zaterdag, mei 30, 2009
donderdag, mei 28, 2009
IN DE FILE
Het personeel van de NS lijkt een aantal jaren geleden een cursus "informatieverstrekking en klantbehandeling" te hebben ondergaan. Zat je vroeger te wachten gehuld in gimmige zwijgzaamheid middenin een weiland, niet wetend of de trein binnen vijf minuten of pas de volgende dag verder zou rijden, tegenwoordig word je overladen met informatie. En zoals vaak het geval is, wordt dat soms wat veel. De machinist lijkt wel een vinklijstje naast zich te hebben hangen, waarbij hij bij iedere te passeren molshoop een mogelijkheid afstreept:
"De wissel is stuk."
"Het spoor is nog niet vrij."
"Het sein staat op rood."
"Er zit een goederentrein voor ons."
"De conducteur is nog niet gearriveerd."
Maar gisteren was er een nieuwe reden:
"We zitten in de file."
In de file? Was dit nu niet juist de reden om de trein te nemen?
Het nam ruim twee uur voor al die treinen, die achter elkaar op het spoor reden, om een stukje van 20 kilometer af te leggen. De juffrouw van de NS informatiebalie was blijkbaar de cursus helemaal vergeten. Toen ik, net als vele anderen, een formulier vroeg voor teruggave van de reiskosten, snibde zij me toe:
"Nou! Als U maar niet denk dat U vandaag geld terugkrijgt!
Het personeel van de NS lijkt een aantal jaren geleden een cursus "informatieverstrekking en klantbehandeling" te hebben ondergaan. Zat je vroeger te wachten gehuld in gimmige zwijgzaamheid middenin een weiland, niet wetend of de trein binnen vijf minuten of pas de volgende dag verder zou rijden, tegenwoordig word je overladen met informatie. En zoals vaak het geval is, wordt dat soms wat veel. De machinist lijkt wel een vinklijstje naast zich te hebben hangen, waarbij hij bij iedere te passeren molshoop een mogelijkheid afstreept:
"De wissel is stuk."
"Het spoor is nog niet vrij."
"Het sein staat op rood."
"Er zit een goederentrein voor ons."
"De conducteur is nog niet gearriveerd."
Maar gisteren was er een nieuwe reden:
"We zitten in de file."
In de file? Was dit nu niet juist de reden om de trein te nemen?
Het nam ruim twee uur voor al die treinen, die achter elkaar op het spoor reden, om een stukje van 20 kilometer af te leggen. De juffrouw van de NS informatiebalie was blijkbaar de cursus helemaal vergeten. Toen ik, net als vele anderen, een formulier vroeg voor teruggave van de reiskosten, snibde zij me toe:
"Nou! Als U maar niet denk dat U vandaag geld terugkrijgt!
Reageer
dinsdag, mei 26, 2009
TERUG OP DE BARRICADE
De laatste paar weken ben ik er een aantal keer op aangesproken, op het uitblijven van weblogboodschappen. De kerstwens was nu toch wel een beetje belegen geworden. Hij kon bijna blijven staan voor de volgende kerst.
De laatste paar weken ben ik er een aantal keer op aangesproken, op het uitblijven van weblogboodschappen. De kerstwens was nu toch wel een beetje belegen geworden. Hij kon bijna blijven staan voor de volgende kerst.
De vraag was natuurlijk, waarom ik niet meer schreef. Wel, daar waren verschillende redenen voor. Niet dat er niets gebeurde - in mijn omgeving gebeurt voortdurend iets, en zo niet, dan verzin ik het gewoon Wel druk-druk-druk natuurlijk, net als iedereen, te druk om te schrijven. Maar wat ook meespeelde was de mis-interpretatie van mijn weblogverhalen. Net als een boek is het weblog deels autobiografisch, en hoewel in mijn geval nooit totaal verzonnen, soms toch uit de context gehaald. Ook speelden de gemelde zaken zich niet altijd gisteren af. Lezers van een boek nemen meestal niet aan dat een en ander zich recent heeft afgespeeld, maar de snelheid van het internet maakt blijkbaar dat iedereen denkt: vandaag gebeurd, morgen te lezen. Dan kreeg ik reacties als:
"Ik heb jullie niet uitgenodigd, want ik zag dat je in Bangladesh was."
Jaha, dat klopt, maar dat was wel anderhalf jaar geleden.
"Ik heb jullie niet uitgenodigd, want ik zag dat je in Bangladesh was."
Jaha, dat klopt, maar dat was wel anderhalf jaar geleden.
Minder onschuldige misverstanden en de vrees dat mijn verhalen als pure informatie werden gebruikt, hebben ervoor gezorgd, dat ik mijn weblog tijdelijk op een laag pitje heb gezet. Maar vooruit, er is te veel te vertellen, dus het weblog gaat weer open, zij het met een iets lagere frequentie. Maar neem alsjeblieft alle verhalen met een grote korrel zout!
Reageer
