd in het restaurant. Alle borden waren veel te vol. Achter de tafel schoten schichtig broodmagere kinderen op en neer. De manager vond hen blijkbaar geen geziene gasten en wierp dreigende blikken. Ze droegen halfvolle plastic zakken met daarin het voedsel dat de gasten niet hadden opgegeten. Een meisje had een tas van haar rok gemaakt en droeg daarin de buit rond. Ik wenkte ze en gaf ze de enorme stapels eten die wij nog hadden overgelaten. De manager durfde daar niets van te zeggen, witneuzen dienen met fluwelen handschoenen te worden aangepakt.
Elodie straalde zelfvoldaan.
“Aardig van ons hè mama, dat we ons eten weggaven?”
“Nou, aardig, ik vind het niet zo bijzonder dat je iets weggeeft als je het zelf niet meer lust. Dat is eigenlijk….”
Ik wilde zeggen “gewoon” maar realiseerde me dat dat ook niet het juiste woord was. In hoeverre kun je het gewoon noemen dat iemand van jouw afval moet leven?
Ik besloot daarom het met wat voorbeelden te illustreren.
“Aardig zou zijn als je een stuk chocolade weggeeft dat je zelf graag lust, of speelgoed dat je leuk vindt.”
Ze haalde haar schouders op. Kinderen hebben een veel simpeler kijk op de wereld.
“Ik had het toch ook gewoon weg kunnen gooien? Dat was pas onaardig geweest!”
Reageer
donderdag, december 23, 2004
ONGEZOUTEN MENING
Toen Elodie nieuw was op school, was haar juf extra lief voor haar. Nu is ze gewoon één van de leerlingen. De juf heeft commentaar gemaakt op haar presentatie. Nu ook nog blijkt dat deze juf haar stem aanzienlijk kan verheffen, is ze van haar voetstuk gevallen. Bij ons thuis is schreeuwen een vergrijp.
Haar menig over de juf beschrijft ze ongezouten in een mail aan haar vriendinnetje Erin in Uzbekistan:
"My school is very nice. But my teacher not. She is very ugly. She can scream. Her teeth are not in order. And she never brushes her hair."
Het ergste bewaart ze voor het laatst.
"And she wears a nosering. I hate noserings. All people in Bangladesh wear noserings. Only not the boys."
Een ietwat overdreven bewering voor een beperkt aantal vrouwen in Bangladesh die een heel klein knopje in hun neus dragen. Zeker als die komt van iemand die zichzelf het liefst optuigt als een kerstboom.
Reageer
Toen Elodie nieuw was op school, was haar juf extra lief voor haar. Nu is ze gewoon één van de leerlingen. De juf heeft commentaar gemaakt op haar presentatie. Nu ook nog blijkt dat deze juf haar stem aanzienlijk kan verheffen, is ze van haar voetstuk gevallen. Bij ons thuis is schreeuwen een vergrijp.
Haar menig over de juf beschrijft ze ongezouten in een mail aan haar vriendinnetje Erin in Uzbekistan:
"My school is very nice. But my teacher not. She is very ugly. She can scream. Her teeth are not in order. And she never brushes her hair."
Het ergste bewaart ze voor het laatst.
"And she wears a nosering. I hate noserings. All people in Bangladesh wear noserings. Only not the boys."
Een ietwat overdreven bewering voor een beperkt aantal vrouwen in Bangladesh die een heel klein knopje in hun neus dragen. Zeker als die komt van iemand die zichzelf het liefst optuigt als een kerstboom.
Reageer
woensdag, december 22, 2004
DILEMMA
Ook voor de kinderen is er veel te doen in Dhaka, en af en toe komen ze dan voor een dilemma. Met name bij Elodie, als echte vrouw, is kiezen niet het sterkste punt.
Wanneer er op dezelfde dag een disco is in de school en "Rickshaw caroling", is besluiten moeilijk.
Ik drong er bij haar op aan dat ze kiezen moest. Elodie, iets slimmer dan ik, loste dat anders op. Zij had gekozen, zo sprak zij, voor de disco. Maar ze begreep wel dat ik erg verdrietig was; zou ze echter voor het andere evenement gekozen hebben, dan was haar juffrouw erg verdrietig geweest.
Toen de disco een uur onderweg was, en wij bezig met het versieren der riksja's, belde ze luid huilend op. Ze miste mij zo, ik moest haar onmiddelijk komen halen. Ik had natuurlijk argwaan moeten koesteren, dit was de eerste keer in jaren dat ze dergelijk gedrag vertoonde. Maar je, wat doe je als domme moeder met een smeltend hart. Je stuurt de chauffeur.
Toen die pas een uur later met haar terugkwam, bleek dat hij haar had moeten opsporen en uit het feestgedruis wegsleuren, waar zij zonder een enkel spoor van tranen uitgelaten had meegedanst. En nu kon ze dus nog net de tweede helft van het "rickshaw caroling" meemaken. Kiezen was niet nodig geweest. Een beetje toneel geeft je toegang tot alle evenementen.
Reageer
Ook voor de kinderen is er veel te doen in Dhaka, en af en toe komen ze dan voor een dilemma. Met name bij Elodie, als echte vrouw, is kiezen niet het sterkste punt.
Wanneer er op dezelfde dag een disco is in de school en "Rickshaw caroling", is besluiten moeilijk.
Ik drong er bij haar op aan dat ze kiezen moest. Elodie, iets slimmer dan ik, loste dat anders op. Zij had gekozen, zo sprak zij, voor de disco. Maar ze begreep wel dat ik erg verdrietig was; zou ze echter voor het andere evenement gekozen hebben, dan was haar juffrouw erg verdrietig geweest.
Toen de disco een uur onderweg was, en wij bezig met het versieren der riksja's, belde ze luid huilend op. Ze miste mij zo, ik moest haar onmiddelijk komen halen. Ik had natuurlijk argwaan moeten koesteren, dit was de eerste keer in jaren dat ze dergelijk gedrag vertoonde. Maar je, wat doe je als domme moeder met een smeltend hart. Je stuurt de chauffeur.
Toen die pas een uur later met haar terugkwam, bleek dat hij haar had moeten opsporen en uit het feestgedruis wegsleuren, waar zij zonder een enkel spoor van tranen uitgelaten had meegedanst. En nu kon ze dus nog net de tweede helft van het "rickshaw caroling" meemaken. Kiezen was niet nodig geweest. Een beetje toneel geeft je toegang tot alle evenementen.
Reageer
dinsdag, december 21, 2004
ZINGEN IN DE RIKSJA
Er zijn altijd expats die graag het "thuisgevoel" willen creëren, zo ver van huis. Zeker de kerstdagen vormen een periode waar veel mensen moeite mee hebben. Ze missen hun familie en vrienden. In een tropenland is kerst altijd een beetje kunstmatig, al die kunstbomen en glimmende slingers tegen een strakblauwe lucht.
Maar expats zouden geen expats zijn als ze niet ook een beetje couleur locale wilden toevoegen. In dit licht waarschijnlijk wordt ieder jaar "rickshaw caroling" georganiseerd, een evenement met een voortdurend toenemend aantal enthousiastelingen. Dit jaar deden er ruim 160 mensen aan mee. Er worden collectief riksja's ingehuurd, iedereen versiert "zijn" riksja met kerstslingers. Daarna begeeft de lange fietsstoet zich op weg door Dhaka, terwijl de passagiers luidkeels kerstliedjes zingen (de meeste dan toch). Onderweg wordt er drie keer gestopt bij aardige mede-vreemdelingen, die zorgen voor glühwein, een kampvuur en marshmallows aan een spies, kerstkransen en volop versierde huizen.
Wij hebben plezier, en de Bangladeshi ook. Ze verzamelen zich in grote getalen langs de weg, zoiets zien ze maar één keer per jaar. Dit is zelfs voor vreemdelingen vreemd gedrag. Ze lachen en zwaaien naar de kinderen. Gelukkig weten de meesten niet over al die "snow" in de kerstliedjes, anders zouden ze ongetwijfeld nog harder hebben gelachen.
Aan het eind van de tocht verzamelen we ons bij de Amerikaanse Club, waar een groot kampvuur staat te knapperen, en alle door iedereen meegebrachte etenswaren worden uitgestald en genuttigd. Het kerstgevoel is er. Jammer alleen dat de meeste expats het land verlaten zullen hebben als kerst daadwerkelijk is aangebroken.
Reageer
Er zijn altijd expats die graag het "thuisgevoel" willen creëren, zo ver van huis. Zeker de kerstdagen vormen een periode waar veel mensen moeite mee hebben. Ze missen hun familie en vrienden. In een tropenland is kerst altijd een beetje kunstmatig, al die kunstbomen en glimmende slingers tegen een strakblauwe lucht.
Maar expats zouden geen expats zijn als ze niet ook een beetje couleur locale wilden toevoegen. In dit licht waarschijnlijk wordt ieder jaar "rickshaw caroling" georganiseerd, een evenement met een voortdurend toenemend aantal enthousiastelingen. Dit jaar deden er ruim 160 mensen aan mee. Er worden collectief riksja's ingehuurd, iedereen versiert "zijn" riksja met kerstslingers. Daarna begeeft de lange fietsstoet zich op weg door Dhaka, terwijl de passagiers luidkeels kerstliedjes zingen (de meeste dan toch). Onderweg wordt er drie keer gestopt bij aardige mede-vreemdelingen, die zorgen voor glühwein, een kampvuur en marshmallows aan een spies, kerstkransen en volop versierde huizen.
Wij hebben plezier, en de Bangladeshi ook. Ze verzamelen zich in grote getalen langs de weg, zoiets zien ze maar één keer per jaar. Dit is zelfs voor vreemdelingen vreemd gedrag. Ze lachen en zwaaien naar de kinderen. Gelukkig weten de meesten niet over al die "snow" in de kerstliedjes, anders zouden ze ongetwijfeld nog harder hebben gelachen.
Aan het eind van de tocht verzamelen we ons bij de Amerikaanse Club, waar een groot kampvuur staat te knapperen, en alle door iedereen meegebrachte etenswaren worden uitgestald en genuttigd. Het kerstgevoel is er. Jammer alleen dat de meeste expats het land verlaten zullen hebben als kerst daadwerkelijk is aangebroken.
Reageer
maandag, december 20, 2004
OUD OF OUDER
Elodie heeft bij haar Koreaanse vriendinnetje Ala Lee gespeeld. Thuisgekomen moeten natuurlijk alle saillante details worden besproken.
"Ala Lee's moeder ziet er heel jong uit."
Mmm. Hopelijk is ze 18 of zo.
"Misschien is ze ook wel heel jong?"
"Nee hoor, een jaar of veertig, denk ik."
Teb doet er nog een schepje bovenop.
"Vind jij soms dat je moeder er niet zo jong uitziet?"
Het is tijd om klappen uit te delen.
"Nee hoor, de moeder van Ala Lee ziet er veeeeel jonger uit."
"O ja, hoe jong dan wel?"
Het antwoord verzacht gelukkig een beetje de pijn.
"Nou, als 10 of 11 of zo."
Reageer
Elodie heeft bij haar Koreaanse vriendinnetje Ala Lee gespeeld. Thuisgekomen moeten natuurlijk alle saillante details worden besproken.
"Ala Lee's moeder ziet er heel jong uit."
Mmm. Hopelijk is ze 18 of zo.
"Misschien is ze ook wel heel jong?"
"Nee hoor, een jaar of veertig, denk ik."
Teb doet er nog een schepje bovenop.
"Vind jij soms dat je moeder er niet zo jong uitziet?"
Het is tijd om klappen uit te delen.
"Nee hoor, de moeder van Ala Lee ziet er veeeeel jonger uit."
"O ja, hoe jong dan wel?"
Het antwoord verzacht gelukkig een beetje de pijn.
"Nou, als 10 of 11 of zo."
Reageer
zondag, december 19, 2004
AMBIVALENTIE (2)
Als praktische Nederlandse verbaas ik me soms ook over het gebrek aan actie om de armoede te verminderen. Niet van de donoren dit keer, maar van de mensen zelf. Niet de allerarmsten, want die zitten in een volstrekt hopeloze situatie. Maar wel weer die middengroep. Want soms mag het niet teveel moeite kosten, om geld te verdienen. Een voorbeeld.
Onze auto had tijdelijk de geest gegeven en we moesten naar een kerstviering in de Dutch Club. Omdat het al donker was en lopen met een kleine Anna op de stoeploze straten niet zonder gevaar, liep onze guard naar de grote straat (5 minuten verderop). Na een uur kwam hij terug. Hij had geen enkele taxichauffeur bereid gevonden naar ons huis te gaan; ons huis ligt namelijk in een semi-open wijk en ze hadden geen zin om daar naar binnen te rijden.
Hetzelfde is me vele malen overkomen toen ik de kinderen met de taxi van school moest ophalen.
“Nee daar ga ik echt niet heen.”
“Dat is te veel ver.”
Ook mijn pogingen om een vaste taxi te krijgen die ons elke dag zou halen en brengen liepen op niets uit. Toch staan de taxi’s eindeloos langs de kant van de weg en zitten de chauffeurs ernaast te kletsen. En buitenlanders geven goeie fooien.
Reageer
Als praktische Nederlandse verbaas ik me soms ook over het gebrek aan actie om de armoede te verminderen. Niet van de donoren dit keer, maar van de mensen zelf. Niet de allerarmsten, want die zitten in een volstrekt hopeloze situatie. Maar wel weer die middengroep. Want soms mag het niet teveel moeite kosten, om geld te verdienen. Een voorbeeld.
Onze auto had tijdelijk de geest gegeven en we moesten naar een kerstviering in de Dutch Club. Omdat het al donker was en lopen met een kleine Anna op de stoeploze straten niet zonder gevaar, liep onze guard naar de grote straat (5 minuten verderop). Na een uur kwam hij terug. Hij had geen enkele taxichauffeur bereid gevonden naar ons huis te gaan; ons huis ligt namelijk in een semi-open wijk en ze hadden geen zin om daar naar binnen te rijden.
Hetzelfde is me vele malen overkomen toen ik de kinderen met de taxi van school moest ophalen.
“Nee daar ga ik echt niet heen.”
“Dat is te veel ver.”
Ook mijn pogingen om een vaste taxi te krijgen die ons elke dag zou halen en brengen liepen op niets uit. Toch staan de taxi’s eindeloos langs de kant van de weg en zitten de chauffeurs ernaast te kletsen. En buitenlanders geven goeie fooien.
Reageer
zaterdag, december 18, 2004
AMBIVALENTIE
Het lijkt heel duidelijk, dat armoede vreselijk is, maar ik heb gemerkt dat ik er soms ambivalent tegenover staan. Als ik graatmagere moeders op straat zie met een babietje op de arm krijg ik een naar gevoel in mijn maag. Maar als een bedelaar met een afgehakt stompje arm hard tegen mijn autoraam slaat, vind ik dat griezelig.
Dat veel mensen niet behoorlijk te eten hebben is afschuwelijk. Maar toch raak ik soms geïrriteerd. Er zijn mensen, met name mannen die een niet zo heel slechte baan hebben, meestal bij buitenlanders, zoals chauffeurs, ballenjongens bij het tennissen en caddies, die koketteren met hun situatie. Als ze iets willen, zoals salarisverhoging of geld voor een andere reden, roepen ze onmiddelijk:
“I am a very poor man, mem!”
En die zin heeft op mij een averechtse uitwerking. Ik vind dat net zoiets als zeggen: “Ik ben heel erg zielig.” De hele foute onder hen voegen er dan aan toe: “You are a very rich woman. For you 80 dollar is nothing. Give it to me.”
Ik voel me in de verdediging gedrongen. Alsof ik slecht ben omdat ik niet arm ben. En dat ik hun rechten niet erken door niets te geven. Maar geven is niet alleen rationeel. Het is ook emotioneel. En wanneer ze de foute emotie raken, hebben ze het verbruid. Dan geef ik niets. En voel me toch een beetje schuldig.
Reageer
Het lijkt heel duidelijk, dat armoede vreselijk is, maar ik heb gemerkt dat ik er soms ambivalent tegenover staan. Als ik graatmagere moeders op straat zie met een babietje op de arm krijg ik een naar gevoel in mijn maag. Maar als een bedelaar met een afgehakt stompje arm hard tegen mijn autoraam slaat, vind ik dat griezelig.
Dat veel mensen niet behoorlijk te eten hebben is afschuwelijk. Maar toch raak ik soms geïrriteerd. Er zijn mensen, met name mannen die een niet zo heel slechte baan hebben, meestal bij buitenlanders, zoals chauffeurs, ballenjongens bij het tennissen en caddies, die koketteren met hun situatie. Als ze iets willen, zoals salarisverhoging of geld voor een andere reden, roepen ze onmiddelijk:
“I am a very poor man, mem!”
En die zin heeft op mij een averechtse uitwerking. Ik vind dat net zoiets als zeggen: “Ik ben heel erg zielig.” De hele foute onder hen voegen er dan aan toe: “You are a very rich woman. For you 80 dollar is nothing. Give it to me.”
Ik voel me in de verdediging gedrongen. Alsof ik slecht ben omdat ik niet arm ben. En dat ik hun rechten niet erken door niets te geven. Maar geven is niet alleen rationeel. Het is ook emotioneel. En wanneer ze de foute emotie raken, hebben ze het verbruid. Dan geef ik niets. En voel me toch een beetje schuldig.
Reageer
vrijdag, december 17, 2004
HET SCHOTSE BAL
Het sociale leven is uitgebreid, in Dhaka. Heeft het mij 45 jaar gekost om naar een bal te gaan, dan zijn er ook ineens twee bals binnen een maand, het Marines Ball en het Schotse bal. Het laatste is veel minder officieel en heeft een heel andere atmosfeer.
Er wordt Schots gedanst, en vele mannen zijn in kilt. En ook een van de gangen van het menu is aangepast. Schotse haggis. Ik weet wat het is, vele andere gasten (gelukkig?) niet. Het is namelijk schapenmaag, gevuld met een mengsel van schapenhart, -lever en longen. Aangemaakt met havermout.
De tienermeisjes aan onze tafel vertellen we niet wat erin zit. Ze vinden het niet echt lekker maar besprenkeld met whisky weten ze het naar binnen te werken. En wij zouden geen goede ouders zijn (van andere kinderen weliswaar) als we hun daarna niet met een sardonische glimlach de ingredienten hadden verteld.
Dat leverde ons toch maar mooi twee extra toetjes op!
Reageer
Het sociale leven is uitgebreid, in Dhaka. Heeft het mij 45 jaar gekost om naar een bal te gaan, dan zijn er ook ineens twee bals binnen een maand, het Marines Ball en het Schotse bal. Het laatste is veel minder officieel en heeft een heel andere atmosfeer.
Er wordt Schots gedanst, en vele mannen zijn in kilt. En ook een van de gangen van het menu is aangepast. Schotse haggis. Ik weet wat het is, vele andere gasten (gelukkig?) niet. Het is namelijk schapenmaag, gevuld met een mengsel van schapenhart, -lever en longen. Aangemaakt met havermout.
De tienermeisjes aan onze tafel vertellen we niet wat erin zit. Ze vinden het niet echt lekker maar besprenkeld met whisky weten ze het naar binnen te werken. En wij zouden geen goede ouders zijn (van andere kinderen weliswaar) als we hun daarna niet met een sardonische glimlach de ingredienten hadden verteld.
Dat leverde ons toch maar mooi twee extra toetjes op!
Reageer
donderdag, december 16, 2004
SCOUTING (3)
Ze hadden allemaal een verhaal of sketch moeten voorbereiden, voor bij het kampvuur. Omdat de voorbereiding niet optimaal bleek, was het ontaard in een moppenparade. De leukste mop haalde zelfs onze eettafel.
Vincent en Victor komen bij de hemelpoort. Om de hemel in te komen, moeten ze een beekje over, waarin talloze eenden zwemmen. Gabriel zegt, dat ze niet op de eenden mogen stappen. Als hun dat lukt, krijgen ze in de hemel het mooiste meisje dat er bestaat aan hun zijde. Zo niet, dan wordt het het lelijkste meisje.
Vincent loopt uiterst voorzichtig, maar helaas, net voor het einde stapt hij op een eend. En zie daar, aan de overkant staat hem een foeilelijk deerntje op te wachten. Victor pakt het handiger aan en bereikt zonder kleerscheuren de overkant. Daar staat een beeldschone jongedame. Victor bekijkt haar goedkeurend, en vraagt:
"Goh, hoe ben jij hier gekomen?"
Waarop het meisje gelaten antwoordt:
"Ik ben op een eend gestapt."
Grapje hoor.
Reageer
Ze hadden allemaal een verhaal of sketch moeten voorbereiden, voor bij het kampvuur. Omdat de voorbereiding niet optimaal bleek, was het ontaard in een moppenparade. De leukste mop haalde zelfs onze eettafel.
Vincent en Victor komen bij de hemelpoort. Om de hemel in te komen, moeten ze een beekje over, waarin talloze eenden zwemmen. Gabriel zegt, dat ze niet op de eenden mogen stappen. Als hun dat lukt, krijgen ze in de hemel het mooiste meisje dat er bestaat aan hun zijde. Zo niet, dan wordt het het lelijkste meisje.
Vincent loopt uiterst voorzichtig, maar helaas, net voor het einde stapt hij op een eend. En zie daar, aan de overkant staat hem een foeilelijk deerntje op te wachten. Victor pakt het handiger aan en bereikt zonder kleerscheuren de overkant. Daar staat een beeldschone jongedame. Victor bekijkt haar goedkeurend, en vraagt:
"Goh, hoe ben jij hier gekomen?"
Waarop het meisje gelaten antwoordt:
"Ik ben op een eend gestapt."
Grapje hoor.
Reageer
woensdag, december 15, 2004
RECEPT VAN DE WEEK
Als Vincent vis niet zo vies zou vinden, zouden we twee keer in de week vis eten. Maar het gezicht dat hij trekt bij de lucht van vis ontneemt je de eetlust. Daarom eten we het maar een keer per week. Deze week heerlijke Italiaanse kabeljauw. Maar je kunt het recept ook met andere witvis maken.
Reageer
Als Vincent vis niet zo vies zou vinden, zouden we twee keer in de week vis eten. Maar het gezicht dat hij trekt bij de lucht van vis ontneemt je de eetlust. Daarom eten we het maar een keer per week. Deze week heerlijke Italiaanse kabeljauw. Maar je kunt het recept ook met andere witvis maken.
Reageer
dinsdag, december 14, 2004
SCOUTING (2)
De opbrengst van het scouting weekeind viel mee. Een hele set kleren was gebruikt. Sokken en onderbroeken waren voor de sier meegereisd. Ze hadden het leuk gehad. Vogeltjes gekeken. Gewandeld. Natuurlijk maar kort gewandeld, want er waren kinderen die al snel pijn in hun voeten kregen. Met name kinderen die Victor heten.
Ze hadden kampvuur gemaakt. En gekookt. Toch was Vincent een beetje teleurgesteld. De volwassenen die mee waren, hadden namelijk niets gedaan. Wel orders uitgedeeld. Maar de scouts moesten alles doen, tenten opzetten, koken, opruimen. Hij vond dat schandelijk. Mijn uitleg, dat de scouts zelfstandig moesten zijn en de volwassenen slechts daar waren om erop te letten dat hun niets zou overkomen, vond hij onzin. Zou hij toch verwend zijn geraakt met al dat personeel? Misschien moeten we thuis ook maar corvee instellen.
Reageer
De opbrengst van het scouting weekeind viel mee. Een hele set kleren was gebruikt. Sokken en onderbroeken waren voor de sier meegereisd. Ze hadden het leuk gehad. Vogeltjes gekeken. Gewandeld. Natuurlijk maar kort gewandeld, want er waren kinderen die al snel pijn in hun voeten kregen. Met name kinderen die Victor heten.
Ze hadden kampvuur gemaakt. En gekookt. Toch was Vincent een beetje teleurgesteld. De volwassenen die mee waren, hadden namelijk niets gedaan. Wel orders uitgedeeld. Maar de scouts moesten alles doen, tenten opzetten, koken, opruimen. Hij vond dat schandelijk. Mijn uitleg, dat de scouts zelfstandig moesten zijn en de volwassenen slechts daar waren om erop te letten dat hun niets zou overkomen, vond hij onzin. Zou hij toch verwend zijn geraakt met al dat personeel? Misschien moeten we thuis ook maar corvee instellen.
Reageer
maandag, december 13, 2004
DE CHAUFFEUR AAN HET HANDJE
“Hello mem, this is Henry calling.”
“Yes Henry.”
“Yes mem you must come home mem. Now car no working, many people push, no move.”
“Where are you now, Henry.”
“I am at house, mem.”
“Sorry, I can not come. Are the children home from school?”
“Yes mem, three home, only not Elodie.”
“Where is she? Will you pick her up?”
“Road 5 mem. I do not know. I do not know number. Somewhere road 5”
“Then how will she get home?”
“I do not know mem.”
“You will not pick her up?”
“No mem. I don’t know number mem.”
“So will they bring her back?”
“I don’t know mem.”
“Boss told you to bring car to the garage this morning, because there was already a problem. So why didn’t you do that?”
“I did mem. And they told that need some repairs.”
“So why did you not leave the car there?”
“Because boss no tell. He told go to garage. Find out what is wrong. But he did not tell have repair. He no say me repair OK. So I come back. And wait. And now car no work, mam. So you come please.”
"Did you call boss to ask if repair was OK?"
"No mem. But in morning he no say repair OK."
“And how will you get to the garage tomorrow if car does not work?”
“Sorry mam. Don’t know mam. I wait here mem. Then you come.”
Reageer
“Hello mem, this is Henry calling.”
“Yes Henry.”
“Yes mem you must come home mem. Now car no working, many people push, no move.”
“Where are you now, Henry.”
“I am at house, mem.”
“Sorry, I can not come. Are the children home from school?”
“Yes mem, three home, only not Elodie.”
“Where is she? Will you pick her up?”
“Road 5 mem. I do not know. I do not know number. Somewhere road 5”
“Then how will she get home?”
“I do not know mem.”
“You will not pick her up?”
“No mem. I don’t know number mem.”
“So will they bring her back?”
“I don’t know mem.”
“Boss told you to bring car to the garage this morning, because there was already a problem. So why didn’t you do that?”
“I did mem. And they told that need some repairs.”
“So why did you not leave the car there?”
“Because boss no tell. He told go to garage. Find out what is wrong. But he did not tell have repair. He no say me repair OK. So I come back. And wait. And now car no work, mam. So you come please.”
"Did you call boss to ask if repair was OK?"
"No mem. But in morning he no say repair OK."
“And how will you get to the garage tomorrow if car does not work?”
“Sorry mam. Don’t know mam. I wait here mem. Then you come.”
Reageer
zondag, december 12, 2004
DINNER WITH DOGS
Hebben jullie wel eens 30 dogs te eten gehad? Ik wel, gisteravond. Gelukkig waren het brave honden; ze aten met mes en vork, brachten hun eigen drank mee en zelfs de heerlijkste toetjes! Zulke honden kun je er wel bij hebben.
We hebben het natuurlijk over de DOGS, the Dhaka Oddball Golf Society. Sommige van de leden waren blijkbaar ook hun eigen naam vergeten. We hadden een waarschuwing aan de deur gehangen. Hierop heb ik zeker vijf serieuze reacties gehad. Dat ze niet wisten dat we een hond hadden. Wanneer hadden we die hond gekocht? Waar was hij dan nu? Zou het IQ van honden lager zijn dan mensen? Of is het toch weer die Nederlandse onbegrijpelijke humor?
Reageer
Hebben jullie wel eens 30 dogs te eten gehad? Ik wel, gisteravond. Gelukkig waren het brave honden; ze aten met mes en vork, brachten hun eigen drank mee en zelfs de heerlijkste toetjes! Zulke honden kun je er wel bij hebben.
We hebben het natuurlijk over de DOGS, the Dhaka Oddball Golf Society. Sommige van de leden waren blijkbaar ook hun eigen naam vergeten. We hadden een waarschuwing aan de deur gehangen. Hierop heb ik zeker vijf serieuze reacties gehad. Dat ze niet wisten dat we een hond hadden. Wanneer hadden we die hond gekocht? Waar was hij dan nu? Zou het IQ van honden lager zijn dan mensen? Of is het toch weer die Nederlandse onbegrijpelijke humor?
Reageer
zaterdag, december 11, 2004
SCOUTING
Het bekende weekend bestaat niet in Bangladesh. Vrijdag en zaterdag is het weekend, en voor velen slechts vrijdag. Waarom gaat dan die verd@#! wekker om zes uur? Er moet worden gekampeerd! De jongens zijn lid geworden van scouting en mogen meteen mee op kamp.
Dus staat moeder de avond van tevoren dekbedden op te rollen, tassen in te pakken met plastic borden, nieuw aangeschafte zaklampen, een schrift, een potlood, muggenspray, zonnebrandcreme, en niet te vergeten het handboek der scouts. Want je moet natuurlijk wel weten wat de regels van de jungle zijn. En hoe je met een houtje een vuur kunt aanmaken.
Ze gaan op pad, in de vroege ochtend. De schone kleren die ook in de rugtassen zijn ingepakt, zullen ongetwijfeld het daglicht niet zien. Bij de padvinderij kun je veel insignes verdienen; helaas niet voor dagelijkse wasbeurten en het regelmatig verschonen van kleren.
Reageer
Het bekende weekend bestaat niet in Bangladesh. Vrijdag en zaterdag is het weekend, en voor velen slechts vrijdag. Waarom gaat dan die verd@#! wekker om zes uur? Er moet worden gekampeerd! De jongens zijn lid geworden van scouting en mogen meteen mee op kamp.
Dus staat moeder de avond van tevoren dekbedden op te rollen, tassen in te pakken met plastic borden, nieuw aangeschafte zaklampen, een schrift, een potlood, muggenspray, zonnebrandcreme, en niet te vergeten het handboek der scouts. Want je moet natuurlijk wel weten wat de regels van de jungle zijn. En hoe je met een houtje een vuur kunt aanmaken.
Ze gaan op pad, in de vroege ochtend. De schone kleren die ook in de rugtassen zijn ingepakt, zullen ongetwijfeld het daglicht niet zien. Bij de padvinderij kun je veel insignes verdienen; helaas niet voor dagelijkse wasbeurten en het regelmatig verschonen van kleren.
Reageer
vrijdag, december 10, 2004
GORDIJNEN
Het huis is bijna ingericht. De laatste kast is net gebracht, we hebben eetkamerstoelen, het wachten is slechts op de gordijnen. Na ruim drie maanden gordijnloos geleefd te hebben missen we ze bijna niet meer. Maar uiteindelijk komen ze toch.
De vreugde is van korte duur. Hoewel ik voor alle gordijnen eenzelfde lengte van 2,15 meter heb opgegeven, zijn er zes zoveel te lang dat ze ruim op de grond hangen en twee zijn 5 centimeter te kort. Verder is de gordijnrail 9 centimeter langer dan de bestelde 3,77 meter en aangezien de breedte van de kamer 3,82 meter is, helpt er geen moedertjelief aan. Tenzij je het mooi vindt als de rail in een boog hangt. We zullen nog even zonder gordijnen moeten. Meten is een vak apart.
Reageer
Het huis is bijna ingericht. De laatste kast is net gebracht, we hebben eetkamerstoelen, het wachten is slechts op de gordijnen. Na ruim drie maanden gordijnloos geleefd te hebben missen we ze bijna niet meer. Maar uiteindelijk komen ze toch.
De vreugde is van korte duur. Hoewel ik voor alle gordijnen eenzelfde lengte van 2,15 meter heb opgegeven, zijn er zes zoveel te lang dat ze ruim op de grond hangen en twee zijn 5 centimeter te kort. Verder is de gordijnrail 9 centimeter langer dan de bestelde 3,77 meter en aangezien de breedte van de kamer 3,82 meter is, helpt er geen moedertjelief aan. Tenzij je het mooi vindt als de rail in een boog hangt. We zullen nog even zonder gordijnen moeten. Meten is een vak apart.
Reageer
donderdag, december 09, 2004
GOOTSTEENONTSTOPPER
Het bedrag dat dagelijks aan boodschappen werd uitgegeven was in drie maanden tijd verdrievoudigd. Toen wij onze kok ook nog eens op een grote leugen betrapten, besloten we dat het tijd werd hem te gaan controleren.
Dagelijks bracht hij briefjes mee waarop alle aankopen stonden te prijken. Helaas zijn veel Bangladeshi analfabeet en Engels schrijven is al helemaal moeilijk. Dus er wordt geschreven in fonetisch Engels en je moet soms maar raden waar het over gaat. Om te weten wat “jawgoert” betekent hoef je geen wetenschapper te zijn. Maar toen er gisteren een “rabar fuccer” op de lijst stond, was ik toch wel erg benieuwd. Het bleek een gootsteenontstopper te zijn….
Reageer
Het bedrag dat dagelijks aan boodschappen werd uitgegeven was in drie maanden tijd verdrievoudigd. Toen wij onze kok ook nog eens op een grote leugen betrapten, besloten we dat het tijd werd hem te gaan controleren.
Dagelijks bracht hij briefjes mee waarop alle aankopen stonden te prijken. Helaas zijn veel Bangladeshi analfabeet en Engels schrijven is al helemaal moeilijk. Dus er wordt geschreven in fonetisch Engels en je moet soms maar raden waar het over gaat. Om te weten wat “jawgoert” betekent hoef je geen wetenschapper te zijn. Maar toen er gisteren een “rabar fuccer” op de lijst stond, was ik toch wel erg benieuwd. Het bleek een gootsteenontstopper te zijn….
Reageer
woensdag, december 08, 2004
RECEPT VAN DE WEEK
"Dag meneer, we doen een inzameling voor de club, heeft U misschien een paar wijnflessen voor me?"
"Zeg, jongetje, zie ik er uit als iemand die wijn drinkt?"
"Heeft U dan misschien wat lege citroensapflessen voor me?"
Ik ben ook dol op citroen, (maar gelukkig houd ik ook erg van wijn), vandaar in het Recept van de Week een lemon mousse.
Reageer
"Dag meneer, we doen een inzameling voor de club, heeft U misschien een paar wijnflessen voor me?"
"Zeg, jongetje, zie ik er uit als iemand die wijn drinkt?"
"Heeft U dan misschien wat lege citroensapflessen voor me?"
Ik ben ook dol op citroen, (maar gelukkig houd ik ook erg van wijn), vandaar in het Recept van de Week een lemon mousse.
Reageer
dinsdag, december 07, 2004
STRESS
6.15: De wekker gaat
6.20: Stroomuitval gehad vannacht, ijskoude douche.
6.25: Brood vergeten uit de vriezer te halen, in de magnetron, tafel dekken, thee zetten, kinderen wakker maken.
6.27: Waarom liggen al jullie kleren nu weer op de grond? Snel alle kleren oprapen in de verschillende kamers.
6.30: Maak drinkem, snacks en lunch om mee te nemen voor de verschillende doelgroepen.
6.35: Iedereen aan tafel. Dooreten! Schiet nou op! Nog 10 minuten! Nog 5 minuten! Je mond staat stil! Niet kletsen!
7.00: Tandenpoetsen! Haren kammen!
7.04: Wat, hebben jullie nou alweer de sporttassen niet ingepakt gisteravond? En de zwemspullen? Mama per twee treden de trap op, haalt alle spullen uit verschillende hoeken en gaten. Waar zijn de zwembrillen gebleven??
7.08: Mama, je moet mijn haar invlechten en bovenop mijn hoofd vastmaken, vanavond is de show op school.
7.09: Waar is de borstel? De elastiekjes? De schuifspelden??
7.11: Mama je moet popcorn kopen voor de show vanavond op school!!
7.13: Mama ik heb nog twee brieven in mijn tas die moet je invullen want ik moet ze vandaag inleveren. Hoelang zitten ze dan al daar??
7.15: Victor zou het kunnen dat jij ook van die brieven hebt?
7.16: Schrijf, schrijf.
7.18: Maak een lijst voor de chauffeur.
7.20: Iedereen in de auto. Tassen mee? Sporttassen mee?
7.21: Drinkfles vergeten. Mama kan nog net de auto stoppen.
7.22: Foute instructies gegeven. Vandaag After school program. Vergeten. Mama rent naar de straat in haar korte broek en mouwloos hemdje op blote voeten. De buren en bedelaars kijken verschrikt op van zo'n onzedelijke verschijning. De chauffeur ziet haar ngelukkig og net en rijdt vol gas achteruit om verdere problemen te voorkomen. Mama verandert de instructies op zijn briefje. Zonder briefje zouden de kinderen niet eens terugkomen. Wel beter voor mama's rust.
7.25: De auto gaat de hoek om. We hebben het weer gered.
Reageer
6.15: De wekker gaat
6.20: Stroomuitval gehad vannacht, ijskoude douche.
6.25: Brood vergeten uit de vriezer te halen, in de magnetron, tafel dekken, thee zetten, kinderen wakker maken.
6.27: Waarom liggen al jullie kleren nu weer op de grond? Snel alle kleren oprapen in de verschillende kamers.
6.30: Maak drinkem, snacks en lunch om mee te nemen voor de verschillende doelgroepen.
6.35: Iedereen aan tafel. Dooreten! Schiet nou op! Nog 10 minuten! Nog 5 minuten! Je mond staat stil! Niet kletsen!
7.00: Tandenpoetsen! Haren kammen!
7.04: Wat, hebben jullie nou alweer de sporttassen niet ingepakt gisteravond? En de zwemspullen? Mama per twee treden de trap op, haalt alle spullen uit verschillende hoeken en gaten. Waar zijn de zwembrillen gebleven??
7.08: Mama, je moet mijn haar invlechten en bovenop mijn hoofd vastmaken, vanavond is de show op school.
7.09: Waar is de borstel? De elastiekjes? De schuifspelden??
7.11: Mama je moet popcorn kopen voor de show vanavond op school!!
7.13: Mama ik heb nog twee brieven in mijn tas die moet je invullen want ik moet ze vandaag inleveren. Hoelang zitten ze dan al daar??
7.15: Victor zou het kunnen dat jij ook van die brieven hebt?
7.16: Schrijf, schrijf.
7.18: Maak een lijst voor de chauffeur.
7.20: Iedereen in de auto. Tassen mee? Sporttassen mee?
7.21: Drinkfles vergeten. Mama kan nog net de auto stoppen.
7.22: Foute instructies gegeven. Vandaag After school program. Vergeten. Mama rent naar de straat in haar korte broek en mouwloos hemdje op blote voeten. De buren en bedelaars kijken verschrikt op van zo'n onzedelijke verschijning. De chauffeur ziet haar ngelukkig og net en rijdt vol gas achteruit om verdere problemen te voorkomen. Mama verandert de instructies op zijn briefje. Zonder briefje zouden de kinderen niet eens terugkomen. Wel beter voor mama's rust.
7.25: De auto gaat de hoek om. We hebben het weer gered.
Reageer
maandag, december 06, 2004
DOOD - DE ULTIEME GELIJKMAKER
Prins Bernhard voelde zich geroepen kort voor zijn dood zijn rol in Nazi Duitsland te verduidelijken. Ik was toen nog niet geboren en kan er niet over oordelen. Er zijn al genoeg Nederlanders die dat doen, zelfs al waren ze van ruimschoots na de oorlog.
Toen ik het las betrapte ik mezelf op een domme gedachte:
“Zelfs hij wil nog van alles kwijt voordat hij dood gaat.”
Hoezo, zelfs hij? Doodgaan, dat is nu juist het moment dat iedereen gelijk is, de bedelaar in Bangladesh en de prins gemaal in Nederland. Een ironische en ook een beetje beangstigende gedachte.
Reageer
Prins Bernhard voelde zich geroepen kort voor zijn dood zijn rol in Nazi Duitsland te verduidelijken. Ik was toen nog niet geboren en kan er niet over oordelen. Er zijn al genoeg Nederlanders die dat doen, zelfs al waren ze van ruimschoots na de oorlog.
Toen ik het las betrapte ik mezelf op een domme gedachte:
“Zelfs hij wil nog van alles kwijt voordat hij dood gaat.”
Hoezo, zelfs hij? Doodgaan, dat is nu juist het moment dat iedereen gelijk is, de bedelaar in Bangladesh en de prins gemaal in Nederland. Een ironische en ook een beetje beangstigende gedachte.
Reageer
zondag, december 05, 2004
SINTERKLAAS (2)
De ouders zijn net zo enthousiast om evenementen voor de kinderen te organiseren, als ze waren om mee te zingen met de sinterklaasliederem. Ik moet bekennen dat ik een van hen ben. Ik zing, dat wel, maar evenementen organiseren hoort in mijn boek onder het hoofdstuk "knutselen". Ik ben de organiseerders dan ook eindeloos dankbaar en steek dat niet onder stoelen of banken.
"Bedankt voor het organiseren van de sinterklaasmiddag. Het was erg leuk. De kinderen hebben er van genoten."
De aangesprokene besluit de techniek van directe confrontatie te hanteren.
"Goed zo. En volgend jaar is het jouw beurt."
Slik.
"Nou, we zullen zien."
Gelukkig is de volgende sinterklaas nog 365 dagen weg.
Reageer
De ouders zijn net zo enthousiast om evenementen voor de kinderen te organiseren, als ze waren om mee te zingen met de sinterklaasliederem. Ik moet bekennen dat ik een van hen ben. Ik zing, dat wel, maar evenementen organiseren hoort in mijn boek onder het hoofdstuk "knutselen". Ik ben de organiseerders dan ook eindeloos dankbaar en steek dat niet onder stoelen of banken.
"Bedankt voor het organiseren van de sinterklaasmiddag. Het was erg leuk. De kinderen hebben er van genoten."
De aangesprokene besluit de techniek van directe confrontatie te hanteren.
"Goed zo. En volgend jaar is het jouw beurt."
Slik.
"Nou, we zullen zien."
Gelukkig is de volgende sinterklaas nog 365 dagen weg.
Reageer
zaterdag, december 04, 2004
SINTERKLAAS
Sinterklaas kwam aangereden op zijn vehikel, een Bangladeshi versie van een koets met twee paarden, tussen de palmen en de bougainvillea. De riksjarijders stopten verbaasd voor dit schouwspel. Het zweet liep onder zijn baard vandaan, de Sint was meer gewend aan de gure winderige koude van Nederland, en die bootreis in de Baai van Bengalen was hem ook al niet in zijn koude kleren gaan zitten. Zijn verjaardag werd gevierd in de residentie van de Nederlandse ambassadeur, voor de kleintjes en hun ouders.
Zijn pieten waren erg muzikaal en hadden zelfs instrumenten meegenomen. De ouders waren minder medewerkzaam. Ofwel ze schaamden zich voor hun zangtalenten, of ze waren zelfs de tekst van "Op de hoge, hoge daken" vergeten. Zo was het opvoeren van de sinterklaasliedjes beperkt tot een instrumentaal gebeuren. Het mocht de pret niet drukken. Zeker niet die van Anna, zij stond vooraan bij het podium en danste wild, met haar armen in de lucht, op elk nummer.
Dat werd minder toen ze daadwerkelijk bij de oude man op appel moest. Ze klemde zich als een aapje aan haar moeder vast en begon luidkeels te huilen. De uitgestoken hand van de Sint negeerde zij hooghartig. Gelukkig is de Sint geen haatdragend man en heeft ze haar kadootje toch gekregen. De ouders kwamen pas los bij de daaropvolgende borrel met speculaas, in de door een 50 meter lange Nederlandse vlag omheinde tuin van de ambassadeur.
Reageer
Sinterklaas kwam aangereden op zijn vehikel, een Bangladeshi versie van een koets met twee paarden, tussen de palmen en de bougainvillea. De riksjarijders stopten verbaasd voor dit schouwspel. Het zweet liep onder zijn baard vandaan, de Sint was meer gewend aan de gure winderige koude van Nederland, en die bootreis in de Baai van Bengalen was hem ook al niet in zijn koude kleren gaan zitten. Zijn verjaardag werd gevierd in de residentie van de Nederlandse ambassadeur, voor de kleintjes en hun ouders.
Zijn pieten waren erg muzikaal en hadden zelfs instrumenten meegenomen. De ouders waren minder medewerkzaam. Ofwel ze schaamden zich voor hun zangtalenten, of ze waren zelfs de tekst van "Op de hoge, hoge daken" vergeten. Zo was het opvoeren van de sinterklaasliedjes beperkt tot een instrumentaal gebeuren. Het mocht de pret niet drukken. Zeker niet die van Anna, zij stond vooraan bij het podium en danste wild, met haar armen in de lucht, op elk nummer.
Dat werd minder toen ze daadwerkelijk bij de oude man op appel moest. Ze klemde zich als een aapje aan haar moeder vast en begon luidkeels te huilen. De uitgestoken hand van de Sint negeerde zij hooghartig. Gelukkig is de Sint geen haatdragend man en heeft ze haar kadootje toch gekregen. De ouders kwamen pas los bij de daaropvolgende borrel met speculaas, in de door een 50 meter lange Nederlandse vlag omheinde tuin van de ambassadeur.
Reageer
vrijdag, december 03, 2004
MEER PALMTOPS
Hoewel de palmtops nu behoorlijk beschermd lijken tegen verlies, is het systeem niet waterdicht. De palmtops hebben namelijk een heel klein schermpje, een touch screen, waar zelfs kindervingertjes te dik voor zijn. Je moet het vissenvoer natuurlijk wel goed kunnen doseren. Dus hoort er een miezelig staafje bij, stylus genaamd. En dat ding is zo klein, dat je het niet ziet als het op de grond ligt.
Voor kindjes die hele tassen vergeten, is het natuurlijk een onmogelijke opgave om die stylusjes voor verlies te behoeden. Tranendalen zijn dan ook aan de orde van de dag.
Ja, ze zijn los te koop. Maar de winkel Etcetera kent het probleem, en daarmee de waarde van dit kostbare kleinood.
Reageer
Hoewel de palmtops nu behoorlijk beschermd lijken tegen verlies, is het systeem niet waterdicht. De palmtops hebben namelijk een heel klein schermpje, een touch screen, waar zelfs kindervingertjes te dik voor zijn. Je moet het vissenvoer natuurlijk wel goed kunnen doseren. Dus hoort er een miezelig staafje bij, stylus genaamd. En dat ding is zo klein, dat je het niet ziet als het op de grond ligt.
Voor kindjes die hele tassen vergeten, is het natuurlijk een onmogelijke opgave om die stylusjes voor verlies te behoeden. Tranendalen zijn dan ook aan de orde van de dag.
Ja, ze zijn los te koop. Maar de winkel Etcetera kent het probleem, en daarmee de waarde van dit kostbare kleinood.
Reageer
donderdag, december 02, 2004
HET TASJE
Op de foto met de uniformen zie je een zwart tasje aan de riem van de jongens. In dit spannende tasje zit de palmtop. Omdat die dingen duur zijn en klein en dus snel verloren raken (niet moeilijk voor mijn kinderen die zelfs wel eens zonder schoenen thuiskwamen) konden wij deze tasjes aanschaffen, speciaal voor ons gemaakt. De meisjes, die geen riem dragen op hun uniform, krijgen een soort sjerp waar het tasje aan hangt.
Elodie heeft er geen. Ze zijn namelijk alleen verplicht, tot haar grote ongenoegen, in groep 6 en 7. Voor haar was dat geen enkele reden om er ook niet een te krijgen. Ik heb haar laten weten, dat ze over twee jaar de eerste zal zijn om een tweedehandse te krijgen. Zij dacht echter niet, dat zij die twee jaar zou kunnen overbruggen zonder dit kleinood.
Voor ons betekent het, dat dit fantastische ding na een respectievelijk twee jaar niet meer nodig is. Dan moeten ze namelijk een lap top. Voor een keer is het hebben van veel kinderen dus winstgevend. Hoewel ik betwijfel of we hier nog wonen als Anna de leefijd des onderscheids heeft bereikt; en of het machientje dan nog modern genoeg is??
Reageer
Op de foto met de uniformen zie je een zwart tasje aan de riem van de jongens. In dit spannende tasje zit de palmtop. Omdat die dingen duur zijn en klein en dus snel verloren raken (niet moeilijk voor mijn kinderen die zelfs wel eens zonder schoenen thuiskwamen) konden wij deze tasjes aanschaffen, speciaal voor ons gemaakt. De meisjes, die geen riem dragen op hun uniform, krijgen een soort sjerp waar het tasje aan hangt.
Elodie heeft er geen. Ze zijn namelijk alleen verplicht, tot haar grote ongenoegen, in groep 6 en 7. Voor haar was dat geen enkele reden om er ook niet een te krijgen. Ik heb haar laten weten, dat ze over twee jaar de eerste zal zijn om een tweedehandse te krijgen. Zij dacht echter niet, dat zij die twee jaar zou kunnen overbruggen zonder dit kleinood.
Voor ons betekent het, dat dit fantastische ding na een respectievelijk twee jaar niet meer nodig is. Dan moeten ze namelijk een lap top. Voor een keer is het hebben van veel kinderen dus winstgevend. Hoewel ik betwijfel of we hier nog wonen als Anna de leefijd des onderscheids heeft bereikt; en of het machientje dan nog modern genoeg is??
Reageer
