WORLDCOOK'S CULINAIRE REIZEN

NAAKT VOOR HET OOG VAN DE (VERENIGDE) NATIES
Het raam van mijn badkamer in het hotel in Bukavu kijkt uit op de binnenplaats van het hotel. Daar staan de grote 4-wheeldrives van de Verenigde Naties geparkeerd, de chauffeurs erin of ernaast. Het personeel van het hotel loopt er rond en ook een aantal gasten. En net zoals ik hun kan zien, zien zij mij ook; het raam is van gewoon glas. Daarbij is het binnen behoorlijk duister en moet je dus het licht aandoen, hetgeen hun helpt om mij al van veraf in de badkamer te kunnen zien.
Om 7 uur in de ochtend vervoeg ik mij bij de receptie. Ze zijn erg verbaasd, in al die jaren heeft er nog nooit iemand geklaagd, zo beweren ze. Maar ze gaan er iets aan doen. Om 7 uur ’s avonds is er nog niets gebeurd. Ik voer een hele act op bij de receptie, over hoe vreselijk het zou zijn voor de reputatie van het hotel als iedereen getuige zou moeten worden van mijn douche-activiteiten. Juist als ik besloten heb om er dan maar een kussensloop tussen te frommelen, staat er binnen 2 minuten staat er iemand aan mijn deur met een gordijn.
“Sorry mevrouw, dat het even duurde, het gordijn moest nog gestreken worden
Hoewel het hotel slechts beschikt over koud water, ben ik toch blij nu mijn badkamer te kunnen gebruiken. Maar je wilt toch ook niet kledingloos in de herinnering van de Congolezen achterblijven, zeker niet als je al twee weken alleen maar pasta hebt gegeten.

HAAGSE BLUF IN CONGO
De Congolese verkiezingen zijn aan de gang. Er zijn 11 presidentskandidaten en 18,700 kandidaten voor het parlement. Lekker makkelijk kiezen dus, als je eerst een telefoonboek vol namen en foto’s moet doorwerken. Ze hebben allemaal campagne gevoerd, en het ene affiche belooft nog hogere gouden bergen dan het andere:

• 100% sur

• La relance économique

• Toute pour le peuple

• L’homme de la parole

• Plus que Socrate

• Ensemble bâtissons notre pays

• Nous pouvons construire le pays

• Leader charismatique de la jeunesse

Prachtige beloftes van goudeerlijke politici. Of is het gewoon Haagse Bluf ?

De werknemers van het hotel in Beni, Noord-Kivu in DR Congo spreken niet al te goed Frans. Op de menulijst prijken "fruits de pension"; de doelgroep voor deze passievruchten is klein, want oud worden de mensen hier niet. Er staan ook "creeps" op. Creeps zijn er genoeg, als we het tenminste hebben over die militairen (en enkele niet-militairen) die de vrouwen verkrachten als ware het opblaaspopjes.

Gelukkig gaat het hier niet over creeps maar crepes, pannenkoeken dus. Als onderdeel van mijn overlevingsstrategie focus ik me op pannenkoeken, en niet op die creeps. Die gaan je voorstellingsvermogen ver te boven. Denken over eten is makkelijker. Wat kunnen we nu eens doen met pannenkoeken?

In DR Congo worden er maandag 28 november verkiezingen gehouden. Overal in het land zijn er, vaak als onderdeel van ontwikkelingssamenwerking, trainingen en informatiebijeenkomsten gaande over hoe het stemmen en transparante verkiezingen in hun werk gaan. Op televisie wordt een soldaat in volle uitrusting bevraagd over dit onderwerp:

"Als u nu straks bij de stembus aankomt, tegelijk met een hoogzwangere vrouw, wie mag er dan eerst?"

"Ik natuurlijk, want mannen en vrouwen hebben immers dezelfde rechten."

Misschien moet ik maar eens stoppen met het verbreiden van dat gelijke rechtennieuws; het lijkt alleen maar averechts te werken. In plaats daarvan leer ik de Congolese vrouwen een stevige kraamvrouwenkost te bereiden, zodat ze straks na de geboorte van het kind die mannen eens flink op hun plaats kunnen zetten. Dat zijn pas gelijke rechten!

In Congo is het niet zo koud als in NL, hoewel zeker ook niet zo zonnig en warm als je zou mogen hopen in een tropisch land. Het is overdag maximaal 20 graden en het regent heel erg veel. Dat is nogal een probleem, want er zijn geen echte wegen. Het is hier een vulkanisch gebied en de straten bestaan uit mengsels van vulkanisch gesteente en zand, met gaten van soms wel een halve meter. Het water kan niet door de stenen heen en blijft dan ook staan. Aan de kant van de weg liggen grote brokken lava, alsof de vulkaan gisteren nog zijn boze binnenste over de stad heeft uitgespuugd. Dat moet echteren gisteren op de geologische tijdschaal zijn geweest, die astronomische tijdschaal met dagen van duizenden jaren. Gelukkig maar, de mensen hebben hier al genoeg andere dingen aan hun hoofd.

Tussen de brokken lava staan ook bomen - jacaranda, bananenbomen en avocadobomen. De avocado's vallen eraf en blijven liggen. Ook bij de ingang het hotel staat zo'n boom en ligt het grind vol met avocado's. Niemand pakt ze op. Wel kun je in het restaurant een avocadovinaigrette kopen voor 5 dollar - een halve avocado met een plens olie en azijn in het holletje waar de pit heeft gezeten. Alleen die rare consultants eten dat; de lokale bevolking eet liever cassave. Ik houd weer niet zo van cassave, daarom een recept voor Afrikaanse avocadosalade.

Als Worldcook moet je je af en toe verplaatsen, anders word je een Zuid-Limburgkok, en dit keer ben ik in het exotische Nairobi. Ik heb vergeefs gewacht op warmte en een stralend zonnetje. Het is fris, het regent, soms een beetje en soms een hoosbui. Tja, dan had ik ook maar thuis moeten blijven, het wolkje reist immers altijd met me mee.

Zon is er niet, maar gelukkig wel andere zaken om je op te verheugen. Heerlijk fruit, ananas, papaya en passievruchten, die dan blijkbaar toch wel in die zon zijn opgegroeid. En garnalen en vis. Het restaurant in het hotel serveert geen Keniaanse keuken, maar wel Indiaas, Thais en Chinees, gemaakt met lokale ingrediënten. Het diner bestaat dan ook uit noedels met ananas en garnalen, vergezeld gaand van een groot glas koel Tusker bier. Proost!

Geloven is beter dan weten, zeker als het om de Sint gaat. Wij werden bij Anna's juf ontboden, die meende dat wij Anna's geloof aan het wankelen moesten brengen:

"Weet u wel hoe schokkend het kan zijn, als ze het van klasgenootjes moet horen?"

Welnee, dat weten wij niet. Het klonk bijna als de vrouw die door haar man bedrogen werd ("iedereen wist het, behalve ik"); en de sint heeft niet eens een vrouw. Wij denken trouwens, dat Anna het allang weet. Als wij aan de problemen refereren, die de oude man moet hebben als hij op zijn leeftijd de daken moet berijden, houdt zij de handen voor haar oren en zingt heel hard "Lalalala!".

Anna is een rasopportunist en twijfelt aan de goedgeefsheid van haar ouders bij getoond ongeloof. Dus gelooft ze. Nu heeft ze de ultieme test voorgesteld:

"Sinterklaas is nog niet aangekomen. Maar ik ga vanavond alvast mijn schoen zetten. Als er dan iets in zit, dan bestaat hij dus niet!"

Zo test ze zowel de goedgeefsheid van de ouders als het bestaan van de sint. Of er vanavond iets in zit of niet, in beide gevallen zal de schoen later toch worden gevuld. Met pepernoten.

Heel vroeger kookte ik Oosters met behulp van potjes en zakjes van het bekende oosterse-keuken-thuis -merk. Dat was in dezelfde tijd dat kip-kerrie niets met curry te maken had. Tegenwoordig is het not done, uit zakjes en pakjes koken en vele kookgoeroe's spreken daar met enige regelmaat hun afkeuring over uit. Ik niet hoor, wie het lekker vindt moet het vooral blijven doen.

De maand november verheffen we tot oosters maand, en het enige wat bij deze curry uit een potje komt is de kerriepoeder - hoewel ik die in mijn Aziatische verleden ook weleens zelf heb samengesteld. Maar dat hoeft niet hoor, er zijn prima kerries en garam masala's te koop.

Vandaag een kipcurry uit Thailand, met basilicum. In Thailand zelf hebben ze een speciale soort basilicum, die wat meer op een kruising tussen munt en anijs lijkt. Maar als je de gewone basilicum gebruikt, die in de potjes in de supermarkt groeit, merkt niemand daar iets van; gooi er desnoods een beetje munt door. En anders staan er op de site nog veel meer curry's.

Groupon schijnt een van de snelst groeiende websites te zijn. Heel soms hebben ze leuke deals voor restaurants, waar wij ook graag gebruik van maken. De laatste tijd echter zijn er minder nuttige zaken in de aanbieding. Vandaag werd wat mij betreft het hoogtepunt bereikt: "Een cursus mindfulness met ezels" voor slechts 49 Euri. Het moet toch niet gekker worden. Een cursus mindfulness met ezels? Die bied ik al jaren gratis aan, aan huisgenoten en collega's. De ezel wordt tevens meegeleverd. Maar misschien moet ik overschakelen naar een andere cursus: "Koken met ezels". Wie doet er mee?