maandag, juli 31, 2006
OPEN YOUR PEACE
Anna vindt vakantie houden fantastisch, en vooral dat ze de hele dag bij apa en mama kan zijn. Ze laat ons dan ook geen moment met rust. Ze klemt zich bijkans aan onze broekspijpen als een terriër met verlatingsangst en bestookt ons met vragen en opdrachten:
"Mama, can you watch TV with me? Can you read the book? Can you play with me? Can I have milk?"
Na een half uur getrouw eisen ingewilligd te hebben, word ik het een beetje zat, er moeten tenslotte ook andere dingen gedaan worden. Anna heeft nog meer noten op haar zang:
"Mama, can you open this?"
"Anna, please, now do it yourself. I need some peace."
"But mama, how? How can you open your peace?"
Reageer
Anna vindt vakantie houden fantastisch, en vooral dat ze de hele dag bij apa en mama kan zijn. Ze laat ons dan ook geen moment met rust. Ze klemt zich bijkans aan onze broekspijpen als een terriër met verlatingsangst en bestookt ons met vragen en opdrachten:
"Mama, can you watch TV with me? Can you read the book? Can you play with me? Can I have milk?"
Na een half uur getrouw eisen ingewilligd te hebben, word ik het een beetje zat, er moeten tenslotte ook andere dingen gedaan worden. Anna heeft nog meer noten op haar zang:
"Mama, can you open this?"
"Anna, please, now do it yourself. I need some peace."
"But mama, how? How can you open your peace?"
Reageer
zondag, juli 30, 2006
OLDTIMERS
Oldtimers zijn soms leuk, en soms wat minder....leuk was de car parade in London, minder leuk is twee uur bermtoerisme met zijn zessen achter de vangrail. Gelukkig hadden we een fles wijn en een pak melk bij ons, onderweg van Meerssen naar Putten!
Reageer
Oldtimers zijn soms leuk, en soms wat minder....leuk was de car parade in London, minder leuk is twee uur bermtoerisme met zijn zessen achter de vangrail. Gelukkig hadden we een fles wijn en een pak melk bij ons, onderweg van Meerssen naar Putten!
Reageer
zaterdag, juli 29, 2006
JUST LIKE ANNA
Anna's vriendinnetje Febe, die zij steevast "Favour" noemt, is precies twee jaar jonger dan Anna. Daarom moet zij ook iets eerder naar bed. Niet tot haar genoegen, want ze zet het op een brullen. Anna luistert aandachtig:
"Favour just like Anna!"
"O ja, Anna, waarom dan?"
Ze wrijft theatraal in haar oogjes en zet een huilgezicht op:
"If "No ice cream, Anna" coming, then Anna also "Wa, wa!!"
Reageer
Anna's vriendinnetje Febe, die zij steevast "Favour" noemt, is precies twee jaar jonger dan Anna. Daarom moet zij ook iets eerder naar bed. Niet tot haar genoegen, want ze zet het op een brullen. Anna luistert aandachtig:
"Favour just like Anna!"
"O ja, Anna, waarom dan?"
Ze wrijft theatraal in haar oogjes en zet een huilgezicht op:
"If "No ice cream, Anna" coming, then Anna also "Wa, wa!!"
Reageer
vrijdag, juli 28, 2006
JEUGDPUISTJES
Op de neus van Vincent prijkt hij: het eerste jeugdpuistje.
"Gefeliciteerd, Vincent, je wordt nu een echte man! Je krijgt puistjes."
Vincent vindt, dat dat wel op een leukere manier zou mogen blijken. Iets met meisjes, wellicht. Twee dagen later tref ik hem voor de spiegel aan, waar hij ongerust naar zijn eigen gezicht staat te turen. Het puistje heeft zich inmiddels al ruimschoots vermeerderd. Ongerust vraagt hij:
"Mama, weet je wel zeker dat het een jeugdpuistje is en geen besmettelijke ziekte? Kijk dan, ze zitten nu overal op mijn neus, en zelfs op mijn wangen!"
Reageer
Op de neus van Vincent prijkt hij: het eerste jeugdpuistje.
"Gefeliciteerd, Vincent, je wordt nu een echte man! Je krijgt puistjes."
Vincent vindt, dat dat wel op een leukere manier zou mogen blijken. Iets met meisjes, wellicht. Twee dagen later tref ik hem voor de spiegel aan, waar hij ongerust naar zijn eigen gezicht staat te turen. Het puistje heeft zich inmiddels al ruimschoots vermeerderd. Ongerust vraagt hij:
"Mama, weet je wel zeker dat het een jeugdpuistje is en geen besmettelijke ziekte? Kijk dan, ze zitten nu overal op mijn neus, en zelfs op mijn wangen!"
Reageer
donderdag, juli 27, 2006
dinsdag, juli 25, 2006
ZUID LIMBURGSE MUZIEK
Na vier dagen in Londen zijn we dan nu in Nederland aangeland, in Meerssen, Zuid-Limburg om precies te zijn. Het is heerlijk weer en een heerlijk huis, maar voor Anna is het meest bijzondere hier toch we de kerkklok en het carillon. In het begin vraagt ze steeds:
"What is that music? Can you turn that off now, mama?"
Maar ook na vier dagen is ze er nog niet aan gewend. Ze heeft een middagdutje gedaan op onze slaapkamer, waar het raam openstond. Ze komt opgewonden naar beneden, grijpt mijn hand en troont me mee naar boven:
"Come, mama, music playing upstairs'!"
In de tijd, die ze nodig had om naar boven te klauteren, is de kerkklok natuurlijk allang klaar. Teleurgesteld zegt ze dan ook, als we boven zijn:
"O no, music finished."
Reageer
Na vier dagen in Londen zijn we dan nu in Nederland aangeland, in Meerssen, Zuid-Limburg om precies te zijn. Het is heerlijk weer en een heerlijk huis, maar voor Anna is het meest bijzondere hier toch we de kerkklok en het carillon. In het begin vraagt ze steeds:
"What is that music? Can you turn that off now, mama?"
Maar ook na vier dagen is ze er nog niet aan gewend. Ze heeft een middagdutje gedaan op onze slaapkamer, waar het raam openstond. Ze komt opgewonden naar beneden, grijpt mijn hand en troont me mee naar boven:
"Come, mama, music playing upstairs'!"
In de tijd, die ze nodig had om naar boven te klauteren, is de kerkklok natuurlijk allang klaar. Teleurgesteld zegt ze dan ook, als we boven zijn:
"O no, music finished."
Reageer
maandag, juli 24, 2006
HONGER (2)
Waar de jongens bijkbaar reuzehonger hebben, heeft Anna meer specifieke wensen voor het ontbijt:
"Kom, Anna, ga je mee naar beneden, we gaan ontbijten."
"I no need breakfast! Anna need candy and lollypop!"
Reageer
Waar de jongens bijkbaar reuzehonger hebben, heeft Anna meer specifieke wensen voor het ontbijt:
"Kom, Anna, ga je mee naar beneden, we gaan ontbijten."
"I no need breakfast! Anna need candy and lollypop!"
Reageer
zondag, juli 23, 2006
HONGER
Ik zie een vliegreis altijd als een langdurige eet- en stilzitsessie. Waren we dit keer al begonnen met een ontbijt op het vliegveld, om één uur volgde de lunch en om half zes het diner. En niet te vergeten daar tussendoor verpakte broodjes en pinda's, die ik allemaal afsloeg, maar Vincent en Victor gretig aanpakten.
Het vliegtuig landt rond zeven uur, om half tien zijn we, afgepeigerd na nog wat wachten, metro reizen en koffers door Londense straten sleuren, in het hotel. Snel de tandenborstels uitgepakt:
"Zo, jongens, en nu vlug slapen."
"Slapen? Ben je gek? Gaan we niet eten dan?"
"Eten, hoe bedoel je? Wij hebben vandaag vijf keer gegeten en het is half tien!"
"So what? Ik heb enorme honger."
Slechte moeder als ik ben, heb ik ze afgescheept met een kop thee met suiker. De volgende ochtend om 7 uur werd ik gestraft. De telefoon rinkelde, een gesprek vanuit de aangrenzende kamer:
Öpstaan! Ontbijten! We hebben enorme honger.
Reageer
Ik zie een vliegreis altijd als een langdurige eet- en stilzitsessie. Waren we dit keer al begonnen met een ontbijt op het vliegveld, om één uur volgde de lunch en om half zes het diner. En niet te vergeten daar tussendoor verpakte broodjes en pinda's, die ik allemaal afsloeg, maar Vincent en Victor gretig aanpakten.
Het vliegtuig landt rond zeven uur, om half tien zijn we, afgepeigerd na nog wat wachten, metro reizen en koffers door Londense straten sleuren, in het hotel. Snel de tandenborstels uitgepakt:
"Zo, jongens, en nu vlug slapen."
"Slapen? Ben je gek? Gaan we niet eten dan?"
"Eten, hoe bedoel je? Wij hebben vandaag vijf keer gegeten en het is half tien!"
"So what? Ik heb enorme honger."
Slechte moeder als ik ben, heb ik ze afgescheept met een kop thee met suiker. De volgende ochtend om 7 uur werd ik gestraft. De telefoon rinkelde, een gesprek vanuit de aangrenzende kamer:
Öpstaan! Ontbijten! We hebben enorme honger.
Reageer
zaterdag, juli 22, 2006
DUIZEND AIRCO'S
Vanaf het moment dat we de luchthaven van Dhaka binnenstapten, zijn we meer dan 24 uur niet meer in de open lucht geweest. Door de slurven op het vliegveld, een ondergrondse gang van Heathrow naar het metrostation, onder de grond in metrostations. Pas bij onze eindbestemming, Finchley Road, boort de metro zich een weg naar de buitenlucht, want het station is bovengronds. Als we uitstappen voelen we een fris, welkom briesje.
Elodie is nog niet helemaal aan de nieuwe situatie gewend. Ze snuift eens en zegt:
"Mama, op dit station staan wel duizend airco's aan!"
Reageer
Vanaf het moment dat we de luchthaven van Dhaka binnenstapten, zijn we meer dan 24 uur niet meer in de open lucht geweest. Door de slurven op het vliegveld, een ondergrondse gang van Heathrow naar het metrostation, onder de grond in metrostations. Pas bij onze eindbestemming, Finchley Road, boort de metro zich een weg naar de buitenlucht, want het station is bovengronds. Als we uitstappen voelen we een fris, welkom briesje.
Elodie is nog niet helemaal aan de nieuwe situatie gewend. Ze snuift eens en zegt:
"Mama, op dit station staan wel duizend airco's aan!"
Reageer
vrijdag, juli 21, 2006
DUUR ONTBIJTJE
In Kuala Lumpur hebben we een overstap van vijf uur. Niet aangetrokken door het vooruitzicht van vliegtuigvoer uit plastic bakjes, gaan we op zoek naar een lekker ontbijt. De handgeschreven belofte met krijt op een schoolbord, van verse jus d"orange, stokbrood en gerookte zalm vrolijkt ons al helemaal op.
Gelukkig staat er een flappentapper in het midden van de enorme hypermoderne hal. Teb stopt zijn kaart erin. Na enig nadenken besluit ik, dat 100 dollar ongeveer 27 Maleisische ringgit moet zijn. Teb hoofdrekent wat en typt dan zijn gewenste bedrag in op het scherm, niet ontmoedigd door het feit, dat zo'n bedrag niet bij de standaard antwoorden voorkomt: 4.000 ringgit.
De machine redt ons door zijn computergestuurde intelligentie en antwoordt, dat dit bedrag te groot is voor de limiet van de kaart. Een ontbijtje voor duizend dollar zou anders behoorlijk begrotelijk zijn geworden, al op de eerste dag van de vakantie.
Reageer
In Kuala Lumpur hebben we een overstap van vijf uur. Niet aangetrokken door het vooruitzicht van vliegtuigvoer uit plastic bakjes, gaan we op zoek naar een lekker ontbijt. De handgeschreven belofte met krijt op een schoolbord, van verse jus d"orange, stokbrood en gerookte zalm vrolijkt ons al helemaal op.
Gelukkig staat er een flappentapper in het midden van de enorme hypermoderne hal. Teb stopt zijn kaart erin. Na enig nadenken besluit ik, dat 100 dollar ongeveer 27 Maleisische ringgit moet zijn. Teb hoofdrekent wat en typt dan zijn gewenste bedrag in op het scherm, niet ontmoedigd door het feit, dat zo'n bedrag niet bij de standaard antwoorden voorkomt: 4.000 ringgit.
De machine redt ons door zijn computergestuurde intelligentie en antwoordt, dat dit bedrag te groot is voor de limiet van de kaart. Een ontbijtje voor duizend dollar zou anders behoorlijk begrotelijk zijn geworden, al op de eerste dag van de vakantie.
Reageer
donderdag, juli 20, 2006
TURBULENTIE
Boven de Himalaya begint het vliegtuig te hotsen en te botsen. Eerst blijft het nog bij het aanknippen van de lampjes "riemen vast". Maar na 5 minuten wordt er omgeroepen, dat er geen eten meer kan worden rondgebracht. De stewardessen moeten op hun plaatsen gaan zitten. De borden dansen op de tafeltjes.
Veel mensen eten niet meer en houden met een scherp oog het personeel in de gaten. Je kunt nooit weten, tenslotte.
Zo niet mijn kindertjes. Ze merken niets van het gebeuren. Ze gaan vrolijk door met smakelijk eten, terwijl ze in een deuk liggen om de films die ze hebben uitgekozen, en die nu op de achterkant van de stoel van de voorbuurman worden afgespeeld. Ik wou, dat ik zo'n doorgewinterde reiziger was.
Reageer
Boven de Himalaya begint het vliegtuig te hotsen en te botsen. Eerst blijft het nog bij het aanknippen van de lampjes "riemen vast". Maar na 5 minuten wordt er omgeroepen, dat er geen eten meer kan worden rondgebracht. De stewardessen moeten op hun plaatsen gaan zitten. De borden dansen op de tafeltjes.
Veel mensen eten niet meer en houden met een scherp oog het personeel in de gaten. Je kunt nooit weten, tenslotte.
Zo niet mijn kindertjes. Ze merken niets van het gebeuren. Ze gaan vrolijk door met smakelijk eten, terwijl ze in een deuk liggen om de films die ze hebben uitgekozen, en die nu op de achterkant van de stoel van de voorbuurman worden afgespeeld. Ik wou, dat ik zo'n doorgewinterde reiziger was.
Reageer
woensdag, juli 19, 2006
dinsdag, juli 18, 2006
KIP OF RUNDVLEES
De vlucht van Kuala Lumpur naar Londen duurt bijna dertien uur en de tweede warme maaltijd komt tegen het einde van de vlucht. Iedereen is moe en knorrig. De stewardess vraagt mij:
"Chicken or beef?"
"Chicken, please."
En aan mijn buurman:
"And for you sir?"
"The same please."
Ik til het aluminium folie deksel vn het dampende bakje op. Eronder ligt een dikke bal rundvlees te stomen. Mijn buurman doet hetzelfde, op mijn aanraden, en vindt dezelfde bal. Desgevraagd meldt hij, dat hij toch echt kip wil. We roepen de stewardess terug. Ze kijkt me verontwaardigd aan:
"Are you sure you said chicken? Because, I definitely heard you say steak!"
Jazeker, en mijn buurman wilde dezelfde foute bestelling.
Reageer
De vlucht van Kuala Lumpur naar Londen duurt bijna dertien uur en de tweede warme maaltijd komt tegen het einde van de vlucht. Iedereen is moe en knorrig. De stewardess vraagt mij:
"Chicken or beef?"
"Chicken, please."
En aan mijn buurman:
"And for you sir?"
"The same please."
Ik til het aluminium folie deksel vn het dampende bakje op. Eronder ligt een dikke bal rundvlees te stomen. Mijn buurman doet hetzelfde, op mijn aanraden, en vindt dezelfde bal. Desgevraagd meldt hij, dat hij toch echt kip wil. We roepen de stewardess terug. Ze kijkt me verontwaardigd aan:
"Are you sure you said chicken? Because, I definitely heard you say steak!"
Jazeker, en mijn buurman wilde dezelfde foute bestelling.
Reageer
vrijdag, juli 14, 2006
OP VAKANTIE
We zijn op vakantie! De frequentie van webloggen kan dus een beetje teruglopen. Geen tijd, geen internet, geen zin....
We vliegen eerst naar Londen, waar we mee gaan doen aan de 100 jaar car parade met het oude lijk van Teb (zijn auto, dus. Hij staat zelfs afgebeeld op de 100 jaar car parade website! De auto is er al, wij zijn onderweg. Binnenkort meer.
Reageer
We zijn op vakantie! De frequentie van webloggen kan dus een beetje teruglopen. Geen tijd, geen internet, geen zin....
We vliegen eerst naar Londen, waar we mee gaan doen aan de 100 jaar car parade met het oude lijk van Teb (zijn auto, dus. Hij staat zelfs afgebeeld op de 100 jaar car parade website! De auto is er al, wij zijn onderweg. Binnenkort meer.
Reageer
donderdag, juli 13, 2006
woensdag, juli 12, 2006
RECEPT VAN DE WEEK
Deze week, salade met peer en kaas, geïnspireerd door mijn Noors/Nederlandse vriendin en beroemde tuinontwerpster, die lid is van een kookclub.
Je kunt de salade maken met allerlei soorten kaas, zoals brie, camembert, blauwe kaas of oude kaas.
Reageer
Deze week, salade met peer en kaas, geïnspireerd door mijn Noors/Nederlandse vriendin en beroemde tuinontwerpster, die lid is van een kookclub.
Je kunt de salade maken met allerlei soorten kaas, zoals brie, camembert, blauwe kaas of oude kaas.
Reageer
dinsdag, juli 11, 2006
SIEGE
Bij het horen van het woord "siege" zie ik de val van Jericho voor me, of Troje desnoods. In Dhaka echter betekent het iets anders, namelijk een dag waarop de aanhangers van de niet regerende partij amok maken. Het land staakt, en degenen die het daarmee niet eens zijn worden met lichte dwang geholpen, om het er wel mee eens te worden. Dat is lastig, want wij moeten naar het veld.
Twee keer lukt het ons gewoon om doorgelaten te worden bij een wegversperring. Buitenlanders, weet je wel. De derde keer is men wat vasthoudend. Partijpolitieke lieden van de Awami League vinden, dat wij moeten doen wat zij zeggen. De chauffeur sympathiseert met ons, en zo word ik afgeschilderd als een van de hoogste bazen van de UN, die op weg is naar een zieke medemens in het noorden van het land. En ja hoor, de brandende banden worden opzij geschoven en we mogen door. Ik heb mijn visitekaartje moeten afgeven. Zal dat even tegenvallen, als ze mijn naam gaan opzoeken?
Reageer
Bij het horen van het woord "siege" zie ik de val van Jericho voor me, of Troje desnoods. In Dhaka echter betekent het iets anders, namelijk een dag waarop de aanhangers van de niet regerende partij amok maken. Het land staakt, en degenen die het daarmee niet eens zijn worden met lichte dwang geholpen, om het er wel mee eens te worden. Dat is lastig, want wij moeten naar het veld.
Twee keer lukt het ons gewoon om doorgelaten te worden bij een wegversperring. Buitenlanders, weet je wel. De derde keer is men wat vasthoudend. Partijpolitieke lieden van de Awami League vinden, dat wij moeten doen wat zij zeggen. De chauffeur sympathiseert met ons, en zo word ik afgeschilderd als een van de hoogste bazen van de UN, die op weg is naar een zieke medemens in het noorden van het land. En ja hoor, de brandende banden worden opzij geschoven en we mogen door. Ik heb mijn visitekaartje moeten afgeven. Zal dat even tegenvallen, als ze mijn naam gaan opzoeken?
Reageer
maandag, juli 10, 2006
CLEOPATRA
Vandaag hadden we een office retreat, en we deden een quiz om de werkspanning te doorbreken. Toegegeven, de vragen waren niet makkelijk. Toch kwamen er verbazende antwoorden uit. Op de vraag:
"Noem drie echtgenoten van Hendrik de Achtste"
kwam een groep met het antwoord
"Cleopatra"
Haar beroemde baden met ezelinnemelk hielden haar blijkbaar voor eeuwig jong.
Reageer
Vandaag hadden we een office retreat, en we deden een quiz om de werkspanning te doorbreken. Toegegeven, de vragen waren niet makkelijk. Toch kwamen er verbazende antwoorden uit. Op de vraag:
"Noem drie echtgenoten van Hendrik de Achtste"
kwam een groep met het antwoord
"Cleopatra"
Haar beroemde baden met ezelinnemelk hielden haar blijkbaar voor eeuwig jong.
Reageer
zondag, juli 09, 2006
VERVELENDE KINDEREN
In het weekend gaan we lekker zwemmen met zijn allen. Aan de overkant van het zwembad zit een mevrouw op een ligstoel op haar laptopje te werken. Buiten haar kleurrijke badkleding van bescheiden omvang valt mij niets bijzonders aan haar op.
De kinderen rennen achter elkaar aan, spetteren en maken lawaai. Zoals dat vaker voorkomt met kinderen uit een gezin, zijn ze het geregeld niet met elkaar eens. Je zou het klieren kunnen noemen (helaas doen zelfs mijn lieverdjes dat). Het werk van de mevrouw lijdt onder dit huiselijk geweld. Ze kijkt boos op en zegt:
"Wat zijn jullie vervelende kinderen!"
De strijd verbroedert. Als een man komen ze met zijn drieën naar me toe, eensgezind mopperend. Vincent treedt op als groepsleider:
"Waar gaat dat nou over."
En dan, met een boze blik achterom:
"En ze heeft bijna geen borsten ook!"
Was dat nog maar een half jaar geleden, dat hij alle meisjes stom vond?
Reageer
In het weekend gaan we lekker zwemmen met zijn allen. Aan de overkant van het zwembad zit een mevrouw op een ligstoel op haar laptopje te werken. Buiten haar kleurrijke badkleding van bescheiden omvang valt mij niets bijzonders aan haar op.
De kinderen rennen achter elkaar aan, spetteren en maken lawaai. Zoals dat vaker voorkomt met kinderen uit een gezin, zijn ze het geregeld niet met elkaar eens. Je zou het klieren kunnen noemen (helaas doen zelfs mijn lieverdjes dat). Het werk van de mevrouw lijdt onder dit huiselijk geweld. Ze kijkt boos op en zegt:
"Wat zijn jullie vervelende kinderen!"
De strijd verbroedert. Als een man komen ze met zijn drieën naar me toe, eensgezind mopperend. Vincent treedt op als groepsleider:
"Waar gaat dat nou over."
En dan, met een boze blik achterom:
"En ze heeft bijna geen borsten ook!"
Was dat nog maar een half jaar geleden, dat hij alle meisjes stom vond?
Reageer
zaterdag, juli 08, 2006
GENDER ISSUE
"Mama, we hadden danslessen op school", vertelt Elodie.
Maar sommige jongens wilden niet met meisjes dansen en sommige meisjes niet met jongens."
"En, hoe loste de juf dat op?"
"Ze liet ons nog langer met elkaar dansen, om het beter te maken."
"En wat gebeurde er?"
"Na afloop hadden ze er nog minder zin in."
"Dat was zeker een terugkerende gender issue, dan?"
Reageer
"Mama, we hadden danslessen op school", vertelt Elodie.
Maar sommige jongens wilden niet met meisjes dansen en sommige meisjes niet met jongens."
"En, hoe loste de juf dat op?"
"Ze liet ons nog langer met elkaar dansen, om het beter te maken."
"En wat gebeurde er?"
"Na afloop hadden ze er nog minder zin in."
"Dat was zeker een terugkerende gender issue, dan?"
Reageer
vrijdag, juli 07, 2006
RAAR BANGLA TAALTJE
Mijn collega's van het project komen eten en we zetten een gezellig Frans muziekje op, van Yves Duteil. Dat is nog uit mijn jeugd, dus ik zing volop mee. Anna vindt dat helemaal geen goed idee. Ze trekt af=keurend haar neus op:
"Mama! Stop daarmee! Praat niet in die andere Bangla taal."
Reageer
Mijn collega's van het project komen eten en we zetten een gezellig Frans muziekje op, van Yves Duteil. Dat is nog uit mijn jeugd, dus ik zing volop mee. Anna vindt dat helemaal geen goed idee. Ze trekt af=keurend haar neus op:
"Mama! Stop daarmee! Praat niet in die andere Bangla taal."
Reageer
donderdag, juli 06, 2006
woensdag, juli 05, 2006
RECEPT VAN DE WEEK
Bosbessenijs: je moet het een keer maken, om te zien, wat een prachtige kleur dit is. Je kunt het met diepvries bessen maken, met een even goed resultaat.
Reageer
Bosbessenijs: je moet het een keer maken, om te zien, wat een prachtige kleur dit is. Je kunt het met diepvries bessen maken, met een even goed resultaat.
Reageer
dinsdag, juli 04, 2006
LEKKERE KOFFIE
Wij hebben zo'n heerlijke espressomachine ingevoerd, toen we de laatste keer in Nederland waren. Ik drink dan ook graag koffie thuis, als troost voor de oploskoffie die normaal op kantoor voor mijn neus komt. Dat Teb het maakt, is natuurlijk een extra prettige bijkomstigheid. Hij vindt het echter zelf dit keer niet zo'n succes:
"Die koffie die je uit Kuala Lumpur hebt meegebracht, vind ik niet zo lekker."
Ik neem ook een slok.
"Gadver. Die koffie smaakt naar oude thee."
Een rimpel verschijnt op zijn voorhoofd. De Bengaalse thee, die ook een beetje korrelig is, it in zo'n zelfde pot als de koffie.
"Oeps. Foutje!"
Er zijn momenten, dat ik liever oploskoffie drink.
Reageer
Wij hebben zo'n heerlijke espressomachine ingevoerd, toen we de laatste keer in Nederland waren. Ik drink dan ook graag koffie thuis, als troost voor de oploskoffie die normaal op kantoor voor mijn neus komt. Dat Teb het maakt, is natuurlijk een extra prettige bijkomstigheid. Hij vindt het echter zelf dit keer niet zo'n succes:
"Die koffie die je uit Kuala Lumpur hebt meegebracht, vind ik niet zo lekker."
Ik neem ook een slok.
"Gadver. Die koffie smaakt naar oude thee."
Een rimpel verschijnt op zijn voorhoofd. De Bengaalse thee, die ook een beetje korrelig is, it in zo'n zelfde pot als de koffie.
"Oeps. Foutje!"
Er zijn momenten, dat ik liever oploskoffie drink.
Reageer
maandag, juli 03, 2006
ANNA EN HET KANTOOR
Anna, als vierde kind, vindt er niets aan om alleen te zijn. Als er een gezinslid weggaat, vindt zij het dan ook zaak om ervoor te zorgen, dat ze meekan. Als mama de trap afkomt in haar carrièrepakje, ziet ze haar kans schoon. Niemand de deur uit zonder Anna:
"Where are you going?"
"I am going to the office."
"Anna is also coming to the office."
"No, Anna, office is very boring, it is only for adults."
"No, mama! Anna comes with you! Anna loves the office!"
Reageer
Anna, als vierde kind, vindt er niets aan om alleen te zijn. Als er een gezinslid weggaat, vindt zij het dan ook zaak om ervoor te zorgen, dat ze meekan. Als mama de trap afkomt in haar carrièrepakje, ziet ze haar kans schoon. Niemand de deur uit zonder Anna:
"Where are you going?"
"I am going to the office."
"Anna is also coming to the office."
"No, Anna, office is very boring, it is only for adults."
"No, mama! Anna comes with you! Anna loves the office!"
Reageer
zondag, juli 02, 2006
KINDERARBEID
Voortplantingsperikelen hebben ons van onze huishoudelijke hulpen beroofd. De ene nanny is 8 maanden zwanger, de andere heeft zojuist een miskraam gehad. Zo komt het, dat we in het weekend plotseling zelf moeten afwassen, opruimen en op kinderjes passen.
Nu hebben wij natuurlijk niet voor niets vier kinderen, waarvan drie in de werkbare leeftijd, en ik besluit dan ook de teamspirit aan te spreken. Vincent kan de tafel afruimen, Victor kan de zes vieze bordjes afwassen en Elodie vegen. Dat gaat echter niet vanzelf:
"Waarom moet ik alweer de tafel afruimen. Ik moet altijd alles doen. Die andere twee doen nooit iets!
"Ik wil niet afwassen. Ik kan niet afwassen. Nee, ik wil het ook niet leren. Ik doe het niet!"
"Ik word NOOIT huisvrouw. Huisvrouwenwerk is stom. Het is niet eerlijk. Ths is child labour!!"
Ik denk dat het tijd wordt om dit teamwork een dagelijkse plaats te geven in onze huishouding. Mijn kindertjes lijken wel verwend.
Reageer
Voortplantingsperikelen hebben ons van onze huishoudelijke hulpen beroofd. De ene nanny is 8 maanden zwanger, de andere heeft zojuist een miskraam gehad. Zo komt het, dat we in het weekend plotseling zelf moeten afwassen, opruimen en op kinderjes passen.
Nu hebben wij natuurlijk niet voor niets vier kinderen, waarvan drie in de werkbare leeftijd, en ik besluit dan ook de teamspirit aan te spreken. Vincent kan de tafel afruimen, Victor kan de zes vieze bordjes afwassen en Elodie vegen. Dat gaat echter niet vanzelf:
"Waarom moet ik alweer de tafel afruimen. Ik moet altijd alles doen. Die andere twee doen nooit iets!
"Ik wil niet afwassen. Ik kan niet afwassen. Nee, ik wil het ook niet leren. Ik doe het niet!"
"Ik word NOOIT huisvrouw. Huisvrouwenwerk is stom. Het is niet eerlijk. Ths is child labour!!"
Ik denk dat het tijd wordt om dit teamwork een dagelijkse plaats te geven in onze huishouding. Mijn kindertjes lijken wel verwend.
Reageer
zaterdag, juli 01, 2006
ALLES IS WEG
Hebben jullie dat nou ook wel eens, dat je iets doet op de computer, en alles is weg? En dat je hart dan stilstaat?
Mijn hart heeft een aantal keren stilgestaan deze maand. De eerste keer was ik de totale inhoud van mijn Outlook Expres kwijt; ik had niets anders gedaan dan e-mails sturen en ontvangen. Na een dag vond ik hem gelukkig weer, onze IT "expert" had met de computer geknoeid. Vervolgens raakte ik alle posten op mijn engelse weblog kwijt, omdat ik een "aanpassing" van het programma Wordpress had gedownload. Ik had wel een backup opgeslagen, maar die werkte niet op die nieuwe versie, en dus heb ik alle posten handmatig moeten plakken en knippen.
Toch was ik nog zo dom om een "update" van mijn statistieken programma te downloaden, en, je raadt het al, alle data weg. Bovendien moest ik een nieuwe code op al mijn pagina's (toch al gauw zo'n vierhonderd) aanbrengen.
Updates? Nieuwe versies? Aanpassingen? Mij zie je er niet meer in de buurt.
Reageer
Hebben jullie dat nou ook wel eens, dat je iets doet op de computer, en alles is weg? En dat je hart dan stilstaat?
Mijn hart heeft een aantal keren stilgestaan deze maand. De eerste keer was ik de totale inhoud van mijn Outlook Expres kwijt; ik had niets anders gedaan dan e-mails sturen en ontvangen. Na een dag vond ik hem gelukkig weer, onze IT "expert" had met de computer geknoeid. Vervolgens raakte ik alle posten op mijn engelse weblog kwijt, omdat ik een "aanpassing" van het programma Wordpress had gedownload. Ik had wel een backup opgeslagen, maar die werkte niet op die nieuwe versie, en dus heb ik alle posten handmatig moeten plakken en knippen.
Toch was ik nog zo dom om een "update" van mijn statistieken programma te downloaden, en, je raadt het al, alle data weg. Bovendien moest ik een nieuwe code op al mijn pagina's (toch al gauw zo'n vierhonderd) aanbrengen.
Updates? Nieuwe versies? Aanpassingen? Mij zie je er niet meer in de buurt.
Reageer
