dinsdag, januari 31, 2006
zondag, januari 29, 2006
ZINDELIJK
Kinderen zindelijk maken is en opvoedings gerelateerde taak waar ik niets aan vind. En omdat ik niet zo'n onzelfzuchtige moeder ben, doe ik er ook niets aan. Nu heb ik enorm geboft, want de eerste drie kindertjes weren vanzelf zindelijk. Ik herinner me nog dat Victor, op twee-en-een-half jarige leeftijd, op een avond gewoon zijn luier weigerde. Ik was niet zo enthousiast:
"Doe maar een luier om hoor. Als je slaapt plas je misschien wel." (Niet-zo-zelfzuchtige moeders zijn niet dol op drijfnatte lakens.)
Hij was vastbesloten.
"Nee mama, hoeft niet, plas niet."
En hij had gelijk, dat was de laatste keer dat hij een luier droeg en hij heeft nooit "ongelukjes" gehad. Zo niet Anna (andere genen wellicht?). Zij doet het graag in de luier. Ze loopt in onderbroek rond. Maar in de loop van de dag komt ze dringend vragen:
"Need nappy change!"
Niets wat wij zeggen kan daar iets aan veranderen. Eenmaal in de luier gehesen, slaakt zij een diepe zucht. Een minuut later wijst ze enthousiast naar beneden en roept:
"Look! Anna pi-pi done!"
Update: Inmiddels heeft ze haar eerste pi-pi op de daartoe bestemde plaats gedaan. Hoera!
Reageer
Kinderen zindelijk maken is en opvoedings gerelateerde taak waar ik niets aan vind. En omdat ik niet zo'n onzelfzuchtige moeder ben, doe ik er ook niets aan. Nu heb ik enorm geboft, want de eerste drie kindertjes weren vanzelf zindelijk. Ik herinner me nog dat Victor, op twee-en-een-half jarige leeftijd, op een avond gewoon zijn luier weigerde. Ik was niet zo enthousiast:
"Doe maar een luier om hoor. Als je slaapt plas je misschien wel." (Niet-zo-zelfzuchtige moeders zijn niet dol op drijfnatte lakens.)
Hij was vastbesloten.
"Nee mama, hoeft niet, plas niet."
En hij had gelijk, dat was de laatste keer dat hij een luier droeg en hij heeft nooit "ongelukjes" gehad. Zo niet Anna (andere genen wellicht?). Zij doet het graag in de luier. Ze loopt in onderbroek rond. Maar in de loop van de dag komt ze dringend vragen:
"Need nappy change!"
Niets wat wij zeggen kan daar iets aan veranderen. Eenmaal in de luier gehesen, slaakt zij een diepe zucht. Een minuut later wijst ze enthousiast naar beneden en roept:
"Look! Anna pi-pi done!"
Update: Inmiddels heeft ze haar eerste pi-pi op de daartoe bestemde plaats gedaan. Hoera!
Reageer
FACT SHEET
In deze periode worden wij verblijd met vele agenda's uit verschillende hoeken. Alle gulle gevers doen hun best om deze er zo interessant mogelijk uit te laten zien. Sommige agenda's zijn opgesierd met "fact sheets", die allerlei interessante feiten laten zien. Helaas wordt het waarheidsgehalte van deze "feiten" niet altijd getoetst. Uit een van de fact sheets:
"De munteenheid van Nederland is de gulden."
"Bangladesh heeft 120 miljoen inwoners." (30 miljoen zijn ons blijkbaar zojuist ontvallen).
Tevens blijkt uit de tabel met oppervlaktes van verschillende landen, dat Nederland groter is dan Polen. Fact sheet of fact shit?
Reageer
In deze periode worden wij verblijd met vele agenda's uit verschillende hoeken. Alle gulle gevers doen hun best om deze er zo interessant mogelijk uit te laten zien. Sommige agenda's zijn opgesierd met "fact sheets", die allerlei interessante feiten laten zien. Helaas wordt het waarheidsgehalte van deze "feiten" niet altijd getoetst. Uit een van de fact sheets:
"De munteenheid van Nederland is de gulden."
"Bangladesh heeft 120 miljoen inwoners." (30 miljoen zijn ons blijkbaar zojuist ontvallen).
Tevens blijkt uit de tabel met oppervlaktes van verschillende landen, dat Nederland groter is dan Polen. Fact sheet of fact shit?
Reageer
zaterdag, januari 28, 2006
VERSE PASTA
Verse pasta heeft niets te maken met de lange harde stengels in een cellofaantje, die wij "spaghetti" noemen. Ik geef toe, het is een hoop werk en je heb er een pasta machine voor nodig. In Oezbekistan hadden we een nanny die het met de hand kon, maar ik zou er niet aan beginnen, want dan moet je een vrije dag nemen om het eten klaar te maken.
Het is echter leuk om te doen, en de kinderen vinden het fantastisch om te helpen. En het is therapeutisch voor stress-kippen. Dus kijk mee deze week hoe je zelf verse pasta kunt maken.
Reageer
Verse pasta heeft niets te maken met de lange harde stengels in een cellofaantje, die wij "spaghetti" noemen. Ik geef toe, het is een hoop werk en je heb er een pasta machine voor nodig. In Oezbekistan hadden we een nanny die het met de hand kon, maar ik zou er niet aan beginnen, want dan moet je een vrije dag nemen om het eten klaar te maken.
Het is echter leuk om te doen, en de kinderen vinden het fantastisch om te helpen. En het is therapeutisch voor stress-kippen. Dus kijk mee deze week hoe je zelf verse pasta kunt maken.
Reageer
vrijdag, januari 27, 2006
PLAY-DOH
Anna was erg onder de indruk van de met voedselkleurstof gekleurde play-doh. Wanneer de (met dezelfde kleurstof bewerkte) gekleurde koekjes klaar zijn, wijst ze enthousiast naar de bakplaat en roept:
"Anna also want play-doh cookies!"
Reageer
Anna was erg onder de indruk van de met voedselkleurstof gekleurde play-doh. Wanneer de (met dezelfde kleurstof bewerkte) gekleurde koekjes klaar zijn, wijst ze enthousiast naar de bakplaat en roept:
"Anna also want play-doh cookies!"
Reageer
donderdag, januari 26, 2006
VINGERS TELLEN
Anna kan in drie talen tellen: Nederlands, Engels en Bangla. En ze vindt tellen erg leuk, dus telt ze alles: de traptreden, de blaadjes aan een plant, haar vingers. Soms heeft ze echter haar eigen wijze van tellen.
Ik heb voedselkleurstof gekocht voor gekleurde koekjes, en Elodie ziet haar kans schoon: ze maakt drie dikke hompen "play-doh" uit brooddeeg. Anna vindt dat ook fantastisch maar de bedenkelijke kwaliteit van de kleurstof leidt ertoe, dat haar vingers ook een kleur aannemen. 's Avond is het dan weer tijd om te tellen of al je vingers er weer zijn:
"One, two, three, play-doh, five!"
Reageer
Anna kan in drie talen tellen: Nederlands, Engels en Bangla. En ze vindt tellen erg leuk, dus telt ze alles: de traptreden, de blaadjes aan een plant, haar vingers. Soms heeft ze echter haar eigen wijze van tellen.
Ik heb voedselkleurstof gekocht voor gekleurde koekjes, en Elodie ziet haar kans schoon: ze maakt drie dikke hompen "play-doh" uit brooddeeg. Anna vindt dat ook fantastisch maar de bedenkelijke kwaliteit van de kleurstof leidt ertoe, dat haar vingers ook een kleur aannemen. 's Avond is het dan weer tijd om te tellen of al je vingers er weer zijn:
"One, two, three, play-doh, five!"
Reageer
woensdag, januari 25, 2006
DE WERELD IS EEN BOEK
Vanochtend zat ik een lekker versgebakken boterhammetje te eten (we hebben weer een broodmachine gevonden, we noemen hem "kok", veel goedkoper, bakt beter, geen last met zieke familie en is altijd op tijd), met een kop cappucino erbij voor de televisie, te kijken naar mijn favoriete programma van Discovery, "Travel and living" en daar zag ik de volgende mooie uitspraak:
The world is a book, and those, who do not travel, read only a page
(St Augustine)
Reageer
Vanochtend zat ik een lekker versgebakken boterhammetje te eten (we hebben weer een broodmachine gevonden, we noemen hem "kok", veel goedkoper, bakt beter, geen last met zieke familie en is altijd op tijd), met een kop cappucino erbij voor de televisie, te kijken naar mijn favoriete programma van Discovery, "Travel and living" en daar zag ik de volgende mooie uitspraak:
The world is a book, and those, who do not travel, read only a page
(St Augustine)
Reageer
dinsdag, januari 24, 2006
maandag, januari 23, 2006
LEKKER SNACKJE
Vincent heeft tegenwoordig schoenmaat 42, groeit mij boven het hoofd, maar pas nadat hij mij de oren daarvan af gegeten heeft. Wij hebben een heerlijk boerenbrood gebakken, geserveerd met kaas, gebakken bacon en tomaat. Vijf dikke sneden later (voor Vicent tenminste, voor ons waren twee sneden ruim voldoende) is het brood op. Vincent veegt zijn mond af, kijkt zoekend rond en spreekt de illustere woorden:
"Dat was een lekker snackje. Wanneer gaan we eten?"
Reageer
Vincent heeft tegenwoordig schoenmaat 42, groeit mij boven het hoofd, maar pas nadat hij mij de oren daarvan af gegeten heeft. Wij hebben een heerlijk boerenbrood gebakken, geserveerd met kaas, gebakken bacon en tomaat. Vijf dikke sneden later (voor Vicent tenminste, voor ons waren twee sneden ruim voldoende) is het brood op. Vincent veegt zijn mond af, kijkt zoekend rond en spreekt de illustere woorden:
"Dat was een lekker snackje. Wanneer gaan we eten?"
Reageer
zondag, januari 22, 2006
KOUD
Een koudegolf is over Bangladesh getrokken. Ik hoor jullie westerlingen al lachen.
“Koud, wat bedoel je, het was minimaal 10 graden, een gemiddelde zomernacht in Nederland komt niet veel hoger.”
Hier echter is het anders. Geen enkel huis heeft verwarming. Als het tien graden is, is het overal tien graden. Op straat, maar ook in je huiskamer. Stel je voor, thermostaat op tien. Dat is niet genieten! Er zijn dan ook heel wat mensen overleden, want winterkleren en dekens bezitten ze ook niet. Vooral pasgeboren babies redden het niet.
Gelukkig is vandaag het weer omgeslagen, en leg ik het af met de trui, die onderuit de koffer komen moest. Ik denk dat ik hem maar weggeef.
Reageer
Een koudegolf is over Bangladesh getrokken. Ik hoor jullie westerlingen al lachen.
“Koud, wat bedoel je, het was minimaal 10 graden, een gemiddelde zomernacht in Nederland komt niet veel hoger.”
Hier echter is het anders. Geen enkel huis heeft verwarming. Als het tien graden is, is het overal tien graden. Op straat, maar ook in je huiskamer. Stel je voor, thermostaat op tien. Dat is niet genieten! Er zijn dan ook heel wat mensen overleden, want winterkleren en dekens bezitten ze ook niet. Vooral pasgeboren babies redden het niet.
Gelukkig is vandaag het weer omgeslagen, en leg ik het af met de trui, die onderuit de koffer komen moest. Ik denk dat ik hem maar weggeef.
Reageer
zaterdag, januari 21, 2006
SAAIE AARDAPPELS
Vinden jullie aardappels ook zo saai? Natuurlijk gebruiken we ook rijst, pasta en brood, maar eigenlijk eten we de helft van de tijd aardappels. Daar moet maar eens wat fantasie bijkomen. Met het recept voor deze week wordt het allemaal anders. Als je een keer Creamy Potatoes hebt gegeten, wil je nooit meer iets anders. Vergeet vlees en groente, en word aardappeleter! Klik hier voor meer aardappel recepten.
Reageer
Vinden jullie aardappels ook zo saai? Natuurlijk gebruiken we ook rijst, pasta en brood, maar eigenlijk eten we de helft van de tijd aardappels. Daar moet maar eens wat fantasie bijkomen. Met het recept voor deze week wordt het allemaal anders. Als je een keer Creamy Potatoes hebt gegeten, wil je nooit meer iets anders. Vergeet vlees en groente, en word aardappeleter! Klik hier voor meer aardappel recepten.
Reageer
vrijdag, januari 20, 2006
CATCHING TEABAGS
Als je twee jaar oud bent, is plezier hebben nog ongecompliceerd en alomtegenwoordig. Anna heeft een doosje theezakjes gevonden. Ze neemt er eentje uit en gooit het zakje in de lucht. Twee keer valt het op de grond, de derde keer weet ze het te vangen. Dat feit is een bron van grote vreugde:
“Yeah, I catch!! Anna catch a bag!”
Reageer
Als je twee jaar oud bent, is plezier hebben nog ongecompliceerd en alomtegenwoordig. Anna heeft een doosje theezakjes gevonden. Ze neemt er eentje uit en gooit het zakje in de lucht. Twee keer valt het op de grond, de derde keer weet ze het te vangen. Dat feit is een bron van grote vreugde:
“Yeah, I catch!! Anna catch a bag!”
Reageer
donderdag, januari 19, 2006
ALWEER EEN DODE
"Madam, I need a day off."
"Again? You just had a day off last week?"
"Yes madam, brother died."
"Your brother? But last week also a brother died? Is there some horrible disease going on in your family? And how many brothers do you have?"
"O madam, sorry, it is actually not a brother, but a close relative."
"So how close does that mean?"
"Well." Denkt lang na. "He is the nephew of my wife's cousin."
En al mijn werknemers hebben heel uitgebreide families!
Reageer
"Madam, I need a day off."
"Again? You just had a day off last week?"
"Yes madam, brother died."
"Your brother? But last week also a brother died? Is there some horrible disease going on in your family? And how many brothers do you have?"
"O madam, sorry, it is actually not a brother, but a close relative."
"So how close does that mean?"
"Well." Denkt lang na. "He is the nephew of my wife's cousin."
En al mijn werknemers hebben heel uitgebreide families!
Reageer
woensdag, januari 18, 2006
WAAR IS MIJN STROPDAS
Als de school weer begint na de kerstvakantie, breekt de paniek (lees: pleuris) uit. Uniforms, shirts, sportkleding, tassen en dassen zijn plotsklaps onvindbaar. Victor is doorgaans de topverliezer; hij kan zelfs zijn linkerschoen verliezen terwijl zijn rechterschoen nog op het rek staat te pronken.
"Mama, waar heb je mijn stropdas gelaten?"
"Je stropdas? Alsof ik die zou hebben!"
"Ja. Toen ik thuis kwam na de laatste schooldag, zei jij, dat ik hem aan jou moest geven, dan zou jij hem bewaren."
"Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Ik zou maar gauw gaan zoeken, want zonder stropdas kun je beslist niet met de computer spelen."
Na een kwartier van vruchteloos rondgeneus besluit ik mijzelf in te zetten. Al snel heb ik de das gevonden, op de bodem van Victor's sporttas.
"Zo, en jij denkt dat ik hem daar gelegd heb?"
"Nou zeg, iedereen mag zich toch wel eens vergissen."
Reageer
Als de school weer begint na de kerstvakantie, breekt de paniek (lees: pleuris) uit. Uniforms, shirts, sportkleding, tassen en dassen zijn plotsklaps onvindbaar. Victor is doorgaans de topverliezer; hij kan zelfs zijn linkerschoen verliezen terwijl zijn rechterschoen nog op het rek staat te pronken.
"Mama, waar heb je mijn stropdas gelaten?"
"Je stropdas? Alsof ik die zou hebben!"
"Ja. Toen ik thuis kwam na de laatste schooldag, zei jij, dat ik hem aan jou moest geven, dan zou jij hem bewaren."
"Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Ik zou maar gauw gaan zoeken, want zonder stropdas kun je beslist niet met de computer spelen."
Na een kwartier van vruchteloos rondgeneus besluit ik mijzelf in te zetten. Al snel heb ik de das gevonden, op de bodem van Victor's sporttas.
"Zo, en jij denkt dat ik hem daar gelegd heb?"
"Nou zeg, iedereen mag zich toch wel eens vergissen."
Reageer
dinsdag, januari 17, 2006
maandag, januari 16, 2006
KERST-OFFENSIEF
Er staat een meneer aan de deur met een brief. In de brief staat, dat wij natuurlijk weten dat het kerstmis geweest is, en dat wij daarom met de hand over ons hart moeten strijken en geld geven. De brief besluit met te melden, dat ook Allah in zijn nopjes zou zijn met een dergelijke bijdrage.
Aan de brief zit een visitekaartje vastgeniet, met een afbeelding van een wezen, dat nog het meest lijkt op een Hindu god. Wij worden door deze goddelijke samenwerking helaas niet aangespoord tot een financiele bijdrage. Een oecomenische kerst? Ik denk niet dat de wereld daar al klaar voor is.
Reageer
Er staat een meneer aan de deur met een brief. In de brief staat, dat wij natuurlijk weten dat het kerstmis geweest is, en dat wij daarom met de hand over ons hart moeten strijken en geld geven. De brief besluit met te melden, dat ook Allah in zijn nopjes zou zijn met een dergelijke bijdrage.
Aan de brief zit een visitekaartje vastgeniet, met een afbeelding van een wezen, dat nog het meest lijkt op een Hindu god. Wij worden door deze goddelijke samenwerking helaas niet aangespoord tot een financiele bijdrage. Een oecomenische kerst? Ik denk niet dat de wereld daar al klaar voor is.
Reageer
zondag, januari 15, 2006
LEGE KOEIEN
Ieder stukje van de geslachte koeien moet in geld worden omgezet. Na de rituele slachtingen, rond lunchtijd, rijden de riksja's rond met op de zitbanken (waar wij normaal zitten) lege koeien: huiden van runderen met de kop er nog aan maar ontdaan van het binnenste vlees. Die dingen zijn blijkbaar nog behoorlijk zwaar, per riksja vervoeren ze er maar twee. Ze worden naar de bazar gebracht en verkocht voor zo'n anderhalf duizend Taka; best duur nog als je bedenkt dat je hier een paar schoenen voor 500 Taka kopen kunt. De verkoop loopt dan ook niet zo goed: de volgende dag liggen er nog steeds flinke stapels. Dat worden vast niet-zo-lekker ruikende tasjes!
Reageer
Ieder stukje van de geslachte koeien moet in geld worden omgezet. Na de rituele slachtingen, rond lunchtijd, rijden de riksja's rond met op de zitbanken (waar wij normaal zitten) lege koeien: huiden van runderen met de kop er nog aan maar ontdaan van het binnenste vlees. Die dingen zijn blijkbaar nog behoorlijk zwaar, per riksja vervoeren ze er maar twee. Ze worden naar de bazar gebracht en verkocht voor zo'n anderhalf duizend Taka; best duur nog als je bedenkt dat je hier een paar schoenen voor 500 Taka kopen kunt. De verkoop loopt dan ook niet zo goed: de volgende dag liggen er nog steeds flinke stapels. Dat worden vast niet-zo-lekker ruikende tasjes!
Reageer
zaterdag, januari 14, 2006
WE KOKEN WEER
Ik was bang, dat het verlies van onze kok de kwaliteit van ons eten negatief zou beïnvloeden, maar niets is minder waar: we eten veel lekkerder. De kok had de vervelende gewoonte om alles rond het middaguur klaar te maken en in de magnetron op te piepen. Nou, dat kunnen we zelf ook, en beter! We zijn weer helemaal geïnspireerd en brengen de helft van de vrije tijd in de keuken door. Goed voor de website dus. Deze week: Thai green curry.
Reageer
Ik was bang, dat het verlies van onze kok de kwaliteit van ons eten negatief zou beïnvloeden, maar niets is minder waar: we eten veel lekkerder. De kok had de vervelende gewoonte om alles rond het middaguur klaar te maken en in de magnetron op te piepen. Nou, dat kunnen we zelf ook, en beter! We zijn weer helemaal geïnspireerd en brengen de helft van de vrije tijd in de keuken door. Goed voor de website dus. Deze week: Thai green curry.
Reageer
vrijdag, januari 13, 2006
VEERTIEN
Vincent is vandaag een jaar ouder geworden dan zijn verjaardags-datum-dag en dat is onomkeerbaar. Een blije dag voor Vincent, een droeve dag voor zijn moeder. Want er mag niet meer geknuffeld! Alleen Anna komt nog aan de beurt, maar mama krijgt na veel vijven en zessen elk jaar één kerstknuffel, één nieuwjaarszoen en twee verjaarsknuffels (één vandaag en één op haar eigen verjaardag). Afzien hoor, want mama houdt wel heel erg van knuffelen!
Reageer
Vincent is vandaag een jaar ouder geworden dan zijn verjaardags-datum-dag en dat is onomkeerbaar. Een blije dag voor Vincent, een droeve dag voor zijn moeder. Want er mag niet meer geknuffeld! Alleen Anna komt nog aan de beurt, maar mama krijgt na veel vijven en zessen elk jaar één kerstknuffel, één nieuwjaarszoen en twee verjaarsknuffels (één vandaag en één op haar eigen verjaardag). Afzien hoor, want mama houdt wel heel erg van knuffelen!
Reageer
donderdag, januari 12, 2006
HET VLEES WORDT NOG DUURDER BETAALD
Eid-ul-Azha is een vreselijke tijd voor ons heidenen. Niet alleen worden wij bij het krieken van de dag wakker van het miserabele geloei van koeien in doodsnood, die oog in oog staan met hun onontkoombare lot, we mogen al blij zijn als we tegen die tijd thuis zijn aangekomen. In hun strijd om meer koeien te verkopen, hebben de verkopers straten en pleinen bezet met hun onverkochte koopwaar-op-vier hoeven, zodat het verkeer voor- noch achteruit kan. Het kost me twee uur om de tien kilometer die mijn kantoor van mijn huis scheidt te overbruggen. Alstublieft, Allah, maak van deze mensen vegetariërs!
Foto: The Daily Star
Reageer
Eid-ul-Azha is een vreselijke tijd voor ons heidenen. Niet alleen worden wij bij het krieken van de dag wakker van het miserabele geloei van koeien in doodsnood, die oog in oog staan met hun onontkoombare lot, we mogen al blij zijn als we tegen die tijd thuis zijn aangekomen. In hun strijd om meer koeien te verkopen, hebben de verkopers straten en pleinen bezet met hun onverkochte koopwaar-op-vier hoeven, zodat het verkeer voor- noch achteruit kan. Het kost me twee uur om de tien kilometer die mijn kantoor van mijn huis scheidt te overbruggen. Alstublieft, Allah, maak van deze mensen vegetariërs!
Foto: The Daily Star
Reageer
woensdag, januari 11, 2006
HET VLEES WORDT DUUR BETAALD
Het is weer Eid-ul-Azha, en dus moet er vers vlees op tafel: de Koran schrijft het ritueel slachten van een dier voor. En om te weten of dat goed gebeurt, kun je het maar het beste zelf doen. Dus gaan de inwoners van Dhaka op pad om een beest te kopen, een geit, een koe, en excentriekelingen zelfs een kameel. Ze klagen steen en been: de koeien zijn zo duur dit jaar. Een beetje stier kost maar liefst Taka 24,000 (300 Euro).
De verkoop blijft achter bij andere jaren. De handelaren trekken alle registers open om de mensen toch maar tot kopen aan te zetten. Op de belangrijkste tijdelijke veemarkt van Dhaka krijg je op dit moment een gratis geit, als je een koe koopt. Ze staan samen vastgebonden. Voor als je heel erg hongerig bent.
Foto: The Daily Star
Reageer
Het is weer Eid-ul-Azha, en dus moet er vers vlees op tafel: de Koran schrijft het ritueel slachten van een dier voor. En om te weten of dat goed gebeurt, kun je het maar het beste zelf doen. Dus gaan de inwoners van Dhaka op pad om een beest te kopen, een geit, een koe, en excentriekelingen zelfs een kameel. Ze klagen steen en been: de koeien zijn zo duur dit jaar. Een beetje stier kost maar liefst Taka 24,000 (300 Euro).
De verkoop blijft achter bij andere jaren. De handelaren trekken alle registers open om de mensen toch maar tot kopen aan te zetten. Op de belangrijkste tijdelijke veemarkt van Dhaka krijg je op dit moment een gratis geit, als je een koe koopt. Ze staan samen vastgebonden. Voor als je heel erg hongerig bent.
Foto: The Daily Star
Reageer
dinsdag, januari 10, 2006
maandag, januari 09, 2006
DE KONING VAN DE BANDARBANS (2)
De koning van de Bandarbans wordt gekozen, het is dus geen erfelijke opvolging. Hoewel het blijkbaar wel helpt, als je familie van de koning bent, want deze koning is een neef van de vorige.
De meest wijze, nog gezonde man onder de stamleden is voorbestemd om koning te worden. Onze reisleider regelt een bezoek bij de huidige koning, die 92 is. Hij woont in een flat, totaal niet koninklijk. Gelukkig weten de troon in het midden van de kamers en de foto's aan de muur ons ervan te overtuigen dat de koning hier wel degelijk woont. Want te zien krijgen wij hem uiteindelijk niet: hij ontwaakt niet uit zijn middagdutje. Zijn zoon verzorgt thee voor ons en we mogen bladeren in een vergeeld stoffig fotoboek, waarin opgesierde mannen ceremonies uitvoeren. Ondanks dat hij anders gekleed gaat, doet de koning van de Bandarbans me toch wel erg aan de paus denken.
Reageer
De koning van de Bandarbans wordt gekozen, het is dus geen erfelijke opvolging. Hoewel het blijkbaar wel helpt, als je familie van de koning bent, want deze koning is een neef van de vorige.
De meest wijze, nog gezonde man onder de stamleden is voorbestemd om koning te worden. Onze reisleider regelt een bezoek bij de huidige koning, die 92 is. Hij woont in een flat, totaal niet koninklijk. Gelukkig weten de troon in het midden van de kamers en de foto's aan de muur ons ervan te overtuigen dat de koning hier wel degelijk woont. Want te zien krijgen wij hem uiteindelijk niet: hij ontwaakt niet uit zijn middagdutje. Zijn zoon verzorgt thee voor ons en we mogen bladeren in een vergeeld stoffig fotoboek, waarin opgesierde mannen ceremonies uitvoeren. Ondanks dat hij anders gekleed gaat, doet de koning van de Bandarbans me toch wel erg aan de paus denken.
Reageer
zondag, januari 08, 2006
DE KONING VAN DE BANDARBANS
De Bandarbans, onafhankelijk als ze zijn, hebben een eigen koning. Niet dat deze erkend wordt door de Bangladeshi overheid, maar de hill tribes eren hem en vragen zijn advies. Hij wordt verkozen uit één van de stammen, op dit moment is er een Marma koning, en de andere stammen erkennen hem vervolgens ook als leider.
Een keer per jaar is er een grote regionale feestdag, "Tax collection day". Op mijn opmerking, dat dat nu niet zo'n feestelijke gelegenheid is, sprak de reisleider vergoelijkend, dat elke onderdaan slechts 1 Taka betaalt. Dat lijkt weinig, maar berekening leert als snel, dat deze onofficiële koning toch zo'n 400,000 onderdanen heeft, hetgeen hem een equivalent van 7.000 dollar oplevert, als extra inkomen. Niet slecht in een land waar een goed maandsalaris 500 dollar bedraagt. Aan de andere kant, als wij in Nederland slechts één Euro per persoon per jaar belasting zouden betalen, zou het beslist de grootste nationale feestdag ooit worden!
Reageer
De Bandarbans, onafhankelijk als ze zijn, hebben een eigen koning. Niet dat deze erkend wordt door de Bangladeshi overheid, maar de hill tribes eren hem en vragen zijn advies. Hij wordt verkozen uit één van de stammen, op dit moment is er een Marma koning, en de andere stammen erkennen hem vervolgens ook als leider.
Een keer per jaar is er een grote regionale feestdag, "Tax collection day". Op mijn opmerking, dat dat nu niet zo'n feestelijke gelegenheid is, sprak de reisleider vergoelijkend, dat elke onderdaan slechts 1 Taka betaalt. Dat lijkt weinig, maar berekening leert als snel, dat deze onofficiële koning toch zo'n 400,000 onderdanen heeft, hetgeen hem een equivalent van 7.000 dollar oplevert, als extra inkomen. Niet slecht in een land waar een goed maandsalaris 500 dollar bedraagt. Aan de andere kant, als wij in Nederland slechts één Euro per persoon per jaar belasting zouden betalen, zou het beslist de grootste nationale feestdag ooit worden!
Reageer
zaterdag, januari 07, 2006
GEEN RECEPT VAN DE WEEK
Geluk herken je pas achteraf. We hebben alweer een kok moeten ontslaan. Hij kwam gewoon niet opdagen, juist toen opa en oma bij ons logeerden. Hij belde op en meldde "dat hij te druk was thuis". Aandringen mocht niet baten. Hij zou wel zien, zei hij, maar wij zagen helaas niets. De volgende dag kwam hij ook niet. Toegegeven, het was nieuwjaarsdag, maar aangezien de Bengalen de dagen op een andere kunstmatige manier indelen dan de Europeanen, is dat geen feestdag en wordt er gewoon gewerkt. Het nieuwjaarsfeest komt pas half april.
Een kort en overzichtelijk jaarcontract werd dat, voor onze kok. En voor ons: een nieuw jaar, nieuwe kansen. We brengen als familie nu veel meer tijd in de keuken door, en dat is goed voor de relatie. Het recept van de week moet echter nog even wachten.
Reageer
Geluk herken je pas achteraf. We hebben alweer een kok moeten ontslaan. Hij kwam gewoon niet opdagen, juist toen opa en oma bij ons logeerden. Hij belde op en meldde "dat hij te druk was thuis". Aandringen mocht niet baten. Hij zou wel zien, zei hij, maar wij zagen helaas niets. De volgende dag kwam hij ook niet. Toegegeven, het was nieuwjaarsdag, maar aangezien de Bengalen de dagen op een andere kunstmatige manier indelen dan de Europeanen, is dat geen feestdag en wordt er gewoon gewerkt. Het nieuwjaarsfeest komt pas half april.
Een kort en overzichtelijk jaarcontract werd dat, voor onze kok. En voor ons: een nieuw jaar, nieuwe kansen. We brengen als familie nu veel meer tijd in de keuken door, en dat is goed voor de relatie. Het recept van de week moet echter nog even wachten.
Reageer
vrijdag, januari 06, 2006
DE BANDARBANS (2)
De Bandarbans, Rangamati, and Khagrachari vormen samen de Chittagong Hill tracts. Dit gebied is heel anders dan de rest van Bangladesh: tropische bossen en bergen, waar de rest van Bangladesh totaal vlak is en met opgesierd door spaarzame bomen. Ook wonen er andere mensen. Een blik op de kaart leert, dat het gebied slechts met een klein slangetje aan de rest van het land vastzit, en het is dan ook de vraag, of het eigenlijk niet bij Myanmar had moeten horen. Maar toen de Engelsen destijds het subcontinent India verdeelden, trokken ze zich niet zoveel aan van natuurlijke grenzen, getuige het feit dat ze in eerste instantie Oost en West-Pakistan lieten ontstaan, landen die weinig met elkaar te maken hadden en niet eens aan elkaar grensden.
De oorspronkelijke bevolking van de hill tracts neemt langzaam af, en ook de olifanten verdwijnen: vroeger leefden ze daar in het wild, maar nu is er nauwelijks een te vinden. Ze gaan de Bengaalse tijger achteraan.
Ook het hout is niet meer zo rijk voorradig als voorheen: het is teakhout, en daar is een goede markt voor. De lokale bevolking kapt het en krijgt er een kleine vergoeding voor. De politie en overheid in de hill tracts vangen vervolgens een aanzienlijke bijdrage. Overheidsfuncties in de hill tracts zijn dan ook erg geliefd en de ontbossing schrijdt voort met grote snelheid.
Reageer
De Bandarbans, Rangamati, and Khagrachari vormen samen de Chittagong Hill tracts. Dit gebied is heel anders dan de rest van Bangladesh: tropische bossen en bergen, waar de rest van Bangladesh totaal vlak is en met opgesierd door spaarzame bomen. Ook wonen er andere mensen. Een blik op de kaart leert, dat het gebied slechts met een klein slangetje aan de rest van het land vastzit, en het is dan ook de vraag, of het eigenlijk niet bij Myanmar had moeten horen. Maar toen de Engelsen destijds het subcontinent India verdeelden, trokken ze zich niet zoveel aan van natuurlijke grenzen, getuige het feit dat ze in eerste instantie Oost en West-Pakistan lieten ontstaan, landen die weinig met elkaar te maken hadden en niet eens aan elkaar grensden.
De oorspronkelijke bevolking van de hill tracts neemt langzaam af, en ook de olifanten verdwijnen: vroeger leefden ze daar in het wild, maar nu is er nauwelijks een te vinden. Ze gaan de Bengaalse tijger achteraan.
Ook het hout is niet meer zo rijk voorradig als voorheen: het is teakhout, en daar is een goede markt voor. De lokale bevolking kapt het en krijgt er een kleine vergoeding voor. De politie en overheid in de hill tracts vangen vervolgens een aanzienlijke bijdrage. Overheidsfuncties in de hill tracts zijn dan ook erg geliefd en de ontbossing schrijdt voort met grote snelheid.
Reageer
donderdag, januari 05, 2006
DE BANDARBANS
De Bandarbans is een heuvelachtig gebied in Zuid Bangladesh en dun bevolkt. Vroeger woonden er voornamelijk stammen, in kleine dorpjes van bamboehutten op palen, meestal slechts per boot of te voet bereikbaar. Ze waren Boeddhist, Christelijk (al dan niet "vrijwillig" geconverteerd door missionarissen) of animalist. Zoals vaak het geval is met de originele bevolking van een land, was hun relatie met de rest van Bangladesh niet optimaal. Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in 1971 kozen ze daarom de kant van de niet winnende partij en werden daarvoor vervolgens zwaar gestraft. Maar de geest was niet gebroken en tot 16 jaar daarna speelden zich guerilla oorlogen af in het gebied, dat zich daar door de dichte natuur fantastich voor leent.
Er is op dit moment geen oorlog meer, maar vrienden zijn ze nog steeds niet. Politie en legermensen zijn alomtegenwoordig. Bij iedere ingang van het gebied staat een politiepost met onvriendelijke gewapende camouflagemannetjes, waar je je naam, paspoort- en visanummer, leeftijd, adres, doel enzovoorts in drievoud moet invullen. Voorwaar een tijdrovende taak als je met zijn achten reist!
Reageer
De Bandarbans is een heuvelachtig gebied in Zuid Bangladesh en dun bevolkt. Vroeger woonden er voornamelijk stammen, in kleine dorpjes van bamboehutten op palen, meestal slechts per boot of te voet bereikbaar. Ze waren Boeddhist, Christelijk (al dan niet "vrijwillig" geconverteerd door missionarissen) of animalist. Zoals vaak het geval is met de originele bevolking van een land, was hun relatie met de rest van Bangladesh niet optimaal. Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in 1971 kozen ze daarom de kant van de niet winnende partij en werden daarvoor vervolgens zwaar gestraft. Maar de geest was niet gebroken en tot 16 jaar daarna speelden zich guerilla oorlogen af in het gebied, dat zich daar door de dichte natuur fantastich voor leent.
Er is op dit moment geen oorlog meer, maar vrienden zijn ze nog steeds niet. Politie en legermensen zijn alomtegenwoordig. Bij iedere ingang van het gebied staat een politiepost met onvriendelijke gewapende camouflagemannetjes, waar je je naam, paspoort- en visanummer, leeftijd, adres, doel enzovoorts in drievoud moet invullen. Voorwaar een tijdrovende taak als je met zijn achten reist!
Reageer
woensdag, januari 04, 2006
JALOERS?
Vriend en vijand vragen ons regelmatig, waarom wij eigenlijk in het buitenland wonen. Wanneer wij op vakantie zijn in Nederland, horen wij vragen als:
"Waarom wil je niet in Nederland blijven?"
"Nederland is toch veel leuker?"
"Je had toch een leuk huis en een mooie auto?",
en woorden van gelijke strekking.
Natuurlijk stellen wij onszelf ok regelmatig deze vraag. Het is tenslotte niet niets, in het buitenland wonen.
De meningen zijn echter verdeeld. Er zijn ook mensen die jaloers zijn op ons. Nu is jaloezie een lelijk ding, maar als we weer eens op vakantie zijn in Bangladesh, in de Bandarbans dit keer, neem ik de tijd om daarover na te denken. Ik zit op het balkon van mijn bamboe bungalow uit te rusten van onze trip naar de hilltribes en de boottocht op de rivier. Nergens een toerist te zien, alleen maar natuur. Ik geniet van de ondergaande zon boven de uitgestrekte bergen, het tropische woud en de wilde bananenbomen en zie roofvogels in de lucht rondcirkelen. Ik kom tot rustige overpeinzingen, wetend dat ik me niet druk hoef te maken over banale zaken zoals de vakantiewas, boodschappen doen en koken - en dat ik daar zelfs thuis in Dhaka nooit over hoef na te denken. En ik realiseer me, dat degene die jaloers zijn, eigenlijk gelijk hebben. Het leven in Bangladesh is prima! En wie het niet gelooft, mag zelf komen kijken, of kan het aan opa en oma vragen.
Reageer
Vriend en vijand vragen ons regelmatig, waarom wij eigenlijk in het buitenland wonen. Wanneer wij op vakantie zijn in Nederland, horen wij vragen als:
"Waarom wil je niet in Nederland blijven?"
"Nederland is toch veel leuker?"
"Je had toch een leuk huis en een mooie auto?",
en woorden van gelijke strekking.
Natuurlijk stellen wij onszelf ok regelmatig deze vraag. Het is tenslotte niet niets, in het buitenland wonen.
De meningen zijn echter verdeeld. Er zijn ook mensen die jaloers zijn op ons. Nu is jaloezie een lelijk ding, maar als we weer eens op vakantie zijn in Bangladesh, in de Bandarbans dit keer, neem ik de tijd om daarover na te denken. Ik zit op het balkon van mijn bamboe bungalow uit te rusten van onze trip naar de hilltribes en de boottocht op de rivier. Nergens een toerist te zien, alleen maar natuur. Ik geniet van de ondergaande zon boven de uitgestrekte bergen, het tropische woud en de wilde bananenbomen en zie roofvogels in de lucht rondcirkelen. Ik kom tot rustige overpeinzingen, wetend dat ik me niet druk hoef te maken over banale zaken zoals de vakantiewas, boodschappen doen en koken - en dat ik daar zelfs thuis in Dhaka nooit over hoef na te denken. En ik realiseer me, dat degene die jaloers zijn, eigenlijk gelijk hebben. Het leven in Bangladesh is prima! En wie het niet gelooft, mag zelf komen kijken, of kan het aan opa en oma vragen.
Reageer
dinsdag, januari 03, 2006
maandag, januari 02, 2006
OP VAKANTIE
De baas is op vakantie. De tent draait niet zonder de baas. Vakantie wordt genegeerd, de mobiele telefoon draait tien keer per dag zijn liedje af. Op Nieuwjaarsdag, 9 uur, wordt er weer gebeld. Ik ging om 2 uur naar bed en werd om zes uur wakker van de huilende hond van de buren. Mijn humeur is wel eens beter geweest. Als ik "Office" zie verschijnen op het schermpje, blaf ik in de telefoon:
"Yes, hello!"
"Good morning boss. Happy New Year. Before you went on holiday, you said, that on New Year's Day, we could close at one o'clock?"
"Yes..."
"So I wanted to know, is that still OK?"
Ik moet mijn tong afbijten, om niet te zeggen, dat nu ze het toch nog eens vragen, ik de belofte weer intrek.
Reageer
De baas is op vakantie. De tent draait niet zonder de baas. Vakantie wordt genegeerd, de mobiele telefoon draait tien keer per dag zijn liedje af. Op Nieuwjaarsdag, 9 uur, wordt er weer gebeld. Ik ging om 2 uur naar bed en werd om zes uur wakker van de huilende hond van de buren. Mijn humeur is wel eens beter geweest. Als ik "Office" zie verschijnen op het schermpje, blaf ik in de telefoon:
"Yes, hello!"
"Good morning boss. Happy New Year. Before you went on holiday, you said, that on New Year's Day, we could close at one o'clock?"
"Yes..."
"So I wanted to know, is that still OK?"
Ik moet mijn tong afbijten, om niet te zeggen, dat nu ze het toch nog eens vragen, ik de belofte weer intrek.
Reageer
zondag, januari 01, 2006
EEN NIEUW JAAR - DEZELFDE DINGEN
Gelukkig Nieuwjaar voor iedereen!
Hier in Bangladesh is alles nog hetzelfde. Gisteren kwamen we thuis van onze reis door de Bandarbans. Ik deed de voordeur open en werd verwelkomd door een natte, schimmelige geur. Ha, dacht ik, die geur ken ik, van na de zomervakantie. Alleen toen regende het elke dag, terwijl we nu al minstens drie maanden een strakblauwe hemel hebben.
Enige tijd later bleek, dat de personen, die voor onze vakantie het dak van nieuw beton hadden voorzien, dat volgens de voorschriften met een dikke laag water bedekt hadden. Ze hadden enkel verzuimd om het ook weg te laten lopen. En, zoals bekend, zoekt water altijd het laagste punt, alleen nu via Elodies kamer. Dwars door de drie planken van haar kledingkast om vervolgens haar matras te doorweken.
Aangezien ik nu drie wassen uit Elodies kamer had verzameld en nog een paar vakantiewassen, dacht ik, geheel tegen mijn voornemens in, daar maar eens even iets aan te doen. Helaas was de wasmachine het daar niet mee eens en deze gaf het halverwege de eerste beurt op, mij achterlatend met een stapel wasgoed, die nog natter was dan tevoren. En natuurlijk niet te repareren!
Nieuwjaar? Volgens mij is alles hier nog hetzelfde.
Reageer
Gelukkig Nieuwjaar voor iedereen!
Hier in Bangladesh is alles nog hetzelfde. Gisteren kwamen we thuis van onze reis door de Bandarbans. Ik deed de voordeur open en werd verwelkomd door een natte, schimmelige geur. Ha, dacht ik, die geur ken ik, van na de zomervakantie. Alleen toen regende het elke dag, terwijl we nu al minstens drie maanden een strakblauwe hemel hebben.
Enige tijd later bleek, dat de personen, die voor onze vakantie het dak van nieuw beton hadden voorzien, dat volgens de voorschriften met een dikke laag water bedekt hadden. Ze hadden enkel verzuimd om het ook weg te laten lopen. En, zoals bekend, zoekt water altijd het laagste punt, alleen nu via Elodies kamer. Dwars door de drie planken van haar kledingkast om vervolgens haar matras te doorweken.
Aangezien ik nu drie wassen uit Elodies kamer had verzameld en nog een paar vakantiewassen, dacht ik, geheel tegen mijn voornemens in, daar maar eens even iets aan te doen. Helaas was de wasmachine het daar niet mee eens en deze gaf het halverwege de eerste beurt op, mij achterlatend met een stapel wasgoed, die nog natter was dan tevoren. En natuurlijk niet te repareren!
Nieuwjaar? Volgens mij is alles hier nog hetzelfde.
Reageer
