WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

Maart wordt de soepenmaand. Soepen bevatten een bijzondere uitdaging die de meesten onder ons niet zullen tegenkomen: het fotograferen. Het is namelijk moeilijk om een smakelijke foto te maken van een bord soep. Je ziet hem voor je, heerlijke dampende soep in een diep bord, maar op de foto wordt het niets. De damp hecht zich enkel aan de lens en al die borden zien er hetzelfde uit. Deze maand volgt toch een selectie uit mijn pogingen. Vandaag zuurkoolsoep, toch wel weer een aparte soepversie.

In de zomer heb je van die heerlijke perziken. Als je erin bijt druipt het sap van je kin. Vroeger kocht ik die als we op vakantie waren in Frankrijk, waar de verkopers hun zondoorstoofde kistjes aan de man probeerden te brengen. Grote, geurige, sappige perziken waren dat, extra lekker door de nog ingevangen zonnewarmte. Hoe anders is dat nu. Je ziet wel perziken in de winkel liggen, maar die hebben de consistentie van een Granny Smith - en dan bedoel ik niet het omakarakter. Ze zijn keihard en als je ze laat liggen om rijper te worden, worden ze alleen een beetje voos en niet smakelijker. Wil je er toch iets mee doen, maak dan een perzikbol. Een soort appelbol, maar dan met een perzik erin. Natuurlijk is hij nog lekkerder met supersappige perziken. Maar ja, dat is dan weer zonde, die eet je liever puur. En het duurt altijd zo lang voor het weer zomer is.

Granaatappels zijn vruchten die wij niet zo vaak eten. Granaatappels bevatten veel tannine en dat proef je als je erop kauwt. Deze vruchten groeien veel romdom de Middellandse zee.

Hoewel ze lekker zijn, is het een enorm werk om de pitjes van de velletjes te ontdoen, waarna je vervolgens dat wat overblijft in je holle kies kunt stoppen. Als je dan de prijs van zo'n vruchtje bekijkt, wordt het een flinke investering. Deze granaatappelmuffins zijn dan ook een oplossing om met een klein beetje granaatappel toch lang te genieten. En zijn er geen granaatappels te koop, dan kun je nog heel veel andere lekkere muffins maken.

 Op 21 februari wordt in Bangladesh "Amar Ekushey" gevierd ter herdenking van diegenen, die gedood werden toen zij het gebruik van hun moedertaal verdedigden in 1952.

Ik ben dol op citroen. Nu hoop ik niet dat mijn reageerbox wordt overstroomd met berichten van exen en andere non-sympathisanten, die helemaal niet verbaasd zijn zulks te horen van zo'n zuurpruim. Maar zelfs dan raak ik niet van mijn stuk: met citroen kun je heerlijk koken. Zoet zowel als hartig, warm zowel als koud. En het is nog gezond ook: citroenen bevatten veel vitamine C. In deze citroen-amandeltaart zitten maar liefst drie heerlijke citroenen verwerkt.

Op 20 februari 1935 landde Caroline Mikkelsen, een Deense, als eerste vrouw met haar Noorse man op Antarctica. Dit toetje moeten ze lekker hebben gevonden, want het is populair in Denemarken zowel als Noorwegen.

Caramel maken heeft bij mij soms een dramatisch verloop (ja, ook een Worldcook laat wel eens een steekje vallen). De suiker wordt niet bruin, alleen zeer plaatselijk bruin of te bruin (lees: zwart). Water eraan toevoegen geeft altijd een enorme spetterpartij en dikke klonten, met name aan de lepel, die er in geen dagen meer afgaan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het schoonmaken van de pan.

Deze chocolade-carameltaart doet het met caramel, maar dat gaat heel gemakkelijk, namelijk door het verhitten van een ongeopend blikje gezoete gecondenseerde melk in heet water. Gaat altijd goed, tenzij je net zo ongeduldig bent als ik, het blikje openmaakt, de inhoud in de koekenpan kiepert en het geheel op hoog vuur verwarmt. Dat kun je best doen, maar zorg er dan voor dat je een reserveblik achter de hand hebt, voor als het "te bruin" wordt.

"Bossche bollen" klinkt een beetje als "krasse knarren" en met een beetje fantasie kun je je er iets heel smerigs bij voorstellen. Volstrekt onterecht, want deze bollen zijn erg lekker. De Bossche bol of "sjekladebol" is een specialiteit uit (surprise, surprise) Den Bosch.Toen ik ze maakte kreeg ik meteen commentaar: deze bol hoort namelijk geheel bedekt te zijn met chocolade. Ik vond dat nogal een kliederpartij en heb alleen de bovenkant gedaan, waardoor de bol het meest lijkt op een kleine moorkop (welke stad zou daarin grossieren?). Maar ze waren evengoed heel snel op.

De Bakewell taart is volgens Wikipedia een taart die niet uit Bakewell komt, zulks in tegenstelling tot de Bakewell pudding. Anderen, die de taarten verkopen en dus ook de indruk maken dat ze het zouden moeten weten, zeggen dat de taart daar wel vandaan komt.

Welnu, Bakewell wel of niet uit Bakewell, de taart zou minimaal moeten bestaan uit korstdeeg, jam en amandelen. Dat klopt dan toch tenminste! Ik heb amandelspijs gebruikt, lekker makkelijk, als je tenminste niet in Oezbekistan woont, waar je de amandelen eerst moet pellen, blancheren, de velletjes eraf halen en malen. (Je hoeft ze nog net niet zelf te plukken, hoewel dat wel kan). Daar ben je dan net zo lang mee bezig als met het bakken van tien taarten.

Peren zijn heerlijk, gember ook, maar de combinatie is pas echt super. Kijk maar eens op het internet, koks combineren deze twee smaken in muffins, tarte tatin en zelfs clafoutis. Op de Worldcook website ook twee recepten voor peren-gembertaart (taart 1 en taart 2). Dat is toch wat meer "perentaart voor dummies". Maar wie weet stort ik me nu ook op de gerechten met de mooie namen.

"Chocolade coulant" betekent "stromende chocolade" en dat vat de inhoud van dit taartje goed samen. Je moet het niet te lang bakken en heet opeten. Als je dan je lepel door het chocoladekorstje steekt, loopt de heerlijke warme chocoladestroom naar buiten. Wie anders kan zoiets bedenken dan de Fransen?

Stiekeme taarteters kunnen natuurlijk altijd doen alsof ze gezond bezig zijn:

"Maar er zitten ook vitaminen in!"

Om te zorgen dat die stellige bewering ook een kern van waarheid bevat, maak je een appeltaart. Nog beter, appeltaartjes, want die zijn klein en dus nog gezonder. Helemaal uit Parijs! Bak er wel genoeg, want iedereen wil natuurlijk gezond eten.

Na een maand lang gezonde vitaminenrijke salades te hebben gegeten hebben we er genoeg van en gaan we over tot hard core koken. De gestaag verminderende vetlaag doet ons bibberen van de kou en dat is nu precies, wat we op dit moment niet kunnen gebruiken. Over dus naar de taartenmaand. En we beginnen met de lekkerste, chocoladigste en met het hoogste calorieëngehalte: de chocolade-truffeltaart met amandelen.