maandag, januari 28, 2008
INTERNETTEN MAAKT DIK (2)
De beveiliging van wireless internet is vaak een heikel punt en zelfs op hotelkamers kun je daarvan soms profiteren en grateloos de wereld afsurfen. Als je dan verslaafd bent, echter, is dat problematisch. Er is geen tijd meer om uit te gaan voor een gezonde maaltijd en langzaamaan legen zich de dozen koekjes en bonbons en verdwijnen de stukken kaas en worst als sneeuw voor de zon.
Mijn beweging beperkt zich tot vingeroefeningen en de gang van tafel naar koelkast en terug. Gelukkig heeft de kamer geen weegschaal. Zolang mijn broek nog dicht kan, houd ik het nog wel vol.
De beveiliging van wireless internet is vaak een heikel punt en zelfs op hotelkamers kun je daarvan soms profiteren en grateloos de wereld afsurfen. Als je dan verslaafd bent, echter, is dat problematisch. Er is geen tijd meer om uit te gaan voor een gezonde maaltijd en langzaamaan legen zich de dozen koekjes en bonbons en verdwijnen de stukken kaas en worst als sneeuw voor de zon.
Mijn beweging beperkt zich tot vingeroefeningen en de gang van tafel naar koelkast en terug. Gelukkig heeft de kamer geen weegschaal. Zolang mijn broek nog dicht kan, houd ik het nog wel vol.
Reageer
zaterdag, januari 19, 2008
INTERNETTEN MAAKT DIK
Jahaaa, hoor ik jullie zeggen, wat een open deur! Maar in mijn geval maakt internetten dubbel dik. Ik moet namelijk naar de koffieshop voor wireless internet. Ik begin met een kopje koffie - even mijn email ophalen. Een panini - even mijn weblog updaten. Een smoothie - even skypen. Maar nu moet ik nog de krant lezen en een paar andere dingen. En het is niet zo dat ik zelf steeds wil bestellen. Zodra mijn bordje of kopje leeg is, staat er al een buigende ober met een blad en een boekje naast me. Niets bestellen betekent de rekening krijgen en hup, klaar met internetten en opzouten. En met glaasjes water laten ze me helaas niet wegkomen. Dus mijn verslaving wordt in stand gehouden tegen hoge kosten.
Jahaaa, hoor ik jullie zeggen, wat een open deur! Maar in mijn geval maakt internetten dubbel dik. Ik moet namelijk naar de koffieshop voor wireless internet. Ik begin met een kopje koffie - even mijn email ophalen. Een panini - even mijn weblog updaten. Een smoothie - even skypen. Maar nu moet ik nog de krant lezen en een paar andere dingen. En het is niet zo dat ik zelf steeds wil bestellen. Zodra mijn bordje of kopje leeg is, staat er al een buigende ober met een blad en een boekje naast me. Niets bestellen betekent de rekening krijgen en hup, klaar met internetten en opzouten. En met glaasjes water laten ze me helaas niet wegkomen. Dus mijn verslaving wordt in stand gehouden tegen hoge kosten.
Reageer
donderdag, januari 17, 2008
IN HET LAND DER BLINDEN
Reageer
De trein arriveert laat, zoals we dat van treinen gewend zijn. De mensen die over moeten stappen klemmen de tas onder hun arm en rennen als blinde kippen over het perron richting trap. Een hijgende, geheel in grijs geklede man beklimt de trap met twee treden tegelijk en rent de gang over, diagonaal naar de andere kant om weer af te dalen naar het gure betonnen hol van de volgende trein. Helaas loopt op de gang ook een blinde man, die tikkend met zijn stok over de tegels zijn weg door het station zoekt. De haastende man haakt zijn voet achter de rood witte stok en valt hard naar voren op de grond. Hij blijft even vertwijfeld liggen, krabbelt dan weer op en rent gewoon verder. De blinde man is helemaal de kluts kwijt, hij draait rondjes om zijn as en tikt radeloos met zijn stok naar alle kanten. Gelukkig heeft een mevrouw alles gezien, zij tikt hem zachtjes op zijn schouder en zegt:
"Het is al goed hoor! Die meneer is doorgelopen en hij was niet gewond."
Haastige spoed is zelden goed. Gelukkig had de blinde man niet zo'n haast.
Reageer
donderdag, januari 10, 2008
WIE IS DE VADER
Ik probeer Anna haar schattige sweatshirt met een paard met echte manen erop aan te trekken. Helaas lijkt zij in twee weken wel drie kilo aangekomen te zijn en ik krijg het shirt nog maar ternauwernood over haar buik.
"Tjeetje Anna, wat ben je dik geworden, je hebt een hele dikke buik!"
"Dat geeft niks hoor mammie! Als de baby eruit is word ik weer dun."
"Heb jij een baby in je buik? Maar daar ben je toch nog veel te klein voor?"
"Nee hoor! En hij komt al gauw."
"En wie is de papa van jouw baby dan?"
"Nou, Teppie natuurlijk!"
Wordt het al tijd om de Kinderbescherming te bellen?
Reageer
Ik probeer Anna haar schattige sweatshirt met een paard met echte manen erop aan te trekken. Helaas lijkt zij in twee weken wel drie kilo aangekomen te zijn en ik krijg het shirt nog maar ternauwernood over haar buik.
"Tjeetje Anna, wat ben je dik geworden, je hebt een hele dikke buik!"
"Dat geeft niks hoor mammie! Als de baby eruit is word ik weer dun."
"Heb jij een baby in je buik? Maar daar ben je toch nog veel te klein voor?"
"Nee hoor! En hij komt al gauw."
"En wie is de papa van jouw baby dan?"
"Nou, Teppie natuurlijk!"
Wordt het al tijd om de Kinderbescherming te bellen?
Labels: Kinderen
Reageer
