dinsdag, december 27, 2005
BANDARBANS
Wij zijn een paar dagen weg, naar de Bandarbans, een afgelegen gebied met heuvels in het zuiden van bangladesh. Maar we komen op tijd terug voor de jaatwisseling!
Reageer
Wij zijn een paar dagen weg, naar de Bandarbans, een afgelegen gebied met heuvels in het zuiden van bangladesh. Maar we komen op tijd terug voor de jaatwisseling!
Reageer
maandag, december 26, 2005
KERSTKOEKJES
Ook zo moe op tweede kerstdag van het zitten, praten, drinken en kerstshows kijken op televisie? Grijp je kansen, ga naar de keuken en bak een paar last-minute kerstkoekjes. Leuk voor de kinderen, en nog steeds lekker als Kerstmis allang voorbij is.
Reageer
Ook zo moe op tweede kerstdag van het zitten, praten, drinken en kerstshows kijken op televisie? Grijp je kansen, ga naar de keuken en bak een paar last-minute kerstkoekjes. Leuk voor de kinderen, en nog steeds lekker als Kerstmis allang voorbij is.
Reageer
zondag, december 25, 2005
KERST-OFFENSIEF
Onze kok is een christen. Christenen zijn een minderheid in Bangladesh, maar wel een heel actieve. Ze gaan minimaal eens per week naar de kerk, waar ze niet op de bankjes zitten, maar dansen en zingen. De kerk blijft hier natuurlijk ook niet gespaard voor rampen, en dus moeten ze af en toe de boer op voor fondsenwerving. De kok bood aan dat hij op kerstavond met zijn koor kon komen, om wat kerstliedjes voor ons te zingen, in ruil voor een kleine donatie aan de noodruftige kerk.
Om zeven uur stonden ze voor de deur, twaalf man sterk, gewapend met harmonium en trommel. De liederen klonken volkomen onbekend en deden niet eens in de verte aan kerstliedjes denken. De kerkleider, die zelf enthousiast bekkens bediende ter grootte van een muntstukje, verzekerde ons echter, dat ze over het kindje Jesus en aanverwante zaken gingen. Ze zongen ruim een half uur op luide toon, totdat wij ze met zachte dwang en een kop thee met een oliebol de deur uit werkten.
Het lawaai trok vele buren, die ongetwijfeld Moslim waren en zich dus afvroegen wat dit gezang wel inhield. En de volgende ochtend pakten ze ons terug. Zeven uur op kerstochtend, een ritmisch gezang:
"Allah, tatata! Allah, tatata!"
Niet lang daarna weerklonken ook trommels en toeters (niet te verwarren met tamboerijnen). Het duurde tot diep in de namiddag. Een vredige kerst? Ergens op de wereld misschien, maar niet in Bangladesh.
Reageer
Onze kok is een christen. Christenen zijn een minderheid in Bangladesh, maar wel een heel actieve. Ze gaan minimaal eens per week naar de kerk, waar ze niet op de bankjes zitten, maar dansen en zingen. De kerk blijft hier natuurlijk ook niet gespaard voor rampen, en dus moeten ze af en toe de boer op voor fondsenwerving. De kok bood aan dat hij op kerstavond met zijn koor kon komen, om wat kerstliedjes voor ons te zingen, in ruil voor een kleine donatie aan de noodruftige kerk.
Om zeven uur stonden ze voor de deur, twaalf man sterk, gewapend met harmonium en trommel. De liederen klonken volkomen onbekend en deden niet eens in de verte aan kerstliedjes denken. De kerkleider, die zelf enthousiast bekkens bediende ter grootte van een muntstukje, verzekerde ons echter, dat ze over het kindje Jesus en aanverwante zaken gingen. Ze zongen ruim een half uur op luide toon, totdat wij ze met zachte dwang en een kop thee met een oliebol de deur uit werkten.
Het lawaai trok vele buren, die ongetwijfeld Moslim waren en zich dus afvroegen wat dit gezang wel inhield. En de volgende ochtend pakten ze ons terug. Zeven uur op kerstochtend, een ritmisch gezang:
"Allah, tatata! Allah, tatata!"
Niet lang daarna weerklonken ook trommels en toeters (niet te verwarren met tamboerijnen). Het duurde tot diep in de namiddag. Een vredige kerst? Ergens op de wereld misschien, maar niet in Bangladesh.
Reageer
zaterdag, december 24, 2005
GELUKKIG KERSTFEEST
Een heel gelukkig kerstfeest voor alle lezers, familie, vrienden en kennissen. Geniet van de lichtjes, de kerstbomen, de kerstmuziek en het eten. Wij wensen jullie fijne dagen, waar ter wereld jullie ook zijn!
Herma-en-fam
Reageer
Een heel gelukkig kerstfeest voor alle lezers, familie, vrienden en kennissen. Geniet van de lichtjes, de kerstbomen, de kerstmuziek en het eten. Wij wensen jullie fijne dagen, waar ter wereld jullie ook zijn!
Herma-en-fam
Reageer
vrijdag, december 23, 2005
donderdag, december 22, 2005
BRAND!!
Het stond op de voorpagina van de krant. Er was brand in de Sonali Bank, de plek waar Teb zijn kantoortje heeft. Was het gebouw verwoest? Waren er doden of gewonden gevallen? Geenszins, er was wat rook en een paar meubelstukken waren zwartgeblakerd. Een van de consultants suggereerde zelfs, dat het management van de bank de rapporten van de consultants al had verbrand, zelfs voordat het project was afgelopen.
Hoe dan ook, blijkbaar gebeurde er verder niets, die dag in Dhaka.
Reageer
Het stond op de voorpagina van de krant. Er was brand in de Sonali Bank, de plek waar Teb zijn kantoortje heeft. Was het gebouw verwoest? Waren er doden of gewonden gevallen? Geenszins, er was wat rook en een paar meubelstukken waren zwartgeblakerd. Een van de consultants suggereerde zelfs, dat het management van de bank de rapporten van de consultants al had verbrand, zelfs voordat het project was afgelopen.
Hoe dan ook, blijkbaar gebeurde er verder niets, die dag in Dhaka.
Reageer
woensdag, december 21, 2005
GEHOORZAAMHEID
De dame die voor de koffie zorgt, beheert ook het copieerapparaat. Als je een papier wilt copiëren, geef je het origineel aan haar, en alles zou in orde moeten komen.
Na 10 minuten zijn de gevraagde 50 copieën van één velletje nog niet teruggekomen. Onderzoek leert, dat na 17 stuks de papierlade leeg was. Het apparaat knippert opgewonden voor assistentie. De koffie/xerox juffrouw komt net weer aangelopen.
“I asked for 50 copies, can you please finish the job for me? I need those papers.”
Stralend begint ze aan de voltooiing van haar werk. Ieder copietje van de zeventien, zo zal later blijken, copieert ze 50 keer. Zorgvuldig legt ze steeds weer een nieuw velletje onder het grote deksel, met elke keer weer exact dezelfde informatie. Gelukkig kunnen we de schade beperken, want we komen er al achter terwijl copie nummer 450 warm en versgeperst uit het apparaat rolt....
Reageer
De dame die voor de koffie zorgt, beheert ook het copieerapparaat. Als je een papier wilt copiëren, geef je het origineel aan haar, en alles zou in orde moeten komen.
Na 10 minuten zijn de gevraagde 50 copieën van één velletje nog niet teruggekomen. Onderzoek leert, dat na 17 stuks de papierlade leeg was. Het apparaat knippert opgewonden voor assistentie. De koffie/xerox juffrouw komt net weer aangelopen.
“I asked for 50 copies, can you please finish the job for me? I need those papers.”
Stralend begint ze aan de voltooiing van haar werk. Ieder copietje van de zeventien, zo zal later blijken, copieert ze 50 keer. Zorgvuldig legt ze steeds weer een nieuw velletje onder het grote deksel, met elke keer weer exact dezelfde informatie. Gelukkig kunnen we de schade beperken, want we komen er al achter terwijl copie nummer 450 warm en versgeperst uit het apparaat rolt....
Reageer
dinsdag, december 20, 2005
DE BOKTOR
Een houtwurm zat in een keukenstoel
En at en at...een heleboel
Maar op die stoel zat tante Mien,
Die had de houtwurm nooit gezien!
Hij at en at en at maar door
Totdat het krikte en het krakte
En tante Mien, om kwart voor tien,
Pardoes door de stoel heen zakte.
Het was geen houtwurm, geen keukenstoel en geen tante Mien, maar het rijmpje schoot toch door mijn hoofd, die nacht, toen het gekraak voortduurde. Het was een boktor, die aan de poten van mijn bed knabbelde. Knaag knaag knaag. Niet heel hard, maar luid genoeg om van wakker te worden. Schudden, bonken of het licht aandoen, de boktor was er niet van onder de indruk. Zijn kleine kaakjes bleven malen. Zou mijn bed straks ook doorzakken?
Reageer
Een houtwurm zat in een keukenstoel
En at en at...een heleboel
Maar op die stoel zat tante Mien,
Die had de houtwurm nooit gezien!
Hij at en at en at maar door
Totdat het krikte en het krakte
En tante Mien, om kwart voor tien,
Pardoes door de stoel heen zakte.
Het was geen houtwurm, geen keukenstoel en geen tante Mien, maar het rijmpje schoot toch door mijn hoofd, die nacht, toen het gekraak voortduurde. Het was een boktor, die aan de poten van mijn bed knabbelde. Knaag knaag knaag. Niet heel hard, maar luid genoeg om van wakker te worden. Schudden, bonken of het licht aandoen, de boktor was er niet van onder de indruk. Zijn kleine kaakjes bleven malen. Zou mijn bed straks ook doorzakken?
Reageer
maandag, december 19, 2005
MOPPEN AAN TAFEL
President Bush, in een poging de kiezertjes zo jong mogelijk voor zich te winnen, bezoekt een kleuterschool. Desgevraagd neemt hij plaats op één van de kleine stoeltjes en begint voor te lezen uit Roodkapje. Als de grootmoeder weer gezond en wel uit de buik van de boze wolf is teruggekeerd, slaat hij het boek dicht en zegt:
“Zo. En wie heeft er nog vragen.”
Een jongetje steekt zijn vinger op.
President Bush wijst naar hem en vraagt:
“Wat is je naam?”
“Abdul, meneer.”
“En wat is je vraag?”
“Wanneer houdt U nu eens op met die arme Moslims uit de weg te ruimen?”
“Dat doe ik helemaal niet. En bovendien is het tijd voor pauze.”
Nadat iedereen een frisse neus gehaald heeft, leest de president nu maar eens Assepoester voor. Al dat gedoe met wilde dieren en buiken opensnijden, dat brengt maar foute gedachten in die kinderhoofdjes. Als het sprookje voorbij is, herhaalt hij zijn eerdere vraag:
“Zo. En wie heeft er nog vragen.”
Er steekt weer een jongetje zijn vinger op
“Hoe heet jij?”
“Jimmy, president.”
“En wat is je vraag?”
“Waar is Abdul?”
Reageer
President Bush, in een poging de kiezertjes zo jong mogelijk voor zich te winnen, bezoekt een kleuterschool. Desgevraagd neemt hij plaats op één van de kleine stoeltjes en begint voor te lezen uit Roodkapje. Als de grootmoeder weer gezond en wel uit de buik van de boze wolf is teruggekeerd, slaat hij het boek dicht en zegt:
“Zo. En wie heeft er nog vragen.”
Een jongetje steekt zijn vinger op.
President Bush wijst naar hem en vraagt:
“Wat is je naam?”
“Abdul, meneer.”
“En wat is je vraag?”
“Wanneer houdt U nu eens op met die arme Moslims uit de weg te ruimen?”
“Dat doe ik helemaal niet. En bovendien is het tijd voor pauze.”
Nadat iedereen een frisse neus gehaald heeft, leest de president nu maar eens Assepoester voor. Al dat gedoe met wilde dieren en buiken opensnijden, dat brengt maar foute gedachten in die kinderhoofdjes. Als het sprookje voorbij is, herhaalt hij zijn eerdere vraag:
“Zo. En wie heeft er nog vragen.”
Er steekt weer een jongetje zijn vinger op
“Hoe heet jij?”
“Jimmy, president.”
“En wat is je vraag?”
“Waar is Abdul?”
Reageer
zondag, december 18, 2005
KOFFIE
Anna lijkt op haar moeder. Ze houdt erg van koffie. Als wij koffie drinken, wil zij ook. Ze krijgt dan een klein beetje koffie, een hoop melk en opgeklopt schuim.
Ze heeft haar boterhammetje naar binnen gewerkt.
“Wil je nog een boterhammetje, Anna?”
Ze schudt haar hoofd met een ongeduldige trek op haar gezicht.
“OK. Geef je bord maar, dan breng ik het naar de keuken.”
Papa is een domoor. Halverwege de eettafel en de keuken klinkt een dwingende stem:
“Hé!! I want coffee!!”
Reageer
Anna lijkt op haar moeder. Ze houdt erg van koffie. Als wij koffie drinken, wil zij ook. Ze krijgt dan een klein beetje koffie, een hoop melk en opgeklopt schuim.
Ze heeft haar boterhammetje naar binnen gewerkt.
“Wil je nog een boterhammetje, Anna?”
Ze schudt haar hoofd met een ongeduldige trek op haar gezicht.
“OK. Geef je bord maar, dan breng ik het naar de keuken.”
Papa is een domoor. Halverwege de eettafel en de keuken klinkt een dwingende stem:
“Hé!! I want coffee!!”
Reageer
zaterdag, december 17, 2005
vrijdag, december 16, 2005
KAAS EN HAGELSLAG
Kaas en hagelslag zijn schaarse goederen, in Bangladesh. Als er eens iemand zo lief is om deze artikelen voor ons mee te brengen, zijn wij er zuinig op. Wij behandelen het als een favoriete serie: niet meer dan één aflevering per keer. Toegepast wil dat zeggen: maximaal één boterham met kaas en één met hagelslag per persoon per dag. Natuurlijk wordt er enthousiast geprobeerd stiekem aan die regel te knabbelen.
Vandaag hebben we ook smeerkaas. Na de boterham met smeerkaas wil Elodie wel een boterham met echte kaas.
“Elodie, je kent de regel. Je hebt al kaas gehad.”
“Maar mama, dat was slijmerige kaas!”
Reageer
Kaas en hagelslag zijn schaarse goederen, in Bangladesh. Als er eens iemand zo lief is om deze artikelen voor ons mee te brengen, zijn wij er zuinig op. Wij behandelen het als een favoriete serie: niet meer dan één aflevering per keer. Toegepast wil dat zeggen: maximaal één boterham met kaas en één met hagelslag per persoon per dag. Natuurlijk wordt er enthousiast geprobeerd stiekem aan die regel te knabbelen.
Vandaag hebben we ook smeerkaas. Na de boterham met smeerkaas wil Elodie wel een boterham met echte kaas.
“Elodie, je kent de regel. Je hebt al kaas gehad.”
“Maar mama, dat was slijmerige kaas!”
Reageer
donderdag, december 15, 2005
woensdag, december 14, 2005
MIEREN EN ANDERE DIEREN
Hadden we enige tijd geleden nog termieten - o nee, ik moet zeggen hebben, want ze wonen hier nog steeds, ze zijn namelijk enkel verhuisd naar de eerste etage en eten daar nu het hout op - inmiddels is de biodiversiteit toegenomen. Naast een paar extra large, maar volkomen onschuldige kakkerlakken, hebben we ook mieren. Natuurlijk hebben we gewone mieren, die in hordes over het aanrecht marcheren als je vergeten bent je limonadeglas af te spoelen. Maar we hebben ook hele kleine miertjes, die veel gevaarlijker zijn. Dat zijn namelijk beton-etende mieren. Elke ochtend vinden we hoopjes gruis naast de muur op de grond, de laatste resten van beton. Links hoor ik kleine kaakjes die hout eten, rechts hoor ik beton zachtjes uit elkaar vallen. Hoe lang nog voor de hele boel instort?
Reageer
Hadden we enige tijd geleden nog termieten - o nee, ik moet zeggen hebben, want ze wonen hier nog steeds, ze zijn namelijk enkel verhuisd naar de eerste etage en eten daar nu het hout op - inmiddels is de biodiversiteit toegenomen. Naast een paar extra large, maar volkomen onschuldige kakkerlakken, hebben we ook mieren. Natuurlijk hebben we gewone mieren, die in hordes over het aanrecht marcheren als je vergeten bent je limonadeglas af te spoelen. Maar we hebben ook hele kleine miertjes, die veel gevaarlijker zijn. Dat zijn namelijk beton-etende mieren. Elke ochtend vinden we hoopjes gruis naast de muur op de grond, de laatste resten van beton. Links hoor ik kleine kaakjes die hout eten, rechts hoor ik beton zachtjes uit elkaar vallen. Hoe lang nog voor de hele boel instort?
Reageer
dinsdag, december 13, 2005
ANNA DE ARTIEST
Onze Anna is een artieste. Elke week komt ze thuis met een nieuw kunststuk. We staan verbaasd over wat zij allemaal al kan op haar leeftijd, en daarom hebben we een permanente tentoonstelling opgezet. Of, zie ik daar toch een beetje bedrog van de hand van de juffrouw?
Reageer
Onze Anna is een artieste. Elke week komt ze thuis met een nieuw kunststuk. We staan verbaasd over wat zij allemaal al kan op haar leeftijd, en daarom hebben we een permanente tentoonstelling opgezet. Of, zie ik daar toch een beetje bedrog van de hand van de juffrouw?
Reageer
maandag, december 12, 2005
ONZE KOK (2)
Het verschil tussen koelkast en vriezer is iets wat onze kok na een jaar nog steeds niet weet, soms resulterend in bevroren pudding of vloeibaar ijs. Ook het verschil tussen sinaasappel en mandarijn is onmogelijk te onthouden, hoe vaak ik hem ook gevraagd heb om het op te schrijven. De sinaasappels, die ik vandaag besteld heb, zijn mandarijnen geworden en als zodanig niet uit te persen.
"Dilip, I wrote down oranges, and again you bring tangerines. Why?"
"Sorry madam. Again I forgot."
"If I would know more Bangla, I would tell you in Bangla. Unfortunately I do not know the word for orange in Bangla."
"No madam, I know."
"So, Dilip, what is the word for orange in Bangla?"
"In Bangla it is called orange, madam."
Reageer
Het verschil tussen koelkast en vriezer is iets wat onze kok na een jaar nog steeds niet weet, soms resulterend in bevroren pudding of vloeibaar ijs. Ook het verschil tussen sinaasappel en mandarijn is onmogelijk te onthouden, hoe vaak ik hem ook gevraagd heb om het op te schrijven. De sinaasappels, die ik vandaag besteld heb, zijn mandarijnen geworden en als zodanig niet uit te persen.
"Dilip, I wrote down oranges, and again you bring tangerines. Why?"
"Sorry madam. Again I forgot."
"If I would know more Bangla, I would tell you in Bangla. Unfortunately I do not know the word for orange in Bangla."
"No madam, I know."
"So, Dilip, what is the word for orange in Bangla?"
"In Bangla it is called orange, madam."
Reageer
zondag, december 11, 2005
ONZE KOK
Onze kok is een aardige man, maar heeft het witte garen niet uitgevonden. Anders zou hij wel kleermaken zijn geworden, of consultant.
Ondanks dat hij kok is, kent hij niet zo veel recepten en moeten wij hem regelmatig dingen laten zien. Mijn website komt dan goed van pas, want hij kan een beetje Engels lezen en met onze demonstratie komen we een heel eind. Dat wil zeggen, de eerste keer dat hij het recept zelf maakt gaat het prima, de tweede keer wat minder en de derde keer is er meestal iets fundamenteels fout gegaan.
Zo ook met mayonaise. In Dhaka wordt alleen Amerikaanse mayonaise verkocht, en die vinden wij niet zo lekker, dus maken we het zelf. Althans, nu is het de bedoeling dat de kok het doet. Op een goede dag is de mayonaise niet te eten, mierzoet. Desgevraagd zegt hij dat hij er een paar eetlepels suiker in heeft gedaan. Waarom? Tja, hij dacht dat dat zo hoorde. Geduldig (Teb althans, ik niet natuurlijk) leggen wij het hem nog eens uit, printen nog eens de ingrediëntenlijst, zeggen hem deze vieze meuk weg te gooien en morgen een nieuwe pot te maken.
De volgende dag staat dezelfde pot in de koelkast, alleen dit keer is hij twee keer zo vol. De mayonaise is iets minder zoet, maar nog steeds zoet.
"Dilip, don't tell me you mixed yesterday's mayonaise with this one, did you?"
Giechelt. "Yes, sir.I did sir."
"You cannot be serious. This is awful. Why did you do that?"
"I did not want to throw old one away sir."
Nu is Teb's geduld ook een beetje tanende, gelukkig.
Reageer
Onze kok is een aardige man, maar heeft het witte garen niet uitgevonden. Anders zou hij wel kleermaken zijn geworden, of consultant.
Ondanks dat hij kok is, kent hij niet zo veel recepten en moeten wij hem regelmatig dingen laten zien. Mijn website komt dan goed van pas, want hij kan een beetje Engels lezen en met onze demonstratie komen we een heel eind. Dat wil zeggen, de eerste keer dat hij het recept zelf maakt gaat het prima, de tweede keer wat minder en de derde keer is er meestal iets fundamenteels fout gegaan.
Zo ook met mayonaise. In Dhaka wordt alleen Amerikaanse mayonaise verkocht, en die vinden wij niet zo lekker, dus maken we het zelf. Althans, nu is het de bedoeling dat de kok het doet. Op een goede dag is de mayonaise niet te eten, mierzoet. Desgevraagd zegt hij dat hij er een paar eetlepels suiker in heeft gedaan. Waarom? Tja, hij dacht dat dat zo hoorde. Geduldig (Teb althans, ik niet natuurlijk) leggen wij het hem nog eens uit, printen nog eens de ingrediëntenlijst, zeggen hem deze vieze meuk weg te gooien en morgen een nieuwe pot te maken.
De volgende dag staat dezelfde pot in de koelkast, alleen dit keer is hij twee keer zo vol. De mayonaise is iets minder zoet, maar nog steeds zoet.
"Dilip, don't tell me you mixed yesterday's mayonaise with this one, did you?"
Giechelt. "Yes, sir.I did sir."
"You cannot be serious. This is awful. Why did you do that?"
"I did not want to throw old one away sir."
Nu is Teb's geduld ook een beetje tanende, gelukkig.
Reageer
zaterdag, december 10, 2005
RECEPT VAN DE WEEK
Deze week pittige, zure, heerlijke wereldberoemde Thaise hot and sour prawn soup (Tom Yam Gung). In het Nederlands klinkt het niet zo appetijtelijk. Hete zure garnalensoep? Maar probeer het. Je kunt het soms ook in een pakje kopen, maar laat ze maar links liggen, want verse is echt veel lekkerder!
Reageer
Deze week pittige, zure, heerlijke wereldberoemde Thaise hot and sour prawn soup (Tom Yam Gung). In het Nederlands klinkt het niet zo appetijtelijk. Hete zure garnalensoep? Maar probeer het. Je kunt het soms ook in een pakje kopen, maar laat ze maar links liggen, want verse is echt veel lekkerder!
Reageer
vrijdag, december 09, 2005
IK HEB ALLES AL
Elodie speelt het liefst buiten de deur. En niet alleen spelen, maar ook eten en slapen doet ze graag bij haar vriendinnetjes. De reciprociteit is ver te zoeken; de vriendinnetjes willen het liefst thuis blijven want ze zijn bang in het donker en lusten alleen wat hun moeder kookt. Soms proberen we Elodie enthousiast te maken.
“Elo, je hebt nu al vier keer bij je vriendin gegeten deze week. Nu moet ze eerst eens bij ons komen spelen.”
“Maar dat wil ze niet.”
“Waarom niet?”
“Omdat hier niks te doen is! Zij heeft veel meer speelgoed dan ik. Ik heb bijna niets. Het is hier zo saai!”
Nog geen dag later speelt zich een andere discussie af op dit vlak.
“Elodie, oma vroeg wat je voor kerstmis wil hebben. Heb je nu al een email gestuurd?”
“Nee nog niet.”
“Waarom niet?”
“Het is zo moeilijk iets te bedenken. Ik heb alles al.”
Reageer
Elodie speelt het liefst buiten de deur. En niet alleen spelen, maar ook eten en slapen doet ze graag bij haar vriendinnetjes. De reciprociteit is ver te zoeken; de vriendinnetjes willen het liefst thuis blijven want ze zijn bang in het donker en lusten alleen wat hun moeder kookt. Soms proberen we Elodie enthousiast te maken.
“Elo, je hebt nu al vier keer bij je vriendin gegeten deze week. Nu moet ze eerst eens bij ons komen spelen.”
“Maar dat wil ze niet.”
“Waarom niet?”
“Omdat hier niks te doen is! Zij heeft veel meer speelgoed dan ik. Ik heb bijna niets. Het is hier zo saai!”
Nog geen dag later speelt zich een andere discussie af op dit vlak.
“Elodie, oma vroeg wat je voor kerstmis wil hebben. Heb je nu al een email gestuurd?”
“Nee nog niet.”
“Waarom niet?”
“Het is zo moeilijk iets te bedenken. Ik heb alles al.”
Reageer
donderdag, december 08, 2005
woensdag, december 07, 2005
EINDELIJK GETROUWD
Mijn orthodontist is een vrouw, ze heeft een gedegen opleiding en runt een praktijk samen met haar man, die periodontist is. Ze is intelligent en lijkt geëmancipeerd genoeg. Ik vertel haar dat ik veel complimenten krijg over mijn nieuwe gebit. Ze straalt.
“Ja, er komen veel meisjes en vrouwen die geen vriendje kunnen krijgen, geen huwelijksaanzoek, ze blijven alleen. Ze krijgen ook geen baan. Na de behandeling is het allemaal anders, dan zijn ze zo blij, ze zijn getrouwd en werken.”
“Hoezo, hebben in Bangladesh alleen vrouwen scheve tanden? Worden hun karakter en hersens daardoor aangetast?”
“Nou ja, je weet het toch wel, voor mannen is dat heel anders.”
Emancipatie, het gaat heel langzaam.
Reageer
Mijn orthodontist is een vrouw, ze heeft een gedegen opleiding en runt een praktijk samen met haar man, die periodontist is. Ze is intelligent en lijkt geëmancipeerd genoeg. Ik vertel haar dat ik veel complimenten krijg over mijn nieuwe gebit. Ze straalt.
“Ja, er komen veel meisjes en vrouwen die geen vriendje kunnen krijgen, geen huwelijksaanzoek, ze blijven alleen. Ze krijgen ook geen baan. Na de behandeling is het allemaal anders, dan zijn ze zo blij, ze zijn getrouwd en werken.”
“Hoezo, hebben in Bangladesh alleen vrouwen scheve tanden? Worden hun karakter en hersens daardoor aangetast?”
“Nou ja, je weet het toch wel, voor mannen is dat heel anders.”
Emancipatie, het gaat heel langzaam.
Reageer
dinsdag, december 06, 2005
RIJMEN EN DICHTEN
De kinderen vierden surprise-avond met andere kinderen, van wie een aantal ook op aanvullende Nederlandse School zitten. Elodie produceerde een bijna A4-lang gedicht, over klazen, pieten en prinsessen, keurig op rijm maar wel hier en daar een t waar een d moest en een dubbele klinker waar een enkele moest. Ik maakte me zorgen dat kinderen grapjes zouden maken over de spelling.
Haar vriendinnetje, dezelfde leeftijd maar wel met Nederlandse School achtergrond, had haar lootje getrokken. Elodie kreeg het volgende gedicht:
“Ik hoor zwarte peit. Hij is zwart. Daarom het hij zwarte piet.”
Elodie was een beetje teleurgesteld.
“Het rijmt helemaal niet!”
Ik was gerustgesteld. Haar Nederlandse spelling is blijkbaar nog geen reden tot ongerustheid. Haar dichtkunst al helemaal niet.
Reageer
De kinderen vierden surprise-avond met andere kinderen, van wie een aantal ook op aanvullende Nederlandse School zitten. Elodie produceerde een bijna A4-lang gedicht, over klazen, pieten en prinsessen, keurig op rijm maar wel hier en daar een t waar een d moest en een dubbele klinker waar een enkele moest. Ik maakte me zorgen dat kinderen grapjes zouden maken over de spelling.
Haar vriendinnetje, dezelfde leeftijd maar wel met Nederlandse School achtergrond, had haar lootje getrokken. Elodie kreeg het volgende gedicht:
“Ik hoor zwarte peit. Hij is zwart. Daarom het hij zwarte piet.”
Elodie was een beetje teleurgesteld.
“Het rijmt helemaal niet!”
Ik was gerustgesteld. Haar Nederlandse spelling is blijkbaar nog geen reden tot ongerustheid. Haar dichtkunst al helemaal niet.
Reageer
maandag, december 05, 2005
SINTERKLAAS
Sinterklaasdag is een dag van herinneringen, aan de sinterklaasavonden die we bij mijn opa en oma vierden. Met tantes, ooms, neven en nichten. De kleintjes kregen kadoos, de groten maakten surprises en gedichten. Opi ging door de tuin naar buiten, liep achterom en kwam dan door de voordeur weer naar binnen. Onderweg had hij vlug een zwarte handschoen aangedaan, en daarmee strooide hij pepernoten de kamer in. Dat ging jaren goed, met behulp van de wetenschap van de groten en de zwarte-pieten-angst van de kleintjes, totdat mijn broertje vier werd. Bij het zien van die zwarte handschoen stormde hij enthousiast op de deur af en rukte die open, voordat iemand had kunnen ingrijpen. En daar stond enkel opi, met een zwarte handschoen en een zak snoep.
Opi, ook niet van gisteren, wist de situatie gelukkig vakkundig te redden:
"Ha ha, gefopt! Jij dacht vast en zeker dat het zwarte piet was!"
En wij? Wij geloofden het, natuurlijk!
Reageer
Sinterklaasdag is een dag van herinneringen, aan de sinterklaasavonden die we bij mijn opa en oma vierden. Met tantes, ooms, neven en nichten. De kleintjes kregen kadoos, de groten maakten surprises en gedichten. Opi ging door de tuin naar buiten, liep achterom en kwam dan door de voordeur weer naar binnen. Onderweg had hij vlug een zwarte handschoen aangedaan, en daarmee strooide hij pepernoten de kamer in. Dat ging jaren goed, met behulp van de wetenschap van de groten en de zwarte-pieten-angst van de kleintjes, totdat mijn broertje vier werd. Bij het zien van die zwarte handschoen stormde hij enthousiast op de deur af en rukte die open, voordat iemand had kunnen ingrijpen. En daar stond enkel opi, met een zwarte handschoen en een zak snoep.
Opi, ook niet van gisteren, wist de situatie gelukkig vakkundig te redden:
"Ha ha, gefopt! Jij dacht vast en zeker dat het zwarte piet was!"
En wij? Wij geloofden het, natuurlijk!
Reageer
zondag, december 04, 2005
BANGLA KRANT (3)
In Bangladesh worden regelmatig mensen vermoord, uit hoofde van wraak, politie activiteiten of anderszins. Het is niet altijd mogelijk de moordenaar te fotograferen; in dat geval moeten wij het doen met een foto van het slachtoffer, decent verstopt in een "bodybag".
Reageer
In Bangladesh worden regelmatig mensen vermoord, uit hoofde van wraak, politie activiteiten of anderszins. Het is niet altijd mogelijk de moordenaar te fotograferen; in dat geval moeten wij het doen met een foto van het slachtoffer, decent verstopt in een "bodybag".
Reageer
zaterdag, december 03, 2005
vrijdag, december 02, 2005
ANNA IS EEN WONDERKIND
Anna, twee-en- een-half jaar oud, moet wel een wonderkind zijn. Vanuit de peuterspeelzaal brengt zij een briefje mee naar huis met de volgende tekst:
"We will talk about Earthquake Drill at school. Could you also talk to your child about Earthquake Drill at home? It will help them to follow the instructions, given by our teachers for the Drill."
Wie kan er ons vertellen hoe we dat zo kunnen doen, dat ze ook begrijpt waar het over gaat?
Reageer
Anna, twee-en- een-half jaar oud, moet wel een wonderkind zijn. Vanuit de peuterspeelzaal brengt zij een briefje mee naar huis met de volgende tekst:
"We will talk about Earthquake Drill at school. Could you also talk to your child about Earthquake Drill at home? It will help them to follow the instructions, given by our teachers for the Drill."
Wie kan er ons vertellen hoe we dat zo kunnen doen, dat ze ook begrijpt waar het over gaat?
Reageer
