WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

VASTEN EN PASEN
Als klein meisje moest ik vasten, in de vier weken voorafgaand aan Pasen. Dat betekende in praktijk, dat ieder snoepje en koekje, verkregen gedurende die vier weken, in een trommeltje werd gestopt. Wanneer Paaszondig was gekomen, werd de hele inhoud van het trommeltje in één keer verorberd, het liefst nog voor het avondeten.
De Kopten in Egypte maken het nog bonter. Ze horen 55 dagen te vasten. Het vasten bestaat voornamelijk daaruit, dat er geen vis, eieren, vlees en nog een paar andere zaken mogen worden genuttigd. De meeste Kopten die ik ontmoet heb echter, hebben mij invertrouwen medegedeeld dat ze hooguit een week of een dag vasten, en sommigen meenden zelfs dat God het hun op geen enkele wijze kwalijk zou nemen indien ze helemaal niet vastten. Desalniettemin beginnen veel van hun de Paaszondag al om enkele minuten over twaalf 's nachts, met een copieuze maaltijd die nagenoeg alleen maar uit vleesgerechten bestaat. De goede dingen van het leven moet je je uiteindelijk niet laten ontgaan.

SHAM EL NESSIM
Vandaag is het feest in Egypte, de Egyptenaren vieren het feest van Sham El Nessim. Het feest bestond waarschijnlijk al in de tijd van de farao's. Het heette toen Shamo en men vierde het begin van het leven. Ergens in de loop van de geschiedenis bleek het bijna samen te vallen met het Koptisch paasfeest, en werd het aldus opgenomen in het dagelijks leven, als "de dag na het paasfeest". Toen de Islam zijn intrede deed in het land, veranderde de naam in Sham El Nessim, hetgeen zoiets als "een vleugje frisse lucht" betekent. Nu viert iedereen het feest uitbundig, Moslims en Kopten gelijk. Waar ze op gewone dagen nog wel eens lelijke dingen over elkaar zeggen, zorgt het feest voor verbroedering. Hoewel desgevraagd Egyptenaren je zullen vertellen dat het feest een christelijke achtergrond heeft, heeft het meer de betekenis gekregen van een lentefestival, zoiets als Navruz in Oezbekistan. Mensen gaan naar buiten om te picknicken, ze eten gezouten vis, groene uitjes en gekleurde eieren. Ze maken muziek en soms dansen ze. Want feesten, dat kunnen ze wel, die Egyptenaren.
Soms komt de gedachte op bij serieuzere Moslims om het feest af te schaffen. Laten we maar hopen dat dat niet gebeurt. Er is al genoeg ruzie in de wereld.

VECHTEN EN FEESTEN
Vandaag wordt Sinai dag gevierd in Egypte. De dag viel in het weekend en werd dus verschoven naar zondag, een dag die in het Islamitische Egypte geen weekenddag is. Er wordt gevierd dat in 1972 Egypte de oorlog won van Israel en dus trotse eigenaar werd van het Sinai schiereiland, het grootste strand ter wereld.
Ook wordt vandaag het Koptische paasfeest gevierd. De Kopten hebben een eigen paus, die niet overal met voldoende egards behandeld werd. De Egyptenaren ontstoken dan ook in woede toen deze man enige weken geleden op Heathrow de normale veiligheidsprocedures moest ondergaan. Van de weeromstuit hebben ze besloten, dat alle diplomaten van landen, die de Egyptische hoogwaardigheidsbekleders niet op de gepaste manier behandelen, ook op het vliegveld Cairo de "normale" procedure zullen ondergaan. Dus, brave Britten, bereid je maar vast voor. Er staat vast nog wel ergens een speciale procedure manual uit 1972 voor dit soort gevallen in een archiefkast.

OVERSPEL OF OVERDRIJVEN
Elodie zit geschiedenis te leren voor de proefwerkweek. Zij moet de "Tien Geboden" weten te reproduceren. (Even terzijde - kan dat wel? Zijn de tien geboden echt geschiedenis? Of zijn zij slechts ontsproten aan de fantasie van een religieus man? Hoort dat onderwerp niet onder bijbelkennis? En moet bijbelkennis bij de verplichte vakken behoren?) Hoe dan ook, geschiedenis of niet, zij moet die geboden leren. Met negen daarvan heeft ze nogal wat moeite, maar eentje weet ze al snel te reproduceren, althans, bijna goed, misschien omdat ze dat zelf zo vaak heeft moeten voeren:
"Gij zult niet overdrijven."
Overspel, daar heeft zij nog nooit van gehoord. Haar moeder wel. Maar die heeft op haar beurt nog nooit van overdrijven gehoord

GEHAKT VAN CHINEZEN
Vroeger, toen de media nog van papier gebruik maakten, was je beroemd als je in de Telegraaf stond. Tegenwoordig ben je wereldberoemd in Nederland als je op Fok! staat. En dat is me gelukt. In een artikel over de woede van China met betrekking tot het eerbetoon aan de Dalai Lama in Parijs. Eén van de reageerders, die zichzelf ironisch "boerkaman" noemt, linkt daar naar Worldcook's chow mien. Hij wil dat dagelijks eten en liefst met sambal. Nou, bij Worldcook kan dat allemaal. Hoewel de meerderheid van de reageerders toch liever gehakt van de Chinezen lijkt te maken, met of zonder sambal. Wellicht iets voor het volgende recept van de week?

ONGERIJMD
Anna zit in groep 1 en daar zijn ze bezig met rijmwoorden. Op een blaadje staan twee kolommen met tekeningen en de rijmende woorden moeten met elkaar verbonden worden door een potloodlijn. De lijnen op de tekening kloppen. Desgevraagd laat Anna weten dat ze het begrijpt en dat het eigenlijk heel makkelijk is. We laten het haar oplezen:
"Huis - muis.
Zon - ton.
Maan - rooster!"
"Anna, dat is een haan, rooster is het Engelse woord voor haan."
"Niet waar, dat is een rooster!"
Hoe dat dan op elkaar rijmen moet blijft een raadsel, dat zij alleen heeft weten op te lossen.

BONEN EN MEER BONEN
Egyptenaren houden erg van bonen - bruine bonen, witte bonen, groene bonen. Gepureerd of heel. Gedroogd of uit blik. In de pan of in de oven. Daarom deze week Ful Medamis. En pas op met de bonen, als je in Egypte mocht zijn, want de kwaliteit van het water is ook niet altijd even goed. En Montezuma ligt altijd op de loer.

JONG TROUWEN
Hetzelfde amendement stelde voor, dat huwelijken waarbij één van de kandidaten jonger was dan achttien jaar onmogelijk te maken door ze niet meer te registreren. Ook al geen goed plan, zo vond de meerderheid.
"All scholars agree that marriage is acceptable after puberty. It is to limit adultery."
Een voorbeeld dat navolging verdient; het verlagen van de huwbare leeftijd in Nederland zou met directe ingang leiden tot het beperken van pedofilie. En als je kinderen het er niet mee eens zijn, sla je ze gewoon de kamer door.

VROUWENBESNIJDENIS
In Egypte, net als in veel andere landen, is vrouwenbesnijdenis nog geaccepteerd en wordt het zeer regelmatig uitgevoerd. Recent werd er een amendement voorgesteld van de Wet voor Kinderen, waarin een aantal dingen strafbaar zouden worden, zoals ouders die hun kinderen mishandelen alsmede het uitvoeren van vrouwenbesnijdenis. De meerderheid stond helaas niet achter deze verbeteringen.
Een bekende en gerespecteerde Egyptische geleerde verwoordde de redenen van deze afwijzing:
"If it is acceptable for males, why would it be unacceptable to the other sex? Islam does not criminalise or prohibit female genital mutilation." Een andere geleerde zei zelfs dat "Muslim scholars considered it (female genital mutilation) an honour for women."
Misschien kunnen Egyptische vrouwen er zelf eens iets over zeggen in het Parlement. Dat zou pas een echte eer zijn.

VINCENT EN VICTOR ZIJN HELDEN
Een zwembad hebben is iets bijzonders natuurlijk, en zodra het winterdekje eraf was, moest het worden uitgetest, en wel door Vincent en Victor. Met deze temperaturen sprong Vincent er heel snel in en nog sneller weer uit, zo snel dat je hem bijna niet ziet op de foto. En Victor is er alweer uit voor de foto is genomen. Maar het bad is ingewijd.

OM ALI
Om Ali, het recept van de week, betekent "de moeder van Ali" en het is een heel geliefd dessert recept in Egypte. Desgewenst lieten diverse Egyptenaren me weten dat ze geen enkel idee hadden om welke Ali het ging, en dat ze zich dat ook nog nooit hadden afgevraagd. Dat doen alleen rare buitenlanders zoals ik.

Wat meisjes van 12 en 13 ook belangrijk vinden, hygiëne staat daarbij niet op de eerste plaats. Als ze zich in Elodie's kamer hebben geinstalleerd, steek ik mijn hoofd om de hoek:

"Meisjes, ik leg achter de deur een stapel handdoeken neer."

Vijf paar ogen kijken me vragend aan.

"Handdoeken? Wat moeten we daamee?"

"Nou, douchen bij voorbeeld."

"Nou dat hoeft niet hoor. We hebben gisteren nog een douche genomen."

12 - THE DAY AFTER
Elodie geeft een slaapfeestje, de dag na haar verjaardag. Vijf kwetterende meiden, met lange haren en beginnende vormen, zwermen door ons huis. Eerst gourmetten, dan een film met chips en cola en daarna slapen - voor zover dat er van komt tenminste. Tijdens het gourmetten worden de actualiteiten des levens besproken. Elodie is niet de eneige die een mobiel heeft en opeens gaat er een mobiel af: een van de meisjes heeft een SMS bericht van haar twee jaar jongere zusje ontvangen.

"Moet je kijken wat ze schrijft. Wat kan mij dat nou schelen?"

"Ja, kleine zusjes zijn stom!"

"Die dingen die zij schrijft, hoef ik heus niet te weten hoor!"

Een meisje kijkt wijs de groep rond en zegt:

"Weet je, kleine meisjes hebben heel andere interesses."

"Ja dat klopt. Wij vinden heel andere dingen belangrijk!"

EEN NIEUWE FIETS
37 jaar geleden werd ik 12. Voor mijn verjaardag kreeg ik een nieuwe fiets. Hij stond te blinken in onze keuken in het huis drie hoog boven de Amstel. Hij zou als regulier transportmiddel gaan dienen de komende jaren van en naar school. De fietslessen van mijn vader kort daarna kreeg ik er gratis bij.
12 jaar gelden werd ik 37. Voor mijn verjaardag kreeg ik Elodie. Diezelfde middag had ik nog met haar in mijn buik op de fiets gezeten, een blond jongetje achterop en een baby voorop.
Vandaag wordt Elodie 12 (mijn leeftijd houden we geheim). Een regulier transportmiddel als kado is natuurlijk onacceptabel. Een fiets heeft ze al en fietsen kan ze al sinds haar vierde. Een mobiele telefoon moet het worden.
"Echt waar mama, iedereen in mijn klas heeft er een behalve ik. Het is niet eerlijk!"
De 37 jaar wijzere moeder weet dat "iedereen" meestal "maximaal de helft" betekent. Maar vooruit, een telefoon moet het worden. Het setje regels krijgt ze er gratis bij. Over het maximale gebruik per maand en zo.
En voor eenieder die zin heeft om de lane reis te maken: de champagne stat koud vanavond.

AFGELUISTERD
"Ik wil niet generaliseren hoor. Maar die Engelsen, weet je , die hebben een soort bier, dat is zo licht, veel lichter dan bij ons in België. Dus die Engelsen laten zich helemaal vollopen en gedragen zich dan als halve garen."
"O ja?"
"Ikzelf houd altijd veel meer rekening met anderen. Ik probeer altijd Engels te spreken als ik in het buitenland ben."
"Zo! Wat goed."
"Weet je, Spanjaarden willen altijd aan je zitten, maar Zweden, dat is ook niks, die zijn zo vreselijk afstandelijk."
"Is dat zo?"
"Maar Duitsers zijn het ergste."
"Hoe weet je dat?"
"Nou omdat ze altijd grappen over me maakten toen ik op vakantie was. Hele vervelende mensen."
"Echt waar?"
"Zeg, waar kom jij eigenlijk vandaan?"
"Uit de buurt van Frankfurt..."

DE WORKSHOP
Er doen rond de vijftig mensen mee, netjes gegroeperd rond zes tafeltjes. De trainster, haar vocabulaire rijkelijk gelardeerd met de gebruikelijke twaalf-plus-letter-woorden vraagt de deelnemers na gezamelijk overleg per tafel hun verwachtingen omtrent deze workshop te presenteren.
De koppen worden bij elkaar gestoken en er wordt gezwoegd om met een zinnige en originele lijst op de proppen te komen. Na een kwartier is iedereen ermee klaar en worden de moeizaam verkregen resultaten per tafel gepresenteerd.
Als de laatste tafel klaar is, pakt de cursusleidster de microfoon en spreekt zuchtend de bemoedigende woorden:
“Ik doe dit al vijftien jaar, en ik hoor iedere keer hetzelfde”.

EGYPTISCH KOKEN
Er is weer een nieuw land toegevoegd aan de receptenreeks: Egyptisch koken. Deze week een heerlijk voorproefje met gevulde wijnbladeren, warak einab.
Saha wa hana!

STUKJESSCHRIJVER
Hij is journalist van beroep en zijn inkomen put hij uit de stukjes die hij schrijft over het wel maar vooral wee van de staten inn het Midden-Oosten. Hij onderhoudt ook een weblog. Dat interesseert mij natuurlijk.
"Wat leuk, heb je een weblog?"
Ik laat het woord "ook" nog even weg in deze verkennende discussie.
"Ja, inderdaad, ik schrijf op een blog."
Hij spreekt het uit als "plok" waardoor ik even van mijn stuk ben omdat het lijkt alsof hij het over iets heel anders heeft.
"Er is veel discussie over weblogs gaande op dit moment."
Ik doel met deze vraag voornamelijk op het taalgebruik der "reaguurders". Hij interpreteert het heel anders.
"Ja en terecht."
"Hoezo?"
"Nou het is echt belachelijk, al die mensen tegenwoordig die menen hun oninteressante dagelijkse beslommeringen met iedereen te moeten delen."
Oeps, dat doet pijn. Natuurlijk zijn krantenartikelen over het Midden Oosten vele malen interessanter dan een stukje over een gesprek in een bar. Maar helaas heb ik zijn naam nog nooit gehoord, in tegenstelling tot die van beroemde schrijvers die hele boeken volschreven over hun dagelijkse zaken.

DE IDEALE VROUW
Vliegtuigmaatschappijen moeten tegenwoordig alle zeilen bijzetten om voldoende winst te maken, en verhogen het aantal passagiers per vierkante meter tot het maximum. Als gevolg daarvan is de ruimte om te zitten in de cargo-afdeling van het vliegtuig minimaal, zowel in de lengte als in de breedte. Voor ik het weet ligt mijn kussen bij de passagiers in de rij achter mij en mijn boek in de rij voor mij. Als ik netjes stil zit, kan ik nog net voorkomen dat mijn knieën in de rug van mijn voorbuurman priemen, mits hij de stoel in de zitstand houdt. Het is maar goed dat ik zulke kleine beentjes heb, als ik de ideale vrouw zou zijn met eindeloze benen kon ik hier niet eens zitten. Maar ja, de ideale vrouw zou geen boek bij zich gehad hebben, dus dan had ik dat probleem weer niet gehad.