WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

KAN IK NIET
Toen ik nog een lief klein meisje was, en ik dacht dat ik iets niet kon, zei mijn vader altijd:
“Kan ik niet ligt op het kerkhof.”
Hoewel hij voornamelijk refereerde aan huishoudelijke taken, die kinderen zouden moeten kunnen uitvoeren, heb ik deze uitspraak in mijn leven bij veel gelegenheden naar eigen inzicht kunnen toepassen. Zoals ook weer op de dag van vertrek naar Nepal.
De kinderen mochten tot hun grote vreugde de school die dag voortijdig verlaten, het vliegtuig zou immers om half vier vertrekken. Ze zouden bij de schoolpoort klaarstaan. Helaas was dat niet het geval toen ik aankwam en ik stapte het schoolplein op. Onmiddelijk werd ik tegengehouden door de guard.
“Madame, you need a registraton and a batch.”
“No, no, I just come to pick up my children. They are standing over there!”
“You cannot enter just like that! You cannot!”
Ha! Het magische woord is eruit.
Ik negeer hem vrolijk en stap rechts langs hem heen, grijp de kinderen bij de kraag en wil naar buiten stappen. Weer heb ik buiten de guard gerekend.
“The children have to show a gate pass to leave.”
De kinderen hebben daar nog nooit van gehoord.
“We have handed in a letter, that we have to go early today.”
“Sorry, you cannot leave. You cannot…..”
De kinderen kennen deze moeder al een tijdje. Cannot? Dat ligt op het kerkhof, toch. Ze stappen breed glimlachend links en rechts langs de guard, zonder een woord van discussie, de arme man volkomen verbouwereerd achterlatend. Op naar Nepal!

NEPAL
Wij zijn een weekje weg. Naar Nepal, dit keer. Gelukkig zijn er andere dromers, die er al geweest zijn, en het internet staat vol met prachtige plaatjes. We gaan een paar dagen naar de hoofdstad Kathmandu en een paar dagen naar Pokhara, aan de voet van de Himalya. Volgende week hoop ik mijn eigen foto's te kunnen laten zien!

In het hotel waar ik zit, is een andere workshop gaande, gelijktijdig met degene waarvan ik gast ben. Deze gaat over het slaan van kinderen door hun leraren, wat in Bangladesh. nog vrij vaak voorkomt. Er zijn ook kinderen meegekomen, die uit eigen ervaring over de meegemaakte afstraffingen mogen vertellen. In eerste instantie ondersteun ik de gedachte tegen slaan natuurlijk. De tijd van het misbruik van de lineaal ligt toch achter ons?

Als de kinderen echter al om half zeven 's ochtends luidkeels beginnen hun verhaal te vertellen, en wel in de gang voor mijn deur, ga ik er iets genuanceerder over denken. Mijn handen jeuken. En als ik hoor dat er weleens honderd kinderen in een klas zitten, krijg ik nog ietsje meer begrip voor de leerkrachten. Ik houd me echter in. Ik ben uiteindelijk geen leraar. En dat word ik ook niet, voorlopig, en zeker niet in Bangladesh.

LEERZAAM
Een van de goede eigenschappen van workshops is, dat ze leerzaam zijn. Deze workshop is dat in menig opzicht. Tijdens het groepswerk discussiëren we over de selectiecriteria, aan welke een trainer moet voldoen. De deelnemers menen, dat een trainer energiek moet zijn. Ik vraag hun, hoe ze dat denken te kunnen vaststellen, iedereen doet zich immers energiek voor tijdens een sollicitatiegesprek.
Mijn gesprekspartners vinden dat vrij eenvoudig. Als iemand rond de vijftig is, kun je hem of haar direct afwijzen, want die kan natuurlijk nooit energiek zijn. De verzekering achteraf, dat Europese vrouwen totaal anders zijn dan Bengaalse, is slechts een matige troost.

GEEN DIEREN
Ik ben uitgenodigd als gast bij een workshop in het midden van Bangladesh. Vanuit het hotel bel ik naar huis. Anna komt aan de telefoon:
"Mama! Waar ben je?"
"Ik ben in een hotel in Rangpur."
"Zijn er tijgers in jouw hotel?"
"Nee lieverd, geen tijgers hier."
"Zijn er leeuwen daar?"
"Nee hoor, leeuwen zijn er ook niet."
"Are there any monkeys?"
"Nee, er zijn helemaal geen dieren, alleen maar mensen die werken."
"No animals at all? Then wat are you doing there?"

NEPALEES ETEN
Wij gaan eind van de week naar Nepal, en daarom deze week een Nepalees recept. De Nepalese keuken, niet een van de bekendste, wordt beïnvloed door India, Tibet en China. Veel Nepalezen zijn vegetarisch, en bij diegenen die wel vlees eten, staat de (heilige) koe niet op het menu. Ook niet nadat de koe opgehouden is met melk produceren; je eet je eigen moeder toch ook niet op als ze de post-menopausale leeftijd heeft bereikt? Wij vonden momo's erg lekker: zij lijken erg op dumplings, en zijn dus waarschijnlijk uit China over de Himalaya komen waaien.

VAN MIJ
Anna komt naar beneden, beladen met sieraden van Elodie.
"Anna, geef die spullen eens terug, die zijn van Elodie!"
"No, that is mine!"
"Nietwaar, Anna, niet alles is van jou!"
"Yes it is. Everything is mine."
"Really? And otherwise it will be one day, is that what you think?"
Ze slaat een bezitterige arm om Elodie heen.
"Yes. And also my sister. My sister is also mine."

De mooie nieuwe computer vertoont binnen korte tijd een gebrek (natuurlijk...): de microfoon werkt niet en er kan dus niet geSkyped worden. Voor mij niet zo erg, ik ben niet zo'n kletsmajoor, maar Teb houdt er wel van. Er zit nog garantie op de computer, en het technische mannetje komt opdraven. Helaas kan hij ons nog niet direct geruststellen:

"But what do you want to use the microphone for? For Skype??"
"Yes, right."

"Sorry, cannot do, that is forbidden by government!"

De regering van Bangladesh is bang inkomsten te verliezen van telefoonverkeer en verbiedt daarom gewoon dit soort internet hulpmiddelen. Omdat gebruik van internet moeilijk te controleren is, zeker voor een land met zo'n achterblijvende technische ontwikkeling, probeert men het blijkbaar op deze manier. Pas nadat Teb de man ervan heeft weten te overtuigen, dat hij zelf liedjes gaat inzingen, is deze bereid de fout te verhelpen. We wachten op de eerste hit.

XXX OLD WOMAN
Mijn statistiekenpagina is altijd weer een bron van vermaak. Elke ochtend kijk ik, wie er op mijn website is geweest en waarom. Niet dat je precies kunt zien wie, maar je kunt zien welke pagina's hebben gelinkt naar worldcook en de trefwoorden in zoekmachines.
Zo was er eentje die van een heftige Italiaanse sexpagina kwam. De pagina betitelde zichzelf met XXX (de rest zal ik jullie besparen), zonder twijfel verwijzend naar de maten van de vrouwen. Ik gebruik ook XXX in mijn website, verwijzend naar de afmeting van de foto.
Toen die persoon dan ook zocht naar "XXX Old woman", ben ik bang dat de onderstaande foto, die hij toen vond, een beetje een teleurstelling was.

STRAF
Victor heeft straf gekregen. Daar is hij verbolgen over. In zijn beleving is hij het "arme middelkind" en krijgt hij relatief gezien meer straf dan de anderen. Niet geheel onwaar, dat hij meer straf krijgt tenminste, maar hij doet ook vaker dingen die aanleiding geven tot straf.

Dit keer had hij zijn huiswerk niet gemaakt, wat op zich nog wel meevalt, maar toen hij een briefje van school meekreeg voor mij om te lezen en ondertekenen, had hij besloten dat de procedure minder pijnlijk en sneller zou kunnen verlopen, als hij zelf mijn handtekening zette. Helaas had hij niet genoeg geoefend en ik werd opgebeld door het hoofd van de school. Hij had niet erg veel berouw:

"De juffrouw had haast, ze moest het meteen hebben."

Omdat het al de tweede keer was, kreeg hij twee weken computer-ontzegging. Gemeen, zo vond hij. Na enig onderhandelen kwamen we tot de wapenstilstand, dat we begonnen met twee weken, maar dat er wat af kon in geval van goed gedrag.
De volgende dag kwam hij in de keuken.
"Kan ik helpen? Ik verveel me."
"Natuurlijk. Ga maar aardappels schillen."
Onder luid gezucht over de saaiheid van aardappels schillen klaarde hij de klus. De aardappels in de pan, kwam hij naast me staan met de handen in zijn zij:
"Nou? Komt er nog wat van?"
"Komt er nog wat van? Waarvan?"
"Je had toch gezegd dat mijn straf verminderd zou worden als ik me goed gedroeg?"

RONNY
Dit keer gaat de telefoon gewoon overdag. Ik neem op:
"Hello"
"Hello"
"Hello!"
"Hello!"
"Hello!!"
Dit is nog geenszins verontrustend, want zo beginnen bijna alle telefoongesprekken in Bangladesh. Ik ga over tot een andere benadering:
"Who is this?"
"O hi! How are you?"
"Who are you please?"
"I am Ronny."
Ik pijnig mijn hersens. Voorzover ik weet ken ik maar één persoon met een naam die daarop lijkt, Rony, en dat is een vrouw, terwijl dit zonder twijfel een mannenstem is.
"Ronny? I don't know any Ronny."
"I am Rónny. You know me!"
"No I don't."
"Of course you know me. I called you three times yesterday night!"

MEER FILIPPIJNS ETEN
Filippijns eten is niet iets wat je elke dag doet, ik tenminste niet. Maar het is heel lekker, afwisselend, en een gerecht als estofado is makkelijk te maken.

HELP
Het is 23.15, in de avond inderdaad. Ik slaap net lekker, want morgen om 6.15 zal het gerinkel van de telefoon-wekker mijn nachtrust alweeer wreed verstoren. Helaas, hij gaat nu al.
"Hello!"
"Hello, what is your name?"
"That is none of your f*** business!"
"I want to help you."
Ik heb al opgehangen en val weer in slaap.
23.40. De telefoon gaat weer. Dezelfde man, maar dit keer heeft hij zijn huiswerk goed gedaan:
"Hello, I need your help"
23.50.
"Hello, do you think I am disturbing you?"
I doe het geluid van de telefoon uit. De volgende ochtend gaat de wekker dus ook niet, met te verwachten resultaat.

ONS DAGELIJKS BROOD (3)
Mijn laatste bericht over de broodmachine was op 2 december. Inmiddels is de operatie achter de rug. Na eindeloos op-en-neer gepraat te hebben en gewacht, was het klaar voor ons. We eisten ons geld terug. Daar kon de winkelmeneer natuurlijk niet aan beginnen. Geen garantie, dus ook geen geld terug! Ten einde raad eiste we onze ongerepareerde machine weer op. Hij kneedde tenslotte nog, bakken konden we dan zelf in de oven.
Een onooglijk mannetje werd naar het magazijn gestuurd. Hij kwam niet meer terug. Omdat het "magazijn" zich achter een paar dozen in de winkel bevond, gingen we na tien minuten zelf maar eens kijken. Daar stond onze machine, onherkenbaar. De deksel was afgeknaagd door iets met heel grote tanden. Teb had er een brood in gemaakt, voordat hij de machine voor de zoveelste keer inleverde, om te laten zien dat het ding toch echt niet werken wilde. De rat had het geen probleem gevonden, dat het brood niet zo goed doorbakken was.
"O madame. We cannot help that. That is a very dangerous rat! Very dangerous!"
Dat ze het brood er ook uit hadden kunnen halen, ofwel de machine wegsturen voor reparatie, was niet in zijn hoofd opgekomen. We hebben de machine weer mee naar huis genomen, als curiositeit. En de helft van ons geld teruggekregen.

SPAM
Ik haat spam. Elke dag komt het op mijn weblog en in mijn mailbox. Het neemt enorm veel tijd, het gaat nergens over en ik lees het toch niet. Maar als ik spam krijg met als onderwerp "old woman fucking" dan wordt het toch wel heel erg persoonlijk! Straks komt er nog een met "lazy woman back to work!".

MOEILIJK
Ik moet veel rapporten lezen, en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat ik ze niet altijd helemaal begrijp. Soms staan er veel woorden, waarvan slechts weinig betekenis mijn hersens binnendringt. Maar naarmate ik langer met dit bijltje hak, kom ik erachter, dat ik niet de enige ben. Veel mensen doen gewoon alsof ze het wel snappen. En, erger nog, soms staan er hele stukken in die rapporten, zonder woorden die iets betekenen.
Zo kreeg ik een rapport toegestuurd over een impact survey. Mensen waren geïnterviewd (in de baseline survey), en drie jaar later werden diezelfde mensen opgezocht en opnieuw geïnterviewd (in de impact survey). Interessant genoeg was alleen hun veranderde leeftijd al genoeg voor een halve pagina statistische praat. Een uittreksel daaruit:
"The age of the respondents in the impact survey was on average about 3 years higher than that of the baseline survey. This indicates that age reporting was very much consistent in both surveys. In the impact survey, the proportion of respondents of child bearing was about 6 percentage points lower than the baseline survey. The difference in age was found significant."
Ja, zo kan ik ook wel een rapport volschrijven.

NIET ETEN ALS JE WILT AFVALLEN
Daar heb je weer zo'n recept! Alweer chocolate chip cookies. Veel vet, veel suiker, veel chocolade. Als je op dieet bent of een gezondheids-freak, moet je dit snel wegklikken.

POLYSTYREEN BAKJES
In Dhaka wordt wateroverlast van de regen soms verergerd door het feit, dat het water niet wegloopt in de riolering. Deze waterafvoer heeft niet alleen een veel te lage capaciteit, maar zit ook soms verstopt. Die verstopping wordt onder andere veroorzaakt door de bakjes waarin Bengaalse snacks worden verkocht, en die mensen gewoon na consumptie op straat gooien.
De overheid zocht een oplossing. Wat zullen we doen? Een campagne voor schoner leven? Boetes voor mensen die hun afval steeds maar op straat gooien? Welnee, het is veel makkelijker. We verbieden gewoon die bakjes.
De vraag blijft nu natuurlijk, of de door de verkopers nieuw ingevoerde zakjes probleemloos het water gaan doorlaten.

SIT ROCK
Ondanks dat onze Anna het liefst Engels spreekt, maakt ze ook wel eens een foutje. Dan is het leuk om de gedachte daarachter te zien.
Wij staan elke ochtend om 6.15 op, hetgeen elke dag weer een straf is. Ook voor Anna, en soms is ze dan ochtend-humeurig, maar vanochtend is ze vrolijk en gaat zich verstoppen.
"Is Anna niet in de kamer?"
"Ja hoor, ze is er wel."
"Maar ik zie haar helemaal niet?"
Ze zit natuurlijk groot en duidelijk achter de schommelstoel, waar je nog geen muis achter zou kunnen verbergen.
"Ze is verstopt!"
"Anna, waar ben je?"
"I am here! Behind the sit rock!"