WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

KLAPVOGELTJES
In Chinatown in Singapore waren behalve ontelbaar veel restaurants, ook heel veel winkeltjes te vinden, die allemaal nutteloze waren verkochten, natuurlijk “made in China”. Nu is nutteloos een subjectief begrip, en Anna dacht heel anders over die koopwaar. Met name de kleine vogeltjes in hun bamboe kooitjes lieten niet af haar aandacht te vangen. Als je een geluid maakt bij die kooi, gaat het vogeltje piepen. Dus als je in je handen klapt, piept het vogeltje. En niet zo'n klein beetje ook. Dus daar liep Anna, straat in, straat uit, al klappend in haar handen. Natuurlijk wilde ze zo’n vogeltje graag hebben. Wij konden daar nog net aan ontsnappen, vrezend dat ons veredere leven gelardeerd zou worden met vogelgepiep. Maar wat een verrassing stond ons te wachten: op ons logeer adres bij onze vrienden hing zo’n vogeltje in dehuiskamer. En Anna maar klappen!

DE MERLION
Het standbeeld van de Merlion staat op meerdere plaatsen in Singapore te pronken. Anna vindt hem geweldig. Niet dat ze weet wat voor beest het is, maar dat kennisgebrek zit haar niet in de weg: een Merlion is een Merlion toch? Voor de nieuwsgierige volwassenen onder ons vertel ik het toch maar even: Merlion is een samentrekking van mermaid en lion. De Merlion was het symbol van Singapore tot 1996 en wordt nog steeds als handelsmerk gebruikt. Het beest is ook overal te koop voor de toeristen, zij het in een wat kleiner formaat.

SINGAPORE AAN HET WATER
Singapore is een florerende stad en er wordt veel geld uitgegeven. Ook restaurants zie je overal. Op Clarke Quay, in het zakendistrict, is naast de rivier een hele oever vol met terrasjes ingericht. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is daar te eten. Deze terrassen worden vooral bezocht door snelle zakenjongens en –meisjes, in hippe nette pakken en rokken. Ze praten en praten; en drinken en drinken; en de onderwerpen verdampen langzaam uit de conversatie terwijl het alcoholniveau stijgt. Even moet ik aan vroeger denken, toen ik zelf een snel meisje was, maar die tijd ligt lang achter mij. Nu ben ik een moeder die in het ontwikkelingswerk zit; ik draag verstandige kleren en ik zit met mijn gezin aan het water. Ik bekijk dit toneel van een afstand. En ik drink slechts één biertje – ze kosten 12 dollar per glas en ik ben uiteindelijk geen snel meisje meer!

Als je vader of moeder bent, denk je dat het leuk voor je kinderen is om te reizen. Helaas zijn vaders en moeders vaak te ambitious, vooral voor de kleintjes. Die zijn al onder de indruk van doodgewone dingen. Onze Anna von alles even mooi op vakantie. Dit in tegenstelling tot haar puber-broers en –zuster, die alles saai!!! (gaap) vonden. Uiteindelijk echter werd het haar teveel en viel ze pardoes in slaap, temidden van onze koffers, met haar hoofd op de beer op de vloer van een metrostation in Singapore. Zonder een enkele gaap.

Het is niet zo makkelijk om echte “Singaporese” recepten te vinden. Singapore is klein en de keuken wordt beïnvloed door verschillende andere landen, met name China, Indonesië en Maleisië. Er zijn dan ook nauwelijks kookboeken te vinden die echt over Singapore gaan. Na lang zoeken heb ik toch wat bij elkaar gesprokkeld voor het recept van de week, eentje daarvan is “Singapore noedels”. Eet smakelijk.

ZWARE TIJDEN
Nog maar net terug van vakantie krijgen we meteen zware tijden in Bangladesh. Op dinsdagavond ontstaat er een gevecht tussen soldaten en studenten tijdens een sportwedstrijd waarbij rake klappen vallen. De militair gesteunde interim-regering wordt bang: de vorige twee militair gesteunde regeringen zijn immers ook ten val gekomen na een studentenopstand? Om de boel direct in de kiem te smoren, wordt een avondklok ingesteld, die ook maar direct overdag van kracht blijft. Niemand kan de deur uit. Op donderdag kan er dus niet gewerkt worden. Normaal gezien een welkome afwisseling, ware het niet dat het telefoonnet geblokkeerd was alsmede de toegang tot internet. De krant beweerde later, dat het internet niet werkte omdat iemand de kable had doorgeknipt. Of deze simpele verklaring 100% waar was, weet ik niet. Tenzij de knipper een door de regering gesubsideerde hele grote heggenschaar gebruikte.

Singapore mag dan misschien al een paar duizend jaar bestaan, het eerste jaar waarin deze stadstaat uitgebreid de westerse geschiedenisboekjes bereikte is 1816, toen de Engelsen zich meester begonnen te maken in hun race tegen de Nederlanders, die immers Indonesië al in hun portefeuille hadden.
De Britten bleven aan het roer tot 1942, totdat de Japanners binnenvielen, total voorbijgaand aan het feit dat er een grote Engelse vloot in de haven lag. Drie jaar lang had Singapore een andere naam: “Sonyan" (licht van het zuiden). Wellicht had de naam “duisternis uit het noord-oosten” de situatie beter beschreven.
Na de Tweede Werledoorlog kwamen de Engelsen terug en werd Singapore een Britse kroonkolonie. Na een onsuccesvolle communistische opstand en een korte periode waarin Singapore aangesloten was bij het nieuwe Maleisië, werd de stadstaat dan toch onafhankelijk.
Vanaf die dag is Singapore gegroeid al seen kroonkolonie bacteriën en vandaag de dag is het een schone stad vol leven, hoge gebouwen, kantoren, winkels en hotels, toeristen en zakenmensen.

Als je op vakantie bent, moet je je wel eens verplaatsen en dat kan saai zijn. Vliegtuigen, auto’s, taxi’s, fietsen, de trein en de metro, een eindeloze rij van transportmiddelen moet je gebruiken. In de metro in Singapore is gelukkig een breed gangpad, waar je jezelf kunt vermaken. Er staan prachtige palen, en ik kan heel goed dansen. Ik oogstte ook veel bijval van de passagiers.
En als je goed kijkt, kun je lezen op het raam dat zelfs het metro-bedrijf me aanmoedigt: ”Can’t stop me from doing my best”.

HET MISSENDE BADPAK
Elodie moest met alle geweld de dag voor de vakantie bij haar vriendinnetje slapen. In ruil daarvoor, zo meldde zij, zou zij haar eigen tas voor de vakantie inpakken.
Heel goed, en gelukkig wist ik een aantal missende zaken nog aan te vullen. Het missende badpak zag ik echter ook over het hoofd, en zo kwam het, dat ze in het prachtige resort in Singapore met strand en zwembad zonder badpak was aangeland. En naaktzwemmen staat daar niet op de kaart.
Nu verkocht dit resort wel badpakken, maar de prijzen waar net zo hoog als Singapore’s wolkenkrabbers en dat kon Bruin niet trekken. Gelukkig had Anna twee badpakken bij zich, een ervan zelfs nog uit Elodies eigen collectie. En kijk maar, Elodie is echt gegroeid! Het badpak ging uiteindelijk na 8 jaar in de prullenbak, het was totaal uitgerekt en gescheurd.

Wij begonnen en eindigden onze vakantie dit jaar in Singapore. Daarbij misten we net de 42ste verjaardag van de stad, die gevierd werd op 9 augustus. Singapore is een jonge stad, en dat is te zien. Veel moderne gebouwen en prachtige schone straten. In de winkels is meer te koop dan je zou willen hebben, en de koopkracht onder de bevolking zowel als de toeristen lijkt oneindig.
De stad/staat is jonger dan ikzelf. Maar is het een jonge stad? Plotseling bedenk ik, dat er nog veel meer staten zijn, die jonger zijn dan ik. Ook Oezbekistan en Bangladesh staan in de kinderschoenen. Misschien moeten we de feiten omdraaien, en zijn die landen niet jong, maar ben ik gewoon een heel oude vrouw!

Terug in Dhaka worden we geconfronteerd met de gevolgen van de overstroming. Niet dat er water te zien is; ondanks dat er gezegd wordt dat dit de ergste overstroming is sinds mensenheugenis, is de situatie heel wat droger dan 3 jaar geleden, toen we aankwamen. Wel zien we de mensen die ziek geworden zijn als gevolg van het water. Velen krijgen ernstige vormen van diarree of, erger nog, cholera, en omdat de mensen toch al ondervoed zijn, gaan ze er al snel aan onderdoor. Bij ICDDR,B, waar onder andere deze zieken worden behandeld, is geen ruimte meer op de zalen en parkeerplaatsen en straten rondom het gebouw worden afgedekt met tijdelijke tentdakken, waaronder de doodzieke mensen wachten op een behandeling. Elke dag komen er 500 mensen bij en er zijn niet genoeg medicijnen of helpende handen om deze situatie te verlichten. Het ergste zijn de cholera patiënten, die na een halve dag al hun ogen niet meer kunnen focussen en die, als ze niet geholpen worden, het niet lang maken.
Klagen over het voedsel in het vliegtuig lijkt me dan ook niet op zijn plaats, deze keer.