zaterdag, april 30, 2005
VERANDERENDE TIJDEN
De mode schrijft telkens wat anders voor voor, niet alleen wat betreft kleding maar ook wat betreft andere delen van ons uiterlijk, zoals de kleur van ons vel. Was het gedurende lange tijd in om een lelieblanke huid te hebben, nog niet zo lang geleden gold "hoe bruiner, hoe beter" en wij Westerlingen bevolkten de Spaanse stranden om er maar zo gezond mogelijk uit te zien, en we namen zelfs 10-rittenkaarten voor de zonnenbank in de winter.
Maar dit bruine velletje is geen mode meer. Ik merkte dat aan een uitspraak van Elodie. Toen wij samen van de jacuzzi in ons hotel genoten, zat er ook in mevrouw wiens huid k(l)eurig egaal bruin was, zij het overduidelijk zonnenbank-bruin. Elodie kwam naar mij toe en fluisterde in mijn oor.
"Mama, is die mevrouw erg ziek of zo? Ze ziet er zo eng uit."
T'is maar wat je gewend bent.
Reageer
De mode schrijft telkens wat anders voor voor, niet alleen wat betreft kleding maar ook wat betreft andere delen van ons uiterlijk, zoals de kleur van ons vel. Was het gedurende lange tijd in om een lelieblanke huid te hebben, nog niet zo lang geleden gold "hoe bruiner, hoe beter" en wij Westerlingen bevolkten de Spaanse stranden om er maar zo gezond mogelijk uit te zien, en we namen zelfs 10-rittenkaarten voor de zonnenbank in de winter.
Maar dit bruine velletje is geen mode meer. Ik merkte dat aan een uitspraak van Elodie. Toen wij samen van de jacuzzi in ons hotel genoten, zat er ook in mevrouw wiens huid k(l)eurig egaal bruin was, zij het overduidelijk zonnenbank-bruin. Elodie kwam naar mij toe en fluisterde in mijn oor.
"Mama, is die mevrouw erg ziek of zo? Ze ziet er zo eng uit."
T'is maar wat je gewend bent.
Reageer
vrijdag, april 29, 2005
WILD WATER
Blijkbaar kan het wildwatervaren heel wild toegaan, maar niet meer als het eind maart is. Na vele regenloze dagen is de rivier een rustig stromend watertje geworden met kniediep water, met als gevolg dat het wild water rafting niet meer zo wild is, en nu zes en een half uur duurt in plaats van drie. Anna werd voorzien van een zwemvest, maar aangezien ze de eerste één-jarige was die deelnam aan zo'n levensbedreigende tocht, was haar zwemvest drie jaar te groot. Het vlotje was heeeel klein om haar zo lang zoet te houden. Maar de rest van de familie vond het vet cool, ondanks de afwezigheid van wild water.
Reageer
Blijkbaar kan het wildwatervaren heel wild toegaan, maar niet meer als het eind maart is. Na vele regenloze dagen is de rivier een rustig stromend watertje geworden met kniediep water, met als gevolg dat het wild water rafting niet meer zo wild is, en nu zes en een half uur duurt in plaats van drie. Anna werd voorzien van een zwemvest, maar aangezien ze de eerste één-jarige was die deelnam aan zo'n levensbedreigende tocht, was haar zwemvest drie jaar te groot. Het vlotje was heeeel klein om haar zo lang zoet te houden. Maar de rest van de familie vond het vet cool, ondanks de afwezigheid van wild water.
Reageer
donderdag, april 28, 2005
TREKKING
We waren niet van plan te gaan trekken. We wilden een meerdaagse tocht met een olifantenrit en wild-water-raften. En slapen in hotelletjes. Maar de tocht zag er leuk uit dus we trokken de stoute schoenen aan (hoewel we die dus niet hadden). Het wandelen viel mee, nog wel het meest omdat de kinderen het erg leuk vonden en liepen als berggeiten, wij als bejaarde geitenhoeders op respectabele afstand. De jongens liepen zelfs het grootste deel van de tijd met een rugzak om. Ze zijn niet voor niets bij de boy scouts gegaan!
De dorpen waren leuk, verstoken van modern comfort, maar vol met rondrennende dieren en kinderen. Het was jammer dat ik mijn badpak vergeten was, de dorpsbewoners zullen ongetwijfeld herinneringen bewaren aan die rare buitenlandse die een bad nam in de rivier in het midden van het dorp. Maar ja, vies is ook niet alles. De andere familieleden hadden gelukkig wel badkleding bij zich.
Reageer
We waren niet van plan te gaan trekken. We wilden een meerdaagse tocht met een olifantenrit en wild-water-raften. En slapen in hotelletjes. Maar de tocht zag er leuk uit dus we trokken de stoute schoenen aan (hoewel we die dus niet hadden). Het wandelen viel mee, nog wel het meest omdat de kinderen het erg leuk vonden en liepen als berggeiten, wij als bejaarde geitenhoeders op respectabele afstand. De jongens liepen zelfs het grootste deel van de tijd met een rugzak om. Ze zijn niet voor niets bij de boy scouts gegaan!
De dorpen waren leuk, verstoken van modern comfort, maar vol met rondrennende dieren en kinderen. Het was jammer dat ik mijn badpak vergeten was, de dorpsbewoners zullen ongetwijfeld herinneringen bewaren aan die rare buitenlandse die een bad nam in de rivier in het midden van het dorp. Maar ja, vies is ook niet alles. De andere familieleden hadden gelukkig wel badkleding bij zich.
Reageer
woensdag, april 27, 2005
PRIORITEITEN
Deze week een recept alleen om Teb te plezieren. Ja, mannen, het heeft 46 jaar geduurd, altijd geworsteld met mijn identiteit, maar uiteindelijk heb ik geleerd waar de prioriteiten van de vrouw moeten liggen. De liefde van de man gaat door de maag. Hoewel, Teb heeft de kreeft liever zonder jasje. Deze week een heerlijke lobster lasagne, voor de restjes kreeft die nog over waren van vorige week.
Reageer
Deze week een recept alleen om Teb te plezieren. Ja, mannen, het heeft 46 jaar geduurd, altijd geworsteld met mijn identiteit, maar uiteindelijk heb ik geleerd waar de prioriteiten van de vrouw moeten liggen. De liefde van de man gaat door de maag. Hoewel, Teb heeft de kreeft liever zonder jasje. Deze week een heerlijke lobster lasagne, voor de restjes kreeft die nog over waren van vorige week.
Reageer
dinsdag, april 26, 2005
SCHOENEN
De Thailand vakantie staat in mijn geheugen gegrift als schoenen-vakantie. Geen schoenenwinkel in Chiang Mai is niet vereerd met mijn bezoek. Eerst vielen Victor's sandalen uit elkaar. Toen lieten wij Anna’s schoenen onderweg staan. En dat was haar enige paar op dat moment. Vervolgens boekten we een ongeplande trekking tocht, waarvoor wij niet allemaal geschikt schoeisel hadden, en moesten Elodie en ik sportschoenen kopen. Toen vielen Elo’s sandalen ook nog uit elkaar. Ik kan geen schoenenwinkel meer zien!
Reageer
De Thailand vakantie staat in mijn geheugen gegrift als schoenen-vakantie. Geen schoenenwinkel in Chiang Mai is niet vereerd met mijn bezoek. Eerst vielen Victor's sandalen uit elkaar. Toen lieten wij Anna’s schoenen onderweg staan. En dat was haar enige paar op dat moment. Vervolgens boekten we een ongeplande trekking tocht, waarvoor wij niet allemaal geschikt schoeisel hadden, en moesten Elodie en ik sportschoenen kopen. Toen vielen Elo’s sandalen ook nog uit elkaar. Ik kan geen schoenenwinkel meer zien!
Reageer
maandag, april 25, 2005
SHOPPING THIS WAY
In Thailand, overal waar je komt, bij elk ding dat maar enigszins bezienswaardig is, staan rijen verkopers in hun stalletjes te wachten met hun koopwaar. De meeste verkopen dezelfde dingen voor dezelfde prijzen, ook al liggen hun verkoopplaatsen 700 kilometer uiteen. T-shirts met olifanten bedrukt, koperen Boeddhabeeldjes, tasjes met "Thailand", meditatie ballen. Soms zijn de verkopers bang dat je afgeleid mocht worden door de tempel, Boeddha, hete bron of wat er verder ook te zien mag zijn, en dan hangen ze er een dergelijk bordje neer. Toeristen zijn immers ook niet de slimste mensensoort.
Reageer
In Thailand, overal waar je komt, bij elk ding dat maar enigszins bezienswaardig is, staan rijen verkopers in hun stalletjes te wachten met hun koopwaar. De meeste verkopen dezelfde dingen voor dezelfde prijzen, ook al liggen hun verkoopplaatsen 700 kilometer uiteen. T-shirts met olifanten bedrukt, koperen Boeddhabeeldjes, tasjes met "Thailand", meditatie ballen. Soms zijn de verkopers bang dat je afgeleid mocht worden door de tempel, Boeddha, hete bron of wat er verder ook te zien mag zijn, en dan hangen ze er een dergelijk bordje neer. Toeristen zijn immers ook niet de slimste mensensoort.
Reageer
zondag, april 24, 2005
LEKKER FRIS
Een van de regels in ons huis is: kleren moeten ‘s avonds in de was, niet op de grond. Toch vind ik meestal de kledingrestanten de volgende ochtend op de grond.
“Jongens, wat moet er met kleren?”
“In de was, niet op de grond.”
“Hoe vaak heb ik dat al gezegd?”
“Heel, heel vaak.”
“Waarom liggen ze dan hier?”
“Kweenie.”
Aangezien ik de status “ideale moeder” ook nog niet bereikt heb, vergeet ik soms zelfs de kamer ‘s ochtends te controleren en springen de kleren gewoon weer vanaf de grond aan hun lichamen. Gelukkig hebben ze meestal schooluniformen aan, dus dan doet dat probleem zich niet voor. Voor de test echter mochten ze in hun gewone kleren naar school komen. Pas in de auto kwam ik er achter dat Vincent gekleed was in een shirt waar je soep van kon koken. Ik snoof eens aan hem.
“Vincent, gadver, je hebt een heel vies shirt aan.”
“Mam, doe niet zo stom. Wat maakt dat nou uit. De leraren gaan een test doen. Of denk je soms dat ze me naar school laten komen om allemaal aan mijn shirt te ruiken?”
Touché.
Reageer
Een van de regels in ons huis is: kleren moeten ‘s avonds in de was, niet op de grond. Toch vind ik meestal de kledingrestanten de volgende ochtend op de grond.
“Jongens, wat moet er met kleren?”
“In de was, niet op de grond.”
“Hoe vaak heb ik dat al gezegd?”
“Heel, heel vaak.”
“Waarom liggen ze dan hier?”
“Kweenie.”
Aangezien ik de status “ideale moeder” ook nog niet bereikt heb, vergeet ik soms zelfs de kamer ‘s ochtends te controleren en springen de kleren gewoon weer vanaf de grond aan hun lichamen. Gelukkig hebben ze meestal schooluniformen aan, dus dan doet dat probleem zich niet voor. Voor de test echter mochten ze in hun gewone kleren naar school komen. Pas in de auto kwam ik er achter dat Vincent gekleed was in een shirt waar je soep van kon koken. Ik snoof eens aan hem.
“Vincent, gadver, je hebt een heel vies shirt aan.”
“Mam, doe niet zo stom. Wat maakt dat nou uit. De leraren gaan een test doen. Of denk je soms dat ze me naar school laten komen om allemaal aan mijn shirt te ruiken?”
Touché.
Reageer
zaterdag, april 23, 2005
IK BEN ALTIJD ALLES KWIJT
Kinderen voor kinderen zingen er over:
“Ik ben altijd alles kwijt,
altijd alles kwijt,
het is een onplezierig feit
maar ik ben altijd alles kwijt”
Zo ook in deze familie. Deze ochtend was er een test op school. Ze moesten de “scientific calculator”, één van de verplichte dure schoolattributen, meenemen. Nou ja, dan wordt hij tenminste nog eens gebruikt. Nog voor het weggaan even gevraagd:
“Jongens, hebben jullie ze bij je?”
“Ja, in mijn zak”
“Nee, maar hij ligt in mijn locker op school.”
Daar lag hij natuurlijk niet. Ook niet in het klaslokaal (wel andere verloren zaken, trouwens).
“Heb je in je tas gekeken, voor je van huis ging?”
“Ja, daar was hij niet.”
“Waar kan hij dan zijn?”
Tja....misschien in mijn tas.”
“Maar daar had je toch al gekeken?”
“Mmmm, nou, eigenlijk niet.”
We racen naar huis. In de tas zit hij ook niet. Gelukkig heeft de school er voor vandaag een te leen. Rest alleen nog de vraag, hoe lang dat ding al kwijt is. En of het genetisch is.
Reageer
Kinderen voor kinderen zingen er over:
“Ik ben altijd alles kwijt,
altijd alles kwijt,
het is een onplezierig feit
maar ik ben altijd alles kwijt”
Zo ook in deze familie. Deze ochtend was er een test op school. Ze moesten de “scientific calculator”, één van de verplichte dure schoolattributen, meenemen. Nou ja, dan wordt hij tenminste nog eens gebruikt. Nog voor het weggaan even gevraagd:
“Jongens, hebben jullie ze bij je?”
“Ja, in mijn zak”
“Nee, maar hij ligt in mijn locker op school.”
Daar lag hij natuurlijk niet. Ook niet in het klaslokaal (wel andere verloren zaken, trouwens).
“Heb je in je tas gekeken, voor je van huis ging?”
“Ja, daar was hij niet.”
“Waar kan hij dan zijn?”
Tja....misschien in mijn tas.”
“Maar daar had je toch al gekeken?”
“Mmmm, nou, eigenlijk niet.”
We racen naar huis. In de tas zit hij ook niet. Gelukkig heeft de school er voor vandaag een te leen. Rest alleen nog de vraag, hoe lang dat ding al kwijt is. En of het genetisch is.
Reageer
vrijdag, april 22, 2005
TELELULLIES
Van de week hebben de leraren geklaagd over de slechte opvoeding die de ouders aan kinderen aanbieden. Ik heb in beide kampen gezeten – ik was ouder en leraar, en zelfs simultaan – en weet dus dat we elkaar nooit blij kunnen maken. De ouders voeden niet genoeg op, de leraren zijn te streng, of niet streng genoeg. ‘Tis altijd wat.
Wij als expatouders en ex-leraren doen het niet veel beter dan de rest. Getuige onze kleine Anna, die de hele dag door het huis vieze woorden loopt te roepen: “Telelullies! Telelullies!” Een jaar oud, en dan al schuttingtaal!
Als het tijd is voor eten, moet de televisie uit.
“Nee Anna, Teletubbies zijn weg nu, weg! Ik kan ze niet meer vinden.”
Ze kijkt bedroefd, maar is het ook alweer snel vergeten. Ik ook, als ik even later het kastje met de video’s begin op te ruimen. Met een blik als een havik registreert ze een hele stapel BBC video’s en slaakt een zucht van verlichting:
“Daar! Telelullies!!”
Reageer
Van de week hebben de leraren geklaagd over de slechte opvoeding die de ouders aan kinderen aanbieden. Ik heb in beide kampen gezeten – ik was ouder en leraar, en zelfs simultaan – en weet dus dat we elkaar nooit blij kunnen maken. De ouders voeden niet genoeg op, de leraren zijn te streng, of niet streng genoeg. ‘Tis altijd wat.
Wij als expatouders en ex-leraren doen het niet veel beter dan de rest. Getuige onze kleine Anna, die de hele dag door het huis vieze woorden loopt te roepen: “Telelullies! Telelullies!” Een jaar oud, en dan al schuttingtaal!
Als het tijd is voor eten, moet de televisie uit.
“Nee Anna, Teletubbies zijn weg nu, weg! Ik kan ze niet meer vinden.”
Ze kijkt bedroefd, maar is het ook alweer snel vergeten. Ik ook, als ik even later het kastje met de video’s begin op te ruimen. Met een blik als een havik registreert ze een hele stapel BBC video’s en slaakt een zucht van verlichting:
“Daar! Telelullies!!”
Reageer
donderdag, april 21, 2005
TOUWTJES
Mijn leesbril ben ik, in die ene week dat ik hem heb, al zeker vijf keer kwijt geweest. De lieve meneer in de Thaise opticien gaf me weliswaar een gratis handig touwtje, maar ja, ik ben eigenwijs genoeg om dat er niet aan te doen, omdat ik het lasting vind als hij om mijn nek bungelt. Gelukkig vond ik de bril steeds weer terug.
Hoe anders is dat met contactlenzen. Na het werk deed ik ze in het doosje, althans, dat dacht ik. De volgende ochtend was het doosje leeg. En ook het andere doosje, dat in de badkamer stonden. Zelfs mijn cylindrische lenzen, die in het andere doosje zaten, waren op miraculeuze wijze verdwenen. Waar ik ze dan ingestopt had? Ik weet het niet. Als dit al de gebreken des ouderdoms zijn, zie ik de toekomst met lede (lege?) ogen tegemoet. Of moet ik misschien aan de lenzen-met-touwtjes?
Reageer
Mijn leesbril ben ik, in die ene week dat ik hem heb, al zeker vijf keer kwijt geweest. De lieve meneer in de Thaise opticien gaf me weliswaar een gratis handig touwtje, maar ja, ik ben eigenwijs genoeg om dat er niet aan te doen, omdat ik het lasting vind als hij om mijn nek bungelt. Gelukkig vond ik de bril steeds weer terug.
Hoe anders is dat met contactlenzen. Na het werk deed ik ze in het doosje, althans, dat dacht ik. De volgende ochtend was het doosje leeg. En ook het andere doosje, dat in de badkamer stonden. Zelfs mijn cylindrische lenzen, die in het andere doosje zaten, waren op miraculeuze wijze verdwenen. Waar ik ze dan ingestopt had? Ik weet het niet. Als dit al de gebreken des ouderdoms zijn, zie ik de toekomst met lede (lege?) ogen tegemoet. Of moet ik misschien aan de lenzen-met-touwtjes?
Reageer
woensdag, april 20, 2005
RECIPE OF THE WEEK
Deze week een heerlijk recept voor kreeft, Hong Kong Lobster, in het Recept van de Week. Voor diegenen, die eens dapper wllen zijn en zelf een kreeft bereiden.
Reageer
Deze week een heerlijk recept voor kreeft, Hong Kong Lobster, in het Recept van de Week. Voor diegenen, die eens dapper wllen zijn en zelf een kreeft bereiden.
Reageer
dinsdag, april 19, 2005
GOUDEN DRIEHOEK – 2
De gouden driehoek ontleent zijn naam waarschijnlijk aan de tijd voor 1959, toen er nog opium verbouwd mocht worden. In deze streek werd het ruimschoots verbouwd en verhandeld. Inmiddels is het verboden en de regering van Thailand heeft er alles aan gedaan om de opiumkweek uit te roeien. De bewoners van deze streek, die goede inkomsten uit opium haalden, zijn afgedaald en wonen nu in dorpjes aan de voet van de berg waar zij souvenirs verkopen aan toeristen, die op weg voor bezichtiging van de gouden driehoek. Er zijn veel meer verkopers dan toeristen en de inkomsten zijn schamel. Opium is betere handelswaar dan T-shirts met “Thailand” bedrukt en tasjes met geborduurde olifanten. De mensen zijn nog steeds gekleed in dikke jassen met bontranden, die zij in hun oude domicilie hoog in de bergen vaak wel nodig hadden. Nu echter is het behoorlijk heet in hun veel lager gelegen dorpen. Of het de traditie is of geldgebrek waardoor zij belet worden hun garderobe te aan te passen aan de gewijzigde omstandigheden, wordt echter niet duidelijk.
Reageer
De gouden driehoek ontleent zijn naam waarschijnlijk aan de tijd voor 1959, toen er nog opium verbouwd mocht worden. In deze streek werd het ruimschoots verbouwd en verhandeld. Inmiddels is het verboden en de regering van Thailand heeft er alles aan gedaan om de opiumkweek uit te roeien. De bewoners van deze streek, die goede inkomsten uit opium haalden, zijn afgedaald en wonen nu in dorpjes aan de voet van de berg waar zij souvenirs verkopen aan toeristen, die op weg voor bezichtiging van de gouden driehoek. Er zijn veel meer verkopers dan toeristen en de inkomsten zijn schamel. Opium is betere handelswaar dan T-shirts met “Thailand” bedrukt en tasjes met geborduurde olifanten. De mensen zijn nog steeds gekleed in dikke jassen met bontranden, die zij in hun oude domicilie hoog in de bergen vaak wel nodig hadden. Nu echter is het behoorlijk heet in hun veel lager gelegen dorpen. Of het de traditie is of geldgebrek waardoor zij belet worden hun garderobe te aan te passen aan de gewijzigde omstandigheden, wordt echter niet duidelijk.
Reageer
maandag, april 18, 2005
GOUDEN DRIEHOEK
Een van de “musts” voor toeristen in Chiang Mai is de “gouden driehoek”, de grens tussen Thailand, Myanmar en Laos. Er is niet veel gouds aan deze driehoek, of het moest de enorme klatergouden Boeddha zijn die daar sinds kort staat te pronken. De landen worden van elkaar gescheiden door de Mae Khong rivier en er liggen talloze bootjes die de toeristen voor “speciale prijzen” willen overzetten. Aangezien de overkant er exact hetzelfde uitziet als onze kant, besluiten we dat niet te doen. Het casino aan de kant van Myanmar kan ons niet bekoren, en de geplande belasting-vrijplaats is ook niet verder gekomen dan het idee van een politicus.
Ook de tempels laten we voor wat ze zijn, één puberale aanvaring per drie dagen is genoeg. We kunnen zelfs geen enthousiasme opbrengen voor alweer eindeloze rijen van stalletjes met prullen. Vijf uur rijden in een benauwd busje naar deze oninteressante plek was voor ons allemaal iets teveel van het goede.
Reageer
Een van de “musts” voor toeristen in Chiang Mai is de “gouden driehoek”, de grens tussen Thailand, Myanmar en Laos. Er is niet veel gouds aan deze driehoek, of het moest de enorme klatergouden Boeddha zijn die daar sinds kort staat te pronken. De landen worden van elkaar gescheiden door de Mae Khong rivier en er liggen talloze bootjes die de toeristen voor “speciale prijzen” willen overzetten. Aangezien de overkant er exact hetzelfde uitziet als onze kant, besluiten we dat niet te doen. Het casino aan de kant van Myanmar kan ons niet bekoren, en de geplande belasting-vrijplaats is ook niet verder gekomen dan het idee van een politicus.
Ook de tempels laten we voor wat ze zijn, één puberale aanvaring per drie dagen is genoeg. We kunnen zelfs geen enthousiasme opbrengen voor alweer eindeloze rijen van stalletjes met prullen. Vijf uur rijden in een benauwd busje naar deze oninteressante plek was voor ons allemaal iets teveel van het goede.
Reageer
zondag, april 17, 2005
DIPLOMATIEK
Onze Elodie is heel lief maar ook bijdehand en ze heeft een scherpe tong. Genetisch, hoor ik mensen denken? Misschien, maar ik was een laatbloeier. Zo niet Elodie, die staat haar mannetje al op negenjarige leeftijd. Zij moet alleen nog even leren wat diplomatieker op te treden.
Een aantal mensen waren zo attent geweest om haar verjaardagsmail op de avond voorafgaand aan haar verjaardag op te sturen, zodat deze op tijd aan zou komen. Voor Elodie reden om terug te schrijven:
“Hartelijk bedankt voor het feliciteren. Maar je was een dag te vroeg.”
Een paar mensen reageerden daarop met een glimlach per email. Eén echter kon zich niet inleven in de gedachtenwereld van een negenjarige en schreef een snibbige email terug.
Elodie keek wat beteuterd naar het boze antwoord op het scherm.
“Mama, ik bedoelde alleen maar dat ik het aardig vond, dat hij al een dag te vroeg aan mijn verjaardag dacht.”
Tja Elo, als je wilt schrijven, moet je misschien iets meer aandacht besteden aan je woordkeuze.
Reageer
Onze Elodie is heel lief maar ook bijdehand en ze heeft een scherpe tong. Genetisch, hoor ik mensen denken? Misschien, maar ik was een laatbloeier. Zo niet Elodie, die staat haar mannetje al op negenjarige leeftijd. Zij moet alleen nog even leren wat diplomatieker op te treden.
Een aantal mensen waren zo attent geweest om haar verjaardagsmail op de avond voorafgaand aan haar verjaardag op te sturen, zodat deze op tijd aan zou komen. Voor Elodie reden om terug te schrijven:
“Hartelijk bedankt voor het feliciteren. Maar je was een dag te vroeg.”
Een paar mensen reageerden daarop met een glimlach per email. Eén echter kon zich niet inleven in de gedachtenwereld van een negenjarige en schreef een snibbige email terug.
Elodie keek wat beteuterd naar het boze antwoord op het scherm.
“Mama, ik bedoelde alleen maar dat ik het aardig vond, dat hij al een dag te vroeg aan mijn verjaardag dacht.”
Tja Elo, als je wilt schrijven, moet je misschien iets meer aandacht besteden aan je woordkeuze.
Reageer
zaterdag, april 16, 2005
DOI SUTHEP – HET VERHAAL
Terug naar Chiang mai, Thailand, en de Doi Suthep tempel. Deze tempel is omgeven door legendes en de leukste is het verhaal van de monnik.In de veertiende eeuw volgde een monnik uit Sukothai een visioen van vuur en vond een bot van Boeddha. Hij bracht het bot naar zijn koning maar aangezien het bot eruit zag als een bot en deed als een bot, vond deze er niets aan. De koning van Lanna echter, die mogelijk toen al het toekomstige Thailand-georienteerde toerisme op het oog had, liet monnik en bot overkomen. Hij beloofde een gepast onderkomen voor het bot te zullen bouwen, maar het bot bleek niet zo sterk als je van een Boeddha-bot zou mogen verwachten en eer het zover was, was het bot gebroken. De koning stuurde toen een witte olifant op pad beladen met een half bot, de Doi Suthep berg op, maar de olifant was ook niet van goede makelij en stortte in alvorens de top te bereiken. Op deze plaats bouwde de koning in 1383 de Doi Suthep
tempel.
Reageer
Terug naar Chiang mai, Thailand, en de Doi Suthep tempel. Deze tempel is omgeven door legendes en de leukste is het verhaal van de monnik.In de veertiende eeuw volgde een monnik uit Sukothai een visioen van vuur en vond een bot van Boeddha. Hij bracht het bot naar zijn koning maar aangezien het bot eruit zag als een bot en deed als een bot, vond deze er niets aan. De koning van Lanna echter, die mogelijk toen al het toekomstige Thailand-georienteerde toerisme op het oog had, liet monnik en bot overkomen. Hij beloofde een gepast onderkomen voor het bot te zullen bouwen, maar het bot bleek niet zo sterk als je van een Boeddha-bot zou mogen verwachten en eer het zover was, was het bot gebroken. De koning stuurde toen een witte olifant op pad beladen met een half bot, de Doi Suthep berg op, maar de olifant was ook niet van goede makelij en stortte in alvorens de top te bereiken. Op deze plaats bouwde de koning in 1383 de Doi Suthep
tempel.
Reageer
vrijdag, april 15, 2005
BENGAALSE KALENDER
De wereldbevolking is niet alleen verdeeld wat betreft godsdienst, maar ook wat betreft kalenders. Er zijn kalenders die gebaseerd zijn op de maan, sommige zijn gebaseerd op de zon, en een paar op de combinatie van zon en maan. De Gregoriaanse kalender, die wij gebruiken, is ontstaan uit de Romeinse (een maankalender) maar is nu een zonnekalender. De Hebreeuwse is een combinatie; de Chinese en Islamistische zijn maankalenders.
Een maancyclus duurt 355 dagen en een zonnecyclus 365 dagen (bij benadering). Zo kan het gebeuren dat de jaren niet synchroon lopen voor iedereen, en dat de Ramadan voor ons altijd op een andere dag begint, net als eerste Kerstdag, die voor ons weliswaar altijd op 25 december valt, maar voor Moslims elk jaar op een andere dag plaatsvindt.
In de 16e eeuw regeerde Akbar, een van de Mogul heersers, in India en was de Islamitische kalender nog in gebruik. Dit leverde elk jaar problemen op bij het innen van belasting bij (met name in de landbouw) belastingplichtigen. De boeren konden belasting afdragen na de oogst en wanneer de belasting elk jaar 10 dagen eerder werd geïnd, kwamen zij in moeilijkheden. Om de belastingheffing ieder jaar op hetzelfde tijdstip te laten plaatsvinden, moest er eens per drie jaar een maand worden ingelast. Dit nu was de reden om de Bengaalse kalender in te voeren, gebaseerd op de omwenteling van de zon rond de aarde. De Bengaalse kalender werd ook wel landbouwkalender genoemd.
De duur van de Bengaalse kalender is gelijk aan de Gregoriaanse (in principe 365 dagen). De lengte van de maanden is anders (7 maanden van 30 dagen en 5 van 31 dagen) en het jaar start ook op een andere datum, 14 april. Maar gelukkig is die datum in ieder geval geval elk jaar hetzelfde.
Reageer
De wereldbevolking is niet alleen verdeeld wat betreft godsdienst, maar ook wat betreft kalenders. Er zijn kalenders die gebaseerd zijn op de maan, sommige zijn gebaseerd op de zon, en een paar op de combinatie van zon en maan. De Gregoriaanse kalender, die wij gebruiken, is ontstaan uit de Romeinse (een maankalender) maar is nu een zonnekalender. De Hebreeuwse is een combinatie; de Chinese en Islamistische zijn maankalenders.
Een maancyclus duurt 355 dagen en een zonnecyclus 365 dagen (bij benadering). Zo kan het gebeuren dat de jaren niet synchroon lopen voor iedereen, en dat de Ramadan voor ons altijd op een andere dag begint, net als eerste Kerstdag, die voor ons weliswaar altijd op 25 december valt, maar voor Moslims elk jaar op een andere dag plaatsvindt.
In de 16e eeuw regeerde Akbar, een van de Mogul heersers, in India en was de Islamitische kalender nog in gebruik. Dit leverde elk jaar problemen op bij het innen van belasting bij (met name in de landbouw) belastingplichtigen. De boeren konden belasting afdragen na de oogst en wanneer de belasting elk jaar 10 dagen eerder werd geïnd, kwamen zij in moeilijkheden. Om de belastingheffing ieder jaar op hetzelfde tijdstip te laten plaatsvinden, moest er eens per drie jaar een maand worden ingelast. Dit nu was de reden om de Bengaalse kalender in te voeren, gebaseerd op de omwenteling van de zon rond de aarde. De Bengaalse kalender werd ook wel landbouwkalender genoemd.
De duur van de Bengaalse kalender is gelijk aan de Gregoriaanse (in principe 365 dagen). De lengte van de maanden is anders (7 maanden van 30 dagen en 5 van 31 dagen) en het jaar start ook op een andere datum, 14 april. Maar gelukkig is die datum in ieder geval geval elk jaar hetzelfde.
Reageer
donderdag, april 14, 2005
BENGAALS NIEUWJAAR
Vandaag is het Bengaals Nieuwjaar, "Pohela Boishak", en iedereen wenst elkaar “Shovo Novo Borsho”, gelukkig nieuwjaar. Deze feestdag valt elk jaar op 14 april, het is een Hindu festival om het jaar te vieren, dat begint in de maand Boishak (midden april).
Overal in de stad zijn feesten en muziek, en mela’s (een soort braderie). Niet iedereen staat achter het feest, er schijnt wel eens weerstand geweest vanuit ultrarechtse (moslim) hoek tegen het vieren ervan. Het is echter niemand gelukt te viering te tegen te houden, tot nu toe. Ondanks het feit dat nieuwjaar op 1 januari ook met een vrije dag gevierd wordt. Net als alle andere christelijke, moslim, hindu en boeddhistische feesten. En als er geen feest is in een bepaalde maand, wordt er standaard een Bank holiday gecreëerd. Je leeft niet om te werken, tenslotte.
Reageer
Vandaag is het Bengaals Nieuwjaar, "Pohela Boishak", en iedereen wenst elkaar “Shovo Novo Borsho”, gelukkig nieuwjaar. Deze feestdag valt elk jaar op 14 april, het is een Hindu festival om het jaar te vieren, dat begint in de maand Boishak (midden april).
Overal in de stad zijn feesten en muziek, en mela’s (een soort braderie). Niet iedereen staat achter het feest, er schijnt wel eens weerstand geweest vanuit ultrarechtse (moslim) hoek tegen het vieren ervan. Het is echter niemand gelukt te viering te tegen te houden, tot nu toe. Ondanks het feit dat nieuwjaar op 1 januari ook met een vrije dag gevierd wordt. Net als alle andere christelijke, moslim, hindu en boeddhistische feesten. En als er geen feest is in een bepaalde maand, wordt er standaard een Bank holiday gecreëerd. Je leeft niet om te werken, tenslotte.
Reageer
woensdag, april 13, 2005
THAIS ETEN
Na tien dagen Thailand waren onze tassen beladen met Thaise kookboeken en onze culinaire herinneringen met Thaise smaken. Verwacht dus maar veel Thaise recepten in de komende Recepten van de Week! Te beginnen met deze heerlijke Kip-Groente-Curry. Schrijf je vast in voor een "stoomcursus" Thais koken bij mij, als ik weer in Nederland ben. Hoewel, voor sommigen weet ik al dat het zal blijven bij een stoomcursus Thais eten. We hoeven tenslotte niet allemaal te kunnenkoken, eten is belangrijker!
Reageer
Na tien dagen Thailand waren onze tassen beladen met Thaise kookboeken en onze culinaire herinneringen met Thaise smaken. Verwacht dus maar veel Thaise recepten in de komende Recepten van de Week! Te beginnen met deze heerlijke Kip-Groente-Curry. Schrijf je vast in voor een "stoomcursus" Thais koken bij mij, als ik weer in Nederland ben. Hoewel, voor sommigen weet ik al dat het zal blijven bij een stoomcursus Thais eten. We hoeven tenslotte niet allemaal te kunnenkoken, eten is belangrijker!
Reageer
dinsdag, april 12, 2005
SAAIE TEMPELS
De combinatie van pubers en het bezichtigen van kunst en cultuur is geen ideale, en alhoewel wij een puber en een bijna-puber in onze gelederen hebben, hebben wij ook de oplossing nog niet gevonden. Wij boden dapper het hoofd aan de klachten en bezochten de templel, gevolgd door twee boos kijkende, constant mopperende heertjes.
“Tempels zijn saaaai. Buddha's zijn nog saaaaier. Allemaal hetzelfde.”
Wij kunnen ons onze eigen jeugd nog herinneren. Daarom hopen wij dat het met hun ook goedkomt. O, en mannen….ik weet dat jullie dit weblog ook lezen!
Reageer
De combinatie van pubers en het bezichtigen van kunst en cultuur is geen ideale, en alhoewel wij een puber en een bijna-puber in onze gelederen hebben, hebben wij ook de oplossing nog niet gevonden. Wij boden dapper het hoofd aan de klachten en bezochten de templel, gevolgd door twee boos kijkende, constant mopperende heertjes.
“Tempels zijn saaaai. Buddha's zijn nog saaaaier. Allemaal hetzelfde.”
Wij kunnen ons onze eigen jeugd nog herinneren. Daarom hopen wij dat het met hun ook goedkomt. O, en mannen….ik weet dat jullie dit weblog ook lezen!
Reageer
maandag, april 11, 2005
DEFINITIE VAN EEN WEBLOG
Een aardige manier om iedereen eraan te herinneren wanneer ze verjaardagsmails moeten sturen.......
Bedankt iedereen voor de lieve wensen!
Reageer
Een aardige manier om iedereen eraan te herinneren wanneer ze verjaardagsmails moeten sturen.......
Bedankt iedereen voor de lieve wensen!
Reageer
JARIG
Een van de dingen die ik in Bangkok moest kopen, was een leesbril. De eerste grijze haren zullen nu ook wel niet zo lang meer op zich laten wachten. Ik word dan ook 46 vandaag en de jaren gaan steeds sneller. Elodie wordt negen en voor haar kunnen de jaren niet snel genoeg gaan. Was ze maar vast achttien!
Het is toch niet eerlijk, dat de jaren steeds maar sneller gaan naarmate je ze langzamer wilt!
Reageer
Een van de dingen die ik in Bangkok moest kopen, was een leesbril. De eerste grijze haren zullen nu ook wel niet zo lang meer op zich laten wachten. Ik word dan ook 46 vandaag en de jaren gaan steeds sneller. Elodie wordt negen en voor haar kunnen de jaren niet snel genoeg gaan. Was ze maar vast achttien!
Het is toch niet eerlijk, dat de jaren steeds maar sneller gaan naarmate je ze langzamer wilt!
Reageer
zondag, april 10, 2005
DE KLOKKEN VAN DOI SUTHEP
Langs alle wanden van de Doi Suthep tempel staan grote klokken, en overal staan bordjes met “Don’t push the bells”. Natuurlijk klinken de klokken van alle kanten, want toeristen worden eerder aangespoord dan ontmoedigd door dergelijke boodschappen. Hoewel, mijn kinderen wezen mij er terecht op, dat de bordjes misschien alleen betekenden, dat je niet tegen de bellen mocht duwen. Misshien mocht je wel gewoon de klepel gebruiken, er stond immers niet “Don’t ring the bell”.
Tja, wat kon ik zeggen? Zij hebben dus ook even de klokken geluid, net als al die andere toeristen.
Reageer
Langs alle wanden van de Doi Suthep tempel staan grote klokken, en overal staan bordjes met “Don’t push the bells”. Natuurlijk klinken de klokken van alle kanten, want toeristen worden eerder aangespoord dan ontmoedigd door dergelijke boodschappen. Hoewel, mijn kinderen wezen mij er terecht op, dat de bordjes misschien alleen betekenden, dat je niet tegen de bellen mocht duwen. Misshien mocht je wel gewoon de klepel gebruiken, er stond immers niet “Don’t ring the bell”.
Tja, wat kon ik zeggen? Zij hebben dus ook even de klokken geluid, net als al die andere toeristen.
Reageer
zaterdag, april 09, 2005
DOI SUTHEP - DE WEG OMHOOG
Rondom Chiang Mai liggen meer dan 300 tempels. De meest bekende is de Wat Prathat Doi Suthep, ofwel simpel Doi Suthep. Deze tempel ligt op 1676 meter boven de stad. Een deel daarvan is te overbruggen over de inmiddels aangelegde weg, de laatste meters moeten echter afgelegd worden via een 300 treden hoge trap. Voor de meesten al geen gemakkelijke opgave, maar met een Anna op je rug nog minder. Arme Teb (Tep), het is maar een schrale troost dat deze tempel naar hem vernoemd.
Reageer
Rondom Chiang Mai liggen meer dan 300 tempels. De meest bekende is de Wat Prathat Doi Suthep, ofwel simpel Doi Suthep. Deze tempel ligt op 1676 meter boven de stad. Een deel daarvan is te overbruggen over de inmiddels aangelegde weg, de laatste meters moeten echter afgelegd worden via een 300 treden hoge trap. Voor de meesten al geen gemakkelijke opgave, maar met een Anna op je rug nog minder. Arme Teb (Tep), het is maar een schrale troost dat deze tempel naar hem vernoemd.
Reageer
vrijdag, april 08, 2005
CHIANG MAI HOTEL
Enkele uren browsen op het internet in Dhaka leverde een leuk hotel op in Chiang Mai. Hotels in Thailand zijn over het algemeen goedkoop en van goede kwaliteit. We hebben twee grote kamers met een deur ertussen, een zwembad, jacuzzi, sauna en stoombad. Heerlijk als je de hele dag rondgesjouwd hebt. En niet te vergeten een ontbijtbuffet.
Helaas hebben we maar één nacht geboekt. Het hotel ziet er echter niet vol uit, dus we vervoegen ons bij de juffrouw achter de receptie. Nee, ze kan ons wel twee kames geven voor drie extra nachten, er zijn er meer dan genoeg vrij, maar de prijs is 25% hoger dan wij voor de eerste nacht betaalden. Ik suggereer verbaasd dat ik dan maar naar het business center aan haar linkerhand zal lopen en vandaar de kamers via internet zal boeken. Dat is prima, vindt zij. Maar het is nog makkelijker voor mij, als ik naar het reisburo in de hal aan haar rechterhand loop, twee stappen van haar balie verwijderd, en de deal daar sluit. Nogmaals helaas, maar nee, er is geen enkele kans dat zij dit voor de prijs doet die het hotel blijkbaar via alle andere kanalen wel afgeeft. Wij gaan naar het reisburo, de reisagent overhandigt onze boeking aan hetzelfde meisje bij de receptie die ons niet kon helpen, en we blijven in dezelfde kamers. Alles in orde. Een kwestie van provisie?
Reageer
Enkele uren browsen op het internet in Dhaka leverde een leuk hotel op in Chiang Mai. Hotels in Thailand zijn over het algemeen goedkoop en van goede kwaliteit. We hebben twee grote kamers met een deur ertussen, een zwembad, jacuzzi, sauna en stoombad. Heerlijk als je de hele dag rondgesjouwd hebt. En niet te vergeten een ontbijtbuffet.
Helaas hebben we maar één nacht geboekt. Het hotel ziet er echter niet vol uit, dus we vervoegen ons bij de juffrouw achter de receptie. Nee, ze kan ons wel twee kames geven voor drie extra nachten, er zijn er meer dan genoeg vrij, maar de prijs is 25% hoger dan wij voor de eerste nacht betaalden. Ik suggereer verbaasd dat ik dan maar naar het business center aan haar linkerhand zal lopen en vandaar de kamers via internet zal boeken. Dat is prima, vindt zij. Maar het is nog makkelijker voor mij, als ik naar het reisburo in de hal aan haar rechterhand loop, twee stappen van haar balie verwijderd, en de deal daar sluit. Nogmaals helaas, maar nee, er is geen enkele kans dat zij dit voor de prijs doet die het hotel blijkbaar via alle andere kanalen wel afgeeft. Wij gaan naar het reisburo, de reisagent overhandigt onze boeking aan hetzelfde meisje bij de receptie die ons niet kon helpen, en we blijven in dezelfde kamers. Alles in orde. Een kwestie van provisie?
Reageer
donderdag, april 07, 2005
ONDERTUSSEN, IN DHAKA
Even tussendoor. Het vakantiegeld is op, maar er zijn nog schoolvakantiedagen over. De telefoon op het werk rinkelt.
“Hoi mammie, dit is Elodietje.”
Als ik dat hoor, is het vast al te laat om nee te zeggen.
“Mammie, Ala Lee is hier, kunnen we mijn verjaarspartijtje plannen?”
“Ik wist helemaal niet dat Ala Lee komen zou.”
“Nee, ik heb onze chauffeur gestuurd om haar thuis laten ophalen.”
Nog geen twintig minuten later kriebelt iemand in mijn nek. Twee meisjes staan achter me.
“Elo, ik had helemaal niet gezegd dat je naar de Club mocht komen.”
“Ik had het toch gevraagd toen ik belde?”
”Nee hoor.”
“O sorriiiiieee. Maar nu ben ik er toch al. Mogen we zwemmen?”
”Nee want dat mag alleen onder toezicht van de ouders, en ik moet werken. Dus ga maar in de speeltuin spelen.”
“Mammiieeee, toe nou.”
“Elo, schiet op.”
Een half uur later komt de security guard boven, gezonden door mijn lieve dochter, om te vragen of de meisjes nu eindelijk eens mogen zwemmen. Nee, nee, nee! Daar komt Elo zelf weer aan.
“Mammie, mogen we op de club lunchen?”
“Nee Elo, Dilip heeft net vers brood voor jullie gebakken.”
“Nou dan vraag ik wel of hij patat maakt en iets lekkers. Brood voor lunch hoef ik niet.”
Verwend nest? Nee hoor.
Reageer
Even tussendoor. Het vakantiegeld is op, maar er zijn nog schoolvakantiedagen over. De telefoon op het werk rinkelt.
“Hoi mammie, dit is Elodietje.”
Als ik dat hoor, is het vast al te laat om nee te zeggen.
“Mammie, Ala Lee is hier, kunnen we mijn verjaarspartijtje plannen?”
“Ik wist helemaal niet dat Ala Lee komen zou.”
“Nee, ik heb onze chauffeur gestuurd om haar thuis laten ophalen.”
Nog geen twintig minuten later kriebelt iemand in mijn nek. Twee meisjes staan achter me.
“Elo, ik had helemaal niet gezegd dat je naar de Club mocht komen.”
“Ik had het toch gevraagd toen ik belde?”
”Nee hoor.”
“O sorriiiiieee. Maar nu ben ik er toch al. Mogen we zwemmen?”
”Nee want dat mag alleen onder toezicht van de ouders, en ik moet werken. Dus ga maar in de speeltuin spelen.”
“Mammiieeee, toe nou.”
“Elo, schiet op.”
Een half uur later komt de security guard boven, gezonden door mijn lieve dochter, om te vragen of de meisjes nu eindelijk eens mogen zwemmen. Nee, nee, nee! Daar komt Elo zelf weer aan.
“Mammie, mogen we op de club lunchen?”
“Nee Elo, Dilip heeft net vers brood voor jullie gebakken.”
“Nou dan vraag ik wel of hij patat maakt en iets lekkers. Brood voor lunch hoef ik niet.”
Verwend nest? Nee hoor.
Reageer
woensdag, april 06, 2005
EEN STAP VERDER
Zo landde de familie in Chittagong, een stap dichterbij het Thaise paradijs. Helaas kwam de Bangla vlucht voor achten aan en vertrok de Thai vlucht pas om 2.30. Dat was nog even de kiezen op elkaar. Anna had al snel een paar kleuters gevonden waarmee ze genoeglijk het vliegveld ronddarde. Vincent, Victor en Elodie verveelden zich al snel en begonnen een ook beetje rond te lopen. Niet echt luidruchtig. Elodie zong een liedje. Niet eens hard.
Nog geen vijf minuten later werden ze in de kraag gevat door een norse vliegveld-beambte.
“This is THE INTERNATIONAL AIRPORT. This is NOT a playground. Running and singing are FORBIDDEN here!!!”
Oeps. Dat werden hele lange zeven uren.
Reageer
Zo landde de familie in Chittagong, een stap dichterbij het Thaise paradijs. Helaas kwam de Bangla vlucht voor achten aan en vertrok de Thai vlucht pas om 2.30. Dat was nog even de kiezen op elkaar. Anna had al snel een paar kleuters gevonden waarmee ze genoeglijk het vliegveld ronddarde. Vincent, Victor en Elodie verveelden zich al snel en begonnen een ook beetje rond te lopen. Niet echt luidruchtig. Elodie zong een liedje. Niet eens hard.
Nog geen vijf minuten later werden ze in de kraag gevat door een norse vliegveld-beambte.
“This is THE INTERNATIONAL AIRPORT. This is NOT a playground. Running and singing are FORBIDDEN here!!!”
Oeps. Dat werden hele lange zeven uren.
Reageer
dinsdag, april 05, 2005
DHAKA OUT
De douane-formaliteiten die de landen omgeven, waar wij doorgaans wonen en werken, zijn altijd vol van tegenstellingen. Denk niet dat ze blij zijn dat je komt helpen. Als je het land inwilt, lijkt het alsof ze je niet willen toelaten, maar wil je het land uit, dan willen ze je er even zo vrolijk niet uitlaten. Elke keer moeten er ellenlange formulieren worden ingevuld vol nutteloze informatie, word je boos aangekeken en afgesnauwd en laten ze je rustig een kwartier aan hun balie staan, in afwachting van de afwikkeling van hun onvermijdelijke stempelprocedure.
Zo ook dit keer. Het duurde en duurde. Wij waren zodanig in discussie verwikkeld, dat wij Anna niet eens hadden gemist, en dus ook nog niet geschrokken waren toen een beambte van het vliegveld haar terug kwam brengen, met een afkeurende blik richting zulke onverantwoordelijke ouders. Ze was zelfstandig de trappen afgelopen naar de vertrekhal.
Ook in het vliegtuig was het even slikken. De piloot richtte zijn ernstige woord tot de passagiers:
“We will land in Chittagong, in sj’Allah”……. de pauze was lang genoeg om ons de tijd te geven om te overdenken, of we onze gunsten bij Allah wel verdiend hadden ……”in 45 minutes”.
Maar daarna kon onze vakantie toch echt beginnen.
Reageer
De douane-formaliteiten die de landen omgeven, waar wij doorgaans wonen en werken, zijn altijd vol van tegenstellingen. Denk niet dat ze blij zijn dat je komt helpen. Als je het land inwilt, lijkt het alsof ze je niet willen toelaten, maar wil je het land uit, dan willen ze je er even zo vrolijk niet uitlaten. Elke keer moeten er ellenlange formulieren worden ingevuld vol nutteloze informatie, word je boos aangekeken en afgesnauwd en laten ze je rustig een kwartier aan hun balie staan, in afwachting van de afwikkeling van hun onvermijdelijke stempelprocedure.
Zo ook dit keer. Het duurde en duurde. Wij waren zodanig in discussie verwikkeld, dat wij Anna niet eens hadden gemist, en dus ook nog niet geschrokken waren toen een beambte van het vliegveld haar terug kwam brengen, met een afkeurende blik richting zulke onverantwoordelijke ouders. Ze was zelfstandig de trappen afgelopen naar de vertrekhal.
Ook in het vliegtuig was het even slikken. De piloot richtte zijn ernstige woord tot de passagiers:
“We will land in Chittagong, in sj’Allah”……. de pauze was lang genoeg om ons de tijd te geven om te overdenken, of we onze gunsten bij Allah wel verdiend hadden ……”in 45 minutes”.
Maar daarna kon onze vakantie toch echt beginnen.
Reageer
maandag, april 04, 2005
WEER TERUG
Wij zijn weer terug. We hebben het overleefd. Drie dagen trekking door de bergen, olifant rijden, wild water rafting en winkelen in Bangkok. Onze vlucht had twee uur vertraging en het sociale leven in Dhaka is zo moordend, dat we vanavond al weer uit moeten. Dus we hadden slechts tijd voor even zwemmen in de Dutch Club. Lijden he? Vanaf morgen de spannende verhalen en foto's van onze Thailand reis.
Ik wil graag iedereen vragen die ons heeft gemaild in de afgelopen tien dagen, om de mail nog eens te versturen. Ik had zoveel blogspams, dat ik (geloof ik) per ongeluk wat echte mails vernietigd heb. Sorry....
Reageer
Wij zijn weer terug. We hebben het overleefd. Drie dagen trekking door de bergen, olifant rijden, wild water rafting en winkelen in Bangkok. Onze vlucht had twee uur vertraging en het sociale leven in Dhaka is zo moordend, dat we vanavond al weer uit moeten. Dus we hadden slechts tijd voor even zwemmen in de Dutch Club. Lijden he? Vanaf morgen de spannende verhalen en foto's van onze Thailand reis.
Ik wil graag iedereen vragen die ons heeft gemaild in de afgelopen tien dagen, om de mail nog eens te versturen. Ik had zoveel blogspams, dat ik (geloof ik) per ongeluk wat echte mails vernietigd heb. Sorry....
Reageer
