woensdag, november 30, 2005
MUZIEK
In Nederland vond ik het altijd heerlijk om over de snelweg te razen (krijgt de politie ook nog eens een mooie foto) met mooie muziek aan en de volumeknop voluit. Ik heb nu iets nog leukers ontdekt; door Bangladesh rijden (geen camera's!), ’s avonds, van stad naar stad, op de smalle wegen die links en rechts verlicht worden door kleine lampjes in stalletjes en hutjes, met geen ander gemotoriseerd verkeer behalve mijn eigen auto, en dan de muziek keihard aan!
Reageer
In Nederland vond ik het altijd heerlijk om over de snelweg te razen (krijgt de politie ook nog eens een mooie foto) met mooie muziek aan en de volumeknop voluit. Ik heb nu iets nog leukers ontdekt; door Bangladesh rijden (geen camera's!), ’s avonds, van stad naar stad, op de smalle wegen die links en rechts verlicht worden door kleine lampjes in stalletjes en hutjes, met geen ander gemotoriseerd verkeer behalve mijn eigen auto, en dan de muziek keihard aan!
Reageer
dinsdag, november 29, 2005
BESTEK
Zodra de zon onder was, werden de rieten matten bovenop de betonnen bunker klaargelegd en de grote schalen eten kwamen tevoorschijn. We gingen in een kring rondom het voedsel op de grond zitten. Als bij toverslag kwamen er een mes en lepel te voorschijn voor de enige bideshi (buitenlandse) in het gezelschap, voor mij dus.
Als ik al ooit gedacht had dat eten met behulp van bestek een kunst was, ben ik daar nu van teruggekomen. Ik kan al niet eens een kippenpootje met mijn handen consumeren, zonder mijzelf tot de ellebogen te besmeuren, laat staan een bord rijst met gele saus. Mijn medegasten echter maken keurige balletjes en verspillen niets. Het handenwassen dat in Bangladesh na het eten nooit overgeslagen wordt, is eigenlijk niet nodig. De Bangladeshi zeggen,dat eten met bestek gewoon niet zo lekker smaakt. Dat wil ik best geloven, maar stilletjes ben ik blij dat de bideshi’s altijd bestek krijgen.
Reageer
Zodra de zon onder was, werden de rieten matten bovenop de betonnen bunker klaargelegd en de grote schalen eten kwamen tevoorschijn. We gingen in een kring rondom het voedsel op de grond zitten. Als bij toverslag kwamen er een mes en lepel te voorschijn voor de enige bideshi (buitenlandse) in het gezelschap, voor mij dus.
Als ik al ooit gedacht had dat eten met behulp van bestek een kunst was, ben ik daar nu van teruggekomen. Ik kan al niet eens een kippenpootje met mijn handen consumeren, zonder mijzelf tot de ellebogen te besmeuren, laat staan een bord rijst met gele saus. Mijn medegasten echter maken keurige balletjes en verspillen niets. Het handenwassen dat in Bangladesh na het eten nooit overgeslagen wordt, is eigenlijk niet nodig. De Bangladeshi zeggen,dat eten met bestek gewoon niet zo lekker smaakt. Dat wil ik best geloven, maar stilletjes ben ik blij dat de bideshi’s altijd bestek krijgen.
Reageer
maandag, november 28, 2005
DOUCHEN
In Dhaka is water uit de kraan niet zo gewoon als elders. Het kan zijn dat het water op was, de pomp kapot, of de electriciteit (die nodig is om het water van de straat naar het dak te pompen) deed het even niet.
Op een ochtend komt er geen druppel uit de kraan. Zuchtend hijs ik mijn slaap-vieze lichaam in mijn kleren en ga naar beneden voor een extra kop koffie. De jongens komen beneden, op exact dezelfde tijd als elke ochtend. Na het ontbijt vraag ik ze, of ze niet gemerkt hadden dat er geen water was. Plotseling worden de hoofden een tint roder.
"Geen water? Nee eigenlijk niets gemerkt."
"O nee? Hoe hebben jullie dan een douche genomen?"
"Douche? Uh, uh, eigenlijk juist vanochtend niet."
"Dus dat was volkomen toevallig?"
In koor: "Jaaa! We douchen elke ochtend. Dit was de allereerste keer!!"
Inderdaad, en je moeder is een vliegtuig.
Reageer
In Dhaka is water uit de kraan niet zo gewoon als elders. Het kan zijn dat het water op was, de pomp kapot, of de electriciteit (die nodig is om het water van de straat naar het dak te pompen) deed het even niet.
Op een ochtend komt er geen druppel uit de kraan. Zuchtend hijs ik mijn slaap-vieze lichaam in mijn kleren en ga naar beneden voor een extra kop koffie. De jongens komen beneden, op exact dezelfde tijd als elke ochtend. Na het ontbijt vraag ik ze, of ze niet gemerkt hadden dat er geen water was. Plotseling worden de hoofden een tint roder.
"Geen water? Nee eigenlijk niets gemerkt."
"O nee? Hoe hebben jullie dan een douche genomen?"
"Douche? Uh, uh, eigenlijk juist vanochtend niet."
"Dus dat was volkomen toevallig?"
In koor: "Jaaa! We douchen elke ochtend. Dit was de allereerste keer!!"
Inderdaad, en je moeder is een vliegtuig.
Reageer
zondag, november 27, 2005
BANGLA KRANT (2)
Banglabai is een notoire Bangladeshi terrorist. Niettegenstaande het feit dat zijn naam er vriendelijk genoeg uitziet (Bangla Bai betekent Bengaalse broer) wordt hij doorgaans gesignaleerd in gewelddadige activiteiten en is voorzien van diverse soorten wapens. Mochten de lezers van de krant dat niet geloven, dan levert de krantenfoto van de terrorist met het voor hem uitgestalde wapentuig toch wel een onweerlegbaar bewijs.
Reageer
Banglabai is een notoire Bangladeshi terrorist. Niettegenstaande het feit dat zijn naam er vriendelijk genoeg uitziet (Bangla Bai betekent Bengaalse broer) wordt hij doorgaans gesignaleerd in gewelddadige activiteiten en is voorzien van diverse soorten wapens. Mochten de lezers van de krant dat niet geloven, dan levert de krantenfoto van de terrorist met het voor hem uitgestalde wapentuig toch wel een onweerlegbaar bewijs.
Reageer
zaterdag, november 26, 2005
ZIE GINDS KOMT DE ...SPECULAAS
Wat is nu een toepasselijker Recept van de Week dan speculaas? We maakten het in Oezbekistan, en nu maken we het in Bangladesh. Het blijft roeien met de riemen die je hebt. Waren er in Tashkent geen amandelen te koop, in Dhaka is er op dit moment nauwelijks aan boter te komen. Ook niet aan waspoeder trouwens, maar dat geeft niet, want we zijn tenslotte geen space-cake aan het bakken. We maken speculaas, al zullen we twee weken droog brood moeten eten.
Reageer
Wat is nu een toepasselijker Recept van de Week dan speculaas? We maakten het in Oezbekistan, en nu maken we het in Bangladesh. Het blijft roeien met de riemen die je hebt. Waren er in Tashkent geen amandelen te koop, in Dhaka is er op dit moment nauwelijks aan boter te komen. Ook niet aan waspoeder trouwens, maar dat geeft niet, want we zijn tenslotte geen space-cake aan het bakken. We maken speculaas, al zullen we twee weken droog brood moeten eten.
Reageer
vrijdag, november 25, 2005
POTTERTJES
Op elk kruispunt van Dhaka worden ze aangeboden, populaire boeken in het Engels die illegaal gecopieerd zijn en daarom heel goedkoop. Ze gaan als broodjes (door het geopende autoraampje). Harry Potter is sinds kort één van de artikelen die worden aangeboden. De verkoop wordt veelal gedaan door kleine jongetjes. Het geld dat zij vangen moeten ze direct afstaan. Zij zullen nooit een schoolopleiding krijgen, want ze moeten verkopen, geld verdienen. Ze zullen nooit hun eigen taal leren lezen, laat staan Engels. Ze zullen nooit weten wat er in die boeken staat, die ze dagelijks verkopen. Hun kennis van Harry Potter blijft beperkt tot de titel van het boek. Die titel kunnen ze echter accentloos uitspreken.
Met dank aan Fardida Huq, ingezonden brief in the “Daily Star”, 12 augustus 2005
Reageer
Op elk kruispunt van Dhaka worden ze aangeboden, populaire boeken in het Engels die illegaal gecopieerd zijn en daarom heel goedkoop. Ze gaan als broodjes (door het geopende autoraampje). Harry Potter is sinds kort één van de artikelen die worden aangeboden. De verkoop wordt veelal gedaan door kleine jongetjes. Het geld dat zij vangen moeten ze direct afstaan. Zij zullen nooit een schoolopleiding krijgen, want ze moeten verkopen, geld verdienen. Ze zullen nooit hun eigen taal leren lezen, laat staan Engels. Ze zullen nooit weten wat er in die boeken staat, die ze dagelijks verkopen. Hun kennis van Harry Potter blijft beperkt tot de titel van het boek. Die titel kunnen ze echter accentloos uitspreken.
Met dank aan Fardida Huq, ingezonden brief in the “Daily Star”, 12 augustus 2005
Reageer
donderdag, november 24, 2005
IK BEVRIES BIJNA
Op straat zie ik steeds meer mensen lopen met dassen om, truien aan, wollen mutsen op en een enkele keer met een soort namaak lammy-coat. Het is negentien graden buiten. Onze guard heeft een dikke sjaal om.
"O madam! I am so cold."
Negentien graden. Boven ligt Elodie te klagen dat ze verbrandt. Beneden bevriest de guard. Ben ik nou gek, of zijn zij het?
Reageer
Op straat zie ik steeds meer mensen lopen met dassen om, truien aan, wollen mutsen op en een enkele keer met een soort namaak lammy-coat. Het is negentien graden buiten. Onze guard heeft een dikke sjaal om.
"O madam! I am so cold."
Negentien graden. Boven ligt Elodie te klagen dat ze verbrandt. Beneden bevriest de guard. Ben ik nou gek, of zijn zij het?
Reageer
woensdag, november 23, 2005
IK VERBRAND BIJNA
De tijd van het heerlijke weer is aangebroken in Dhaka. Overdag is het koel, 's nachts nog koeler. Tijd dus om de airco's uit te schakelen. Electriciteit kost hier een waar vermogen, en sommigen hebben maandelijkse rekeningen van zo'n duizend dollar. Dat willen wij graag voorkomen. Daarbij houden wij meer van een natuurlijke atmosfeer.
Zo niet Elodie. Elodie heeft altijd wat meer last van weersomstandigheden dan anderen en doet daar ook wat theatraler over. Mijn aansporing om de airco uit te laten hebben hoegenaamd geen resultaat, en dus heb ik haar afstandsbediening ingerekend, waar ze het helemaal niet mee eens is. Een zielig stemmetje piept vanonder de lakens:
"Mama het is zo heet hier!"
"Elodie, ik zie op je thermometer dat het vierentwintig graden is. Stel je niet aan!"
"Maar ik kan niet slapen, het is hartstikke heet! Ik verbrand bijna!!"
Reageer
De tijd van het heerlijke weer is aangebroken in Dhaka. Overdag is het koel, 's nachts nog koeler. Tijd dus om de airco's uit te schakelen. Electriciteit kost hier een waar vermogen, en sommigen hebben maandelijkse rekeningen van zo'n duizend dollar. Dat willen wij graag voorkomen. Daarbij houden wij meer van een natuurlijke atmosfeer.
Zo niet Elodie. Elodie heeft altijd wat meer last van weersomstandigheden dan anderen en doet daar ook wat theatraler over. Mijn aansporing om de airco uit te laten hebben hoegenaamd geen resultaat, en dus heb ik haar afstandsbediening ingerekend, waar ze het helemaal niet mee eens is. Een zielig stemmetje piept vanonder de lakens:
"Mama het is zo heet hier!"
"Elodie, ik zie op je thermometer dat het vierentwintig graden is. Stel je niet aan!"
"Maar ik kan niet slapen, het is hartstikke heet! Ik verbrand bijna!!"
Reageer
dinsdag, november 22, 2005
SAARC (2)
De conferentie bracht genoeg overlast voor iedereen, zelfs voor ons. Met name de dag na de conferentie, toen het leven weer zijn normale gang nam, nou ja, bijna normaal dan. Er moesten namelijk nog wat deelnemers het land verlaten. En hun gang naar het vliegveld ging gepaard met de afsluiting van hun route, en van alle wegen die daar enigszins parallel aan liepen. Zo kon het gebeuren, dat ik, en vele anderen met mij, bijna twee en een half uur stil stond, te wachten op het normale leven.
Reageer
De conferentie bracht genoeg overlast voor iedereen, zelfs voor ons. Met name de dag na de conferentie, toen het leven weer zijn normale gang nam, nou ja, bijna normaal dan. Er moesten namelijk nog wat deelnemers het land verlaten. En hun gang naar het vliegveld ging gepaard met de afsluiting van hun route, en van alle wegen die daar enigszins parallel aan liepen. Zo kon het gebeuren, dat ik, en vele anderen met mij, bijna twee en een half uur stil stond, te wachten op het normale leven.
Reageer
maandag, november 21, 2005
SAARC
Enige dagen voordat de SAARC conferentie zou plaatsvinden, kondigde de overheid een vrije dag af. Alles moest dicht, anders was het veel te gevaarlijk. Er werden geen halve maatregelen getroffen. Op iedere 100 meter stond een groep van vier politiemannen. Eenieder die binnen een bepaalde straal van de plaats van ontmoeting woonde, werd zonder pardon zijn huis uitgezet. De politie zou wel voor hun huis zorgen, zo luidde de boodschap. Wie er voor hun zou zorgen? Tsja, dat moesten ze vooral helemaal zelf uitzoeken. Als ze maar geen overlast veroorzaakten.
Reageer
Enige dagen voordat de SAARC conferentie zou plaatsvinden, kondigde de overheid een vrije dag af. Alles moest dicht, anders was het veel te gevaarlijk. Er werden geen halve maatregelen getroffen. Op iedere 100 meter stond een groep van vier politiemannen. Eenieder die binnen een bepaalde straal van de plaats van ontmoeting woonde, werd zonder pardon zijn huis uitgezet. De politie zou wel voor hun huis zorgen, zo luidde de boodschap. Wie er voor hun zou zorgen? Tsja, dat moesten ze vooral helemaal zelf uitzoeken. Als ze maar geen overlast veroorzaakten.
Reageer
zondag, november 20, 2005
BANGLA KRANT (1)
Hoewel de artikelen in Bangla kranten over het algemeen goed leesbaar zijn en gebaseerd op uitgebreide achtergron informatie, hebben de foto's vaak een hoge hilariteitswaarde.
Vorige week vond de SAARC (South Asian Association for Regional Cooperation) plaats in Dhaka, bijgewoond door leiders uit India, Pakistan, Nepal, Malediven, Sri Lanka en niet te vergeten ons eigen Bangladesh. Daar was natuurlijk een uitgebreide voorbereiding voor nodig, die op de voet gevolgd werd door de krant. Plantsoenen werden geplant, starten ad hoc geasfalteerd, gebouwen volgehangen met kerstlichtjes, duizenden vlaggen en portretten opgehangen, en dat alles stond in vol ornaat op de voorpagina's. Maar het mooiste was nog wel, dat er een paar arme sloebers van de straat gehaald waren, om op hun knieën al die stoepen te schrobben, waar de leiders mogelijk een voet gingen zetten.
Reageer
Hoewel de artikelen in Bangla kranten over het algemeen goed leesbaar zijn en gebaseerd op uitgebreide achtergron informatie, hebben de foto's vaak een hoge hilariteitswaarde.
Vorige week vond de SAARC (South Asian Association for Regional Cooperation) plaats in Dhaka, bijgewoond door leiders uit India, Pakistan, Nepal, Malediven, Sri Lanka en niet te vergeten ons eigen Bangladesh. Daar was natuurlijk een uitgebreide voorbereiding voor nodig, die op de voet gevolgd werd door de krant. Plantsoenen werden geplant, starten ad hoc geasfalteerd, gebouwen volgehangen met kerstlichtjes, duizenden vlaggen en portretten opgehangen, en dat alles stond in vol ornaat op de voorpagina's. Maar het mooiste was nog wel, dat er een paar arme sloebers van de straat gehaald waren, om op hun knieën al die stoepen te schrobben, waar de leiders mogelijk een voet gingen zetten.
Reageer
zaterdag, november 19, 2005
DUKKA
Deze week, in het Recept of the week: Dukka. Dukka is een mengsel van noten en kruiden, die wordt gebruikt in het Midden Oosten, met name in Egypte. Er zijn een heleboel variaties van in omloop, met verschillende kruiden en verschillende hoeveelheden daarvan, en de meeste zijn met hazelnoten of geroosterde kikkererwten, maar ik vond het lekker met cashewnoten. Je kunt het op rijst strooien of op een gepocheerd ei (hoewel een ei pocheren op zichzelf al een kunst is) of je brood eerst in olie dopen en daarna in dukka. Of gewoon je vinger erin dopen.
Reageer
Deze week, in het Recept of the week: Dukka. Dukka is een mengsel van noten en kruiden, die wordt gebruikt in het Midden Oosten, met name in Egypte. Er zijn een heleboel variaties van in omloop, met verschillende kruiden en verschillende hoeveelheden daarvan, en de meeste zijn met hazelnoten of geroosterde kikkererwten, maar ik vond het lekker met cashewnoten. Je kunt het op rijst strooien of op een gepocheerd ei (hoewel een ei pocheren op zichzelf al een kunst is) of je brood eerst in olie dopen en daarna in dukka. Of gewoon je vinger erin dopen.
Reageer
vrijdag, november 18, 2005
AGAIN, NO!
Anna begint een eigen mening op te kweken, die niet altijd strookt met die van haar ouders. Op een mooie vrijdagochtend wordt ze betrapt met de doos chocolade hagels aan haar mond.
"Anna, zet de hagelslag terug op tafel."
Ze beent weg met een boos gezicht, draait zich om, armen over elkaar, schouders laag, rug naar ons toe.
"No!"
Vijf minuten later is ze het vergeten en snijdt stukken uit de kaas met een mes.
"Anna, leg dat mes terug."
Weer de boze rug.
"No!!"
Nog even later zit ze met haar vinger in de jam.
"Anna, haal je handen uit de jampot."
Wat een domme ouders. Die bergijpen echt helemaal niets. Hoe moet ik dat aan hun uitleggen. Opeens weet ze het.
"Again, no!!!"
Reageer
Anna begint een eigen mening op te kweken, die niet altijd strookt met die van haar ouders. Op een mooie vrijdagochtend wordt ze betrapt met de doos chocolade hagels aan haar mond.
"Anna, zet de hagelslag terug op tafel."
Ze beent weg met een boos gezicht, draait zich om, armen over elkaar, schouders laag, rug naar ons toe.
"No!"
Vijf minuten later is ze het vergeten en snijdt stukken uit de kaas met een mes.
"Anna, leg dat mes terug."
Weer de boze rug.
"No!!"
Nog even later zit ze met haar vinger in de jam.
"Anna, haal je handen uit de jampot."
Wat een domme ouders. Die bergijpen echt helemaal niets. Hoe moet ik dat aan hun uitleggen. Opeens weet ze het.
"Again, no!!!"
Reageer
donderdag, november 17, 2005
KILLING FIELDS
Het voormalige Railway hotel in Hua Hin is beroemd, een beetje zoals het (voormalige?) Plaza in new York. Er is al eens een film met Jean-Claude van Damme opgenomen. Maar ook een deel van de opname film "The Killing Fields" vond daar plaats in 1984. De film gaat over een Amerikaanse journalist die met een Cambodjaanse vriend de oorlog verslaat. Pnom Phen was in die tijd nog niet zo toegankelijk voor buitenlandse activiteiten. Nu wordt het langzamerhand steeds populairder in de toeristenwereld. Thailand lijkt natuurlijk van geen kant op Cambodja - maar ja, weten wij Westerlingen veel?
Reageer
Het voormalige Railway hotel in Hua Hin is beroemd, een beetje zoals het (voormalige?) Plaza in new York. Er is al eens een film met Jean-Claude van Damme opgenomen. Maar ook een deel van de opname film "The Killing Fields" vond daar plaats in 1984. De film gaat over een Amerikaanse journalist die met een Cambodjaanse vriend de oorlog verslaat. Pnom Phen was in die tijd nog niet zo toegankelijk voor buitenlandse activiteiten. Nu wordt het langzamerhand steeds populairder in de toeristenwereld. Thailand lijkt natuurlijk van geen kant op Cambodja - maar ja, weten wij Westerlingen veel?
Reageer
woensdag, november 16, 2005
SPOORWEG HOTEL
Niet alleen het stadje Hua Hin zelf is uit zijn jasje gegroeid in de afgelopen 80 jaar. Ook het sporrweghotel heeft eenzelfde lot ondergaan. Toen de aankomst van de spoorlijn de eeuwenlange rust van de vissers verstoord had en de koninklijke familie er ook aan leek te komen, werd dit hotel gebouwd, om de vermogende gasten op te vangen die ongetwijfeld in het kielzog van de koning mee zouden reizen.
De State Railway bouwde het hotel, dat toen 14 kamers had, in 1922 op een groot stuk grond aan zee. Vandaag de dag is het in handen van Sofitel, en heeft 207 kamers, 6 zwembaden en een groot aantal restaurants en andere faciliteiten. Ietsje groter dus. Maar er komen nu niet meer alleen aristrocraten, en het hotel is regelmatig volgeboekt. Wij namen er alleen een Irish Coffee, en bewonderden de old-timers (Kijk, papa, Blistol!!)
Reageer
Niet alleen het stadje Hua Hin zelf is uit zijn jasje gegroeid in de afgelopen 80 jaar. Ook het sporrweghotel heeft eenzelfde lot ondergaan. Toen de aankomst van de spoorlijn de eeuwenlange rust van de vissers verstoord had en de koninklijke familie er ook aan leek te komen, werd dit hotel gebouwd, om de vermogende gasten op te vangen die ongetwijfeld in het kielzog van de koning mee zouden reizen.
De State Railway bouwde het hotel, dat toen 14 kamers had, in 1922 op een groot stuk grond aan zee. Vandaag de dag is het in handen van Sofitel, en heeft 207 kamers, 6 zwembaden en een groot aantal restaurants en andere faciliteiten. Ietsje groter dus. Maar er komen nu niet meer alleen aristrocraten, en het hotel is regelmatig volgeboekt. Wij namen er alleen een Irish Coffee, en bewonderden de old-timers (Kijk, papa, Blistol!!)
Reageer
dinsdag, november 15, 2005
HUA HIN
In 1926 bouwde koning Rama VII zijn paleis in het kleine vissersdorp Hua Hin. Hij noemde het Klai Kangwon, "ver van zorgen", en dat was het ook, want zijn voornaamste zorgen lagen in Bangkok. Ondanks dat de spoorlijn uit Bangkok in 1911 Hua Hin bereikte, was 200 kilometer in die tijd nog steeds een respectablele afstand en de TGV een illusie. Zijn zorgen waren bepaald geen illusie. Konig Rama VII, ofwel koning Prajadhipok, was de zevende koning van de Chakri Dynastie, geboren in Bangkok in 1893. Hij regeerde vanaf 1925 en werd gezien als een goede vorst, die het land redde van de recessie na de eerste Wereldoorlog. In 1934 deed de koning afstand van de troon, omdat zijns insziens Thailand niet op de goede weg was naar democratie en de grondwet die hem werd opgedrongen niet in het belang was van het volk. Hij verhuisde naar Engeland, en was aldus nog verder van zijn zorgen, maar ook van zijn zomerpaleis. Vandaag de dag heeft de koninklijke familie er nog steeds een onderkomen, maar het feit dat het plaatsje uit zijn voegen barst door dure zowel als goedkope onderkomens voor toeristen deed hen verzuchten dat het tijd was om naar iets anders uit te kijken. Anderetijden, andere zorgen.
Reageer
In 1926 bouwde koning Rama VII zijn paleis in het kleine vissersdorp Hua Hin. Hij noemde het Klai Kangwon, "ver van zorgen", en dat was het ook, want zijn voornaamste zorgen lagen in Bangkok. Ondanks dat de spoorlijn uit Bangkok in 1911 Hua Hin bereikte, was 200 kilometer in die tijd nog steeds een respectablele afstand en de TGV een illusie. Zijn zorgen waren bepaald geen illusie. Konig Rama VII, ofwel koning Prajadhipok, was de zevende koning van de Chakri Dynastie, geboren in Bangkok in 1893. Hij regeerde vanaf 1925 en werd gezien als een goede vorst, die het land redde van de recessie na de eerste Wereldoorlog. In 1934 deed de koning afstand van de troon, omdat zijns insziens Thailand niet op de goede weg was naar democratie en de grondwet die hem werd opgedrongen niet in het belang was van het volk. Hij verhuisde naar Engeland, en was aldus nog verder van zijn zorgen, maar ook van zijn zomerpaleis. Vandaag de dag heeft de koninklijke familie er nog steeds een onderkomen, maar het feit dat het plaatsje uit zijn voegen barst door dure zowel als goedkope onderkomens voor toeristen deed hen verzuchten dat het tijd was om naar iets anders uit te kijken. Anderetijden, andere zorgen.
Reageer
maandag, november 14, 2005
TOEVAL
Is het geen toeval, als je in dat kleine plaatsje in Thailand, op dat ene uur op die ene dag, ver van huis, je tante en oom uit Nederland tegenkomt, terwijl je niet eens wist dat ze naar Thailand gingen toen je boekte? Dat moest gevierd worden. En dat deden we, net als vroeger, met een biertje; alleen een Thais biertje deze keer, in plaats van een hollands biertje. Gezellig!
Reageer
Is het geen toeval, als je in dat kleine plaatsje in Thailand, op dat ene uur op die ene dag, ver van huis, je tante en oom uit Nederland tegenkomt, terwijl je niet eens wist dat ze naar Thailand gingen toen je boekte? Dat moest gevierd worden. En dat deden we, net als vroeger, met een biertje; alleen een Thais biertje deze keer, in plaats van een hollands biertje. Gezellig!
Reageer
zondag, november 13, 2005
DONDER EN BLIKSEM
November is hoogseizoen in Thailand, want dan is het altijd lekker weer. Altijd...behalve als wij komen. Wij werden getroffen door regen, donder, bliksem en wind. Het huis stond te schudden, we werden wakker van de rinkelende lampen. Gelukkig waren we gewapend. Met laptop, DVD en MP3 speler, een espresso machine en alcohol. En een DVD kost net zoveel als een kop koffie, in Thailand. Tussen de buien holden we naar buiten. We zijn nog nooit zo uitgerust geweest na een vakantie.
Reageer
November is hoogseizoen in Thailand, want dan is het altijd lekker weer. Altijd...behalve als wij komen. Wij werden getroffen door regen, donder, bliksem en wind. Het huis stond te schudden, we werden wakker van de rinkelende lampen. Gelukkig waren we gewapend. Met laptop, DVD en MP3 speler, een espresso machine en alcohol. En een DVD kost net zoveel als een kop koffie, in Thailand. Tussen de buien holden we naar buiten. We zijn nog nooit zo uitgerust geweest na een vakantie.
Reageer
zaterdag, november 12, 2005
GEGRILLDE GAMBA'S
Geïnspireerd door onze vakantie in Hua Hin, in Thailand, deze week gegrillde gamba's in het Recept van de week. Simpeler kan het niet, lekkerder ook bijna niet.
Reageer
Geïnspireerd door onze vakantie in Hua Hin, in Thailand, deze week gegrillde gamba's in het Recept van de week. Simpeler kan het niet, lekkerder ook bijna niet.
Reageer
vrijdag, november 11, 2005
MOEDERS
Vincent is het tijdperk der adolescenten binnengetreden. Moeders zijn een vervelende, absoluut niet coole factor in het leven.
"Vincent, heb je al een douche genomen vanochtend?"
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
"Vincent, is je huiswerk af?"
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
Anna leert snel en is het daar volkomen mee eens. Moeders staan enkel je ontwikkeling in de weg.
"Anna, niet op de trap spelen, dat is gevaarlijk.'
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
Reageer
Vincent is het tijdperk der adolescenten binnengetreden. Moeders zijn een vervelende, absoluut niet coole factor in het leven.
"Vincent, heb je al een douche genomen vanochtend?"
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
"Vincent, is je huiswerk af?"
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
Anna leert snel en is het daar volkomen mee eens. Moeders staan enkel je ontwikkeling in de weg.
"Anna, niet op de trap spelen, dat is gevaarlijk.'
"Jaha mama!!" Diepe zucht. "Moeders!!"
Reageer
donderdag, november 10, 2005
HOE WEET JE DAT JE WEER THUIS BENT?
Het vliegtuig is geland. De stewardess roept de passagiers toe door haar microfoon:
“We have allived in Dhaka. Thank you for frying Thai Airways.”
Ze zei nog net geen “Good ruck!”.
We zijn weer thuis.
Reageer
Het vliegtuig is geland. De stewardess roept de passagiers toe door haar microfoon:
“We have allived in Dhaka. Thank you for frying Thai Airways.”
Ze zei nog net geen “Good ruck!”.
We zijn weer thuis.
Reageer
donderdag, november 03, 2005
EID MUBARAK
Eid Mubarak, ofwel "Vrolijk Eid" voor iedereen. Ik begrijp dat deze wens niet evenveel indruk maakt op iedereen, maar wij krijgen een hoop vrije dagen, dat is dus heel vrolijk. En daarom gaan wij naar Thailand, Hua Hin. Het verwachte weer is helaas K.., hoewel het in deze periode stralend zonnig zou moeten zijn. Dus de lap top gaat mee, en een stapel DVDs en computerspellen. We hopen op het beste, in elk geval kunnen we lekker uitrusten. Tot komende donderdag!
Reageer
Eid Mubarak, ofwel "Vrolijk Eid" voor iedereen. Ik begrijp dat deze wens niet evenveel indruk maakt op iedereen, maar wij krijgen een hoop vrije dagen, dat is dus heel vrolijk. En daarom gaan wij naar Thailand, Hua Hin. Het verwachte weer is helaas K.., hoewel het in deze periode stralend zonnig zou moeten zijn. Dus de lap top gaat mee, en een stapel DVDs en computerspellen. We hopen op het beste, in elk geval kunnen we lekker uitrusten. Tot komende donderdag!
Reageer
woensdag, november 02, 2005
VALSEMUNTERS
Vier mannen zijn opgepakt omdat ze mogelijk vals geld hebben gedrukt. Niet dat ze al schuldig zijn verklaard, slechts opgepakt. Er staat een grote foto in de krant van een norse besnorde politieman en vier bedremmeld kijkende mannen, de handen op de rug gebonden. En een kopieerapparaat op de achtergrond.
Reageer
Vier mannen zijn opgepakt omdat ze mogelijk vals geld hebben gedrukt. Niet dat ze al schuldig zijn verklaard, slechts opgepakt. Er staat een grote foto in de krant van een norse besnorde politieman en vier bedremmeld kijkende mannen, de handen op de rug gebonden. En een kopieerapparaat op de achtergrond.
Reageer
dinsdag, november 01, 2005
RECHTEN
"Mama, mag ik iets te drinken bestellen?"
"Nee, Elo, we gaan zo dadelijk naar huis."
"Maar Vincent mocht het wel."
"Dat is al een hele tijd geleden."
"Vincent heeft veel meer rechten dan ik."
"Dat zullen we Vincent dan eens vragen. Vincent, ben jij het daarmee eens?"
"Rechten? Rechten? Elo mag altijd alles. Ik mag niets!"
De meningen blijken verdeeld. Een nieuw onderzoek is nodig.
"Nou jongens, jullie staan lijnrecht tegenover elkaar. Wie heeft er eigenlijk gelijk?"
Luidkeels, als uit één mond: "Ik!!!"
Reageer
"Mama, mag ik iets te drinken bestellen?"
"Nee, Elo, we gaan zo dadelijk naar huis."
"Maar Vincent mocht het wel."
"Dat is al een hele tijd geleden."
"Vincent heeft veel meer rechten dan ik."
"Dat zullen we Vincent dan eens vragen. Vincent, ben jij het daarmee eens?"
"Rechten? Rechten? Elo mag altijd alles. Ik mag niets!"
De meningen blijken verdeeld. Een nieuw onderzoek is nodig.
"Nou jongens, jullie staan lijnrecht tegenover elkaar. Wie heeft er eigenlijk gelijk?"
Luidkeels, als uit één mond: "Ik!!!"
Reageer
