vrijdag, juni 30, 2006
DECILITERS
Sinds ik mijn "questions and suggestions" op de mijn website heb, kreeg ik regelmatig vragen over DL: wat ik daarmee bedoelde. Gaandeweg begon ik mij te realiseren, dat niet alleen de afkorting onduidelijk is, maar dat ook lang niet alle landen deciliter als maat gebruiken. En internet is nu eenmaal internationaal, dus er moest iets aan gebeuren.
Dat doen we eventjes, dacht ik. Tot bleek dat DL niet op een paar, maar op een paar honderd pagina's stond. En dat de conversie pagina, die ik even wilde maken, kennis van Java script vereiste.
Maar het is allemaal gelukt. Het heeft wat tijd gekost, maar ik ben trots, al was het alleen maar, dat ik nog steeds meer weet van computers dan mijn kindertjes. Maar hoe lang dat nog zal duren?
Reageer
Sinds ik mijn "questions and suggestions" op de mijn website heb, kreeg ik regelmatig vragen over DL: wat ik daarmee bedoelde. Gaandeweg begon ik mij te realiseren, dat niet alleen de afkorting onduidelijk is, maar dat ook lang niet alle landen deciliter als maat gebruiken. En internet is nu eenmaal internationaal, dus er moest iets aan gebeuren.
Dat doen we eventjes, dacht ik. Tot bleek dat DL niet op een paar, maar op een paar honderd pagina's stond. En dat de conversie pagina, die ik even wilde maken, kennis van Java script vereiste.
Maar het is allemaal gelukt. Het heeft wat tijd gekost, maar ik ben trots, al was het alleen maar, dat ik nog steeds meer weet van computers dan mijn kindertjes. Maar hoe lang dat nog zal duren?
Reageer
donderdag, juni 29, 2006
OPLADER
Vincent en Victor zijn allebei trotse bezitter van een palmtop. Aangezien één van de opladers al snel was kwijtgeraakt, was het een majeure ramp, toen de tweede het opgaf. Teb ging op weg naar de computer reparatie winkel om het kostbare moderne kleinood te laten repareren.
"Good afternoon. Can you repair this charger please?"
"What is wrong?"
"I don't know. It is not working."
De man kijkt er lange tijd naar, en verdwijnt dan in een werkruimte. Na tien minuten komt hij terug, stralend als ware hij Einstein die zojuist de uitvinding van de eeuw heeft gedaan:
"Sir! Charger not working!"
Reageer
Vincent en Victor zijn allebei trotse bezitter van een palmtop. Aangezien één van de opladers al snel was kwijtgeraakt, was het een majeure ramp, toen de tweede het opgaf. Teb ging op weg naar de computer reparatie winkel om het kostbare moderne kleinood te laten repareren.
"Good afternoon. Can you repair this charger please?"
"What is wrong?"
"I don't know. It is not working."
De man kijkt er lange tijd naar, en verdwijnt dan in een werkruimte. Na tien minuten komt hij terug, stralend als ware hij Einstein die zojuist de uitvinding van de eeuw heeft gedaan:
"Sir! Charger not working!"
Reageer
woensdag, juni 28, 2006
dinsdag, juni 27, 2006
BELGIË VOLGENS BUITENLANDERS
Eigenlijk viel Nederland volgens Jeremy Clarkson nogal mee, vooral als je de uitzending over België had gezien. wat was er karakteristiek voor Belgen:
-Mensen in clubs die uitvochten wie er het langst zijn pijp aan kon houden (en dat was nog redelijk normaal).
-In het weekend komen Belgen bijeen, die allemaal een vogeltje in een kooitje hebben. Ze zitten naast elkaar in een lange rij, en turven een streepje op een stok, elke keer als het vogeltje een geluidje maakt. Wie de meeste turfjes heeft, heeft gewonnen. Er doen zo'n 10-20.000 mensen aan mee.
-Koe-schijt-wedstrijden: een grasveld wordt in twee stukken verdeeld met een denkbeeldige lijn, en er zijn weddenschappen over het defaecatiegedrag van het rund: op welke helft zal de koe het eerst poepen?
Heel interessant allemaal. Maar pas op - het is slechts de wereld volgens Clarkson.
Reageer
Eigenlijk viel Nederland volgens Jeremy Clarkson nogal mee, vooral als je de uitzending over België had gezien. wat was er karakteristiek voor Belgen:
-Mensen in clubs die uitvochten wie er het langst zijn pijp aan kon houden (en dat was nog redelijk normaal).
-In het weekend komen Belgen bijeen, die allemaal een vogeltje in een kooitje hebben. Ze zitten naast elkaar in een lange rij, en turven een streepje op een stok, elke keer als het vogeltje een geluidje maakt. Wie de meeste turfjes heeft, heeft gewonnen. Er doen zo'n 10-20.000 mensen aan mee.
-Koe-schijt-wedstrijden: een grasveld wordt in twee stukken verdeeld met een denkbeeldige lijn, en er zijn weddenschappen over het defaecatiegedrag van het rund: op welke helft zal de koe het eerst poepen?
Heel interessant allemaal. Maar pas op - het is slechts de wereld volgens Clarkson.
Reageer
maandag, juni 26, 2006
NEDERLAND VOLGENS DE BUITENLANDERS
Wanneer je in het buitenland woont, is het altijd leuk om Nederlandse dingen te zien. Daarom kijk ik ook elke dag even op het fotoblog van Thomas Schlijper: echt Nederlandse plaatjes van lammetjes in de wei, bier op zonnige grachten, fietsen, en soms ook van de lelijke maar toch o-zo Nederlandse industriegebieden. Dan voel ik mij een beetje thuis.
Soms zien we hier zelfs iets op TV, wat over Nederland gaat, zoals van de week "Jeremy Clarkson visits the neighbours". Aangezien deze brave man uit Engeland komt, ging hij op bezoek in Nederland.
En wat was het heerlijk om al die clichés te zien: de sexwinkels met allerlei onduidelijke attributen, de "coffeeshops", de campings, de flitspalen en natuurlijk niet te vergeten onze hagelslag, die we volgens Jeremy zelfs bovenop de kaas op een boterham strooien. Maar, eerlijk gezegd, dat was de enige onwaarheid die ik zag.
Ik krijg echt weer zin in een vakantie in Nederland!
Reageer
Wanneer je in het buitenland woont, is het altijd leuk om Nederlandse dingen te zien. Daarom kijk ik ook elke dag even op het fotoblog van Thomas Schlijper: echt Nederlandse plaatjes van lammetjes in de wei, bier op zonnige grachten, fietsen, en soms ook van de lelijke maar toch o-zo Nederlandse industriegebieden. Dan voel ik mij een beetje thuis.
Soms zien we hier zelfs iets op TV, wat over Nederland gaat, zoals van de week "Jeremy Clarkson visits the neighbours". Aangezien deze brave man uit Engeland komt, ging hij op bezoek in Nederland.
En wat was het heerlijk om al die clichés te zien: de sexwinkels met allerlei onduidelijke attributen, de "coffeeshops", de campings, de flitspalen en natuurlijk niet te vergeten onze hagelslag, die we volgens Jeremy zelfs bovenop de kaas op een boterham strooien. Maar, eerlijk gezegd, dat was de enige onwaarheid die ik zag.
Ik krijg echt weer zin in een vakantie in Nederland!
Reageer
zondag, juni 25, 2006
VOETBALVRIJ JAPANS
Op mijn zoektocht naar voetbalvrije ruimtes, kwam ik op het idee om naar het Japanse restaurant in Dhaka te gaan. Ik kon mij niet herinneren dat de Japanners een gote rol speelden in dit kampioenschap, en daarbij, een restaurant is een restaurant, toch? Daar kom je om te eten.
Bij binnenkomst kon ik er echter niet omheen, om het twee meter hoge scherm dat middenin de ruimte stond opgesteld en waar mannetjes in identieke pakjes over een grasveld heen en weer holden.
Het tweede wat opviel, was dat de prijzen op het menu behoorlijk gestegen waren. Zou de ober er meer van weten?
"Did you rent this monster of a TV for the World Championship?"
"No, we bought it."
Dat verklaart een hoop. Ik eet voorlopig thuis.
Reageer
Op mijn zoektocht naar voetbalvrije ruimtes, kwam ik op het idee om naar het Japanse restaurant in Dhaka te gaan. Ik kon mij niet herinneren dat de Japanners een gote rol speelden in dit kampioenschap, en daarbij, een restaurant is een restaurant, toch? Daar kom je om te eten.
Bij binnenkomst kon ik er echter niet omheen, om het twee meter hoge scherm dat middenin de ruimte stond opgesteld en waar mannetjes in identieke pakjes over een grasveld heen en weer holden.
Het tweede wat opviel, was dat de prijzen op het menu behoorlijk gestegen waren. Zou de ober er meer van weten?
"Did you rent this monster of a TV for the World Championship?"
"No, we bought it."
Dat verklaart een hoop. Ik eet voorlopig thuis.
Reageer
zaterdag, juni 24, 2006
MEER SCHOOL
Vincent ging over naar high school dit jaar (die begint in grade 9). Op mijn vraag, of hij geen graduation party zou hebben, schudde hij korzelig zijn hoofd.
"Graduation parties are for kids."
Graduation parties waren er weliswaar niet, maar wel award ceremonies, voor kindertjes die uitzonderlijk gepresteerd hadden. Tot onze verbazing had Victor er niet één, maar zelfs twee gewonnen! Een award voor technology, en een "spirit award" voor "hand held". Wij dachten nog dat dat laatste iets te maken had met "beter één vogel in de hand dan tien in de lucht" maar nee, het bleek te zijn omdat hij zo goed is met zijn palmtop.
Wij vroegen Vincent, of hij het jammer vond, dat hij geen awards had gekregen, waarop maar een antwoord mogelijk was:
"Awards are for nerds".
Maar wij zijn trots op onze nerd!
Reageer
Vincent ging over naar high school dit jaar (die begint in grade 9). Op mijn vraag, of hij geen graduation party zou hebben, schudde hij korzelig zijn hoofd.
"Graduation parties are for kids."
Graduation parties waren er weliswaar niet, maar wel award ceremonies, voor kindertjes die uitzonderlijk gepresteerd hadden. Tot onze verbazing had Victor er niet één, maar zelfs twee gewonnen! Een award voor technology, en een "spirit award" voor "hand held". Wij dachten nog dat dat laatste iets te maken had met "beter één vogel in de hand dan tien in de lucht" maar nee, het bleek te zijn omdat hij zo goed is met zijn palmtop.
Wij vroegen Vincent, of hij het jammer vond, dat hij geen awards had gekregen, waarop maar een antwoord mogelijk was:
"Awards are for nerds".
Maar wij zijn trots op onze nerd!
Reageer
vrijdag, juni 23, 2006
ANNA LOVES PARTIES (2)
Achteraf was het niet een overduidelijk goed idee geweest om Anna mee te nemen naar de graduation party. Een lang kwartier ging het goed, maar helaas duurde de cermonie anderhalf uur. Na het hoopgevende begin lag Anna onder en tussen stoelen, rende trappen op en af, probeerde nooduitgangen en beklom het podium waar Elodie het afscheidslied "That's what friends are for" stond te zingen. Maar ondanks het gedrag van haar zuster is Elodie over naar de secondary school.
Terwijl Elodie optreedt
hangt Anna de beest uit
Reageer
Achteraf was het niet een overduidelijk goed idee geweest om Anna mee te nemen naar de graduation party. Een lang kwartier ging het goed, maar helaas duurde de cermonie anderhalf uur. Na het hoopgevende begin lag Anna onder en tussen stoelen, rende trappen op en af, probeerde nooduitgangen en beklom het podium waar Elodie het afscheidslied "That's what friends are for" stond te zingen. Maar ondanks het gedrag van haar zuster is Elodie over naar de secondary school.
Terwijl Elodie optreedt
hangt Anna de beest uit
Reageer
donderdag, juni 22, 2006
ANNA LOVES PARTIES
We bespreken of we Anna al dan niet mee zullen nemen naar Elodie's graduation party.
"De uitnodiging was voor de hele familie, daar hoort Anna ook bij."
"Stel je voor dat ze door de zaal gaat rennen? Of heel veel lawaai gaat maken? Misschien moeten we haar maar thuis laten, met de ayah."
"Maar ze vindt het leuk. En ik ook. Ik zie haar al zo weinig."
"OK dan, laten we haar meenemen."
De meisjes liggen al in bed. Voor ik ze een nachtzoentje geef, zeg ik tegen Anna, dat ze morgen mee mag naar de graduation. Ze klimt onmiddelijk uit haar bed, steekt haar handen in de lucht als een balletdanseres en begint wilde pirouettes te draaien:
"Joehoe! I go to a party! Anna goes to a party tomorrow! Anna loves parties!"
Dat leek een goede beslissing.
Reageer
We bespreken of we Anna al dan niet mee zullen nemen naar Elodie's graduation party.
"De uitnodiging was voor de hele familie, daar hoort Anna ook bij."
"Stel je voor dat ze door de zaal gaat rennen? Of heel veel lawaai gaat maken? Misschien moeten we haar maar thuis laten, met de ayah."
"Maar ze vindt het leuk. En ik ook. Ik zie haar al zo weinig."
"OK dan, laten we haar meenemen."
De meisjes liggen al in bed. Voor ik ze een nachtzoentje geef, zeg ik tegen Anna, dat ze morgen mee mag naar de graduation. Ze klimt onmiddelijk uit haar bed, steekt haar handen in de lucht als een balletdanseres en begint wilde pirouettes te draaien:
"Joehoe! I go to a party! Anna goes to a party tomorrow! Anna loves parties!"
Dat leek een goede beslissing.
Reageer
woensdag, juni 21, 2006
RIJSTEVLAAI
Maken jullie Nederlanders dat nou wel eens zelf, rijstevlaai, of kopen jullie dat enkel bij de vlaaienbakker? Met vooruizicht op onze vakantie in het zonnige zuiden van Nederland (dank je wel, Annemarieke!), in het recept van de week:
Reageer
Maken jullie Nederlanders dat nou wel eens zelf, rijstevlaai, of kopen jullie dat enkel bij de vlaaienbakker? Met vooruizicht op onze vakantie in het zonnige zuiden van Nederland (dank je wel, Annemarieke!), in het recept van de week:
Reageer
dinsdag, juni 20, 2006
SOLLICITATIE
Uit een sollicitatiebrief geknipt, die ik gisteren ontving:
Professional goal
To work with a progressive development organization and professionally contribute through a community driven participatory rights based approach particularly in the area of local government capacity building in terms of local resources mobilization, good governance, partnership, institution development, civil society or peoples participation and advocacy.
Zo'n man neem je toch zeker ongezien aan?
Reageer
Uit een sollicitatiebrief geknipt, die ik gisteren ontving:
Professional goal
To work with a progressive development organization and professionally contribute through a community driven participatory rights based approach particularly in the area of local government capacity building in terms of local resources mobilization, good governance, partnership, institution development, civil society or peoples participation and advocacy.
Zo'n man neem je toch zeker ongezien aan?
Reageer
maandag, juni 19, 2006
THE NOISY AMERICAN
Hutjes op de hei zijn niet voorradig in Bangladesh, en dus wonen wij in een gewoon huis met aan beide zijden buren. Aan de linkerkant (voor de kijkers dan) wonen op zijn minst 30 Bangladeshi bij elkaar, met babies en kleine kinderen. Dat weet ik enkel omdat ik ze soms zie, want horen doen we ze zelden. Aan de linkerkant wonen twee vrijgezelle Amerikanen, van beide geslachten één. Henzelf horen noch zien we ooit. Maar we horen alles wat bij hun hoort.
De bewakers, die elke ochtend om half zes luidkeels hun familieleven bespreken; de hond die de halve nacht jankend en blaffend achter niet bestaande bedreigingen aanloopt. En sinds gisteren hebben we er een geluid bij: de generator. Want ondanks dat de hele straat ruimschoots van electriciteit voorzien is, kunnen of willen zij hem niet uitschakelen, en dus lijkt het al twee dagen alsof we in een hotel op de landingsbaan van een vliegveld slapen.
Gisteravond, na een lange slapeloze nacht en een lawaaiïge dag, was de generator nog steeds aan en probeerden wij met de mannelijke bewoner te spreken, om te zien of er enig schot in d zaak zat. Hij weigerde echter zijn huis uit te komen om ons barbaren te woord te staan. Hij dacht waarschijnlijk dat Nederlanders rechtstreeks van Vikingen afstamden. Na een hoop lawaai van onze kant, luid gerammel met het hek en bezoeken van allerlei geïnteresseerde partijen kwam er toch beweging. Nee het was niet de hond, achter het hek verscheen de ongeschoren ondermaatse persoon die onze oncommunicatieve buurman bleek te zijn.
Er was geen oplossing. Als er al een probleem was, was het niet zijn probleem. We konden de Amerikaanse ambassade bellen, hem kon het niets schelen.
Uitschakelen van de generator voor een nacht? Geen sprake van. Je mocht jezelf eens niet kunnen zien, terwijl je sliep. Aldus passeerde de tweede slapeloze nacht.
Vanavond hebben we generale repetitie, met ons familie orkest. Het verlengsnoer voor de electrische piano ligt al in de tuin. Voor de kijkers rechts. Een trompet en een trommel zijn in bestelling, want ons huispersoneel wil gaarg meedoen. Optreden om 11 uur PM. Toegang gratis, met name voor onplezierige buurmannen.
Reageer
Hutjes op de hei zijn niet voorradig in Bangladesh, en dus wonen wij in een gewoon huis met aan beide zijden buren. Aan de linkerkant (voor de kijkers dan) wonen op zijn minst 30 Bangladeshi bij elkaar, met babies en kleine kinderen. Dat weet ik enkel omdat ik ze soms zie, want horen doen we ze zelden. Aan de linkerkant wonen twee vrijgezelle Amerikanen, van beide geslachten één. Henzelf horen noch zien we ooit. Maar we horen alles wat bij hun hoort.
De bewakers, die elke ochtend om half zes luidkeels hun familieleven bespreken; de hond die de halve nacht jankend en blaffend achter niet bestaande bedreigingen aanloopt. En sinds gisteren hebben we er een geluid bij: de generator. Want ondanks dat de hele straat ruimschoots van electriciteit voorzien is, kunnen of willen zij hem niet uitschakelen, en dus lijkt het al twee dagen alsof we in een hotel op de landingsbaan van een vliegveld slapen.
Gisteravond, na een lange slapeloze nacht en een lawaaiïge dag, was de generator nog steeds aan en probeerden wij met de mannelijke bewoner te spreken, om te zien of er enig schot in d zaak zat. Hij weigerde echter zijn huis uit te komen om ons barbaren te woord te staan. Hij dacht waarschijnlijk dat Nederlanders rechtstreeks van Vikingen afstamden. Na een hoop lawaai van onze kant, luid gerammel met het hek en bezoeken van allerlei geïnteresseerde partijen kwam er toch beweging. Nee het was niet de hond, achter het hek verscheen de ongeschoren ondermaatse persoon die onze oncommunicatieve buurman bleek te zijn.
Er was geen oplossing. Als er al een probleem was, was het niet zijn probleem. We konden de Amerikaanse ambassade bellen, hem kon het niets schelen.
Uitschakelen van de generator voor een nacht? Geen sprake van. Je mocht jezelf eens niet kunnen zien, terwijl je sliep. Aldus passeerde de tweede slapeloze nacht.
Vanavond hebben we generale repetitie, met ons familie orkest. Het verlengsnoer voor de electrische piano ligt al in de tuin. Voor de kijkers rechts. Een trompet en een trommel zijn in bestelling, want ons huispersoneel wil gaarg meedoen. Optreden om 11 uur PM. Toegang gratis, met name voor onplezierige buurmannen.
Reageer
zondag, juni 18, 2006
NETTE KLEREN
Elodie gaat dit jaar over van groep 5 naar 6. In Nederland niet zo bijzonder, maar hier houdt de "primary school" op bij groep 5 en begint de "middle school" bij groep 6. Daarom is er op dinsdag een "graduation party".
Natuurlijk weet de school ook wel, dat je aan de ouders niet kunt overlaten om de kinderen netjes aangekekleed te laten verschijnen op zo'n dag, zeker niet als het uniform thuis mag blijven. We krijgen dan ook een imposante brief:
"The girls have to wear a dress or skirt below the knee, with a straight hemline. Futhermore neat, low heeled sandals. No party dresses are allowed. Be moderate with hair ornaments."
Daar worden een aantal problemen geschapen. Een jurk tot onder de knie bezit Elodie niet, noch ben ik van plan er eentje aan te schaffen voor twee uurtjes, die ze nooit meer draagt. Verder fluistert mijn recalcitrante Nederlandse karakter mij in, haar in een korte spijkerbroek aan mijn zijde op de graduation te laten verschijnen. Bovendien gaat de graduation gepaard met een barbeque, niet iets waar je in je keurige jurk bij rondloopt.
Het zal wel iets worden tussen een suffige jurk en een pikant broekje in. Ik ben benieuwd of we bij de deur zullen worden weggestuurd, om nette kleren voor ons beiden te gaan halen.
Reageer
Elodie gaat dit jaar over van groep 5 naar 6. In Nederland niet zo bijzonder, maar hier houdt de "primary school" op bij groep 5 en begint de "middle school" bij groep 6. Daarom is er op dinsdag een "graduation party".
Natuurlijk weet de school ook wel, dat je aan de ouders niet kunt overlaten om de kinderen netjes aangekekleed te laten verschijnen op zo'n dag, zeker niet als het uniform thuis mag blijven. We krijgen dan ook een imposante brief:
"The girls have to wear a dress or skirt below the knee, with a straight hemline. Futhermore neat, low heeled sandals. No party dresses are allowed. Be moderate with hair ornaments."
Daar worden een aantal problemen geschapen. Een jurk tot onder de knie bezit Elodie niet, noch ben ik van plan er eentje aan te schaffen voor twee uurtjes, die ze nooit meer draagt. Verder fluistert mijn recalcitrante Nederlandse karakter mij in, haar in een korte spijkerbroek aan mijn zijde op de graduation te laten verschijnen. Bovendien gaat de graduation gepaard met een barbeque, niet iets waar je in je keurige jurk bij rondloopt.
Het zal wel iets worden tussen een suffige jurk en een pikant broekje in. Ik ben benieuwd of we bij de deur zullen worden weggestuurd, om nette kleren voor ons beiden te gaan halen.
Reageer
zaterdag, juni 17, 2006
NOOIT MEER HOOFDPIJN (2)
De vrouw zei tegen de man:
"Wil jij even koffie maken?"
De man verdween naar de keuken en kwam vijf minuten later terug met twee dampende koppen koffie. Op het schoteltje van de vrouw lag, naast een koekje, ook een strip aspirines. De vrouw vroeg verbaasd:
"Waarom geef je me aspirines? Ik heb toch geen hoofdpijn?"
"Nou", antwoordde de man, "dat wilde ik maar even zeker weten."
Reageer
De vrouw zei tegen de man:
"Wil jij even koffie maken?"
De man verdween naar de keuken en kwam vijf minuten later terug met twee dampende koppen koffie. Op het schoteltje van de vrouw lag, naast een koekje, ook een strip aspirines. De vrouw vroeg verbaasd:
"Waarom geef je me aspirines? Ik heb toch geen hoofdpijn?"
"Nou", antwoordde de man, "dat wilde ik maar even zeker weten."
Reageer
vrijdag, juni 16, 2006
NOOIT MEER HOOFDPIJN
Mijn paracetamol is plotseling op. Ik vraag mijn office manager om even een paar stripjes voor me te kopen.
"Twenty or forty pieces, a small box."
Vijftien minuten later vraagt ze me, of vijftig ook goed is. Ach, denk ik, dat komt wel op, er zijn genoeg redenen voor toekomstige hoofdpijn tenslotte. Nog eens vijftien minuten later zeilt ze mijn kamer binnen met een enorme doos. Daar zitten niet 50 pilletjes in, maar 50 strippen van tien pillen. Vijfhonderd aspirines, genoeg voor een heel leven.
"But you said a small box!"
Ik houd ze gewoon, het geheel kost maar een paar dollar en ik hoef me nooit meer zorgen te maken. Mijn office manager zucht opgelucht:
"I already was afraid that you were very, very sick."
Reageer
Mijn paracetamol is plotseling op. Ik vraag mijn office manager om even een paar stripjes voor me te kopen.
"Twenty or forty pieces, a small box."
Vijftien minuten later vraagt ze me, of vijftig ook goed is. Ach, denk ik, dat komt wel op, er zijn genoeg redenen voor toekomstige hoofdpijn tenslotte. Nog eens vijftien minuten later zeilt ze mijn kamer binnen met een enorme doos. Daar zitten niet 50 pilletjes in, maar 50 strippen van tien pillen. Vijfhonderd aspirines, genoeg voor een heel leven.
"But you said a small box!"
Ik houd ze gewoon, het geheel kost maar een paar dollar en ik hoef me nooit meer zorgen te maken. Mijn office manager zucht opgelucht:
"I already was afraid that you were very, very sick."
Reageer
donderdag, juni 15, 2006
OPSTAAN
Midden in de nacht snerpt er een geluid uit de hoek van de kamer. Het lijkt nog het meest op een oude, bakeliten telefoon. Slaapdronken waggel ik uit bed en probeer de bron te vinden. Het blijkt Teb's nieuwe telefoon te zijn, verborgen achter de televisie. Waarom heb ik dan ook een televisie op de slaapkamer?
Als ik de bron er ergernis heb gevonden, ben ik klaarwakker. Teb blijkt wel de wekkertijd aangepast te hebben, maar niet de tijd van zijn nieuwe hebbedingetje. Het is kwart voor vier. Ik foeter hem uit, waarop hij laconiek meedeelt, dat we wel kunnen opstaan en iets nuttigs gaan doen. Ik kan wel een paar nuttige dingen bedenken, zoals die telefoon het raam uit gooien. En een zekere man er achteraan.
Reageer
Midden in de nacht snerpt er een geluid uit de hoek van de kamer. Het lijkt nog het meest op een oude, bakeliten telefoon. Slaapdronken waggel ik uit bed en probeer de bron te vinden. Het blijkt Teb's nieuwe telefoon te zijn, verborgen achter de televisie. Waarom heb ik dan ook een televisie op de slaapkamer?
Als ik de bron er ergernis heb gevonden, ben ik klaarwakker. Teb blijkt wel de wekkertijd aangepast te hebben, maar niet de tijd van zijn nieuwe hebbedingetje. Het is kwart voor vier. Ik foeter hem uit, waarop hij laconiek meedeelt, dat we wel kunnen opstaan en iets nuttigs gaan doen. Ik kan wel een paar nuttige dingen bedenken, zoals die telefoon het raam uit gooien. En een zekere man er achteraan.
Reageer
woensdag, juni 14, 2006
NOG MEER MANGO'S
Deze week sticky rice (klinkt iets beter dan plakkerige rijst), de mensen hier zijn er dol op, vooral met mango, maar je kunt het ook met aardbeien eten of banaan.
Reageer
Deze week sticky rice (klinkt iets beter dan plakkerige rijst), de mensen hier zijn er dol op, vooral met mango, maar je kunt het ook met aardbeien eten of banaan.
Reageer
dinsdag, juni 13, 2006
ANGLICANISMES
Omdat de kindertjes de hele dag engels en nederlands door elkaar spreken, horen we regelmatig anglicanismes (of is het anglicanismen?), eigenlijk meer nog amerikanismes.
"Ik hoef de tafel niet af te ruimen, want ik heb de tafel gelegd."
"Dat klopt, en bovendien ga je nu naar bed."
"Wat? Nu? Recht na het eten?"
"Jawel, je hebt nog iets in te halen."
"Maar het is nog nergens dichtbij negen uur!"
"Niks mee te maken."
"O! Dat is zooo moeders!"
Reageer
Omdat de kindertjes de hele dag engels en nederlands door elkaar spreken, horen we regelmatig anglicanismes (of is het anglicanismen?), eigenlijk meer nog amerikanismes.
"Ik hoef de tafel niet af te ruimen, want ik heb de tafel gelegd."
"Dat klopt, en bovendien ga je nu naar bed."
"Wat? Nu? Recht na het eten?"
"Jawel, je hebt nog iets in te halen."
"Maar het is nog nergens dichtbij negen uur!"
"Niks mee te maken."
"O! Dat is zooo moeders!"
Reageer
maandag, juni 12, 2006
MEER VOETBAL
Teb en de mannen waren gisteren afgereisd met hun oranjeprullen naar de Dutch Club, om samen met de andere oranjeprullen voetballen te gaan kijken en te bieren (Teb dan, de mannen zijn nog wat te jong). Ik bleef achter, de smoes van een zieke nanny was maar al te welkom. Even over half negen ging de telefoon al; Elodie's Koreaanse vriendinnetje kwam melden dat de wedstrijd afgelopen was en dat Nederland gewonnen had. Heel fijn, Elodie zelf lag al in bed.
Vanochtend aan de ontbijttafel is er maar één onderwerp: net als het merendeel van de mannelijke Nederlanders zijn ook mijn zonen expert geworden op het gebied van buitenspel, hoekschoppen en gele kaarten.
Wie wil mij ontvoeren naar dat onbewoonde eiland?
Reageer
Teb en de mannen waren gisteren afgereisd met hun oranjeprullen naar de Dutch Club, om samen met de andere oranjeprullen voetballen te gaan kijken en te bieren (Teb dan, de mannen zijn nog wat te jong). Ik bleef achter, de smoes van een zieke nanny was maar al te welkom. Even over half negen ging de telefoon al; Elodie's Koreaanse vriendinnetje kwam melden dat de wedstrijd afgelopen was en dat Nederland gewonnen had. Heel fijn, Elodie zelf lag al in bed.
Vanochtend aan de ontbijttafel is er maar één onderwerp: net als het merendeel van de mannelijke Nederlanders zijn ook mijn zonen expert geworden op het gebied van buitenspel, hoekschoppen en gele kaarten.
Wie wil mij ontvoeren naar dat onbewoonde eiland?
Reageer
zondag, juni 11, 2006
WAAR IS MIJN EILAND?
Er schijnen reizen te worden verkocht naar de binnenlanden van Nepal, voor de absolute voetbalhaters. Ik dacht dat ik die reisburo's niet nodig had. Ik dacht echt dat ik de oplossing zelf gevonden had: Bangladesh, daar zal die gekte toch niet toeslaan? Al die rare oranje spullen? Al die opwinding om niets? Helaas, niets is minder waar. Zelfs mijn huis, en al mijn mannen, staan bol van oranje.
Vluchten kan niet meer!
Reageer
Er schijnen reizen te worden verkocht naar de binnenlanden van Nepal, voor de absolute voetbalhaters. Ik dacht dat ik die reisburo's niet nodig had. Ik dacht echt dat ik de oplossing zelf gevonden had: Bangladesh, daar zal die gekte toch niet toeslaan? Al die rare oranje spullen? Al die opwinding om niets? Helaas, niets is minder waar. Zelfs mijn huis, en al mijn mannen, staan bol van oranje.
Vluchten kan niet meer!
Reageer
zaterdag, juni 10, 2006
UIT ETEN
Ik mag dan wel een Worldcook zijn, dat weerhoudt mijn kindertjes er niet van liever buitenshuis te eten, Anna niet uitgezonderd. Als ik sta te douchen, na het zwemmen op vrijdag in de Dutch Club, komt ze de kleedkamer binnen:
"Mama! I want French fries and tosti."
Ik mompel een vaag antwoord. Anna loopt weg, maar opeens bedenkt ze zich. Vorige week was mama zo slim, toen had ze gewoon thuis tosti's gemaakt. Dat moeten we voorkomen. Ze draait zich om, steekt haar hoofd nog eens naar binnen en gilt:
"Mama!! I want to have tosti and French fries in Kutch Club!!"
Reageer
Ik mag dan wel een Worldcook zijn, dat weerhoudt mijn kindertjes er niet van liever buitenshuis te eten, Anna niet uitgezonderd. Als ik sta te douchen, na het zwemmen op vrijdag in de Dutch Club, komt ze de kleedkamer binnen:
"Mama! I want French fries and tosti."
Ik mompel een vaag antwoord. Anna loopt weg, maar opeens bedenkt ze zich. Vorige week was mama zo slim, toen had ze gewoon thuis tosti's gemaakt. Dat moeten we voorkomen. Ze draait zich om, steekt haar hoofd nog eens naar binnen en gilt:
"Mama!! I want to have tosti and French fries in Kutch Club!!"
Reageer
vrijdag, juni 09, 2006
donderdag, juni 08, 2006
ERFENISJE
Uit Kuala Lumpur heb ik een paar diamanten oorbellen meegebracht (dank je wel Teb) die Elodie erg bevallen. Ze zou ze weleens willen lenen, maar helaas zijn ze daar ietsje te waardevol voor. Om de pijn te verzachten, zeg ik tegen haar:
"Als ik dood ben, mag jij ze erven."
"En je diamanten ring?"
"Ja die ook."
Mocht ik nog gerekend hebben op een opbeurend antwoord, dan heb ik pech gehad:
"O dank je. Maar wat als Anna ze ook wil hebben?"
Reageer
Uit Kuala Lumpur heb ik een paar diamanten oorbellen meegebracht (dank je wel Teb) die Elodie erg bevallen. Ze zou ze weleens willen lenen, maar helaas zijn ze daar ietsje te waardevol voor. Om de pijn te verzachten, zeg ik tegen haar:
"Als ik dood ben, mag jij ze erven."
"En je diamanten ring?"
"Ja die ook."
Mocht ik nog gerekend hebben op een opbeurend antwoord, dan heb ik pech gehad:
"O dank je. Maar wat als Anna ze ook wil hebben?"
Reageer
woensdag, juni 07, 2006
LAKSA
Geïnspireerd door mijn weekendje in Kuala Lumpur, waar ik uiteindelijk vooral inkopen deed voor toekomstige kook-activiteiten, deze week een recept voor laksa: Maleisische hete soep. Voor deze ene keer kon ik me niet houden aan mijn eigen opgelegde regel van maximaal tien ingrediënten, maar hopelijk vergeven jullie me dat, als je de soep geproefd hebt.
Reageer
Geïnspireerd door mijn weekendje in Kuala Lumpur, waar ik uiteindelijk vooral inkopen deed voor toekomstige kook-activiteiten, deze week een recept voor laksa: Maleisische hete soep. Voor deze ene keer kon ik me niet houden aan mijn eigen opgelegde regel van maximaal tien ingrediënten, maar hopelijk vergeven jullie me dat, als je de soep geproefd hebt.
Reageer
dinsdag, juni 06, 2006
SCHOOLUNIFORM
Om negen uur rinkelt mijn mobiele:
"Dag mammie, met Elodie."
Als ik met "mammie" word aangesproken, is er iets loos of Elo heeft iets nodig. Gezien het tijdstip van de dag, zal het het eerste wel zijn.
"Ja, Elo, wat is er?"
"Ik sta bij de receptie, ik mag de klas niet in. Ik ben vergeten mijn school uniform aan te trekken."
"Je uniform vergeten? Hoe kan dat nou?"
"Nou ik heb mijn sportkleren aan. Maar de hele klas is het vergeten hoor."
"Hoeveel kinderen staan daar dan, bij de receptie?"
"Vier."
Een heel klein klasje vandaag, denk ik nog. De juf moet het zelf maar even oplossen.
"Nou, zeg maar tegen de juf dat de chauffeur bezig is."
Later blijkt, dat het om twee batches van vier ging. En dat de meeste kinderen de dag verder in sportkleren bleven, net als Elo. Ben ik tenminste niet de enige slechte ouder.
Reageer
Om negen uur rinkelt mijn mobiele:
"Dag mammie, met Elodie."
Als ik met "mammie" word aangesproken, is er iets loos of Elo heeft iets nodig. Gezien het tijdstip van de dag, zal het het eerste wel zijn.
"Ja, Elo, wat is er?"
"Ik sta bij de receptie, ik mag de klas niet in. Ik ben vergeten mijn school uniform aan te trekken."
"Je uniform vergeten? Hoe kan dat nou?"
"Nou ik heb mijn sportkleren aan. Maar de hele klas is het vergeten hoor."
"Hoeveel kinderen staan daar dan, bij de receptie?"
"Vier."
Een heel klein klasje vandaag, denk ik nog. De juf moet het zelf maar even oplossen.
"Nou, zeg maar tegen de juf dat de chauffeur bezig is."
Later blijkt, dat het om twee batches van vier ging. En dat de meeste kinderen de dag verder in sportkleren bleven, net als Elo. Ben ik tenminste niet de enige slechte ouder.
Reageer
maandag, juni 05, 2006
KINDERLIEFDE
Als ouder wens je je kinderen natuurlijk het beste toe in hun leven - dat ze niet geplaagd worden door een misbaksel van een partner, knagende armoede, sluipende ziektes of vreselijke ongelukken - kortom, dat ze gelukkig worden. De weg naar het geluk moet al vanaf de geboorte worden geplaveid. Daarom probeer je ze al vanaf de wieg de beste eigenschappen mee te geven. Volkomen subjectief, natuurlijk, en het succes of de afwezigheid daarva wordt je pas voor de voeten geworpen als ze al ruimschoots volwassen zijn.
Soms hebben je kinderen eigenschappen waar je niet zo blij mee bent. Maar nog vaker zou je iets van een eigenschap van het ene kind aan het andere willen doorgeven. Al was het maar voor het evenwicht in het karakter. Bij voorbeeld wanneer het ene kind geregeld in een waterval van tranen uitbarst om niets; en het andere kind altijd met de handen in de zij staat en de neus in de lucht, hoezeer er ook aanleiding moge zijn voor een flinke huilpartij. En dan is dat stoere kind ook nog de jongere.
Ik zou wel eens een paar tranen van de een naar de ander willen schuiven. Gelukkig hebben ouders die macht niet. Anders zou de wereld er vast en zeker raar uit komen te zien.
Reageer
Als ouder wens je je kinderen natuurlijk het beste toe in hun leven - dat ze niet geplaagd worden door een misbaksel van een partner, knagende armoede, sluipende ziektes of vreselijke ongelukken - kortom, dat ze gelukkig worden. De weg naar het geluk moet al vanaf de geboorte worden geplaveid. Daarom probeer je ze al vanaf de wieg de beste eigenschappen mee te geven. Volkomen subjectief, natuurlijk, en het succes of de afwezigheid daarva wordt je pas voor de voeten geworpen als ze al ruimschoots volwassen zijn.
Soms hebben je kinderen eigenschappen waar je niet zo blij mee bent. Maar nog vaker zou je iets van een eigenschap van het ene kind aan het andere willen doorgeven. Al was het maar voor het evenwicht in het karakter. Bij voorbeeld wanneer het ene kind geregeld in een waterval van tranen uitbarst om niets; en het andere kind altijd met de handen in de zij staat en de neus in de lucht, hoezeer er ook aanleiding moge zijn voor een flinke huilpartij. En dan is dat stoere kind ook nog de jongere.
Ik zou wel eens een paar tranen van de een naar de ander willen schuiven. Gelukkig hebben ouders die macht niet. Anders zou de wereld er vast en zeker raar uit komen te zien.
Reageer
zondag, juni 04, 2006
VERJAARDAGEN
De zomervakantie lijkt een vruchtbaar seizoen, want april en mei staan bol van de verjaardagen. Niet alleen Anna zelf was jarig, maar het regent uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes. Sommigen worden twee, sommigen drie en sommigen zelfs twee jaar en drie maanden. Anna heeft er zoveel lol in gekregen, dat ze niets anders meer wil. Vroeger wilde ze twee dagen per weekend naar de Dutch Club om te zwemmen. Als wij haar nu echter voorstellen daar heen te gaan, kijkt ze ons boos aan en zegt met behoorlijke stemverheffing:
"No Cutch Club! Anna want to go birthday party!!"
Reageer
De zomervakantie lijkt een vruchtbaar seizoen, want april en mei staan bol van de verjaardagen. Niet alleen Anna zelf was jarig, maar het regent uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes. Sommigen worden twee, sommigen drie en sommigen zelfs twee jaar en drie maanden. Anna heeft er zoveel lol in gekregen, dat ze niets anders meer wil. Vroeger wilde ze twee dagen per weekend naar de Dutch Club om te zwemmen. Als wij haar nu echter voorstellen daar heen te gaan, kijkt ze ons boos aan en zegt met behoorlijke stemverheffing:
"No Cutch Club! Anna want to go birthday party!!"
Reageer
zaterdag, juni 03, 2006
DRANK EN DRUGS
Drank en drugs blijken een wereldwijd probleem, wanneer kinderen in de puberleeftijd geraken. Ook in Bangladesh wordt er uitgebreid aandacht geschonken aan het onderwerp, zowel thuis als op school. Tot nog toe lijken er geen grote problemen op te doemen.
Op vrijdagavond hebben we een feestje, waar de kinderen ook mee naar toe mogen. Op weg naar huis, in de auto, komen de opgewonden verhalen los.
"Mama, Michelle was dronken, zij dronk ontzettend veel bier, en ze is pas veertien."
"Hoe weet je dat, zag je haar drinken dan?"
"Ja, maar ze rookte ook vreselijk."
"Ze rookte, op haar leeftijd, en nog drinken ook?"
"Nee, mama, ze rookte vreselijk, geen sigaretten."
"Geen sigaretten!! Wat dan??"
"Nee, mama, je begrijpt het weer niet goed,ik bedoel, ze stank ontzettend naar bier."
Aha, mijn kinderen hebben geen probleem met drugs en alcoho, maar wel met de Nederlandse taal.
PS: De naam van het slachtoffer is gewijzigd om privacy redenen.
Reageer
Drank en drugs blijken een wereldwijd probleem, wanneer kinderen in de puberleeftijd geraken. Ook in Bangladesh wordt er uitgebreid aandacht geschonken aan het onderwerp, zowel thuis als op school. Tot nog toe lijken er geen grote problemen op te doemen.
Op vrijdagavond hebben we een feestje, waar de kinderen ook mee naar toe mogen. Op weg naar huis, in de auto, komen de opgewonden verhalen los.
"Mama, Michelle was dronken, zij dronk ontzettend veel bier, en ze is pas veertien."
"Hoe weet je dat, zag je haar drinken dan?"
"Ja, maar ze rookte ook vreselijk."
"Ze rookte, op haar leeftijd, en nog drinken ook?"
"Nee, mama, ze rookte vreselijk, geen sigaretten."
"Geen sigaretten!! Wat dan??"
"Nee, mama, je begrijpt het weer niet goed,ik bedoel, ze stank ontzettend naar bier."
Aha, mijn kinderen hebben geen probleem met drugs en alcoho, maar wel met de Nederlandse taal.
PS: De naam van het slachtoffer is gewijzigd om privacy redenen.
Reageer
vrijdag, juni 02, 2006
RAPID ACTION BATTALION
In Bangladesh ziet de straat zwart van de politie als er iets aan de hand is. En niet alleen gewone agenten, maar ook RAB (Rapid Action Battalion) leden nemen deel aan de feestvreugde. De RAB is in het leven geroepen door de regering in 2003, om aan de “zware misdaad” een eind te maken. De leden zien er indrukwekkend uit, allemaal gekleed in zwarte broeken, zwarte shirts, zwarte schoenen en met een zwarte hoofddoek. Als ze borsten hadden, zouden ze goede sier maken in Soedi Arabië.
Het batallion is erg actief: het laatste jaar hebben ze al zo’n zeshonderd mensen omgelegd, allemaal in kruisvuur. Het lijkt erop dat zelfs geboeide vluchtelingen terugschieten, met name als ze bij een van de verboden politieke partijen behoren.
Protesten worden regelmatig door journalisten en mensenrechten activisten geuit, maar de regering antwoordt slechts, dat “encounter killings” over de hele wereld plaatsvinden; en bovendien is de zware misdaad toch met de helft gedaald?
Het is maar goed dat niet alle regeringen de mensenrechten situatie van “over de hele wereld” als voorbeeld en excuus hanteren, anders waren we zo weer terug in het Stenen Tijdperk.
Reageer
In Bangladesh ziet de straat zwart van de politie als er iets aan de hand is. En niet alleen gewone agenten, maar ook RAB (Rapid Action Battalion) leden nemen deel aan de feestvreugde. De RAB is in het leven geroepen door de regering in 2003, om aan de “zware misdaad” een eind te maken. De leden zien er indrukwekkend uit, allemaal gekleed in zwarte broeken, zwarte shirts, zwarte schoenen en met een zwarte hoofddoek. Als ze borsten hadden, zouden ze goede sier maken in Soedi Arabië.
Het batallion is erg actief: het laatste jaar hebben ze al zo’n zeshonderd mensen omgelegd, allemaal in kruisvuur. Het lijkt erop dat zelfs geboeide vluchtelingen terugschieten, met name als ze bij een van de verboden politieke partijen behoren.
Protesten worden regelmatig door journalisten en mensenrechten activisten geuit, maar de regering antwoordt slechts, dat “encounter killings” over de hele wereld plaatsvinden; en bovendien is de zware misdaad toch met de helft gedaald?
Het is maar goed dat niet alle regeringen de mensenrechten situatie van “over de hele wereld” als voorbeeld en excuus hanteren, anders waren we zo weer terug in het Stenen Tijdperk.
Reageer
donderdag, juni 01, 2006
BIDDEN
In Moslim landen klinkt de roep voor het gebed vijf keer per dag. Vooral de half-vijf-in-de-ochtend versie valt bij ons heidenen niet altijd in goede aarde. En het feit, dat deze roep door de gelovigen opgewekt genegeerd wordt, maakt het er niet beter op.
Ik heb in landen gewoond, waar de winkels dichtgingen wanneer er gebeden moest worden, en waar iedere gelovige direct op de knieën ging. In Bangladesh, waar toch al gauw 80% van de bevolking Moslim is, is dit echter niet het geval. Je hoort de roep, maar het antwoord komt slechts van een paar mensen.
We wandelden met een paar collega's langs het Ramshagar meer, toen de roep klonk. Geen enkele reactie volgde van hun kant. Ik besloott mijn nieuwsgierigheid nu maar eens te bevredigen:
"Do you ever pray, when the call for prayer sounds?"
"Mmm, yes sometimes."
"But now you do not feel the urge?"
"Well, you know, now is maybe a little inconvenient."
"So does that happen more often?"
"Perhaps, it is often not so convenient."
"So you can make up for that by praying later, or silently?"
"That is right, we can."
"Do you do that, making up for lost prayer time?"
Een aarzelende glimlach volgt.
"Well, perhaps, maybe, we almost never do that. Actually, we mostly forget."
Reageer
In Moslim landen klinkt de roep voor het gebed vijf keer per dag. Vooral de half-vijf-in-de-ochtend versie valt bij ons heidenen niet altijd in goede aarde. En het feit, dat deze roep door de gelovigen opgewekt genegeerd wordt, maakt het er niet beter op.
Ik heb in landen gewoond, waar de winkels dichtgingen wanneer er gebeden moest worden, en waar iedere gelovige direct op de knieën ging. In Bangladesh, waar toch al gauw 80% van de bevolking Moslim is, is dit echter niet het geval. Je hoort de roep, maar het antwoord komt slechts van een paar mensen.
We wandelden met een paar collega's langs het Ramshagar meer, toen de roep klonk. Geen enkele reactie volgde van hun kant. Ik besloott mijn nieuwsgierigheid nu maar eens te bevredigen:
"Do you ever pray, when the call for prayer sounds?"
"Mmm, yes sometimes."
"But now you do not feel the urge?"
"Well, you know, now is maybe a little inconvenient."
"So does that happen more often?"
"Perhaps, it is often not so convenient."
"So you can make up for that by praying later, or silently?"
"That is right, we can."
"Do you do that, making up for lost prayer time?"
Een aarzelende glimlach volgt.
"Well, perhaps, maybe, we almost never do that. Actually, we mostly forget."
Reageer
