WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

DAT KOST GELD
Ik wil de genuttigde koffie en lunch afrekenen en tover een biljet van 200 Euro uit mijn tas.
"Sorry mevrouw, dat kunnen we niet aannemen."
"O jee, is dat een probleem?"
"Ja hoor, en ik kan U nu al vertellen dat U er nergens mee betalen kunt."
"O wat nu?"
"Er zit een bank aan het eind van de straat. Daar kunt u het wisselen."
Gelukkig heb ik plastic geld en aldus begeef ik me even later naar de betreffende bank.
"Dag mevrouw van de bank, zou u zo vriendelijk willen zijn dit briefje van 200 Euro om te wisselen in twee van honderd?"
"Ja hoor. Dat is dan 2 Euro."
"2 Euro? Dat is een grapje zeker?"
"Nee hoor, ik ben heel serieus. Dienstverlening is niet gratis."
Gelukkig wil de bank waarbij mijn rekening loopt het wel gratis doen, die verdienen immers al genoeg aan mij, maar slechts op vertoon van mijn pasje. Ik heb altijd gedacht dat 200 Euro geld was, gewoon twee keer zo veel als 100 Euro. Blijkbaar is dat niet zo, en worden de klanten de dupe van deze misdrukken. Nog triester is dat voor toeristen, want door veel banken in het buitenland worden deze biljetten gewoon uitgegeven. Die arme mensen moeten dus eerst betalen voordat ze ze mogen uitgeven.

GEROOKTE ZALM
Een ingrediënt dat in de Schotse keuken gebruikt wordt is gerookte zalm. Ik ben dol op gerookte zalm en ik ben er zeker van dat er heel wat pagina's op de Worldcook site zijn die gerookte zalm bevatten; misschien moet ik maar eens een gerookte zalm-pagina creëren. Maar voor deze week, heerlijk voor bij je zomerbuffet in de tuin, aardappels met gerookte zalm.

OUDE VLOTTEN
Een puber, wiens naam ik geheim moet houden, vroeg mij om kleedgeld. Iedereen in de klas, in de school, zelfs in heel Meerssen kreeg kleedgeld. Ik was natuurlijk weer sceptisch, zoals een goede pubermoeder betaamt. Goed is in dit verband wel een relatief begrip. Goed voor moeder is slecht voor puber.
"Maar waarom heb je kleedgeld nodig? Je krijgt altijd alles wat je wilt."
"Ik wil zelf alles beslissen."
"Wat heb je nodig dan?"
"Nou, jeans, sokken."
"Ga maar kopen hoor!"
"Maar de leuke dingen, die mag ik zeker niet?"
"Wat zijn dat dan, leuke dingen."
"Laten we hier maar over ophouden, mama!"
"Nou leg je oude moedertje nou eens uit wat jij leuke dingen vindt om te dragen."
"Mama! Alsjeblieft! Dat zou jij toch niet begrijpen! Jij loopt altijd in oude vlotten!"

VOOR MIJN OPA

Mijn opa was jarig op 26 mei. Was, want hij is al jaren dood. Hij was een lieve opa en ik denk vaak aan hem. Men zegt, dat je voortleeft zolang er mensen zijn die aan je denken. Daarom stuur ik hem een bloem en een gedachte.

ILLUSIE
Het schrijven van een weblog schept een world-web-wijde illusie. Sommige lezers denken namelijk, dat de schrijver zojuist gedaan heeft, wat in de post, die hij of zij aan het lezen is, wordt beschreven. Nu klopt de inhoud van de posten wel, want ik ben niet zo'n goede leugenaar. Dat ik de verhalen af en toe wat mooier of lelijker maak dan ze echt zijn, zie ik als mijn schrijversrecht. De timing echter is een heel ander verhaal. Soms was het 5 minuten geleden, maar soms ook een jaar. Wat dat betreft ben ik een gelijk een zwart gat.
Soms gebeurde het echter, dat we leuke dingen daardoor misten, en dat moet natuurlijk niet.
"We wilden jullie uitnodigen voor de kerst, maar ik zag dat je in Maleisië bent."
"Ik had een feestje voor mijn 50ste verjaardag, maar jullie waren in Egypte."
Een week buitenland geeft soms voldoende stof voor een jaar schrijfmateriaal. En met het automatische publiceer-systeem dat Blogger tegenwoordig hanteert, kun je al maanden onder de groene zoden liggen, terwijl je postjes nog vrolijk op dagelijkse basis op het web verschijnen. Mijn advies is dan ook: neem alles wat ik schrijf met een korreltje zout. En doe dat vooral ook als ik praat. Dan ben ik tenminste niet de enige, die om mijzelf lacht.

DE LANGE ZOEKTOCHT
De lange zoektocht bleek uiteindelijk nog iets goeds op te leveren. Na al die uren liet ik me niet meer wegsturen en zo kwamen we te weten dat je gewoon achterom kon rijden, door een dorpje, door de woestijn met de 4-wheel-drive en daar stond je midden tussen de pyramides. Je kon ze van veraf en dichtbij bewonderen, zonder andere kijkers of bewakers die je wilden bewaken of anderszins lastigvallen. Totaal alleen met vier oude reuzen. Dat was een bijzondere ervaring, en ik spaarde nog 30 pond (4 1/2 Euro) uit ook!

ER IS GEEN PYRAMIDE
Als super toerist wilde ik ook de pyramides van Dahshur zien. Er staan er daar maar liefst vier, de knikpyramide, de rode, zwarte en de pyramide van Sesostris. En geen kleintjes ook, dat kun je op de foto zien: als je heel goed kijkt zie je een "mier van een auto", en dat is toch heus een forse jeep. Desalniettemin zijn die pyramides niet alleen onbekend bij de meeste toeristen, maar ook bij Egyptenaren. Keer op keer worden we de verkeerde kant op gestuurd, het meest naar de pyramides van Sakkarah. Maar daar ben ik al eens geweest. Als we op een gegeven moment de top van de pyramide zien boven de palmen, maar de Egyptenaar buiten beweert dat er hier in de buurt echt geen pyramides zijn, wordt het me te gortig. We volgen ons instinct en anderhalf uur later zijn we aan de poort. Die dan dicht is - hij sloot om 4 uur, een uur eerder dan andere pyramides.

HIJ PAST OP PYRAMIDES (3)
De pyramides blijken uitstekende werkgevers, met name voor overheidsdienaren die niets beters te doen hebben. Op 500 meter voor de pyramide van Maidoum, in the middle of nowhere, niets dan woestijn zo ver het oog reikt, staat een politiepost. Vier politiemannen onder een afdakje en een politie-auto onder een separaat afdakje wachten op vertier. Dat menen ze in ons gevonden te hebben. Wij hebben bescherming nodig tegen gespuis en andere enge zaken. Nu zijn wij eigenwijs en menen wij dat dat onzin is, want je kunt van daaruit kilometers ver kijken en elk gevaar zou je al uren zien voordat het zich aandiende. Maar het helpt niets, de escorte krijgen we toch.
Het toeristisch boekje dat ik erop nasla beweert dat het de mannen slechts om baksjiesj te doen is en als ik achterom kijk, zie ik inderdaad vier paar dollartekens glimmen. Dat wordt begrotelijk.
Als we klaar zijn met bezichtigen begeleiden ze ons natuurlijk naar de snelweg om aldaar af te rekenen, al zeggen ze dat nog niet precies, maar ze geven wel een hint in die richting. We vertellen dat we naar het noorden zullen gaan. We moeten eigenlijk naar het zuiden. Terwijl we op twee wielen omkeren en wegsprinten, zie ik nog net vier beteuterde gezichten. Zoveel werk voor niets!

HIJ PAST OP PYRAMIDES (2)
Bijna niemand kent de pyramide van Maidoum. Hij ziet er ietwat uit als een betonnen bunker en wij zijn de enige toeristen die er rondlopen. Het lijkt er niet op dat er gevaar loert. Toch worden wij begeleid door een politie-escorte en zit er een bewaker in een houten staketseltje bovenop een heuvel, die precies tegenover de pyramide staat. Hij kijkt de hele dag, maar ziet niets anders dan een stilstaande pyramide. Een sfinx was beslist een goedkopere wachter geweest. Ik begin meer begrip te krijgen voor de oude Egyptenaren.

OUD EN NIEUW
Op de laatste foto's uit de pyramidenreeks is duidelijk te zien, dat de pyramides in Gizeh er veel mooier uitzien dan die in Hawara. Sommige mensen vinden de laatste zelfs geen pyramide, ze noemen respectloos het een modderberg of een plumpudding. Desalniettemin is het toch echt een pyramide en hij is zelfs zo'n 700 jaar jonger dan die in Gizeh; het was de laatste grote pyramide, die in Egypte gebouwd is, en ooit was hij zeker zo mooi als die in Gizeh. Hij werd gebouwd rond 1800 voor Christus in het Middenrijk (2040-1783 voor Christus), terwijl de Gizeh pyramides werden gebouwd rond 2500 voor Christus in het Oude Rijk (2639-2216 voor Christus). De Hawara pyramide staat in Fayoum en wellicht was daar minder sociale controle dan in Cairo. In elk geval namen bewoners daar de harde kalkstenen van de buitenste laag weg om er nieuwe dingen mee te bouwen. De nu blootgestelde binnenkant was gemaakt van modderstenen, die aanmerkelijk minder weerbestendig waren, en de pyramide smolt dan ook als sneeuw voor de zon.

RECEPT SCHOTSE EIEREN
We hebben weer helemaal genoeg van Egyptisch eten en het wordt tijd onszelf te verplaatsen naar een andere culinaire attractie: Schotland. Deze week Schotse eieren, lekker en ze zien er leuk uit. Ik ben er niet 100% zeker van dat ze echt uit Schotland komen, maar dat mag de pret niet drukken.

MEER PYRAMIDES (1)
Heel veel mensen denken dat er in Egypte precies drie pyramides staan, namelijk de pyramides van Gizeh. Toegegeven, dit zijn pyramides die het meest beantwoorden aan het beeld wat wij moderne mensen daarvan hebben, maar dat is natuurlijk de kip of het ei: omdat dit verreweg de meest beroemde pyramides zijn, denkt iedereen dat ze er zo uit horen te zien. Nu zijn er in Egypte meer dan 90 pyramides, en zelfs in het noorden van Soedan schijnen er nog een paar rond te staan. Het is maar dat je het weet, voor als jullie eigen stranden weer eens vol zijn. Een groter strand dan rondom die pyramides heb ik nog niet gevonden.

VERGEET MIJ NIET
Nu het mooi weer wordt in Nederland, blijkt mijn tuin opeens vol te staan met mijn favoriete plantje: vergeet-mij-niet! Dus ik hoop dat jullie dat dan ook niet doen. Als je op de bloempjes klikt, zie je nog meer schoonheden uit mijn tuin.

EGYPTISCHE KOFFIE
Koffie en thee komen de hele dag voorbij in Egypte. Voor thee kun je kiezen uit gewone thee, pepermuntthee en karkade, hibiscusthee, koud of warm. Voor koffie zijn er twee keuzen, Nescafé of Arabische koffie, ook wel Turkse koffie genoemd. Die keus is niet zo moeilijk, want wat mij betreft mag Nescafé niet eens het predikaat "koffie" dragen.
De koffie wordt gemaakt door het zachtjes te koken in een heel klein pannetje met een lange steel, en het wordt geschonken in een minikopje met wat prut nog onderin. Het wordt altijd geserveerd met een groot glas water en is zonder uitzondering mierzoet. Als je vraagt om "mazbut", hetgeen betekent "weinig" (suiker), is de meest toepasselijke benaming die je kunt bedenken "gewoon zoet". Maar het is een goede opkikker om de dag mee te beginnen.

HET PLEIN VAN RAMSES
Het Ramsesplein in Cairo is, na het Tahrirplein, waarschijnlijk het drukste punt in de stad. Het plein heeft in 2006 een majeure face-lift ondergaan, waarbij ook het enorme standbeeld van Ramses het veld moest ruimen richting het Giza plateau. Niet dat het geholpen heeft: de buitenkant het plein oogt weliswaar mooier, maar het verkeer is er nog steeds een puinhoop. Meer dan 5 miljoen Egyptenaren bewegen zich dagelijks over het plein en een grote paddenstoel van luchtvervuiling getuigt van deze acties. Gelukkig hoeft Ramses er tenminste niet meer van te genieten.

RAMSES II
Ramses mag dan twee benen gemist hebben in Memphis, met zijn derde was blijkbaar niets mis en hij liep er graag achteraan. Dat wil zeggen, als hij tijd had tussen de grote veldslagen door. In de geschiedenisboeken staat, dat hij acht officiële vrouwen had. Het feit, dat er meer dan honderd kinderen op zijn conto werden bijgeschreven, wijst er niet alleen op dat hij waarschijnlijk ook een aantal officieuze vrouwen had, maar ook dat hij een bijzonder efficiënt man moet zijn geweest.

RAMSES DE GROTE
Hier ligt de grote Ramses in Memphis. Je kunt zijn benen niet zien, maar dat geeft niet, want die heeft hij ook niet meer. Toen de Engelsen dit beeld aantroffen, wilden ze het graag meenemen. Omdat ze wat onvoorzichtig waren, of het beeld te groot, braken zijn benen af, en hebben ze hem maar achtergelaten, daar waar de toeristen hem nu elke dag bewonderen.

ANNA IS VIJF EN NU AL MOE DAARVAN
Anna was jarig gisteren. Een heerlijke taart, 8 vriendjes en vriendinnetjes, opa, oma, tantes, ooms en vrienden van papa en mama en bergen kadoos later werd het toch wat zwaar voor haar. We zetten haar voor de televisie met haar nieuwe Dora film, maar veel verder dan het introductiemuziekje kwam ze niet; om half acht was haar lichtje al uit:

KOSHARY
Deze week, het recept voor koshary, een schotel die je voor bijna niets op veel straathoeken kunt kopen in Egypte. Het staat bol van de koolhydraten en op het eerste gezicht leek het me niets, dit mengsel van pasta, rijst en linzen. Maar ik moest het natuurlijk toch proberen te maken en het bleek eigenlijk best lekker. Ik kan me ook voorstellen waarom de mensen het hier eten, en vooral de arme mensen, want het houdt je maag voor een lange tijd vol.