donderdag, augustus 31, 2006
BEROEMDE DICHTER DOOD
Deze week is Shamshur Rahman overleden, een beroemde Bengaalse dichter. Een in het Engels gepubliceerde vertaling van één van zijn gedichten sprak me erg aan. Het rijmt weliswaar niet, tis tenslotte een vertaling, maar de inhoud is fantastisch:
CANINE NEWS
Competition between dogs and men
having lately grown inordinately fierce,
some of us bark a good deal
more than stray dogs, charge
with snapping jaws, make a mess
around the house. When it comes
to tail-wagging and boot-licking
dogs lay way behind – put to shame
they stop halfway and strike
up a hymn in praise of mankind.
Dogs are famed in all creation
for devotion to the master:
to save his life they’d sacrifice
their own without batting an eyelid.
but men are servile only as long
as the master is powerful and strong,
eagerly lending a hand to stash away
gold and whatnot; but when the master’s
neck is severed, the dead
body quietly abandoned,
they sneak out the back door.
Translated from the Bengali “Sharomeyo Shamachar”
Met dank aan The Daily Star
Reageer
Deze week is Shamshur Rahman overleden, een beroemde Bengaalse dichter. Een in het Engels gepubliceerde vertaling van één van zijn gedichten sprak me erg aan. Het rijmt weliswaar niet, tis tenslotte een vertaling, maar de inhoud is fantastisch:
CANINE NEWS
Competition between dogs and men
having lately grown inordinately fierce,
some of us bark a good deal
more than stray dogs, charge
with snapping jaws, make a mess
around the house. When it comes
to tail-wagging and boot-licking
dogs lay way behind – put to shame
they stop halfway and strike
up a hymn in praise of mankind.
Dogs are famed in all creation
for devotion to the master:
to save his life they’d sacrifice
their own without batting an eyelid.
but men are servile only as long
as the master is powerful and strong,
eagerly lending a hand to stash away
gold and whatnot; but when the master’s
neck is severed, the dead
body quietly abandoned,
they sneak out the back door.
Translated from the Bengali “Sharomeyo Shamachar”
Met dank aan The Daily Star
Reageer
woensdag, augustus 30, 2006
dinsdag, augustus 29, 2006
KROKODIL BIJT NOG STEEDS NIET IN JE BIL
Om kwart over elf precies is het krokodillen voertijd, op de krokodillenboerderij van Langkawi, en we worden allemaal aangemoedigd om dit fantastische schouwspel te gaan bekijken. In de voornaamste, niet al te grote, vijver liggen de gezonde krokodillen, niet te tellen zoveel, geparkeerd strak naast elkaar met de neuzen naar de oever, als auto's op de boulevard in Zandvoort op een zonnige weekenddag.
De meneer van het eten doet het hek open en blaast op zijn fluit. De krokodillen zijn ofwel doof, of hebben nooit van Pavlov gehoord, want er komen er maar vijf te voorschijn, die binnen enkele minuten alle visjes opschrokken. Als de emmer leeg is, fluit de man nog een keer, en dit keer luisteren ze wel, want ze verdwijnen keurig naar hun parkeerplaats.
Reageer
Om kwart over elf precies is het krokodillen voertijd, op de krokodillenboerderij van Langkawi, en we worden allemaal aangemoedigd om dit fantastische schouwspel te gaan bekijken. In de voornaamste, niet al te grote, vijver liggen de gezonde krokodillen, niet te tellen zoveel, geparkeerd strak naast elkaar met de neuzen naar de oever, als auto's op de boulevard in Zandvoort op een zonnige weekenddag.
De meneer van het eten doet het hek open en blaast op zijn fluit. De krokodillen zijn ofwel doof, of hebben nooit van Pavlov gehoord, want er komen er maar vijf te voorschijn, die binnen enkele minuten alle visjes opschrokken. Als de emmer leeg is, fluit de man nog een keer, en dit keer luisteren ze wel, want ze verdwijnen keurig naar hun parkeerplaats.
Reageer
maandag, augustus 28, 2006
KROKODIL BIJT NIET IN JE BIL
Op Langkawi hebben wij ons dit keer ook in het "excursie-leven" gestort: eerst naar het marine park, daarna een trip over de westkant van het eiland. We boften: omdat we een familie van zeven waren, kregen we eigen wielen en hoefden niet in de sardine-bus. Een van de attracties op deze trip was een bezoek aan de "krokodillenboerderij". De bedoeling hiervan was onduidelijk (of het moest zijn collecteren van entreegelden door de eigenaar). Aan de ene kant had men een prikbord met kranten-artikelen, die lieten zien hoe de economie van Langkawi zou gaan profiteren van door de boerderij geproduceerde krokodillenleren tasjes en schoenen. Aan de andere kant stonden er borden bij de hokken, waarop te lezen viel, hoe hier de krokodillen een dierwaardig bestaan kregen. Ook invalide krokodillen, Quasimodoachtige beesten met bulten op hun rug, mochten rekenen op dezelfde prettige behandeling. De beesten lagen te peinzen op hun paar vierkante meter beton in de volle zon, en vroegen zich af wanneer nou toch dat beloofde krokodil-waardige leven zou beginnen.
Reageer
Op Langkawi hebben wij ons dit keer ook in het "excursie-leven" gestort: eerst naar het marine park, daarna een trip over de westkant van het eiland. We boften: omdat we een familie van zeven waren, kregen we eigen wielen en hoefden niet in de sardine-bus. Een van de attracties op deze trip was een bezoek aan de "krokodillenboerderij". De bedoeling hiervan was onduidelijk (of het moest zijn collecteren van entreegelden door de eigenaar). Aan de ene kant had men een prikbord met kranten-artikelen, die lieten zien hoe de economie van Langkawi zou gaan profiteren van door de boerderij geproduceerde krokodillenleren tasjes en schoenen. Aan de andere kant stonden er borden bij de hokken, waarop te lezen viel, hoe hier de krokodillen een dierwaardig bestaan kregen. Ook invalide krokodillen, Quasimodoachtige beesten met bulten op hun rug, mochten rekenen op dezelfde prettige behandeling. De beesten lagen te peinzen op hun paar vierkante meter beton in de volle zon, en vroegen zich af wanneer nou toch dat beloofde krokodil-waardige leven zou beginnen.
Reageer
zondag, augustus 27, 2006
MULTI CULTI OVENSCHOTEL
Ik had ergens een recept gezien voor een ovenschotel met aardappels, varkenshaas en peer, die ik wilde proberen, maar toen het zover was, was het recept verdwenen, erger nog, ik had geen idee meer wat erin moest. Wat te doen? Een mens moet toch eten ten slotte. En zo werd de "Multi Culti Ovenschotel" geboren, deze week. Een allegaartje, maar lekker.
Reageer
Ik had ergens een recept gezien voor een ovenschotel met aardappels, varkenshaas en peer, die ik wilde proberen, maar toen het zover was, was het recept verdwenen, erger nog, ik had geen idee meer wat erin moest. Wat te doen? Een mens moet toch eten ten slotte. En zo werd de "Multi Culti Ovenschotel" geboren, deze week. Een allegaartje, maar lekker.
Reageer
zaterdag, augustus 26, 2006
HAI HAAI!
Victor komt opgewonden het water uit gehold:
"Mama, ik heb een haai gezien!"
"Ja hoor, jongen."
Victor's ongebreidelde fantasie kennende, besteed ik er geen serieuze aandacht aan. In dit ondiepe baaitje vol met mensen zal het wel een gewone vis van iets groter formaat zijn geweest. Maar als Vincent even later ook om me heen staat te springen met dezelfde boodschap, word ik toch wat ongeruster, zeker als ik ze even later ook zie, met het blote oog: rif haaitjes, eerst vooral baby haaien, maar naarmate de lunchtijd dichterbij komt, worden ze steeds groter van afmeting. Terwijl de Jappanners een kippetje aan de vissen voeren, verschalken de haaien even vlug een visje onder onze ogen. Ik moet er niet aan denken dat de haaien het voorbeeld van de vissen gaan volgen en in een kinderbeentje bijten, en ik trek snel Anna uit het water.
Ik ben de enige die verontrust is; alle ander zijn mateloos enthousiast. Later lees ik dat een toeristische website over Langkawi het verschijnsel zelfs aanprijst:
"There is a school of tame baby black-tip sharks in shallow waters just in front of the Marine Park Centre which can be hand-fed by visitors".
Ik ben niet overtuigd. Babies waren het allang niet meer. En wie heeft die haaien eigenlijk getemd? De zwarte schaduw op de foto hieronder (goed kijken) is inderdaad een haai.
Reageer
Victor komt opgewonden het water uit gehold:
"Mama, ik heb een haai gezien!"
"Ja hoor, jongen."
Victor's ongebreidelde fantasie kennende, besteed ik er geen serieuze aandacht aan. In dit ondiepe baaitje vol met mensen zal het wel een gewone vis van iets groter formaat zijn geweest. Maar als Vincent even later ook om me heen staat te springen met dezelfde boodschap, word ik toch wat ongeruster, zeker als ik ze even later ook zie, met het blote oog: rif haaitjes, eerst vooral baby haaien, maar naarmate de lunchtijd dichterbij komt, worden ze steeds groter van afmeting. Terwijl de Jappanners een kippetje aan de vissen voeren, verschalken de haaien even vlug een visje onder onze ogen. Ik moet er niet aan denken dat de haaien het voorbeeld van de vissen gaan volgen en in een kinderbeentje bijten, en ik trek snel Anna uit het water.
Ik ben de enige die verontrust is; alle ander zijn mateloos enthousiast. Later lees ik dat een toeristische website over Langkawi het verschijnsel zelfs aanprijst:
"There is a school of tame baby black-tip sharks in shallow waters just in front of the Marine Park Centre which can be hand-fed by visitors".
Ik ben niet overtuigd. Babies waren het allang niet meer. En wie heeft die haaien eigenlijk getemd? De zwarte schaduw op de foto hieronder (goed kijken) is inderdaad een haai.
Reageer
vrijdag, augustus 25, 2006
PULAU PAYAR 2
Je hoeft geen milieukundige te zijn, om te zien wat voor effect de toeristen op de natuur in de baai hebben. Niet aleen zwemmen er honderden, op zoek naar rust en ruimte, ze vertonen ook een merkwaardig gedrag: ze delen hun lunch met de vissen. Terwijl ze in navel-diep water staan, voeren ze stukjes brood en soms ook hele kippenpoten aan de vissen. Een vis wil ook wel eens iets anders, ten slotte.
Als gevolg daarvan gaan de vissen zich ook raar gedragen. Ze weten precies wanneer het lunchtijd is, en rond twaalf uur drommen ze in grote getale de baai in, ze springen zelfs uit het water om het brood uit de handen van de toeristen te eten. Ondanks dat ik ze niet voer, word ik een paar keer in mijn benen gebeten door de vissen, hetgeen aanvoelt als een kleine bijensteek. De vissen lijken niet langer op vissen, het zijn zwemmende ratten met vinnen geworden.
De jongens gaan even verderop snorkelen, maar komen al gauw een beetje teleurgesteld terug; Vincent vindt dat het lijkt op "lopen door een bos waar alle bomen zijn omgehakt".
Reageer
Je hoeft geen milieukundige te zijn, om te zien wat voor effect de toeristen op de natuur in de baai hebben. Niet aleen zwemmen er honderden, op zoek naar rust en ruimte, ze vertonen ook een merkwaardig gedrag: ze delen hun lunch met de vissen. Terwijl ze in navel-diep water staan, voeren ze stukjes brood en soms ook hele kippenpoten aan de vissen. Een vis wil ook wel eens iets anders, ten slotte.
Als gevolg daarvan gaan de vissen zich ook raar gedragen. Ze weten precies wanneer het lunchtijd is, en rond twaalf uur drommen ze in grote getale de baai in, ze springen zelfs uit het water om het brood uit de handen van de toeristen te eten. Ondanks dat ik ze niet voer, word ik een paar keer in mijn benen gebeten door de vissen, hetgeen aanvoelt als een kleine bijensteek. De vissen lijken niet langer op vissen, het zijn zwemmende ratten met vinnen geworden.
De jongens gaan even verderop snorkelen, maar komen al gauw een beetje teleurgesteld terug; Vincent vindt dat het lijkt op "lopen door een bos waar alle bomen zijn omgehakt".
Reageer
donderdag, augustus 24, 2006
PULAU PAYAR
Al in de mid-negentiger jaren was er een rapport van de FAO, dat beschreef hoe het toerisme een grote bedreiging vormde voor het Pulau Payar (Payar eiland) Marine Park, de plek waar wij de drijvende Japanners aantroffen. Het is een belangrijke toeristische attractie voor met name Japanse en Taiwanese reizigers, en het aantal van meer dan 70,000, die de plek al in 1995 bezochten, mocht volgens FAO onder geen voorwaarde toenemen, anders zou de natuur er onder lijden.
Op één dag tellen wij honderden drijvers - een vlug rekensommetje leert, dat het jaarlijks aantal hoogstwaarschijnlijk niet is afgenomen. De regering heeft wel maatregelen genomen: iedere bezoeker moet een "Government Environmental Conservation Charge" betalen, in de folder van de reisagent eufemistisch "Conversation charge" genoemd. Niet dat het effect heeft: de voornaamste diersoort in de baai is de mens, gekleed in rood.
Reageer
Al in de mid-negentiger jaren was er een rapport van de FAO, dat beschreef hoe het toerisme een grote bedreiging vormde voor het Pulau Payar (Payar eiland) Marine Park, de plek waar wij de drijvende Japanners aantroffen. Het is een belangrijke toeristische attractie voor met name Japanse en Taiwanese reizigers, en het aantal van meer dan 70,000, die de plek al in 1995 bezochten, mocht volgens FAO onder geen voorwaarde toenemen, anders zou de natuur er onder lijden.
Op één dag tellen wij honderden drijvers - een vlug rekensommetje leert, dat het jaarlijks aantal hoogstwaarschijnlijk niet is afgenomen. De regering heeft wel maatregelen genomen: iedere bezoeker moet een "Government Environmental Conservation Charge" betalen, in de folder van de reisagent eufemistisch "Conversation charge" genoemd. Niet dat het effect heeft: de voornaamste diersoort in de baai is de mens, gekleed in rood.
Reageer
woensdag, augustus 23, 2006
dinsdag, augustus 22, 2006
DRIJVENDE JAPANNERS
Bij het Maleisische eiland Langkawi heb je eilandjes met riffen en prachtige vissen en daarom ook vele tour operators die daar busladingen toeristen heen slepen. Er zijn veel toeristen, in augustus, met name Arabieren en mensen uit verschillende delen van Oost Azië, en met name die laatste groep is tuk op zulke tripjes.
Al op de veerpont naar de snorkelplek begonnen zij een zwemvest aan te trekken. Ik kreeg visioenen, dat wij een wild water zonder loopplank zouden moeten oversteken, alvorens bij het strand te komen. Maar nee hoor, deze mensen konden gewoon niet zwemmen. Anna was daarbij vergeleken een waterrat.
In een mum van tijd is de kleine baai bezaaid met drijvende Aziaten in rood zwemvest, een snorkelpijpje parmantig uit het water stekend. De Titanic met enkel overlevenden!
Reageer
Bij het Maleisische eiland Langkawi heb je eilandjes met riffen en prachtige vissen en daarom ook vele tour operators die daar busladingen toeristen heen slepen. Er zijn veel toeristen, in augustus, met name Arabieren en mensen uit verschillende delen van Oost Azië, en met name die laatste groep is tuk op zulke tripjes.
Al op de veerpont naar de snorkelplek begonnen zij een zwemvest aan te trekken. Ik kreeg visioenen, dat wij een wild water zonder loopplank zouden moeten oversteken, alvorens bij het strand te komen. Maar nee hoor, deze mensen konden gewoon niet zwemmen. Anna was daarbij vergeleken een waterrat.
In een mum van tijd is de kleine baai bezaaid met drijvende Aziaten in rood zwemvest, een snorkelpijpje parmantig uit het water stekend. De Titanic met enkel overlevenden!
Reageer
maandag, augustus 21, 2006
ZWARE TIJDEN (2)
"Elodie, opstaan!"
Om kwart over zes trek ik aan haar voet, een gerom is mijn beloning. Ik herhaal de exercitie:
"Ben je wakker??"
"Jaha!!"
Ik laat de deur wijd open, voor het geval ze weer in slaap valt. Een minuut later gaat de deur dicht. Goed zo, denk ik nog.
Een half uur later is ze nog niet aan het ontbijt verschenen. Boven gekomen, tref ik haar uitgebreid snurkend aan. Met een zwaar ochtendhumeur kruipt ze haar bed uit. En ze weet honderd procent zeker, zo zegt ze, dat ze de deur niet heeft dichtgedaan.
Reageer
"Elodie, opstaan!"
Om kwart over zes trek ik aan haar voet, een gerom is mijn beloning. Ik herhaal de exercitie:
"Ben je wakker??"
"Jaha!!"
Ik laat de deur wijd open, voor het geval ze weer in slaap valt. Een minuut later gaat de deur dicht. Goed zo, denk ik nog.
Een half uur later is ze nog niet aan het ontbijt verschenen. Boven gekomen, tref ik haar uitgebreid snurkend aan. Met een zwaar ochtendhumeur kruipt ze haar bed uit. En ze weet honderd procent zeker, zo zegt ze, dat ze de deur niet heeft dichtgedaan.
Reageer
zondag, augustus 20, 2006
ZWARE TIJDEN
De schoolvakantie is voorbij. De zware tijden beginnen al op de dag, voordat de school weer begint:
"Hebben jullie alles klaarstaan voor morgen, jongens?"
"Jaha, mama."
"De tassen gepakt?"
"Hoezo, ik heb geen tas nodig, de boeken krijgen we op school."
"Waar stop je die dan in? En je pennen en schriften dan?"
"O ja, moeders....."
En natuurlijk zijn er ook weer de nodige dingen kwijt. Victor kan zijn palmtop niet vinden:
"Maar Elodie had hem de hele vakantie, ze was aan het oefenen."
"Nietes, ik heb hem aan jou teruggegeven."
"Niet waar, hij is op jouw kamer."
"Welles!" "Nietes!"
Het ding komt uit de legodoos in Victor's kamer. Daar hebben ze hem uiteraard geen van beide neergelegd.
"Het is toch niet mijn kamer!"
"Ik stop dat ding toch niet in de legodoos!"
Uiteindelijk worden ze het eenstemmig eens:
"Natuurlijk, Karmela of Shumi hebben hem opgeruimd!"
Reageer
De schoolvakantie is voorbij. De zware tijden beginnen al op de dag, voordat de school weer begint:
"Hebben jullie alles klaarstaan voor morgen, jongens?"
"Jaha, mama."
"De tassen gepakt?"
"Hoezo, ik heb geen tas nodig, de boeken krijgen we op school."
"Waar stop je die dan in? En je pennen en schriften dan?"
"O ja, moeders....."
En natuurlijk zijn er ook weer de nodige dingen kwijt. Victor kan zijn palmtop niet vinden:
"Maar Elodie had hem de hele vakantie, ze was aan het oefenen."
"Nietes, ik heb hem aan jou teruggegeven."
"Niet waar, hij is op jouw kamer."
"Welles!" "Nietes!"
Het ding komt uit de legodoos in Victor's kamer. Daar hebben ze hem uiteraard geen van beide neergelegd.
"Het is toch niet mijn kamer!"
"Ik stop dat ding toch niet in de legodoos!"
Uiteindelijk worden ze het eenstemmig eens:
"Natuurlijk, Karmela of Shumi hebben hem opgeruimd!"
Reageer
zaterdag, augustus 19, 2006
IJSJES
Hoe is het Nederlanders? Giert de wind al om het huis? Zit de vorst al in de grond? Of is het nog warm genoeg voor een lekker ijsje? Hier nog wel, en daarom, in het recept van de week, zomerfruit-ijs.
Reageer
Hoe is het Nederlanders? Giert de wind al om het huis? Zit de vorst al in de grond? Of is het nog warm genoeg voor een lekker ijsje? Hier nog wel, en daarom, in het recept van de week, zomerfruit-ijs.
Reageer
vrijdag, augustus 18, 2006
LASKA'S MAAGDELIJKHEID
In Nederland, waar mensen het blijkbaar zo goed hebben dat er niets meer overblijft om je over op te winden, is er een groep mensen die zich sterk maakt voor de arme huisdieren, van wie slechts een klein deel "de kans krijgt om zich seksueel te ontplooien" en van wie de meesten als maagd sterven. Dat is daadwerkelijk schandalig!
Als sterke voorvechtster voor vrouwen-emanipatie en dierenrechten, kan ik de stichting sex voor dieren geruststellen: de buurhond heeft onze Laska met groot succes haar maagdelijkheid ontnomen en ook onze parkieten wippen er lustig op los. Het sexleven van onze in ruime getale aanwezige kakkerlakken zullen we verder buiten beschouwing laten.
Reageer
In Nederland, waar mensen het blijkbaar zo goed hebben dat er niets meer overblijft om je over op te winden, is er een groep mensen die zich sterk maakt voor de arme huisdieren, van wie slechts een klein deel "de kans krijgt om zich seksueel te ontplooien" en van wie de meesten als maagd sterven. Dat is daadwerkelijk schandalig!
Als sterke voorvechtster voor vrouwen-emanipatie en dierenrechten, kan ik de stichting sex voor dieren geruststellen: de buurhond heeft onze Laska met groot succes haar maagdelijkheid ontnomen en ook onze parkieten wippen er lustig op los. Het sexleven van onze in ruime getale aanwezige kakkerlakken zullen we verder buiten beschouwing laten.
Reageer
donderdag, augustus 17, 2006
WERELDOORLOG OP KLEINE SCHAAL
Kofi Anan, de Verenigde Naties, de Geneefse Conventie en de Veiligheidsraad hebben het zelf gezegd in Resolutie 44225662.
"Slaapdeprivatie wordt algemeen beschouwd als een groot risico voor de (geestelijke) gezondheid van de mens. Niet voor niets is het door middel van internationale verdragen verboden om aan verdachten opzettelijk nachtrust te onthouden en wordt het opzettelijk onthouden van nachtrust als een vorm marteling beschouwd."
Bewakers van de Amerikaanse buren, die iedere ochtend tussen half zes en zes menen ons wakker te moeten schreeuwen, hierbij verklaar ik jullie officieel de oorlog!
Reageer
Kofi Anan, de Verenigde Naties, de Geneefse Conventie en de Veiligheidsraad hebben het zelf gezegd in Resolutie 44225662.
"Slaapdeprivatie wordt algemeen beschouwd als een groot risico voor de (geestelijke) gezondheid van de mens. Niet voor niets is het door middel van internationale verdragen verboden om aan verdachten opzettelijk nachtrust te onthouden en wordt het opzettelijk onthouden van nachtrust als een vorm marteling beschouwd."
Bewakers van de Amerikaanse buren, die iedere ochtend tussen half zes en zes menen ons wakker te moeten schreeuwen, hierbij verklaar ik jullie officieel de oorlog!
Reageer
woensdag, augustus 16, 2006
dinsdag, augustus 15, 2006
GEAMPUTEERDE ARMEN
Een artikel in de krant in Nederland herinnerde me direct aan Bangladesh. In New Delhi waren opnamen met een geheime camera geopenbaard, waarop te zien was, hoe (toekomstige) bedelaars ledematen lieten amputeren tegen een bescheiden vergoeding, om de toekomstige inkomsten te verhogen.
Zou het dan toch waar zijn, wat in Dhaka wordt gezegd? En wat is er dan met die man gebeurd, die altijd voor de supermarkt ligt, die geen armen of benen heeft, maar alleen vier stompjes? Voor een beetje succes moet je toch tenminste je rechterarm en hand intact laten, lijkt mij. Maar triest blijft het, voor de bedelaar zowel als voor de chirurg.
Reageer
Een artikel in de krant in Nederland herinnerde me direct aan Bangladesh. In New Delhi waren opnamen met een geheime camera geopenbaard, waarop te zien was, hoe (toekomstige) bedelaars ledematen lieten amputeren tegen een bescheiden vergoeding, om de toekomstige inkomsten te verhogen.
Zou het dan toch waar zijn, wat in Dhaka wordt gezegd? En wat is er dan met die man gebeurd, die altijd voor de supermarkt ligt, die geen armen of benen heeft, maar alleen vier stompjes? Voor een beetje succes moet je toch tenminste je rechterarm en hand intact laten, lijkt mij. Maar triest blijft het, voor de bedelaar zowel als voor de chirurg.
Reageer
maandag, augustus 14, 2006
NEDERLANDSE DOUANE
De jongeman van de Nederlandse douane was niet in een goed humeur. Mijn "goedemorgen" werd totaal genegeerd. Het stapeltje paspoorten, dat ik hem gaf, schoof hij met een nors gebaar terug. Eén voor één moest ik ze geven, anders kon hij het niet afhandelen. Vervolgens verdween het paspoort van Anna onder de balie.
"Daar kunt U niet op reizen, ze lijkt totaal niet op de foto."
Dat kon ik niet ontkennen, daar de foto die op het paspoort prijkt van een twee weken oude Anna is. Maar het paspoort is nog bijna twee jaar geldig. De gezellige jongeman had er niets mee te maken. Allemaal mijn eigen schuld, zo vond hij. Ik had het paspoort dan maar moeten vervangen zodra zij niet meer op haar foto leek. Dat de mensen bij de gemeente hadden gezegd dat het geen probleem zou zijn, omdat deze situatie zich bij ieder jong kind voordeed, kon hem ook niet boeien. Hij was ten slotte de gemeente niet. Als de gemeente eens beter naar de douane zou luisteren, zouden dit soort situaties zich niet voordoen.
Wij werden als misdadigers afgevoerd naar een klein kamertje en behandeld als kleine kinderen.
"Wij nemen het paspoort in. U krijgt het niet terug. U kunt niet meer reizen."
Hij stak nog net zijn tong niet uit naar me. Natuurlijk werd de soep niet zo heet gegeten, als hij werd opgediend. Een kwartier voor vertrek van het vliegtuig werden wij door de baas van de jongeman vrijgelaten, mèt het paspoort. Even shoppen was er niet meer bij, rennen moesten we.
Tot nu toe vertelde ik altijd indianenverhalen over douane beambten in verre landen. Maar helaas komt machtsmisbruik overal voor, ook in Nederland.
Reageer
De jongeman van de Nederlandse douane was niet in een goed humeur. Mijn "goedemorgen" werd totaal genegeerd. Het stapeltje paspoorten, dat ik hem gaf, schoof hij met een nors gebaar terug. Eén voor één moest ik ze geven, anders kon hij het niet afhandelen. Vervolgens verdween het paspoort van Anna onder de balie.
"Daar kunt U niet op reizen, ze lijkt totaal niet op de foto."
Dat kon ik niet ontkennen, daar de foto die op het paspoort prijkt van een twee weken oude Anna is. Maar het paspoort is nog bijna twee jaar geldig. De gezellige jongeman had er niets mee te maken. Allemaal mijn eigen schuld, zo vond hij. Ik had het paspoort dan maar moeten vervangen zodra zij niet meer op haar foto leek. Dat de mensen bij de gemeente hadden gezegd dat het geen probleem zou zijn, omdat deze situatie zich bij ieder jong kind voordeed, kon hem ook niet boeien. Hij was ten slotte de gemeente niet. Als de gemeente eens beter naar de douane zou luisteren, zouden dit soort situaties zich niet voordoen.
Wij werden als misdadigers afgevoerd naar een klein kamertje en behandeld als kleine kinderen.
"Wij nemen het paspoort in. U krijgt het niet terug. U kunt niet meer reizen."
Hij stak nog net zijn tong niet uit naar me. Natuurlijk werd de soep niet zo heet gegeten, als hij werd opgediend. Een kwartier voor vertrek van het vliegtuig werden wij door de baas van de jongeman vrijgelaten, mèt het paspoort. Even shoppen was er niet meer bij, rennen moesten we.
Tot nu toe vertelde ik altijd indianenverhalen over douane beambten in verre landen. Maar helaas komt machtsmisbruik overal voor, ook in Nederland.
Reageer
zondag, augustus 13, 2006
HOND IN DE POT
Wat is het toch weer heerlijk om thuis te komen. Stapels koffers uitpakken om drie uur 's nachts, niks te eten of te drinken aanwezig, auto doet het weer eens niet. Binnen, na een paar weken geen airconditioning, ruikt het naar verse vochtige schimmeltjes. En als klap op de vuurpijl: een zwangere hond in de pot.
Op vakantie hadden wij al berekend dat Laska ruim een jaar oud moet zijn en nog geen enkele operatie heeft ondergaan. Volgens de chauffeur was zij echter niet zwanger:
"O no, not at all. She has a boyfriend, yes, but nothing happened."
Dan vraag ik me af waarom wij plotseling trotse eigenaar zijn van een blaffend hangbuikzwijn.
Reageer
Wat is het toch weer heerlijk om thuis te komen. Stapels koffers uitpakken om drie uur 's nachts, niks te eten of te drinken aanwezig, auto doet het weer eens niet. Binnen, na een paar weken geen airconditioning, ruikt het naar verse vochtige schimmeltjes. En als klap op de vuurpijl: een zwangere hond in de pot.
Op vakantie hadden wij al berekend dat Laska ruim een jaar oud moet zijn en nog geen enkele operatie heeft ondergaan. Volgens de chauffeur was zij echter niet zwanger:
"O no, not at all. She has a boyfriend, yes, but nothing happened."
Dan vraag ik me af waarom wij plotseling trotse eigenaar zijn van een blaffend hangbuikzwijn.
Reageer
dinsdag, augustus 08, 2006
ONDERWEG NAAR HET STRAND
We zijn weer de hele dag onderweg: van Putten naar Amsterdam naar Kuala Lumpr naar Langkawi. Morgenochtend zijn we er. Eerste verwachte activiteit: uitslapen op het strand!
Reageer
We zijn weer de hele dag onderweg: van Putten naar Amsterdam naar Kuala Lumpr naar Langkawi. Morgenochtend zijn we er. Eerste verwachte activiteit: uitslapen op het strand!
Reageer
maandag, augustus 07, 2006
zondag, augustus 06, 2006
FIETSEN
Elodie wil graag fietsen. Ze zeurt ons dagelijks de kop gek om een fiets. Nu zijn er steeds fietsen die we mogen gebruiken, maar nooit in Elo's maat. De ene keer te groot, de andere keer te klein. Dat is moeilijk:
"Maar mama, ik wil zo graag ook fietsen."
Op een zonnige middag gaan we uiteindelijk om kwart voor twaalf op weg om een fiets te huren. Pas om twee uur lukt dat - de ene fietsenmaker heeft lunch om 12 uur, de volgende om 12.30 en de derde heeft, ondanks beloften en aansporingen om toch vooral te komen passen, geen kinderfietsen. De fiets, die we vinden, huren we voor drie dagen, en we gaan en famille op weg naar de Ermelose schaapskooi. Het is heerlijk fietsweer, het zonnetje schijnt en er is geen wind. Twee uur later zijn we terug.
"Vond je het fietsen leuk, Elo?"
"Hmpf, niet zo."
"Niet zo? Hoezo?"
"Nou ik ben moe en heb last van mijn billen."
"Ga je morgenochtend weer mee?"
"Nee, dank je!"
Leuk he, fietsen?
Reageer
Elodie wil graag fietsen. Ze zeurt ons dagelijks de kop gek om een fiets. Nu zijn er steeds fietsen die we mogen gebruiken, maar nooit in Elo's maat. De ene keer te groot, de andere keer te klein. Dat is moeilijk:
"Maar mama, ik wil zo graag ook fietsen."
Op een zonnige middag gaan we uiteindelijk om kwart voor twaalf op weg om een fiets te huren. Pas om twee uur lukt dat - de ene fietsenmaker heeft lunch om 12 uur, de volgende om 12.30 en de derde heeft, ondanks beloften en aansporingen om toch vooral te komen passen, geen kinderfietsen. De fiets, die we vinden, huren we voor drie dagen, en we gaan en famille op weg naar de Ermelose schaapskooi. Het is heerlijk fietsweer, het zonnetje schijnt en er is geen wind. Twee uur later zijn we terug.
"Vond je het fietsen leuk, Elo?"
"Hmpf, niet zo."
"Niet zo? Hoezo?"
"Nou ik ben moe en heb last van mijn billen."
"Ga je morgenochtend weer mee?"
"Nee, dank je!"
Leuk he, fietsen?
Reageer
zaterdag, augustus 05, 2006
VAKANTIE KOOKKUNST
Ook in de vakantie gaat het door, het koken. Bij ons geen boterhammen en patatjes, nou ja, soms dan. Er zijn hier zoveel kookboeken en tijdschriften!
Deze week, geïnspireerd door Tip Culinair, de zomerfruit pannekoekentaart.
Reageer
Ook in de vakantie gaat het door, het koken. Bij ons geen boterhammen en patatjes, nou ja, soms dan. Er zijn hier zoveel kookboeken en tijdschriften!
Deze week, geïnspireerd door Tip Culinair, de zomerfruit pannekoekentaart.
Reageer
vrijdag, augustus 04, 2006
EARLY ROCK
De rit naar het noorden des lands is lang en saai, en we besluiten de radio aan te zetten. We kennen de groep die speelt, "Green Day" niet, en ook geen van de volgende liedjes. Dus besluiten we op zoek te gaan naar een zender met "Golden oldies". Al snel klinken bekende klanken, van Golden Earring, Genesis en Deep Purple. Victor vraag het advies van zijn oudere broer:
"Wat is dit voor muziek? Hard rock? Of ballads?"
Vincent snuift minachtend:
"Dit? Dit is Early Rock!"
Reageer
De rit naar het noorden des lands is lang en saai, en we besluiten de radio aan te zetten. We kennen de groep die speelt, "Green Day" niet, en ook geen van de volgende liedjes. Dus besluiten we op zoek te gaan naar een zender met "Golden oldies". Al snel klinken bekende klanken, van Golden Earring, Genesis en Deep Purple. Victor vraag het advies van zijn oudere broer:
"Wat is dit voor muziek? Hard rock? Of ballads?"
Vincent snuift minachtend:
"Dit? Dit is Early Rock!"
Reageer
woensdag, augustus 02, 2006
dinsdag, augustus 01, 2006
MILKSHAKE
In een grijs verleden, toen ik een klein meisje was, gingen we op zondag wel eens door Amsterdam wandelen (kom daar nu nog maar eens om) en als ik geluk had, kreeg ik een milkshake bij restaurant "Hek" (of zoiets) op het Rembrandtsplein (geloof ik). Ik kan me het restaurant nog vaag herinneren, in mijn beleving was het hoog met veel metaal, maar dat kan komen omdat ik zelf en heel klein meisje was. De milkshakes kan ik me nog heel goed herinneren: heerlijke milkshakes, gemaakt zoals het hoort, uit melk, geschud met een paar bolletjes ijs.
Toen kwam MacDonalds, jaren later, en die verkocht ook milkshakes, althans iets wat ze zo noemden. Grote papieren bekers met een soort half-vloeibaar soft ijs met hele kleine stukjes bevroren water erin. Je kreeg het spul bijna niet door het rietje gezogen en zodra dat wel lukte, bevroren je hersenen zowat.
Dit jaar heb ik moeten vasttsellen, dat de MacDonalds-milkshake-mafia heeft gewonnen. Een normale milkshake bestaat niet meer in de horeca. Overal krijg je half vloeibare hersendoders. En ik vind echte milkshakes nu juist zo lekker. Moet ik het dan echt alweer zelf doen? Of weet iemand nog een plekje?
Reageer
In een grijs verleden, toen ik een klein meisje was, gingen we op zondag wel eens door Amsterdam wandelen (kom daar nu nog maar eens om) en als ik geluk had, kreeg ik een milkshake bij restaurant "Hek" (of zoiets) op het Rembrandtsplein (geloof ik). Ik kan me het restaurant nog vaag herinneren, in mijn beleving was het hoog met veel metaal, maar dat kan komen omdat ik zelf en heel klein meisje was. De milkshakes kan ik me nog heel goed herinneren: heerlijke milkshakes, gemaakt zoals het hoort, uit melk, geschud met een paar bolletjes ijs.
Toen kwam MacDonalds, jaren later, en die verkocht ook milkshakes, althans iets wat ze zo noemden. Grote papieren bekers met een soort half-vloeibaar soft ijs met hele kleine stukjes bevroren water erin. Je kreeg het spul bijna niet door het rietje gezogen en zodra dat wel lukte, bevroren je hersenen zowat.
Dit jaar heb ik moeten vasttsellen, dat de MacDonalds-milkshake-mafia heeft gewonnen. Een normale milkshake bestaat niet meer in de horeca. Overal krijg je half vloeibare hersendoders. En ik vind echte milkshakes nu juist zo lekker. Moet ik het dan echt alweer zelf doen? Of weet iemand nog een plekje?
Reageer
